هر آنچه باید درباره خونریزی عادت ماهیانه بدانیم

خونریزی عادت ماهیانه

چنانکه محرز است، جنس مؤنث (دختران) با وقوع دوران بلوغ و تکامل فیزیکی و هورمونی پا به عرصه ای میگذارند که توأم با تغییرات شگرفی است. دختران در کنار تغییرات فیزیکی و هورمونی، با پا نهادن به دوران بلوغ با تغییراتی محسوس روبرو می شوند که اعم آنها پر مو شدن برخی از نقاط بدن و بزرگ شدن پستانها، شروع عادات ماهانه می باشد. بنابراین یکی از مهمترین تغییرات فیزیکی خونریزی عادت ماهانه است.

خونریزی ماهانه (رگل( با تاثیرات هورمونی و آمادگیهای دوره ای رحم (که یک بار در ماه صورت می پذیرد) پس از پا نهادن به دوران بلوغ شروع گردیده و جنس مونث را برای آبستنی و آمادگی برای چنین مرحله ای آماده می نماید. البته باید پذیرفت که خونریزی خود، بیرون ریزی مواد آبستنی است. زیرا با برطرف شدن لایه ای از خون زاید و دلمه بسته در دیوارهٔ رحم بدین طریق در هر ماه یک بار به بیرون ریخته شده و جنس مؤنث را برای دریافت محصول آبستنی مرد پس از گذراندن دوره هایی مهیا میسازد. در هر ماه پس از خونریزی ماهانه، رحم زن برای آبستنی آماده میشود و در صورت مقاربت و نفوذ اسپرم امکان حاملگی فراهم میگردد در غیر اینصورت بار دیگر در مرحلهٔ دوم و یا ماه بعدی خونریزی ادامه مییابد. و اگر آبستنی صورت نگیرد، چنین مرحله ای که به نام « منوپوزه» موسوم است برای زنانی تا مرحله ای از سن ادامه می یابد.

غالباً خونریزی طبیعی در هر ماه بین ۲۵ تا ۳۱ روز فاصله انجام می پذیرد و حتی دوران خونریزی نیز بازمان بسیار طبیعی و مشخص شناخته می شود. به طور طبیعی و اکثراً دوران خونریزی از سه روز تا پنج روز میباشد و بایستی روزانه یک زن در اثنای خونریزی سه یا چهار بار به تعویض دستمال و یا نوار بهداشتی بپردازد. اگر چنانچه دوران خونریزی یک زن از هفت روز فراتر باشد و یا اینکه روزانه بیش از شش مورد به تعویض کهنه خویش بپردازد، بایستی به پزشک متخصص بیماریهای زنان و زایمان مراجعه نماید. با این حال گاهی دیده می شود که برخی از زنان به لحاظ داشتن شرایط فیزیکی خاصی به مدت ده روز نیز مبتلا به خونریزی ماهانه می شوند.

به طور عموم در کشور ما شروع دوران خونریزی و عادت ماهانه از سن ۱۲ یا ۱۳ سالگی است. اما هر اندازه که به طرف شمال حرکت کنیم و یا به مناطق سردسیر نظری بیفکنیم، این مورد تغییر می یابد و مشاهده می شود که دختران ۱۵ ساله تازه شروع به خونریزی ماهانه کردهاند. برعکس هر قدر به طرف جنوب و مناطق گرمسیر برویم این مقدار به ۹ یا ۱۰ سالگی می رسد. آنچه که مورد توجه است، اینکه اگر چنانچه دوشیزه ای به سن بلوغ برسد ولی تا ۱۷ سالگی به عادات ماهانه روی نیاورد و یا نشانه ای از چنین تغییرات فیزیکی در وی مشاهده نگردد باید به پزشک معالج و متخصص مراجعه نماید. لذا در یک نظر کلی می توان گفت که اولین دوران خونریزی ماهانه می بایست تا ۱۷ سالگی رخ بدهد. البته زمان پایان دوران قاعدگی یا عادات ماهانه بین ۴۵ تا ۵۰ سال تغییر می کند.

آنچه که در این مقوله نیاز به بحث است استفاده از ملزومات در زمان قاعدگی است. غالب زنان و آنهائیکه در روستاها زندگی می نمایند، ترجیح می دهند که از پارچه های مخصوص و یا تکه هایی از پارچه های سفید را در دوران خونریزی مورد استفاده قرار دهند و برخی نیز از پارچه های آماده و یا موادی که به عنوان نوار بهداشتی موسوم هستند، استفاده می نمایند. در هر حال می توان از هر دوی این مواد استفاده کرد ولی آنچه که حائز اهمیت است، اینکه هر موادی که مورد استفاده قرار می گیرد، می بایست تمیز و عاری از هرگونه آلودگی احتمالی باشد. اما در این مورد نیز استثنایی وجود دارد. اگر چنانچه در برخی از نقاط جنسی و یا ارگان لازم التهابی موجود باشد، استفاده از نوار بهداشتی باعث شدت التهاب می گردد.

همانگونه که تغییرات فیزیکی هر دختری را متوجه ساخته و تغییرات شگرف جسمانی را پدید می آورد، همین تغییرات به تبع خود تاثیرات روانی و روحی نیز برای دختران پدید می آورند. بنابراین می بایست زمینه برای درک حقایق طبیعی وجودی فراهم گردد تا درک شرایط بسیار به سهولت انجام پذیرد. با این اوصاف اگر دختران نوجوان که پا به سن بلوغ و تغییرات فیزیکی و به دنبال آن وقوع و بروز خونریزی ماهانه می گذارند، از قبل توجیه شوند و آگاهی لازم به آنها ارائه گردد، چندان دچار آشفتگی و حالات شوکه نخواهند شد و به راحتی حقیقت انکارناپذیر خود و جسمشان را خواهند پذیرفت. از طرفی اگر آگاهی و اطلاعات کافی نیز در مورد دوران خونریزی دریافت دارند براحتی از پس هر مشکلی برخواهند آمد. در غیر اینصورت، اگر دختری از وقوع چنین مرحله ای حقیقی و طبیعی احساس هراس و یا نگرانی و حداقل شرمندگی و خجالت بنماید، آن موقع احتمال دارد ناشیانه با موضوع برخورد نموده و زمینه را برای ابتلاء برخی از بیماریهای عفونی و التهابی را فراهم آورد.

چگونگی ارائه آگاهیها در دوراد عادت :

ارائه آگاهی به دوشیزگان تازه به بلوغ رسیده، در حقیقت دستگیری آنها برای گذراندن از پلی سرنوشت ساز است که هر مادری می تواند چنین مساعدتی را در حق فرزندش مبذول دارد. زمانیکه مادری و یا خواهر بزرگتری احساس بلوغ دوشیزه ای را بنماید می تواند به ساده ترین الفاظ ذهن و فکر او را برای پذیرش حقیقت آماده سازد. مثلاً بهره گیری از جملاتی مثل: «دیگر بزرگ شده ای» و یا اینکه: ودیگر یک دختر بالغ شده ای» می تواند هر دختر تازه عادت دیده ای را آرامش بخشد. از طرفی نباید دختران را از واقعیت وجودی خودشان دور نگهداشت و برخی از حقایق زندگیش را به بهانه حجب و حیا و به اصطلاح رعایت اصول اخلاقی از ذهن و اندیشه او دور ساخت. باید دوشیزه ای که پا به سن بلوغ نهاده و عادت ماهانه اش را می بیند، بداند و درک کند که دوران حساس زندگیش از آن زمان شروع گشته و ارزش و منزلت واقعی زندگیش و امنیت انکارناپذیر شخصیت وی رقم خورده است. باید متوجه باشد که بعد از آن شخصیت وی متحول و متکامل گشته و باید رعایت برخی از موارد روحی و جسمی را بنماید و محافظت و مراقبتهای لازم را در بسیاری از موارد اعم از اخلاقی، عرفی و شرعی به مرحله اجرا در آورد. این شرایط مقدور نخواهد بود، مگر آنکه مادر وظیفه خطیر خویش را درک نموده و فرزندش را با واقعیات زندگی وی آشنا سازد.

البته برخی از خانواده ها دارای روابطی حسنه و بسیار بی آلایش با فرزندانشان هستند و از این رو دوشیزه ای با مشاهده نخستین نشانه عادت ماهانه بی شبهه واقعیت را با مادر و یا خواهر ارشدش مطرح ساخته و نیازهای اطلاعاتی خویش را اخذ می نماید. ولی در خانواده هایی که غالباً برخی از مسایل در هاله ای از اعتقادات غلط قرار گرفته و مطرح ساختن چنین حقایقی نشانهٔ بی حرمتی و یا بی شرمی جلوه می نماید، دوشیزگان با بروز و رؤیت تغییرات فیزیکی و نشانه های عادات خود، دچار سردرگمی گشته و نمی دانند چسان حقیقت وجودی خویش را برای نزدیکترین انیس خویش یعنی مادر و یا خواهر ارشد مطرح سازند. لذا آنان خود سرانه و یا به خطا از برداشتهای انفرادی و ذهنی خویش بهره جسته و جسم خویش را با آلودگیهای احتمالی به خطر می اندازند. لذا وظیفه هر مادر و یا خواهر ارشدی است که در این حقیقت محرز، دوشیزه تازه به دوران رسیده را آگاه سازد. زیرا هر دختری از هر قشری با رؤیت چنان مرحله ای به شدت شیفته و متمع حرفهای آگاهی دهنده است. برخورد عاطفی و رفتار ملایم باعث ایجاد اطمینان و حس اعتقاد در دوشیزگان گشته و تعادل روحی آنها در رؤیت چنان تغییراتی حفظ می شود. البته در چنین مرحله ای و با وجود شرایط زندگی امروزی، معلمان برجسته و دوراندیش و مادران فداکار وظیفه خطیر خویش را بهتر از هر کسی میدانند و شایسته ترین مشاور و با شفقت ترین راهنمایان محسوب می گردند.

باید این موضوع را قبول کرد که رؤیت عادت ماهانه و بحث در رابطه با آن خیلی جذی و مهم است. به خاطر اینکه غالباً به این موضوع چندان اهمیت داده نمی شود، (حتی در کشورهای مترقی و پیشرفته نیز گاهی خانواده ها از این حقیقت غافل هستند) لاجرم به تکرار بحث می پردازیم: کودک می بایست از دوران تحول و تکامل وجودی خویش آگاه باشد و به دوران قبل و بعد از بلوغ آشنایی پیدا کند. اگر کودک قبل از رؤیت مراحل تغییرات جسمانی و فیزیکی اطلاعات لازم را دریافت نموده باشد، پا نهادن به چنان مرحله ای برایش سهل و آسان خواهد بود، وگرنه ارائه توضیحات بعد از آن بسیار مشکل و شاید خسته کننده نیز باشد.