مجله سلامت

پنمونی یا عفونت موجود در ریه ها

پنومونی عفونت ریه ها با طیف وسیعی از علل احتمالی است. این می تواند یک بیماری جدی و تهدید کننده زندگی باشد.

معمولا با عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی شروع می شود.

ریه ها ملتهب می شوند و کیسه های هوایی کوچک یا آلوئول داخل ریه ها با مایع پر می شوند.

پنومونی در افراد جوان و سالم رخ می دهد، اما برای افراد مسن، نوزادان، افراد مبتلا به بیماری های دیگر و کسانی که مبتلا به اختلال سیستم ایمنی هستند، خطرناک است.

در ایالات متحده (ایالات متحده آمریکا)، حدود ۱ میلیون نفر در هر سال در بیمارستان برای پنومونی درمان می شوند و حدود ۵۰ هزار نفر از این بیماری می میرند.

مطالب این مقاله:

علل و عوامل خطر
علائم
تشخیص
درمان
جلوگیری

حقایق سریع در مورد پنومونی

در اینجا برخی از نکات کلیدی در مورد پنومونی وجود دارد. جزئیات بیشتر در مقاله اصلی است.

پنومونی عفونت ریه ها است که می تواند در افراد سنین مختلف سبب بیماری خفیف تا شدید شود.
این علت اصلی مرگ ناشی از عفونت در کودکان زیر ۵ سال در سراسر جهان است.
پنومونی و آنفلوآنزا با هم به عنوان علت هشتمین علت مرگ در ایالات متحده محسوب می شوند.
کسانی که در معرض خطر ابتلا به پنومونی قرار دارند، شامل افراد مسن، جوان و افراد مبتلا به مشکلات بهداشتی می باشند.

علل و عوامل خطر

باکتری ها و ویروس ها عامل اصلی پنومونی هستند. میکروبهای باعث ایجاد پنومونی می توانند در آلوئول ها حل شوند و پس از آنکه فردی آنها را نفس می کشد، مریض شود.

پنومونی می تواند مسری باشد. باکتری و ویروس هایی که باعث ایجاد پنومونی می شوند، معمولا در معرض استنشاق هستند.

آنها می توانند از طریق سرفه و عطسه، یا از طریق لمس بر روی اشیاء مشترک پخش شوند.

بدن به سلولهای خون سفید برای حمله به عفونت فرستاده می شود. به همین دلیل کیسه های هوا ملتهب می شوند. باکتری ها و ویروس ها کیسه های ریه را با مایع و چرک پر می کنند و باعث ایجاد پنومونی می شوند.

کسانی که بیشترین خطر را دارند شامل افرادی می شوند که:

سن کمتر از ۵ سال یا بیش از ۶۵ سال سن دارند
دخانیات دودی یا مقدار زیادی الکل مصرف می کند یا هر دو
شرایط زمینه ای مانند فیبروز کیستیک، اختلال انسداد مزمن ریوی (COPD)، آسم یا شرایطی که بر کلیه ها، قلب و کبد تاثیر می گذارد
به عنوان مثال، به علت ایدز، اچ آی وی یا سرطان فرد دارای سیستم ایمنی ضعیف است
داروهای ریفلاکس معده (GERD) را مصرف کنید
اخیرا از یک عفونت سرماخوردگی یا آنفلوانزا رهایی یافته است
تجربه سوء تغذیه
اخیرا در بخش مراقبت های ویژه بستری شده اند
در معرض مواد شیمیایی یا آلاینده های خاص قرار گرفته اند

بعضی از گروه ها نسبت به سایر افراد مستعد ابتلا به پنومونی هستند، از جمله بومی آلاسکا یا قومیت های خاص بومی آمریکا.

انواع پنومونی

بسته به علت آن، انواع مختلف پنومونی وجود دارد.

پنومونی باکتری: شایع ترین علت آن است که استرپتوکوک پنومونیه (S. pneumoniae) باکتری است، اما بسیاری از باکتری های مختلف می توانند باعث ایجاد پنومونی شوند.
پنومونی ویروسی: این ممکن است از ویروس سنسیتیال تنفسی (RSV) و نوع آنفولانزای A و B ایجاد شود

پنومونی آسپیراسیون: این اتفاق می افتد زمانی که یک فرد مواد غذایی، مایعات یا مواد معدنی را در ریه ها تنفس می کند. این نوع مسری نیست
پنومونی قارچی: این می تواند ناشی از یک بیماری مانند تب یخی، ناشی از قارچ Coccidioides باشد.
پنومونی ایجاد شده توسط بیمارستان: این می تواند در بیماران تحت درمان با شرایط دیگر، به عنوان مثال، افرادی که به یک تنفس یا دستگاه تنفسی متصل می شوند، رخ می دهد.

صرف نظر از علت، نشانه ها و علائم مشابه خواهد بود.

علائم

اولین علائم پنومونی معمولا شبیه به سرماخوردگی یا آنفولانزا است. سپس در فرد تب بالا، لرز و سرفه با خلط ایجاد می شود.

علائم معمول عبارتند از:

سرفه کردن
خلط زنگ زنگ زده یا سبز، یا خلط، سرفه از ریه ها
تب
تنفس سریع و تنگی نفس
تکان دادن لرز
درد قفسه سینه که معمولا در هنگام نفس عمیق، که به عنوان درد پلوریت شناخته می شود، بدتر می شود
ضربان قلب سریع
خستگی و ضعف
تهوع و استفراغ
اسهال
تعریق
سردرد
درد عضلانی
سردرگمی یا دلیری، خصوصا در افراد مسن
رنگ پریده، یا سیانوز، از خون ضعیف اکسید شده است

علائم می تواند بسته به سایر شرایط اساسی و نوع پنومونی متفاوت باشد.

تشخیص

یک پزشک درباره علائم و تاریخ پزشکی سوال خواهد کرد و یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد.

اشعه ایکس میتواند نشان دهد که آیا صدمه به ریه وجود دارد.

آنها ممکن است در هنگام گوش دادن به قفسه سینه از طریق یک استتوسکوپ، ذات الریه را در نظر بگیرند، اگر تنفس های درشت، خس خس، مزه و یا کاهش صداهای تنفس را احساس کنند.

پزشک همچنین ممکن است میزان اکسیژن خون را با یک مانیتور بدون درد بر روی انگشت به نام اکسیمتر پالس بررسی کند.

اشعه ایکس قفسه سینه می تواند تشخیص پنومونی را تایید کند و نشان دهد که کدام مناطق ریه ها تحت تاثیر قرار می گیرند.

CT اسکن سینه ممکن است اطلاعات دقیقتری را ارائه دهد.

آزمایش خون، شمارش گلبول های سفید را اندازه گیری می کند.

این کمک می کند برای تعیین اینکه چقدر عفونت شدید است و علت احتمالی آن یک باکتری، ویروس یا قارچ است.

کشت خون ممکن است نشان دهد که آیا میکروارگانیسم از ریه ها به جریان خون گسترش یافته است یا خیر.

آزمایش خون خون شریانی خون (ABG) می تواند خواندن دقیق تر از میزان اکسیژن و دی اکسید کربن بدن و دیگر عوامل را فراهم کند.

تجزیه و تحلیل خلط می تواند تعیین کند که ارگانیسم باعث ایجاد پنومونی است.

برای بررسی بیشتر، برونکوسکوپی گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرد.

لوله نازک، انعطاف پذیر و روشن شده به نام برونکوسکوپ به ریه منتقل می شود. این امر پزشک را قادر می سازد تا به طور مستقیم قسمت های آلوده هوائی و ریه ها را بررسی کند. بیمار تحت بی حسی است.

درمان

درمان بستگی به نوع و شدت پنومونی دارد.

انواع باکتری های پنومونی معمولا با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند.
انواع ویروسی پنومونی معمولا با استراحت و مقدار زیادی مایعات درمان می شوند. داروهای ضد ویروسی را می توان در آنفولانزا استفاده کرد.
انواع قارچی پنومونی معمولا با داروهای ضد قارچی درمان می شوند.

پزشکان معمولا داروهای بدون نسخه (OTC) را برای کمک به درمان علائم پنومونی تجویز می کنند. این شامل درمان برای کاهش تب، کاهش درد و سرکوب سرفه است.

علاوه بر این، برای استراحت و نوشیدن مقدار زیاد مایعات ضروری است. نگهداری هیدراته کمک می کند تا خلط خلط و مخاط را ضعیف کند، و سرفه کردن آن آسان تر می شود.

اگر علائم به خصوص بد باشد، یا اگر فرد دارای سیستم ایمنی ضعیف یا سایر بیماری های جدی باشد، بیمار ممکن است برای پنومونی مورد نیاز باشد.

در بیمارستان، بیماران به طور کلی تحت درمان با آنتی بیوتیک های داخل وریدی و مایعات قرار می گیرند. آنها ممکن است نیاز به تامین مکمل اکسیژن داشته باشند.

جلوگیری

دو واکسن متفاوت برای جلوگیری از بیماری پنوموکوک، شایع ترین علت باکتریایی پنومونی وجود دارد.

این ها انواع مختلفی از عفونت های پنوموکوک را پوشش می دهند و بسته به شرایط بهداشتی آنها برای کودکان و بزرگسالان توصیه می شود.

واکسن مونوژیت پنوموکوک یا Prevnar
واکسن پلی ساکارید پنوموکوک، یا Pneumovax

نگهداری از برنامه های واکسیناسیون می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند.

Prevnar (PCV13) به طور معمول به عنوان بخشی از ایمن سازی نوزادان معمول است.

توصیه می شود برای کودکان زیر ۲ سال، بزرگسالان بالای ۶۵ سال، و افراد بین ۲ تا ۶۴ سال با شرایط خاص پزشکی.

Pneumovax (PPSV23) برای کودکان و بزرگسالانی که در معرض خطر ابتلا به عفونت های پنوموکوک قرار دارند توصیه می شود.

این شامل:

بزرگسالان ۶۵ سال و بالاتر
افراد مبتلا به دیابت
کسانی که مبتلا به بیماری قلبی، ریه و یا کلیوی هستند
افرادی که مقدار زیادی الکل یا دود مصرف می کنند
کسانی که بدون طحال هستند

کسانی که بین ۲ تا ۶۴ سال سن دارند و با شرایط خاص پزشکی دیگر ممکن است توصیه شود که این واکسن را داشته باشند

واکسن ممکن است به طور کامل افراد سالخورده را از پنومونی محافظت کند، اما می تواند خطر ابتلا به پنومونی و سایر عفونت های ناشی از S. pneumoniae را کاهش دهد) از جمله عفونت های خون و مغز.

پزشکان به همراه واکسیناسیون توصیه می کنند:

شستشوی معمولی دست
هنگام سرفه کردن یا عطسه کردن دهان و بینی را پوشش دهید
خودداری از مصرف سیگار
خوردن سلامتی
ورزش ۵ روز در هفته
ممانعت از ذات خلط یا سرفه سایر افراد مبتلا به پنومونی

اکثر افراد در معرض پنومونی در ۱ تا ۳ هفته بهبود می یابند. کسانی که در معرض خطر ابتلا به علائم شدید هستند باید اطمینان حاصل کنند که واکسیناسیون خود را حفظ کنند