مشکلاتی که والدین کودکان مبتلا به دیابت دارند

نکاتی که والدین باید در مورد دیابت در کودکان بدانند

متداول ترین سن ابتلا به دیابت وابسته به انسولین سنین بین ۱۱ و ۱۳ می باشد . ابتلا کودکان زیر پنج سال به این نوع دیابت بسیار بعید می باشد . گرچه مواردی وجود داشته است که نوزادان چند روز پس از تولد آن را بروز داده اند .شما نمی توانید بچه ها را از بازی کردن و مصرف انرژی بازدارید چرا که این امر می تواند تعادل دقیق بین خوردن غذا و مصرف انسولین را در آنها با مشکل مواجه سازد . راه حل این مشکل ، تزریق دو یا سه مرتبه در روز انسولین با اثر کوتاه و انسولین با اثر متوسط ( که با هم مخلوط شده اند ) می باشد .

در چنین مواردی شما فقط باید نگران وقوع واکنش های هیپوگلیسمی در کودک باشید و باید همیشه آنها را زیر نظر داشته باشید . کودکان به تدریج بزرگ می شوند و به همین دلیل هم آنها و هم والدینشان به این قضیه عادت می کنند و . بنابراین برای والدین آسان تر می شود که به کودکان استقلال بیشتری بدهند .بچه ها در هر سنی می توانند عمل تزریق به خودشان را یاد بگیرند ، لیکن ممکن است والدین تمایل داشته باشند که میزان مصرف انسولین را چک کنند . قلمهای تزریق کننده به خاطر راحتی و سهولت تعين انسولین مورد نیاز ، کمک بزرگی در برخورد با این مشکل هستند.

کنترل بیماری در خانه

بچه ها نمی توانند از عهده آزمایش های خونی بر آیند و انجام آن برای آنها بسیار مشکل می باشد زیرا انگشتانشان بسیار کوچک است . بنابراین اغلب به جای آن ، آزمایش های ادراری را به تنهایی و یا گهگاهی همراه با آزمایشات خونی توصیه می کنند. وقتی کودک کمی بزرگتر شد باید او را تشویق کرد به صورت منظم سطوح گلوکز خون خود را کنترل کند . در صورتی که کودک برخورد مناسبی با این قضیه نداشت ، متعجب نشوید . سرکشی بخش طبیعی دوران رشد می باشد و بسیاری از نوجوانان دوره ای از سرکشی و عصیان را سپری می کنند تا در مورد مراقبت از دیابتشان همکاری لازم را صورت دهند. کنار آمدن با چنین وضعیتی مشکل می باشد اما بهترین کار این است که تا حد امکان از برخورد مستقيم با وی دوری کرد . باید به خاطر سپرد بهتر است به جای انجام تعداد زیادی آزمایش گلوکز خون ، کودک تزریق منظم انسولین را انجام دهد.

هیپوگلیسمی

گلوکز خون بچه ها ، به ویژه بچه های پر جنب و جوش ، خیلی سریع افت می کند. بنابراین ممکن است مشاهده علایم هشداردهنده در همان زمان مشکل باشد. ممکن است بچه های بسیار کوچک اصلا علایم هیپوگلیسمی را تشخیص ندهند. زمانیکه گلوکز خون شديدة افت می کند به نحوی که کودک دچار خواب آلودگی و یا حتی بیهوشی می شود ، بهترین درمان استفاده از گلوکاگون می باشد.

اگر از کودک مبتلا به دیابت مراقبت می کنید ، همیشه مقداری ماده غذایی که به راحتی بتوان از آن استفاده کرد در دسترس داشته باشید. زمانی که این درمان عملی شد ، کودک نیاز دارد مقداری کربوهیدارت به شکل غذا با نوشیدنی قند دار استفاده کند. از آنجا که احتمال دارد این مشکل هنگام فعالیت ورزشی کودک افزایش یابد ، ضرورت دارد در هر بازی رهبر گروه با معلم ورزش با هر کسی که مسئول می باشد ( یا اگر بچه ها . بدون سرپرست هستند ، دوست او )، دقیقا بداند اگر فرد دچار هیپوگلیسمی شد چه باید انجام بدهد . به هر حال زمانیکه بچه شروع به مدرسه رفتن می کند لازم است تا کادر مدرسه نیز در جریان . بیماری او قرار گیرند تا اگر دچار هیپوگلیسمی شد اقدامات لازم را انجام دهند . همچنین اگر کودک در مدرسه ناهار می خورد باید سرآشپز مدرسه از موضوع دیابتی بودن کودک با اطلاع باشد تا بتواند غذای مناسب کودک را فراهم کند.

مشکلات مربوط به تغذیه ی کودک

مقدار غذایی که یک بچه می خورد می تواند از یک روز به روز دیگر تا ۵۰ ٪ تغییر کند . اگر تا به حال از کودکان مراقبت کرده باشید، می دانید که متقاعد کردن آنها به خوردن غذا در بعضی مواقع بسیار دشوار است و گاهی اوقات نیز نمی توانید مانع خوردن آنها و پرخوری آنها شوید. وقتی کودک دچار دیابت باشد این قضیه مشکل تر می شود. به عنوان یک قانون هر گاه کودک احساس گرسنگی کرد به او غذا بدهید حتی اگر بیش از مقدار رژیم غذایی او باشد. وقتی بچه های بزرگ تر می شوند به میزان بیشتری انسولین نیاز دارند و زمایشات مثبت ادرار با سطوح بالای گلوکز خون بدین معنی است که آنها به جای که غذای کمتری بخورند باید انسولین بیشتری تزریق کنند . از طرف دیگر کم بودن قند خون می تواند به این معنی باشد که کودک به مقادیر کمتری انسولین نیاز دارد با اینکه باید غذای بیشتری دریافت کند که تصمیم گیری در این مورد با پزشک است.

بسیاری از بچه ها قوانین را زیر پا می گذارند و پنهانی شیرینی جات یا شکلات می خورند. مطلب مهم در اینجا این است که نباید به این دلیل که آنها کربوهیدرات های غیر مجاز استفاده کرده اند، میزان مصرف غذای معمول آنها را کاهش دهید. اگر کودک شما بقدری بزرگ هست که این مشکل را بفهمد سعی کنید به آرامی برای او توضیح دهید که عدم پیروی از رژیم غذایی باعث افزایش گلوکز خون و ایجاد عوارض در او خواهد شد. گفتگو در مورد چنین موضوعی به شیوه ای آرام در زمانی مناسب شاید بهترین روش باشد .

کودکان مبتلا به دیابت به همان اقدامات احتیاطی نیاز دارند که بزرگسالان به هنگام مختل شدن جریان زندگی روزمره اشان به علت مسافرت یا ابتلا به بیماری ، نیاز دارند. همچنین آنها بایستی بیاموزند که به هنگام ورزش چگونه از خودشان مراقبت کنند و از دستورالعمل های عمومی پیروی کنند . اگر در به کارگیری این موقعیت ها دچار تردید هستید ، تیم مراقبت دیابتی کودک شما در کلینیک دیابت خوشحال خواهند شد که آگاهی های لازم را در اختیار شما قرار دهند.

تاثیر واکنش های خانواده

زمانی که کودک مبتلا به دیابت دارای خواهر یا برادر می باشد ممکن است توجه زیاده از حد به او به خاطر بیماریش ، حس حسادت آنها را برانگیزد. همچنین کودک ممکن است از این حقیقت رنجیده خاطر شود که او بایستی چنین بیماری را تحمل کند در صورتی که دیگران مجبور نیستند که نگران آن باشند . مسئله مهم این است ی به همه این احساسات توجه شود و توسط همه اعضاء خانواده مورد بحث قرار گیرد . گفتگو در مورد چنین مسائلی ( گه گاهی که ضرورت می یابد ) می تواند به روشن شدن موضوع کمک کند و ممکن است فرزندان دیگرتان را تشویق کند تا به علائم هیپوگلیسمی توجه کنند . اگر به اندازه کافی بزرگ و مشتاق باشند بایستی آنها را آموزش داد که چگونه می توان هیپوگلیسمی را درمان کرد.

وعده های غذایی نکته ای است که ممکن است در میان اعضاء خانواده بحث انگیز باشد زیرا افرادی که مبتلا به دیابت نیستند شاکی اند از اینکه مجبور به خوردن غذا های بهداشتی – رژیم می باشند . البته حقیقت این است که رژیم غذایی که برای افراد مبتلا توصیه می شود همانیست که همه ما بایستی از آن پیروی کنیم . برای کودک مبتلا به دیابت آنچنان خوشایند نیست که دیگران دائم جلو او شیرینی جات و شکلات بخورند . بنابراین تا حد امکان از انجام چنین رفتار هایی جلوگیری شود . مجددا باید گفته شود گفتگو در مورد چنین موقعنی و  توضیح این مشکل احتمالا تأثیر زیادی در پی خواهد داشت و اگر بتوانید دیگر بچه ها را ترغیب کنید که مصرف شیرینی جات را محدود کنند برای سلامتی آنها بسیار مفید خواهد بود .

جلب توجه کودکان

بسیاری از بچه ها به سرعت در می یابند که تنها راه عصبی كردن والدینشان استفاده نامناسب از غذا ها می باشد و البته بچه های مبتلا به دیابت نیز از این قاعده مستثنی نیستند .ممکن است به خوبی دریابند که امتناع از خوردن غذا در وعده های غذایی با داشتن و سعی در جلب توجه روشنی موفق می باشد. همچنین ممکن است از انجام آزمایشات ادرار و خون سر باز زنند یا حتی نتایج ساختگی ایجاد کنند. این موارد برای والدین ناراحت کننده و نومید کننده می باشد و می تواند اختلال بزرگی در زندگی خانواده ایجاد کند. اینها همه مواردی غیر معمول نیستند و شما نیز به این علت که نمی توانید بر آنها غلبه کنید.

نباید خود را مقصر بدانید. تیم مراقبت از دیابت با بسیاری از موارد این چنینی برخورد داشته اند و بنابراین می توانند کمک و یا توصیه های لازم را در اختیار شما قرار دهند. گاهی اوقات کمک گرفتن از یک فرد بیگانه ( مثل یک دوست خانوادگی یا حتی مشاور کار آزموده ) می تواند مفید باشد چرا که می تواند برای کودک مبتلا توضیح دهد که بفهمد رفتار او چه تأثیری بر وی خواهد داشت و چه پیامدی را به همراه دارد . قابل ذکر است که گاهی اوقات با این روش کودک نگرانی عمیق خود را در مورد دیابت ابراز می دارد.

نکات کلیدی

 *ديابت در بچه ها بين سنين۱۱و ۱۳بسيار متداول می باشد .

*ممكن است ضرورت داشته باشد کودکان بسیار کم سن و سال به آزمایش های ادرار تکيه کنند، اما بچه های بزرگتر بایستی تشويق شوند تا در صورت امکان از آزمایشات خون استفاده کنند.

*کشکمش بر سر خوردن غذا در میان کودکان مبتلا به دیابت به علت احتمال خطر هيپوگليسمي متداولتد و مشکل سازتر می باشد.

*سعی کنید از مقابله کردن با این موضوع بپرهيزيد و اگر این کشمکش ها باعث ناراحتی اعضاء خانواده می شود به کمک اعضا تيم مراقبت دیابت اين مسائل را مورد بحث قرار دهيد.