کمک به بیماران سرطانی

به بیماران سرطانی چگونه کمک کنیم؟

کمک به بیماران سرطانی خیلی کار سختی نیست. بیماران سرطانی اکثریتشان دچار اختلال های اعصاب و روان می شوند ما در این بخش خواهیم گفت که سرطان چه تاثیری بر اعصاب و روان بیماران مبتلا به آن را دارد و اطرافیان این بیماران چگونه می‌توانند به او در تسریع روند درمانش کمک کنند.

 واکنش بیماران وقتی متوجه می شوند به سرطان مبتلا شده اند

تقریبا همه بیماران چند مرحله را از نظر روانی طی می کنند: که اولین مرحله آن انکار، سپس خشم می باشد. هر چه بیمار زودتر به مرحله پذیرش وارد شود نسبت به سایر بیماران روند بهبودی او سریع تر می شود. اولین کمک به بیماران سرطانی که اطرافیان بیمار می توانند انجام دهند این است که وارد شدن به مرحله ی پذیرش را تسریع کنند.

 اختلال های اعصاب و روان بیماران سرطانی

بعد از این که بیمار وارد مرحله پذیرش شد باید مراحل سخت دیگری را نیز طی کند از جمله  هراس از بی‌پولی که به علت گران بودن داروهای سرطان است. علاوه بر آن تغییرات جسمی و ظاهری سبب انواع ترس ها در این بیماران می‌شود.

از جمله : ترس از ناتوانی، ترس از عدم زیبایی ظاهری، ترس از، ازهم گسستگی روابط و از دست دادن استقلال، ترس از مرگ، از جمله مشکلاتی هستند که بیمار و اطرافیان متحمل می‌شوند. اختلال استرس و افسردگی جزو عوارض مهم این بیماری می باشد، که حدود ۱۳ درصد از مبتلایان به سرطان دچار افسردگی می‌شوند به همین دلیل همه بیماران مبتلا به سرطان باید تحت نظر روانپزشک باشند تا جلوی اختلال های اعصاب و روان آنها گرفته شود.

پذیرش بیماری سرطان در افراد به چه عواملی وابسته است؟

 عواملی از جمله: نوع سرطان، محل توده یا تومور، بدخیم بودن و خوش خیم بودن آن، تاریخچه قبلی روان پزشکی، سن، وضعیت تاهل، جایگاه اقتصادی و اجتماعی، نوع  قومیت و جنسیت، مهارت های ارتباطی او با دیگران.

از نظر روانی اطرافیان بیمار چه کمکی می‌توانند کنند؟

 اولین کمک به بیماران سرطانی، آموزش مدیریت صحیح استرس است. از آنجایی که همه بیماران دچار استرس زیادی می شوند باید دیدگاه بیماران اصلاح شود و به سرطان به عنوان یک مشکل غیر قابل حل نگاه نکنند.

این آموزش ها باعث می شود فرد حس کنترل بیشتری را روی بیماری اش داشته باشد و از شدت استرس کم شود. به طور کلی همه اطرافیان بیمار باید در نحوه رفتار و سوال کردن از بیمار خیلی محتاط باشند تا باعث رنجش او نشوند.

 سوال هایی که ممکن است برای افراد مبتلا به سرطان آزاردهنده باشد:

 سوال هایی مثل:

 بیماری در چه مرحله ای است؟

 هزینه داروها چقدر است؟

 چند جلسه شیمی درمانی یا رادیوتراپی می شوی؟

 اگر می خواهید بیمار واقعاً ناتوان یا ناامید شود و احساس گناه به او دست بدهد، در مقابلش به او بگویید که تو قوی هستی و باید سرطان را شکست بدهی. به خاطر داشته باشید که این یکی از روش های غلط کمک به بیماران سرطانی می باشد.

کمک به بیماران سرطانی و نحوه رفتار آن ها

بیماران مبتلا به سرطان به همدردی زیادی نیاز دارند؟ ما می توانیم از آنها درباره نگرانی های شان صحبت کنیم و به آنها این اعتماد را بدهیم که همیشه در کنارشان خواهیم بود.

سعی کنیم تا باورهای منفی و غیر منطقی خودش را اصلاح کند با این روش ها می توانیم باعث خوش بینی و امیدواری بیمار شویم. سعی کنید اطلاعات پزشکی را تا زمانی که ایشان نخواسته در اختیارشان قرار ندهید.

از آنجایی که بیمار به دلیل بیماری و عوارض داروها مدام خسته و ناتوان است و روی خواسته‌هایش تمرکز ندارد، هرگز به او نگویید که کاری از دستمان برمی‌آید؟؟ بلکه باید پیشنهاد بدهید و بگویید مثلاً می خواهم غذا برایت بیاورم، یا بچه هایت را چند روزی کنار خودم نگه می دارم.این خود یکی از راه های کمک به بیماران سرطانی است.

 به او درباره بیماری اطلاعاتی را بدهید، اما لازم نیست وارد جزئیات شوید هدف کلی این است که بیمار احساس کند بر شرایط بیماری خود مسلط است تا بتواند با داشتن چنین کسی به بهترین شکل شرایط خود را رهبری کند. این یکی از راه های کمک به بیماران سرطانی است.