هومئوپاتی چه کاربردی در علم پزشکی دارد؟

هومئوپاتی شکلی از درمان جایگزین و مکمل است که از دو واژه هومئو به معنی مشابه و پاتی به معنی درد شکل گرفته است. در این طب از مقادیر بسیار اندک مواد طبیعی که در مقادیر زیاد باعث ایجاد بیماری شده است برای درمان همان بیماری بهره می برد مانند زهر عقرب که می تواند جای نیش عقرب را تسکین دهد.

ساموئل هانمن پزشک آلمانی که در سال ۱۸۱۰ میلادی برای اولین بار روش درمانی به کمک داروی مشابه را پایه گذاری کرد. هانمن نیز به این نتیجه رسیده بود که هر ماده ایی که علائم بیماری را در یک فرد سالم ایجاد می کند می تواند در درمان همان بیماری مؤثر باشد.

نظریه ای که پشت این روش درمانی وجود دارد بسیار ساده است افرادی که از این علم پشتیبانی می کنند به این باور معتقدند که شبیه، شبیه را درمان می کند یعنی موادی که باعث ایجاد بیماری در یک فرد سالم می شود می تواند نشانه های آن را هم درمان کند.

طرفداران علم هومئوپاتی معتقدند که مقادیر اندک از ماده ای که باعث بیماری شده است می تواند بدن را تحریک کند و آن را به خود درمانی مجبور نماید. شاید این موضوع به نظر عجیب و غیر واقعی برسد اما این نظریه تا حدی شبیه واکسیناسیون است که در طب مدرن بکار می رود.

در واکسیناسیون هم متخصصان باور دارند که با وارد کردن مقدار اندکی از میکروب های غیر فعال یا کشته شده به بدن می توان آن را در برابر بیماری محافظت کرد.

قوانین هومئوپاتی

در این طب بحث برانگیز سه قانون اصلی وجود دارد:

۱-قانون شبیه ها: در این قانون به همان نظریه شبیه، شبیه را درمان می کند اشاره دارد.

۲-قانون حداقل دز: در این قانون باید مقادیر اندکی از ماده مورد نظر، مورد استفاده قرار گیرد.

۳-اصل درمان واحد: در این اصل باید یک درمان واحد بتواند نشانه های فیزیکی، احساسی و روحی بیماری را تحت پوشش قرار دهد.

هومئوپاتی و سرطان:

در پژوهش های انجام شده به روی حیوانات مشخص شده که این نوع درمان اگر در کنار درمان های معمول استفاده شود ممکن است اثر بازدارندگی به روی سرطان داشته باشد نشانه ها را کاهش دهد و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

داروهای هومئوپاتی و روش انتخاب آنها

در طب هومئوپاتی فقط براساس یک علامت نمی توان دارو تجویز کرد حتماً باید تمام علائم جسمی و روحی بیمار با دارو پوشش داده شوند.

زمانی که بیماری نزد پزشک هومئوپات می آید نه تنها از بابت درد اصلی به طور کامل مورد بررسی قرار می گیرد بلکه تمام مشکلات در نمای اول بی ربط در جسم و روح نیز مورد توجه قرار می گیرند و تجویز دارو بر اساس مجموعه علائم بیمار صورت می گیرد.

در طب هومئوپاتی رعایت نکاتی در حین درمان لازم است که انجام شود از جمله:

• اجتناب از مصرف دمنوش های گیاهی، چای، قهوه و مشروبات الکلی
• از مصرف خوشبو کننده دهان و دندان و داروهای شوینده خود داری شود
• اجتناب از مصرف ادویه های خوشبو و گیاهان دارویی در برنامه غذایی
• خود داری از مصرف قند و شکر
• از مواد غذایی مانند پیاز، سیر، کرفس و گوشت ها پرهیز شود
• از استعمال هر گونه دخانیات و مواد مخدر خودداری شود
• پر هیز از مصرف هر گونه داروهای کورتون دار، آنتی هیستامین و پمادهایی مانند ویکس
• از زندگی کردن در فضای بسته و همچنین پوشیدن لباس پشمی در اتاق های گرم پرهیز شود
• استشمام نکردن و نبودن گل های خوشبو در اطراف فرد تحت درمان

کلیه توصیه های ذکر شده در بالا فقط جهت دستیابی به یک درمان مؤثر انجام می شود و صرفاً اثردهی دارو را افزایش می دهد و در صورت رعایت نکردن این نکات تأثیر زیادی در درمان نخواهد داشت.

هومئوپاتی در ایران

هومئوپاتی در آبان ماه ۱۳۷۴ در شورای عالی وزارت بهداشت به عنوان یک رشته علمی شناخته شد و در بهمن ماه همان سال کلیه پزشکانی که دوره دوساله هومئوپاتی در یک مرکز معتبر گذرانده باشند می توانند عنوان یک پزشک هومئوپات را داشته باشند.

طبق قوانین ایران فقط افراد پزشک می توانند ارائه خدمات درمانی را داشته باشند و هیچ شخص غیر پزشکی حق طبابت ندارد. در حال حاضر در انجمن هومئوپاتی ایران حدود ۳۰۰ عضو رسمی مشغول به فعالیت می باشند.

طب هومئوپاتی با طب معمولی که امروزه از آن برای درمان بیماری ها استفاده می کنیم بسیار متفاوت می باشد در طب معمول امروزی از داروها، جراحی و شیمی درمانی استفاده می شود به همین دلیل نتایج بدست آمده متفاوت می باشد. در هومئوپاتی هر آنچه که بتواند در انسان سالم مشکلی ایجاد کند می تواند همان مشکل را در یک فرد بیمار درمان کند.