مسمومیت با تابش : منابع، اثرات و درمان

اشعه و تابش در پزشکی استفاده می شود، برای تولید برق، برای طولانی شدن درست کردن غذا، برای استریل کردن تجهیزات، برای یافتن کربن از یافته های باستان شناسی و بسیاری از دلایل دیگر استفاده می شود.

تابش یونیزه زمانی اتفاق می افتد که هسته اتمی یک اتم ناپایدار تجزیه می شود و شروع به آزاد شدن ذرات یونیزه می کند.

هنگامی که این ذرات با مواد آلی مانند بافت انسانی تماس می گیرند، اگر در مدت کوتاهی به اندازه کافی شدید شوند، به آنها صدمه می زند. این می تواند منجر به سوختگی، مشکلات خون، سیستم گوارش، سیستم قلبی عروقی و عصبی مرکزی، سرطان و گاهی مرگ شود.

تابش به طور معمول با خیال راحت مدیریت می شود، اما استفاده از آن نیز به خطر می اندازد.

به عنوان مثال، اگر یک حادثه رخ دهد، به عنوان مثال، زمین لرزه در فوکوشیما، ژاپن در سال ۲۰۱۱، یا انفجار در چرنوبیل، اوکراین در سال ۱۹۸۶، تابش می تواند خطرناک باشد.

مطالب این مقاله:

مسمومیت از تابش چیست؟
علائم و نشانه ها
منابع تابش
کاهش اثرات

حقایق سریع در مسمومیت پرتو:

در اینجا برخی از نکات کلیدی در مورد مسمومیت پرتو درمانی وجود دارد. جزئیات بیشتر در مقاله اصلی است.

اشعه در اطراف ما است و در بسیاری از کاربردها با خیال راحت استفاده می شود.
حوادث هسته ای، محیط کاری و برخی از درمان های پزشکی می تواند همه مواردی باشد که مسمومیت با پرتو ایجاد می شود.
بسته به دوز، اثرات تابش می تواند خفیف یا تهدید کننده زندگی باشد.
درمان وجود ندارد، اما موانع می تواند مانع از قرار گرفتن در معرض تابش شود و برخی از داروها ممکن است برخی از تابش ها را از بدن را حذف کند.
هر کسی که معتقد است که در معرض تابش قرار گرفته است، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند.

مسمومیت تابش چیست؟

مسمومیت با تابش زمانی اتفاق می افتد که یک ماده رادیواکتیو، ذراتی را که به بدن فرد آسیب می رساند و باعث آسیب می شوند، در محیط پخش می کند. مواد مختلف رادیواکتیو ویژگی های مختلفی دارند. آنها می توانند به شیوه های مختلف آسیب برسانند و به مردم کمک کنند، و بعضی از آنها خطرناکتر از دیگران هستند.

به طور معمول، تابش در یک محیط امن ایجاد می شود. خطرناک بودن آن بستگی دارد به:

چگونه استفاده می شود
چقدر قوی است
چطور یک فرد در معرض آن قرار می گیرد
چه نوع قرار گرفتن در معرض مواد رخ می دهد
مدت زمان قرار گرفتن در معرض طول می کشد

دوز تابش از یک اشعه ایکس به طور معمول مضر نیست. با این وجود، قسمت هایی از بدن که به صورت اشعه ایکس نباشند، برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض غیرضروری با یک پیشرو سرب قرار می گیرند.

در عین حال، تکنسین هنگام گرفتن تصویر، اتاق را ترک می کند. در حالی که یک دوز کوچک خطرناک نیست، دوزهای کم مکرر می توانند باشند.

یک دوز کم تابش ناگهانی و کوتاه ،بعید است که مشکل ایجاد کند، اما ممکن است دوزهای شدید، و یا تکراری خطرناک باشد. هنگامی که تابش خسارت سلول ایجاد کند، آن غیر قابل برگشت است. هر چه بیشتر یک فرد در معرض خطر قرار داشته باشد، خطر ابتلا به مشکلات سلامتی بیشتر می شود.

چقدر تابش خطرناک است؟

دوز تابش می تواند به روش های مختلف اندازه گیری شود. برخی از واحدهای مورد استفاده عبارتند از Grays، Sieverts، پشتیبانی، و rads. آنها در یک مسیر مشابه استفاده می شود، اما ۰.۱ راد معادل ۱۰۰ Grays است.

در زیر ۳۰ راد: علائم خفیف در خون رخ می دهد
از ۳۰ تا ۲۰۰ راد: فرد ممکن است دچار بیماری شود.
از ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ راد: فرد ممکن است به طور جدی بیمار شود.
بیش از ۱۰۰۰ راد: این فاجعه خواهد بود.

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیماری رادیو و یا سندرم رادیوتراپی (ARS) تشخیص داده می شود وقتی که:

یک فرد بیش از ۷۰ راد از یک منبع خارج از بدن دریافت می کند
دوز روی کل بدن یا بیشتر آن تاثیر می گذارد و قادر به نفوذ به اندام های داخلی است
دوز در یک زمان کوتاه، معمولا ظرف چند دقیقه دریافت می شود

فردی که یک انفجار اتمی را تجربه می کند دوز تابش، یکی در جریان انفجار و دیگری در معرض بارش قرار می گیرد، زمانی که ذرات رادیواکتیو پس از انفجار فرو می ریزند.

علائم و نشانه ها

بیماری رادیواکتیو می تواند حاد باشد، پس از قرار گرفتن در معرض مواد و یا مزمن، که در آن علائم ظاهر می شود در طول زمان و یا بعد از مدتی، احتمالا سال بعد ایجاد می شود.

علائم و نشانه های مسمومیت با پرتو حاد عبارتند از:

استفراغ، اسهال، و تهوع
از دست دادن اشتها
احساس ناراحتی یا احساس ناامیدی
سردرد
ضربان قلب سریع

علائم به دوز بستگی دارد و این که آیا آن یک دوز است یا باز هم تکرار می شود.

یک دوز تا ۳۰ راد می تواند منجر به موارد زیر شود:

از دست دادن سلول های سفید خون
تهوع و استفراغ
سردرد

دوز ۳۰۰ رادی دوز ممکن است منجر به:

ریزش موی موقت
آسیب به سلول های عصبی
آسیب به سلول هایی که در دستگاه گوارش قرار دارند

مراحل تشعشع بیماری

نشانه های مسمومیت با شدت تابش معمولا به چهار مرحله می رسد.

مرحله پیش آگهی: تهوع، استفراغ، و اسهال، که از چند دقیقه تا چند روز ادامه دارد

مرحله نهان: به نظر می رسد نشانه ها ناپدید می شوند و فرد ظاهرا بهبود می یابد

مرحله آشکار: بسته به نوع قرار گرفتن در معرض، این می تواند مشکلات مربوط به قلب و عروق، دستگاه گوارش، خون بندي و سیستم عصبی مرکزی (CNS) باشد

بازیابی یا مرگ: ممکن است بهبودی آرامی ایجاد شود یا مسمومیت کشنده باشد.

سلول های بنیادی هماتوپوئیت یا سلول های مغز استخوان، سلول هایی هستند که تمام سلول های دیگر خون از آن استخراج می شوند.

دوزهای مختلف، اثرات مختلف

خطر بیماری به دوز بستگی دارد. دوزهای بسیار کم از تابش همیشه در اطراف ما هستند و هیچ اثری ندارند. همچنین بستگی به منطقه بدن دارد که در معرض آن قرار دارد.

اگر کل بدن در معرض تابش باشد، می گویند، ۱۰۰۰ راد در یک زمان کوتاه، ممکن است کشنده باشد. با این حال، دوزهای بالاتری را می توان به یک ناحیه کوچک بدن با خطر کمتری اعمال کرد.

پس از یک دوز ملایم، فرد ممکن است فقط چند ساعت یا چند روز علائم داشته باشد. با این حال، یک تکرار یا حتی یک دوز نسبتا پایین که باعث ایجاد نشانه های قابل مشاهده یا کم نشانه ای در اطراف زمان قرار گرفتن در معرض می شود، ممکن است بعدا باعث مشکلات شود.

فردی که در معرض ۳۰۰۰ رادی قرار دارد، حالت تهوع و استفراغ را تجربه خواهد کرد و ممکن است ظرف چند ساعت به سردرگمی و از دست رفتن آگاهی برسد. لرزش و تشنج ها ۵ تا ۶ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض قرار می گیرند. در عرض ۳ روز، کما و مرگ رخ خواهد داد.

افرادی که دوزهای تکراری یا به نظر می رسد بهبود می یابند ممکن است اثرات طولانی مدت داشته باشند.

این شامل:

از دست دادن سلول های سفید خون، وکار بدن برای مبارزه با عفونت سخت تر است
کاهش پلاکتها، افزایش خطر خونریزی داخلی یا خارجی
مشکلات باروری، از جمله از دست دادن قاعدگی و کاهش میل جنسی
تغییرات در عملکرد کلیه، که می تواند منجر به کم خونی، فشار خون بالا و مشکلات دیگر در عرض چند ماه شود

ممکن است قرمز شدن پوست، آب مروارید و مشکلات قلبی نیز وجود داشته باشد.

قرار گرفتن در معرض موضعی ممکن است منجر به تغییرات در پوست، از دست دادن مو و احتمالا سرطان پوست شود.

قرار گرفتن در معرض بعضی قسمت های بدن خطرناکتر از دیگران است، به عنوان مثال، روده ها.

اثرات تابش تجمعی هستند. آسیب به سلول ها غیر قابل برگشت است.

منابع تابش

قرار گرفتن در معرض تابش می تواند ناشی از قرار گرفتن در معرض تابش محل کار، یک حادثه صنعتی، پرتودرمانی برای درمان سرطان یا حتی مسمومیت عمدی باشد، همانطور که در مورد جاسوسی سابق روسیه، الکساندر لیتویننکو، که در لندن توسط پلینیوم ۲۱۰ که در چای آن قرار داشت، کشته شد. با این حال، این بسیار نادر است.
در صورت لزوم، باید اسکنهای سی تی را انجام داد، چرا که آنها فرد را زیر تابش بیشتر نسبت به معمول در زندگی روزمره قرار می دهد.

اکثر افراد در معرض متوسط ۰.۶۲ راد و یا ۶۲۰ خاکستری در هر سال هستند.

نیمی از این از رادون در هوا، از زمین و از پرتوهای کیهانی می آید. نیمه دیگر از منابع پزشکی، تجاری و صنعتی می آید.

سطح اشعه ایکس زیاد نیست، اما در یک لحظه اتفاق می افتد.

یک اشعه ایکس قفسه سینه به معادل ۱۰ روز تابش روزمره است
ماموگرام معادل ۷ هفته طبیعی در معرض تابش است
PET یا CT به عنوان بخشی از مواد شیمیایی هسته ای فرد را به معادل ۸ سال تابش منتقل می کند
یک CT اسکن شکمی و لگن معادل ۳ سال قرار گرفتن در معرض تابش نرمال است

داروهای هسته ای برای هدف گیری تیروئید در افراد مبتلا به اختلال تیروئید استفاده می شود. انواع دیگر درمان های پزشکی عبارتند از: پرتودرمانی برای سرطان.

غذا نیز حاوی مقدار کمی از اشعه است. غذا و آب ما نوشیدنی مسئولیت قرار گرفتن در معرض حدود ۰.۰۳ راد در یک سال است.

فعالیت های بسیاری که می تواند مردم را تحت منابع اشعه قرار دهد ، عبارتند از:

تماشای تلویزیون
پرواز در هواپیما
عبور از یک اسکنر امنیتی
با استفاده از مایکروویو یا تلفن همراه

سیگاری ها در معرض تابش بیشتری نسبت به غیر سیگاری ها قرار دارند زیرا توتون و تنباکو حاوی ماده ای است که می تواند تبدیل به پولونیوم ۲۱۰ شود.

فضانوردان بالاترین مواجهه نسبت به هر کسی را دارند. آنها ممکن است در یک ماموریت شاتل فضایی در معرض ۲۵ راد قرار بگیرند.

کاهش اثرات

آسیب با تابش غیر قابل برگشت است هنگامی که سلول ها آسیب دیده اند، خود را تعمیر نمی کنند. تا به امروز، هیچ راهی برای دارو برای انجام این کار وجود ندارد، بنابراین برای کسی که در معرض خطر قرار گرفته است، در اسرع وقت به پزشک نیاز دارد.

درمان های احتمالی عبارتند از:

حذف همه لباس ها
شستشو با آب و صابون.
استفاده از یدید پتاسیم (KI) برای جلوگیری از جذب تیروئید در صورتی که یک فرد در معرض اشعه رادیواکتیو
آبی پروسبی که در کپسول ها داده می شود، می تواند سزیم و تالیم را در روده ها از بین ببرد و مانع جذب آنها شود. این اجازه می دهد تا آنها را از طریق سیستم گوارش حرکت دهید.
Filgrastim یا Neupogen، رشد گلبول های سفید را تحریک می کند. این امر می تواند کمک کند اگر تابش روی مغز استخوان تاثیر گذارد.

بسته به قرار گرفتن در معرض، تابش می تواند بر تمام بدن تاثیر بگذارد. برای مشکلات قلبی عروقی، روده ای و سایر مشکلات، درمان علائم را هدف قرار می دهد.

کاهش قرار گرفتن در معرض اشعه

نکاتی برای کاهش مواجهه غیر ضروری با تابش عبارتند از:

نگه داشتن خود دور از خورشید در محدوده ظهر و استفاده از یک کرم ضد آفتاب یا پوشیدن لباس هایی که پوست را پوشش می دهند
اطمینان حاصل کنید که هر سی تی اسکن و اشعه ایکس ضروری است، مخصوصا برای کودکان
اجازه دهید به دکتر بداند اگر قبل از داشتن اشعه ایکس، PET یا سی تی اسکن باردار هستید یا ممکن است باردار باشید

ممکن نیست و نیازی هم نیست که از تمام تشعشعات دوری کنید فقط از تابش های قوی دوری کنید.