فواید ویتامین C

ویتامین C یکی از مواد مغذی حیاتی برای سلامتی است. این کمک می کند تا استخوان، پوست و رگ های خونی را تشکیل و نگهداری شوند. به طور طبیعی در برخی از غذاها، به ویژه میوه و سبزیجات، وجود دارند. مکمل ها نیز در دسترس هستند.

همچنین به عنوان اسید اسکوربیک اسید، اسید اسکوربیک یا اسکوربات اسید شناخته شده است.

مطالب این مقاله:

ویتامینC چیست و چرا ما به آن نیاز داریم؟
منابع و الزامات
ویتامینC چقدر است؟

ویتامینC چیست و چرا ما به آن نیاز داریم؟

منابع ویتامین C عبارتند از میوه ها، سبزیجات و مکمل ها.

ویتامین ها، از جمله ویتامین C، ترکیبات ارگانیک هستند. یک ترکیب ارگانیک است که در موجودات زنده وجود دارد و شامل عناصر کربن و اکسیژن است.

ویتامین C محلول در آب است و بدن آن را ذخیره نمی کند. برای حفظ سطح کافی ویتامین C، انسان نیاز به مصرف روزانه غذای حاوی آن دارد.

ویتامینC نقش مهمی در تعدادی از توابع بدن مانند تولید کلاژن، L-کارنیتین و برخی از عصبی ها دارد. این پروتئین متابولیزه می شود و فعالیت آنتی اکسیدانی آن ممکن است خطر برخی از سرطان ها را کاهش دهد.

کلاژن، که ویتامینC به تولید کمک می کند، جزء اصلی بافت همبند و پروتئین فراوان در پستانداران است. بین ۱ تا ۲ درصد بافت عضلانی کلاژن است. این جزء حیاتی در بافتهای فیبری مانند موارد زیر است:

تاندون ها
رباط ها
پوست
قرنیه
غضروف
استخوان ها
روده
رگ های خونی

در مورد بهبود زخم، تحقیقاتی که در سال ۱۹۴۲ انجام شد، نشان داد که اگر کسی زخم داشته باشد، زخم طولانی تر می شود اگر کمبود ویتامین C داشته باشد.

علائم کمبود ویتامین C شامل مفاصل متورم، خونریزی لثه و دندان های شل، کم خونی و خستگی است.

اگر فرد مقدار زیادی ویتامین C را مصرف می کند، و سپس سریعا آن را قطع كند می تواند باعث کمبود شود.

بهبود زخم، عفونت، و سل

در سال ۱۹۸۲، محققان نتیجه گرفتند که زخم ها، بریدگی ها ممکن است در افرادی که مصرف ویتامین C بالاتری دارند ، بیشتر از آنچه که معمولا از مواد غذایی آنها به دست می آید،سریعتر بهبود یابد. این ممکن است به این دلیل است که ویتامین C به تولید کلاژن کمک می کند.

نقش ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان نیز کمک می کند تا بافت را بهبود بخشد و آسیب را از التهاب و اکسیداسیون کاهش دهد.

افرادی که سطح کافی ویتامین C دارند، بهتر است نسبت به افراد کمبود ویتامین C قادر به مبارزه با عفونت باشند.

ویتامین C همچنین می تواند به پیشگیری از عفونت های حاد تنفسی کمک کند، به ویژه در افراد مبتلا به سوء تغذیه و کسانی که از لحاظ جسمی تحت فشار قرار دارند.

محققان همچنین دریافتند که ویتامین C می تواند باکتری های مقاوم در برابر مواد مخدر (TB) را در یک فرهنگ آزمایشگاهی کشت کند. یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد که اضافه کردن ویتامین C به داروهای TB می تواند درمان را کوتاه تر کند.

ویتامین C و درمان سرطان

ویتامین C ممکن است در درمان سرطان کمک کند. به عنوان یک آنتی اکسیدان، آن را از بدن محافظت می کند در برابر استرس اکسیداتیو و کمک می کند تا جلوگیری از اکسیداسیون مولکول های دیگر. به نظر می رسد آنتی اکسیدان های دیگر بدن نیز احیاء شوند.

مطالعات نشان می دهد که ویتامین C می تواند برای بیماران سرطانی شیمی درمانی را تکمیل کند.

واکنش های اکسیداسیون رادیکال های آزاد ایجاد می کنند. رادیکال های آزاد می توانند واکنش های زنجیره ای ایجاد کنند که باعث آسیب به سلول ها می شوند.

دوزهای بالایی از ویتامین C برای کاهش برخی از انواع بافت سرطانی موثر است. محققان با استفاده از ویتامین C در بیماران مبتلا به سرطان پیشنهاد کرده اند که گزینه های درمان محدود شده اند.

برای درک اینکه سرطانها می توانند تحت تاثیر ویتامین C قرار بگیرند و چه درمان های موثری دیگر را می توان در رابطه با ویتامین C و همچنین اثرات درازمدت این روش، مورد نیاز است، مطالعات بیشتری لازم است.

بعضی از دانشمندان استفاده از ویتامین C را در درمان سرطان مورد بحث قرار دادند.

با این حال، در سال ۲۰۱۳، محققان شواهدی دریافت کردند که دوزهای بالای ویتامین C در ورزشکاران ممکن است برای بیماران سرطانی مفید باشد. یک مطالعه ۲۰۱۵ تأثیر آن را تأیید کرد.

موسسه ملی سرطان گزارش داد مطالعات متعددی که با مصرف ویتامین C با ویتامین C به همراه عوارض جانبی اندک استفاده می کنند.

تعدادی از پزشکان از آن حمایت می کنند و از درمان آن استفاده می کنند.

“تحقیقات در حال انجام در حال حاضر نشان داده است که غلظت بالایی از ویتامین C می تواند رشد را متوقف کند یا حتی سلول های سرطانی را از بین ببرد. تنها تزریق داخل وریدی ویتامین C می تواند دوزهای بالایی را در مقابله با سرطان به وجود آورد.” دکتر رونالد هافمن

اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) هنوز استفاده از ویتامین C وریدی در درمان بیماران سرطانی، از جمله افرادی که تحت شیمی درمانی و پرتودرمانی قرار دارند را تایید نکرده است و به عنوان درمان شناخته نشده است.

مزایای دیگر

سایر مزایای ویتامین C ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سلامت قلب و عروق: ویتامین C ممکن است عروق خونی را گسترش دهد و این می تواند بدن را در برابر بیماری های قلبی و فشار خون بالا محافظت کند.
سطوح کلسترول: این افراد در افراد با سطح کافی ویتامین C پایین تر بودند.
آب مروارید: ویتامین C ممکن است به کاهش خطر ابتلا به آب مروارید و همچنین دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن کمک کند.
دیابت: بیماران در معرض بدتر شدن کلیه ها، چشم ها و اعصاب در معرض کمبود میوه و سبزیجات هستند که غنی از ویتامین C هستند.
کم خونی: ویتامین C جذب آهن را افزایش می دهد.
در صورت مصرف کافی ویتامین C، سطح سرمی ممکن است کاهش یابد.
هيستامين: هيستامين يك ماده اي است كه سيستم ايمني توليد مي كند و موجب التهاب و مشكلات ديگر مي شود. در سال ۱۹۹۲، میزان پایین هیستامین در افرادی که ۲ گرم (گرم) ویتامین C در روز مصرف می کردند، یافت شد.
بیماری دریایی: در مطالعه ۷۰ نفری که ۲ گرم ویتامین C یا یک پلاسبو مصرف کردند و سپس ۲۰ دقیقه در یک حوضه آبریزشان زندگی می کردند، افرادی که این مکمل را مصرف می کردند، میزان بیماری دریایی را کاهش دادند.

آیا ویتامین C می تواند سرماخوردگی را درمان کند؟

بسیاری از مردم معتقدند که ویتامین C می تواند سرماخوردگی را درمان کند، اما تحقیقات این را تایید نکرده است. با این حال، دوزهای بالایی از ویتامین C ممکن است از افرادی که در معرض فعالیت بدنی شدید و دماهای سرد قرار دارند محافظت کنند.

به عنوان مثال، افراد مبتلا به کم ویتامین C ممکن است به دلیل سیگار کشیدن و یا سالخوردگی، مکمل های مفید را پیدا کنند.

منابع و الزامات

طبق گفته موسسه ملی بهداشت (NIH) مردان بالغ باید ۹۰ میلی گرم ویتامین C در روز مصرف کنند و زنان باید ۷۵ میلی گرم در روز مصرف کنند. در طول بارداری، زنان باید ۸۵ میلی گرم در روز و ۱۲۰ میلی گرم در هنگام تغذیه با شیر مادر داشته باشند.

مصرف فلفل قرمز و سایر سبزیجات و میوه ها باید به اندازه کافی ویتامین C را برای اکثر مردم فراهم کند.

بهترین منابع ویتامین C میوه و سبزیجات تازه است. گرما و پخت و پز در آب می تواند برخی از محتوای ویتامین C را از بین ببرد، بنابراین غذاهای خام بهترین هستند.

غذاهای حاوی ویتامین C عبارتند از:

نصف فنجان شیرین، فلفل قرمز: ۹۵ میلی گرم یا ۱۵۸ درصد از ارزش روزانه توصیه شده (DV).
یک پرتقال متوسط: ۷۰ میلی گرم یا ۱۵۵ درصد DV.
نصف فنجان توت فرنگی تازه: ۴۹ میلی گرم یا ۸۲ درصد DV.
نصف فنجان اسفناج: ۹ میلی گرم یا ۱۵ درصد DV.

سایر منابع خوب شامل میوه های مرکبات، گوجه فرنگی و سیب زمینی می باشد.

در کشورهای توسعه یافته، اکثر افراد به ویتامین C کافی دریافت می کنند، اگر چه برخی از گروه ها به احتمال زیاد این مواد مغذی را از دست نمی دهند.

این گروه ها عبارتند از:

سیگاری ها و سیگاری های منفعل
مردم با انواع غذای محدود
شیرخواران مصرف شیر خشک یا جوشانده
افراد مبتلا به نارسایی مزمن و برخی بیماری های مزمن

افراد سیگاری میزان ویتامین C کمتری نسبت به افراد غیر سیگاری دارند، بخشی از این که سطح استرس اکسیداتیو بالاتری دارند. سیگار کشیدن باعث التهاب و آسیب به غشای مخاطی دهان، گلو و ریه می شود.

ویتامین C برای مخاط مخاطی ضروری است و به کاهش التهاب کمک می کند، بنابراین NIH توصیه می کند سیگاری ها روزانه ۳۵ میلی گرم اضافی از ویتامین C مصرف کنند.

چقدر ویتامینC بیش از حد است؟

ویتامین C بیش از حد بعید است باعث یک مشکل شود. با این حال مصرف بیش از ۱۰۰۰ میلی گرم در روز ممکن است به این معنی باشد که تمام ویتامین C در روده جذب نمی شود. این می تواند منجر به اسهال و ناراحتی های دستگاه گوارش شود.

مصرف بالای ویتامین C از طریق مکمل ها، اما نه رژیم غذایی، باعث ایجاد سنگ کلیه می شود و ممکن است خطر مشکلات قلبی عروقی در زنان بعد از یائسگی را افزایش دهد، اما این تأیید نمی شود.

افراد مبتلا به هموكروماتوز ارثی، اختلال جذب آهن، قبل از مصرف مکمل های ویتامین C باید با پزشک خود صحبت كنند؛ زیرا سطح بالای ویتامین C می تواند به آسیب بافت منجر شود.

حداکثر مصرف روزانه ویتامین C برای مردان و زنان بزرگسال ۲۰۰۰ میلی گرم است.