نکته هایی برای مقابله با بی اختیاری ادرار

نکته هایی برای مقابله با بی اختیاری ادرار

ناتوانی در نگه داشتن ادرار یک علامت است نه یک بیماری . اما تبعات آن می تواند در زندگی اجتماعی ، شغل و شخصیت فرد اثرات مخربی داشته باشد .

روبرت شل سنیکر «استادیار جراحی دانشگاه ماساچوست» میگوید: من ناتوانی در نگه داشتن ادرار را یک بیماری اجتماعی می دانم . ما بیمار زنی داشتیم که به خاطر خجالت سه سال از خانه اش بیرون نرفته بود .

وی و دیگر متخصصان پیام واضحی را به مردم دادند مبنی بر اینکه مردم نباید زندگی خود را به خاطر این مشکل لکه دار کنند. تقریباً هر شخصی می تواند درمان شود و یا مشکلش بهتر شود.

در اغلب موارد، این ناتوانی به صورت نسبی است و توجه کنید که این ناتوانی بخشی از فرایند پیری است. نیل رسنیک «رئیس و مدیر بیمارستان زنان در بولستون » میگوید: این قابل اجتناب نیست و غیرقابل برگشت هم نیست. گاهی وقت ها حتی تلاش کمی می تواند مشکل را کاهش دهد و یا جلوی آن را بگیرد.

شما باید بی اختیار ادرار را با زندگی تان تطبیق دهید نه برعکس ، در اینجا راه هایی است که می تواند به شما کمک کند .

یک دفتر یادداشت تهیه کنید .

برای یک هفته بنویسید: چه چیزی خوردم، چه چیزی نوشیدم، کی به حمام رفتم، کی دچار ادرار ناخواسته شدم ؟ این کار به شما و پزشکتان کمک می کند که علت بیماری تان را پیدا کنید.

در مصرف مایعات صرفه جو باشید.

ممکن است دفتر یادداشت شما نشان دهد که آب زیادی در روز مصرف می کنید. غالباً به این دلیل، شخصی که رژیم دارد به ظرف مصرف مایعات کشیده میشود. اگر مقدار کمتری مایعات مصرف کنید بی اختیاری ادرار کمتر می شود.

اما زیاد هم صرفه جو نباشید.

اما قطع مایعات، پایین تر از حد معمولی آن و بدون اجازه پزشک می تواند باعث کم اب شدن بدن و بدتر شدن مشکلات ادراری شود و امکان ایجاد بیماریهای جدی تری را فراهم کند.

اصلا الکل نخورید.

الکل مهم ترین محرک برای دستشویی رفتن است.

از کافئین اجتناب کنید .

کافئین مثل الکل یک عامل ادرارآور شناخته شده میباشد. کافئین نه تنها در نوشیدنی ها بلکه در بعضی از داروها هم وجود دارد. دفتر یادداشت شما نشان میدهد که آیا از این نوشیدنی ها مصرف می کنید یا خیر.

از آب گریپ فروت خودداری کنید.

آب گریپ فروت نیز یک عامل ادرارآور معروف می باشد که زمانی در رژیم مورد علاقه مردم قرار داشت.

زغال اخته را جایگزین کنید .

عصارهٔ زغال اخته اثرات مفید شناخته شده ای برای مثانه دارد.

شلی و آرامش خود را حفظ کنید.

یبوست می تواند منجر به ناتوانی در نگه داشتن ادرار شود. بنابراین غذاهای پر فیبر بخورید و مطمئن شوید که مقادیر کافی مایعات مصرف می کنید. یک تجویز کلینیک نا توانی ادراری : «هر روز ذرت بو دادہ بخورید».

سیگار نکشید.

نیکوتین سطح مثانه را تحریک میکند و اگر شما دچار ناتوانی ادراری ناشی از استرس هستید، سرفه کردن می تواند باعث تحریک ناتوانی شود.

اضافه وزن خود را کم کنید .

ناتوانی در نگه داری ادرار در افرادی که چندین کیلو از وزنشان را کم کردهاند، بهبود پیدا کرده است .

تخلیه دوگانه را امتحان کنید .

هنگامی که ادرار می کنید در دستشویی بمانید تا احساس کنید که مثانه تان خالی شده است . سپس بلند شوید و دوباره بنشینید به آرامی به طرف جلو روی زانوهای تسان خم شوید و دوباره ادرار کردن را امتحان کنید .

وقتی به دستشویی بروید که باید بروید.

دکتر جتر میگوید: واقعاً معقول میباشد که تخلیه مثانه خود را بر روی پایه منظمی برنامه ریزی کنید. برای مثال هنگام شام در حالی که دستشویی دارید، روی میز غذا ننشینید. تا وقتی که شام تمام شود نگه داشتن طولانی ادرار منجر به عفونت و اتساع بیش از حد مثانه می شود و اگر شما مثانه پر و عضلات اسفنکتر ضعیف داشته باشید در هنگام سرفه ، عطسه و یا خندیدن ممکن است دچار ادرار ناخواسته شوید . بهترین توصیه : مثانه خود را قبل و بعد از وعده های اصلی غذا و قبل از رفتن به رختخواب خالی کنید.

به صورت عادت در بیاورید.

اولاً با فواصل کوتاه و منظم مثانه خود را تخلیه کنید. برای شروع هر یک ساعت ، خوب است و به تدریج این فواصل را افزایش دهید. در بعضی از موارد بی اختیاری ادرار ، این روش بسیار مؤثر است ولی کسی علت آن را نمی داند. ما نمیدانیم که آیا واقعاً این روش ، مثانه را به کارکرد طبیعی خود برمی گرداند یا خیر و یا به مغز آموزش می دهد تا با کارکرد بد مثانه مقابله کند.

هدف شما سه تا شش ساعت باشد.

فواصل متوسط بین دستشویی رفتن ها ۳ تا ۹ ساعت است . سعی کنید در طول هفته ها به این محدوده برسید.

سن را جبران کنید.

هنگامی که پیرتر می شوید، زمان طولانی تری بین احساس تخلیهٔ مثانه و رسیدن به دستشویی طول میکشد، به عبارت دیگر سعی کنید نزدیک دستشویی قرار بگیرید تا سریع تر از قبل بتوانید خود را به دستشویی برسانید.

ورزش های خاصی را انجام دهید.

متخصصان می گویند که این ورزشها می تواند بعضی از انواع بی اختیاری ادرار را در هر دو جنس و در همه سنین کاهش دهد و حتی شاید جلوی آن را بگیرد.

بدون اینکه عضلات ساق پا، باسن و یا شکم را منقبض کنید تصور کنید که اسفنکتر دور سوراخ مقعد را گرفته اید و با این کار از مدفوع کردن جلوگیری میکند. این ورزش، عضلات عقبی لگن را مشخص می کند. سپس در هنگام ادرار سعی کنید ادرار را متوقف کنید و سپس دوباره ادرار کنید. این کار بخش جلویی عضلات لگنی را مشخص می کند. زنان باید تصور کنند که تامپون را از ناحیه تناسلی خود برداشته اند.

اکنون شما آماده یک ورزش کامل هستید. از عقب به جلو شروع کنید. عضلات خود را منقبض کنید و بعد از شمارش تا عدد چهار آنها را شل کنید. این کار را دو دقیقه انجام دهید و حداقل سه بار در روز آن را تکرار کنید.

اتفاقات را پیش بینی کنید.

اگر فکر می کنید که می خواهید عطسه کنید و یا میخواهید چیزی را بلند کنید یا بالا و پایین بپرید، قبل از وقوع حادثه، اسفنکتر خود را منقبض کنید.

اگر هیچ علامت هشداردهنده ای وجود ندارد، وحشت نکنید.

اگر ادرار غیرارادی بدون هیج علامت هشدار دهنده ای وجود دارد، وحشت نکنید؛ بلکه آرامش خود را حفظ کنید و اسفنکتر خود را منقبض کنید؛ سپس عضلات را منقبض کنید و هنگامی که تمایل به ادرار از بین رفت ، بدون ترس و به آرامی به سمت نزدیکترین دستشویی بروید.

وسایل مخصوص را تهیه کنید.

بعضی از وسایل جاذب رطوبت به شکل شرت ، پد یا محافظ وجود دارد. محصولات جدید، آب را جذب و بو را خنثی و از نشت ادرار نیز جلوگیری می کنند. البته خرید این وسایل کمی وقت گیر و دست پاچه کننده است بنابراین شما میتوانید از داروخانه بخواهید که این وسایل را در زمانهای مقرر برای شما آماده کند.