قره قاط و تمام خواص آن

قره قاط و تمام خواص آن

قره قاط از میوهای به نام واسینیوم و میر تیلوس از تیره دغال اخته به دست می آید. گیاه قره قاط یا قراقاط در طبیعت به صورت درختچه بوده، در کوهها و جنگلهای کوهستانی و در زمینهای سیلیسی می روید و بومی کشورهای اروپایی و آسیایی می باشد. میوه این گیاه دارای تانن، قند، اسیدهای آلی، ویتامینهای (ب) و (بث) و کاروتن می باشد.

موارد استعمال: برگهای قراقاط را به عنوان نیرو بخش، مدر، ضد عفونی کننده مجاری ادراری و پایین آورنده قند خون مورد استفاده قرار می دهند و علاوه بر مصارف فوق به علت داشتن کاروتن جهت تقویت چشم توصیه شده، جوشانده برگ و میوه ان را به صورت غرغره جهت ضد عفونی کردن دهان و حلق به کار برده، به صورت کمپرس و حمام جهت بیماریهای جلدی از قبيل جوش یا زخم و سوختگی تجویز مینمایند. مقدار مصرف، ۶ تا ۱۲ گرم، از میوه یا برگ گیاه را در نیم لیتر آب جوش، ریخته بیست دقیقه می گذارند تا دم بکشد، سپس ان را صاف کرده روزی ۲ تا ۳ فنجان میل می کنند. در استعمال خارجی یک قاشق سوپخوری از برگ یا میوه خشک شده آن را در یک فنجان آب و جوش ریخته، نیم ساعت دم کرده سپس صاف و کمپرس نمایید.

قره قاط چربی خون را پایین میآورد و فشار خون را هم کم میکند و برای معالجه مرض قند نیز توصیه می شود و زیادی اوره و کولیت (ورم قولون) را معالجه می کند قره قاط در کوهستان های درگز یافت می شود. گیاهی است به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰ متر که گله ای وحشی سفید و سرخ آن از اردیبهشت ماه شروع م یشود و تا مردادماه ادامه می یابد. این میوه ترش مزه در شهریور کاملاً می رسد. قره قاط در اکثر قاره ها مثل اروپا و امریکا و آفریقا و آسیا می روید. می توان گفت که بیش از صد رقم آن را در کره زمین مورد بررسی قرار داده اند که هفت نوع مهم آن در خاک شوروی است. در کشورهای جهان، اسامی گوناگون دارد: مثلاً در فرانسه به آن (اول مرتیل) در روسیه  (چرنیکا) در انگلستان (گرانیری) در آلمان (هیدبر) در هلند (بلویر) در کشورهای عربی (زقال) به ترکی قراقاط، بالاخره در تهران آن را (برگ بو) مینامند. بهترین نوع آن چریکای روسی و قراقاط ایران است.

بومیان شمال منطقه خراسان و آذربایجان قراقاط را در بیماریهای مختلف از آن جمله : اسهال خونی و ساده و خونروی ها، طپش قلب، فشارخون، در ضعف و کم خونی ها و بیماریهای قند به کار می برند. اثرات این گیاه به طریق علمی بر روی بیماران مبتلا به اسهالهای حاد و آلرژیهای حاد ثابت شده است. مواد شیمیایی موجود در قراقاط عبارتند از: آربوتین، هیدروکنین و قندهای پنج کربنی، اسید مالیک، اسید سیتریک، اسید تارتریک، پکتین، پکتوز و تانن، مواد چربی و رنگی، خوراکی مانند مربا و شربت با ژله، حتی خوراک مطبوعی در انگستان به وسیله قراقاط و گوشت تهیه می کنند. گلهای آن نیز مورد توجه زنبوران عسل است و عسل بسیار مطبوعی تهیه می گردد. امید میرود در آینده این گیاه مفید طبی مورد توجه عامه مردم و دست اندرکاران امور طبی واقع گردد.