هرچی تو بگی

“هرچی تو بگی عزیزم!”

جمله “هرچی تو بگی عزیزم!”  تکه کلامی بود که از اصحاب رسانه به اشتباه استفاده کردند تا مطالعات من درباره پذیرفتن نفوذ همسر را خلاصه کنند. این موضوع در برنامه زنده “ستردی نایت لایو” توسط “راش لیمباگ “مورد انتقاد قرار گرفت و “بیل ماهر” پالتیکی اینکرکت” ان را رد کرد.

اخیرا یکی از خنده دار ترین کاریکاتورهایی که تا کنون دیده ام را در روزنامه مشاهده کردم. زن یک رهبر نظامی از او می خواست که زباله را بیرون بگذارد و وقتی او این کار را نکرده بود زنش یک مسلسل روی سر او گرفته بود، و او مجبور شده بود بگوید:”چشم عزیزم هر چی تو بگی.”

تحقیقات ما این را نمی گوید که مردها قدرت و اقتدار شخصی شان را باید واگذار کنند و اجازه دهند همسرشان در زندگی ان ها حکمرانی کند.

اما ما متوجه شده ایم که در دراز مدت شادترین و مستکم ترین روابط زناشویی ان هایی بودند که در ان شوهر با همسرش با احترام برخورد می کرد و نسبت به این که قدرت را  با او مقایسه کند و او را در تصمیم گیری هایش دخیل کند مقاومت نمی کرد.

وقتی (زن و مرد) با هم در موردی توافق نداشتند این مردها به جای این که روی نظر خودشان اصرار بورزند و پا فشاری کنند تلاش می کردند تا به زمینه مشترکی با همسرشان دست پیدا کنند.

برای اینکه به این یافته ها برسیم، خیلی دقیق بررسی کردیم وقتی این زن و شوهر های جوان درباره موضوع مورد اختلافی صحبت می کنند و وقتی درباره پیشینه رابطه عشقی شان صحبت می کردند چه اتفاقی می افتد .

وقتی این داده ها را تجربه و تحلیل کردیم. از تفاوت چشمگیری که از لحاظ جنسیتی بین زن ها و مرد ها وجود داشت شدیدا تعجب کردیم.

اگرچه زن ها گاهی اوقات خشم یا دیگر عواطف منفی نسبت به شوهرشان ابراز می کردند،به ندرت با افزایش دادن احساسات منفی به شوهرشان واکنش نشان می دادند.

بیشتر ان ها یا لحن عصبانی را کم می کردند و یا این خود را با ان هماهنگ می کردند. بنابراین وقتی مرد می گفت:”تو به حرف های من گوش نمی دهی!”زن معمولا چیزی شبیه این می گفت:”متاسفم حالا دارم گوش می دهم!”(یک اقدام جبرانی که احساسات و جو منفی را کاهش می دهد) یا”نمی دانم چرا گوش دادن به حرف هایت برایم سخت است!” حرفی که با عصبانیت مرد هماهنگ بود اما فراتر از ان نمی رفت.

اما ۶۵ درصد از مردها هیچ یک از این دو رویکرد را اتحاذ نکردند. در عوض واکنش ان ها احساسات منفی را  افزایش می داد. ان ها این کار را به روشی منفی و خیلی خاص انجام می دادند: ان ها به چهار سوار تباهی (انتقاد،توهین و تحقیر ،حالت تدافعی ،و طفره رفتن) اجازه می دادند که یورتمه بروند.

اگر همسر یکی از این مردها می گفت: ” تو اصلا به صحبت های من گوش نمی دهی؟” شوهرش یا به او بی محلی می کرد و او را نادیده می گرفت (تبدیل شدن به دیوار سنگی) یا حالت تدافعی به خود می گرفت (“البته که دارم گوش می دهم”) *یا انتقادی عمل می کرد(“من گوش نمی دهم چون چیزی که می گویی اصلا منطقی نیست”) یا به توهین و تحقیر روی می اورد (“چرا باید وقتم را تلف کنم؟”) .

استفاده ازیکی از این چهار سوار تباهی رابطه که منجر به بالا گرفتن اختلافات و در گیری می شود یک نشانه مشخص است که نشان می دهد مرد در برابر نفوذ همسرش مقاومت می کند.

او به جای این که به احساسات همسرش احترام بگذارد و ان ها را بپذیرد از چهار سوار تباهی استفاده می کند تا صدای زن شنیده نشود، تا نقطه نظر او محو و نا پدید شود.

این حالت نقطه مقابل پذیرفتن نفوذ و تاثیر همسرش است. این رویکرد به نحوی به تزلزل (بی ثباتی) رابطه زناشویی منجر می شود. حتی اگر مرد اغلب این گونه عکس العمل نشان ندهد. ۸۱ درصد احتمال دارد که این رابطه زناشویی اسیب ببیند.