فواید ترب ؛ خواص درمانی ترب را بیشتر بشناسید

فواید ترب ؛ خواص درمانی ترب را بیشتر بشناسید

فارسی آن ترب است. در شیراز به آن «تربز» می گویند. اعراب «مجل» میگویند، ولی کلمه مجل در ایران فقط به نوع کوهی اطلاق می شود. ترب دارای انواع سفید، سیاه و سرخ بوده، به اشکال گرد و مخروطی در می آید. در بعضی از نقاط ایران مثل خراسان و بعضی از شهرهای هند ریشه آن به یک متر و قطر آن به نیم متر میرسد. نوع بیابانی آن تندتر از انواع بستانی است و اهالی بنگال آن را مانند شلغم پخته و با گوشت می خورند. انواع کوچک آن در فارسی به تربچه معروف است. انواع تربچه بومی ایران نبوده و از خارج به ایران وارد شده و بیش از بیست نوع دارد.

انواع آن دارای ویتامین های ب، ث و املاح فسفر و گوگرد بوده، یک جوهر گوگردی دارند. در ترب سیاه ویتامین «ب ۱» زیاد است و ضد سم است. پزشکان سنتی ایران از راه تجربه به این خاصیت ترب پی برده، آب آن را برای معالجه و تصفیه کلیه به کار می برند. و راه استفاده از آنها چنین بوده که ترب سیاه را قاچ قاچ کرده، روی آنها عسل می مالند و در اثر خاصیت (اسموزی) آب آن را مجزا می گیرند. اکنون با وسایل آبگیری می توان آب بیخ آن را گرفت، ولی طعم آن ناراحت کننده و تند است و بهتر است آن را با شربت مخلوط کرده بنوشند تا گوارا و مطبوع باشد، آب ترب بهترین پیشاب آور بوده، ادرار را باز می کند.

فواید ترب

شربت ترب سیاه برای سرفه و سیاه سرفه مفید می باشد. برگ آن به علت داشتن ویتامین ث به مقدار زیاد و سبزینه، لثه را محکم کرده، بوی بد دهان را از بین میبرد.

مخصوصاً اگر آن را خوب بجوند، خوردن این برگ باعث دفع سنگهای صفراوی است. و به این جهت به شما توصیه می کنم در آشها و سوپهای خود از برگ آن استفاده کنید و در سالادها میتوانید از برگهای نازک و جوان آن داخل نمایید. اگر معده شما تنبل است بد نیست بدانید که ترب آن را به کار وادار می نماید. بیخ (ریشه) آن هم مولد باد و هم بادشکن است، ولی در این مورد منافع آن بیش از ضررش است و چنانچه چند روز متوالی خورده شود، دیگر تولید گاز نمی نماید.

بیخ آن هاضم و نیز منهضم است، یعنی هضم غذا را آسان میکند، ولی خودش دیرهضم است. مگر آن که آن را خوب بجوند و یا آن را رنده کرده، با غذا میل نمایند تا خودش هم زود هضم شود. مقدار کمش ملین و مقدار زیادش مسهل است، ولی تولید شکم روش نمی کند و فضولات خشک را با فشار بیرون می راند. تراب ترشحات غده ی تیروئید را زیاد میکند و ضد «گواتر» می باشد. محمدبن زکریای رازی اولین غددا شناس جهان، برگ ترب و تربچه را بیش از ریشه آن دوست داشت، چون برگهای بهاره آن را بپزند و با روغن زیتون مخلوط کرده، بخورند، غذاییت آن زیاد می شود، چکاندن آب برگ آن در چشم باعث تقویت آن است.

فواید ترب

یکی از خواص مهم آن جلوگیری از تخمیر غذا در معده است به این جهت با این که ویتامین ث زیادی ندارد، معذالک از فساد و رقت خون جلوگیری می کند، زیرا تخمیر غذا موجب اتلاف ویتامین ث بوده، عدم تخمیر غذا نعمت بزرگی می باشد. چون بیخ ترب را خالی کرده در آن روغن ريخته بر آتش گذارند تا بجوشد و آن روغن را در گوش ریخته درد آن را ساکت می کند.

جوشانده آن جهت سرفه ی کهنه و خناق مفید است و ضد قارچهای سمی است. غرغره با آب مطبوخ آن مخصوصاً با سکنجبین جهت دیفتری نافع است. نوشیدن این جوشانده زیاد کنندهٔ شیر بوده بعد از غذا ملین شکم است. قبل از غذامانع نفوذ و استقرار آن در ته معده است و به همین جهت باعث قی می شود.

پوست بیخ آن با سکنجبین موافق سینه پهلو و طحال است، بذر آن باسکنجبین جهت دیفتری نافع است و شیر را زیاد میکند باز کننده گرفتگی طحال بوده برای استسقامفید است و یرقان را برطرف میکند. تخم آن بادشکن و اشتهاآور بوده باعث سهولت استخراج فضولات است و برای کبد سود بخش می باشد. نیم مثقال تخم آن بعد از غذا باعث هضم آن خواهد بود و با سکنجبین قی آور است و پاک کننده معده می باشد. تخم آن جهت مفاصل و سیاتیک و در دورگ (استخوان بین دو پا) و خارشی که از زیادی بلغم باشد مفید است. ضماد ترب با عسل زخمهای پلید و چرکی را درمان می کند. تخم ترب با سرکه جهت از بین بردن آثار قانقاریا و زخمهای عصبی مفید می باشد.

فواید ترب

اگر ضماد تخم ترب را روی محل نیش حشرات و رطیل و عقرب بگذارید سم آنها را خواهد کشید و ضماد تخم ترب با شراب جهت نیش مار تجویز شده است و چون پوست قرمز ترب را تراشیده، کوبیده آن را روی عقرب بگذارید، خواهد مرد و نیز چنانچه آب آن را روی عقرب بریزید، فوراً هلاک خواهد شد و چون عقرب کسی را که ترب خورده باشد بگزد، ضرر و زیانی به آن نخواهد رسید. مالیدن آب ترب به بدن مانع گزش حشرات خواهد شد. خوردن ترب باعث نیکویی رنگ رخسار میشود. ضماد ترب با آرد شلمک «نوعی گندم» برای درمان زخمهای چرکی و از بین بردن آثار آنها مفید است.

خوردن مطبوخ ترب نیز ادرارآور است و حیض را باز میکند و نوشیدن ده گرم آب ساقه های ترب «بدون برگ» جهت استخراج سنگ مثانه آزموده شده است، مخصوصاً اگر همراه سکنجبین خورده شود. نوشیدن بیست گرم آب برگ و ساقه ی ترب با شکر جهت اخراج زرد آب و استسقا و با نمک جهت باز کردن کبد و یرقان سودمند می باشد. ضماد ترب با شلمک جهت روییدن مو در بیماری گری است. (راء الحیه) را درمان می کند راء الحیه مرضی است که پوست قسمتی از بدن از قطعاتی شبیه به فلس ماهی پوشیده می شود. این مرض را در طب جدید با خوردن روغن ماهی معالجه می نمایند. مالیدن آب ترب نیز روی آن مفید است.

ضماد ترب با عسل جهت از بین بردن آثار کبودی زیر چشم نافع است و همچنین برای از بین بردن چین و چروک صورت و آثار ضربه و جای زخم و کک مک سودمند می باشد و چنانچه مدت زیادی بر محل طاسی مالیده شود، باعث روییدن مو می شود. زیادهروی در خوردن ترب باعث پیچش شکم توام با درد خواهد شد.

فواید ترب

روغن ترب خواص بسیار دارد. برای به دست آوردن پودر ترب، ابتدا ترب را به صورت ورقه های نازک میبرند و بعد با یک حرارت ملایم انها را خشک می نمایند، بعد این ورقه های خشک شده را وزن کرده با یک برابر نیم آن، دانه های خردل مخلوط کرده آسیاب و بعد الک می نمایند «افزودن دانه های خردل به علت استفاده از فرمانهای زیاد آن است» این پودر رابا سرکه به صورت خمیر در آورده به اسم خمیر خردل می فروشند. این خمیر چاشنی سالاد بود، معمولاً با غذاهای گوشتی خورده می شود و از تخمیر غذا در معده جلوگیری می کند و بادشکن بوده به هضم غذا کمک می کند.