مجله سلامت

همه چیز درباره بیوتین

بیوتین یک ویتامین پیچیده با محلول در آب است که به بدن کمک می کند که پروتئین ها را متابولیزه و پروتئین گلوکز تولید کند. همچنین به عنوان ویتامین B7 یا ویتامین H شناخته شده است.

بدن انسان نمی تواند بیوتین را سنتز کند. فقط باکتری ها، قالب ها، مخمر ها، جلبک ها و گیاهان خاص می توانند آن را ایجاد کنند، بنابراین رژیم غذایی باید آن را تامین کند.

بیوتین استفاده نشده از طریق ادرار حذف می شود، بنابراین بدن ذخیره نمی کند. باید روزانه مصرف شود.

مکمل های بیوتین به طور گسترده در فروشگاه های بهداشت مواد غذایی در دسترس هستند، اما کمبود بیوتین نادر است، و شواهد کمی نشان می دهد که اکثر مردم به آنها نیاز دارند.

مطالب این مقاله:

بیوتین چیست و چرا مهم است؟
چقدر ما نیاز داریم؟
منابع بیوتین

بیوتین چیست و چرا مهم است؟

بیوتین از یک رژیم سالم می آید.

بیوتین یک کوآنزیمی است که متابولیسم موارد زیر را شامل می شود:

اسیدهای چرب، نوعی از مولکول موجود در چربی ها و روغن ها است
لوسین، یک اسید آمینه ضروری است که انسان نمی تواند سنتز کند
گلوکونوژنز، سنتز گلوکز از مولکول هایی که کربوهیدرات نیستند، به عنوان مثال، اسیدهای آمینه و چربی

Coenzymes موادی هستند که باعث افزایش فعالیت آنزیم می شوند. Coenzymes نمیتواند یک واکنش زیستی را مهار و یا سرعت بخشید، اما به آنزیم ها کمک می کند.

مرکز پزشکی دانشگاه مریلند (UMM) توضیح می دهد که بیوتین در کمک به بدن برای پردازش گلوکز و متابولیسم پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها اهمیت دارد. همچنین به انتقال دی اکسید کربن کمک می کند.

با توجه به اداره ایمنی مواد غذایی اروپا، بیوتین به موارد زیر کمک می کند:

متابولیسم مواد مغذی
متابولیسم تولید انرژی
حفظ مو، پوست و غشاهای مخاطی
عملکرد سیستم عصبی
عملکرد روانی

بیوتین به ناخن های سالم، پوست و مو کمک می کند، بنابراین در بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی برای پوست و مو نقش دارد. با این حال، از طریق مو یا پوست جذب نمی شود.

ناخن ها و ریزش مو

بیوتیین گاهی اوقات ویتامین H نامیده می شود. “H” از واژه های آلمانی برای مو و پوست می آید، “Haar” und “Haut.”

مطالعات اندکی انجام شده است که مصرف مکمل ۲،۵ میلیگرم بیوتین به مدت ۶ ماه می تواند قدرت ناخن را افزایش دهد و تمایل ناخن به تقسیم شدن را کاهش دهد.

با این حال، تاکنون هیچ مدرکی وجود نداشته است که بیوتین می تواند از بروز یا ریزش مو در مردان یا زنان جلوگیری کند.

کمبود بیوتین با شیر گاو در نوزادان ارتباط دارد، اما شواهدی وجود ندارد که مکمل های بیوتین، به عنوان مثال، در شکل شیر، ممکن است کمک کنند.

بیوتین و دیابت

از آنجا که متابولیسم بیوتین کمک می کند، می تواند نقش مهمی در کنترل دیابت داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که B7 می تواند استفاده از گلوکز را در بدن بهبود بخشد. به علت عدم تعادل انسولین، افراد مبتلا به دیابت مشکل بزرگی با استفاده از گلوکز دارند. بیوتین به نظر می رسد که سنتز اسیدهای چرب را بهبود می بخشد، ذخیره سازی گلوکز را افزایش می دهد. در موش صحرایی، ترشح انسولین تحریک شده است.

برخی گزارش ها نشان می دهند که مکمل های بیوتین می توانند نشانه های نوروپاتی را بهبود بخشد، مثلا در افراد مبتلا به دیابت. با این حال، این تحقیقات تایید نشده است.

یک مطالعه نشان داد افراد مبتلا به دیابت سطح بیوتین پایین تر از افراد بدون بیماری دارند.

در یکی دیگر، افرادی که احساس طعم و مزه خود را از دست داده بودند بهبودی خود را پس از مصرف ۱۰ تا ۲۰ میکروگرم در روز از بیوتین گزارش کردند.

با این حال، تحقیق در مورد مزایای بیوتین تا به حال به اندازه کافی برای رسیدن به نتیجه گیری دقیق است.

چقدر ما به بیوتین نیاز داریم؟

در مورد میزان مصرف بیوتین افراد مقدار کمی می دانیم، اما هیئت غذا و تغذیه ایالات متحده اعلام می کند که نوزادان ۰ تا ۶ ماه باید ۶ میکروگرم در روز داشته باشند، روزانه به ۳۰ گرم در روز برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر و ۳۵ میکروگرم برای زنان شیرده

در اروپا، نظرسنجی ها نشان داده اند که به طور متوسط افراد در هر روز ۳۶ میکروگرم بیوتین مصرف می کنند. داده های مشابهی برای ایالات متحده وجود ندارد.

کمبود بیوتین

کمبود بیوتین به نظر می رسد نادر است، اما بعضی از گروه ها ممکن است بیشتر حساس باشند.

مکمل های بیوتین به طور گسترده ای در دسترس هستند اما به ندرت ضروری هستند.

کمبود می تواند منجر به:

ریزش مو
بثورات قرمز پوشیده شده در اطراف چشم ها، بینی، دهان و اندام تناسلی
ترک در گوشه دهان
زبان زخم که ممکن است قرمز رنگ باشد
چشم های خشک
از دست دادن اشتها

سایر علائم ممکن است عبارتند از:

افسردگی
خستگی
هذیان
بیخوابی
سوزش ملایم در دست و پا
اختلال عملکرد سیستم ایمنی و افزایش حساسیت به عفونت

به نظر می رسد زنان باردار سریعتر بیوتین را تجزیه می کنند و این ممکن است به کمبود حاشیه ای منجر شود. علائم مشاهده نشده است، اما این کمبود می تواند به مشکلات رشد جنین منجر شود.

همانطور که زنان توصیه می کنند اسید فولیک اضافی یا B9 را در دوران بارداری مصرف کنند، ممکن است مفید باشد که B7 را به این مکمل اضافه کنید.

گروه های دیگر که ممکن است از مکمل ها بهره مند شوند عبارتند از:

کسانی که داروهای ضد تشنج دارند
افراد مبتلا به برخی از انواع بیماری کبد
افرادی که به مدت طولانی به صورت وریدی تزریق می شوند

کمبود بیوتینیداز یک اختلال نادر و ارثی است.

کمبود بیوتینیداز یک اختلال نادر و ارثی است که باعث کاهش جذب بیوتین میشود و کمبود بیوتین را به همراه دارد. مکمل های بیوتین می توانند به این افراد کمک کنند.

افرادی که دچار مشکلی در جذب بیوتین و سایر مواد مغذی به علت شرایط مزمن مانند بیماری کرون هستند ممکن است از مکمل های بیوتین استفاده کنند.

منابع بیوتین

طیف گسترده ای از غذاها حاوی بیوتین هستند. هیچ یک از آنها مقدار زیادی ندارد، همانطور که در برخی از ویتامین های دیگر نیز وجود دارد.

غذاهایی که مقادیر بیشتری دارند عبارتند از:

جگر
بادام زمینی
مخمر
نان گندم کامل
پنیر چدار
گوشت خوک
ماهی سالمون
ساردین ها
آووکادو
تمشک
موز
قارچ
گل كلم
زرده تخم مرغ

سفیده تخم مرغ باعث کاهش اثر بیوتین از زرده تخم مرغ در بدن می شود، زیرا که بیوتین را متصل می کند و از جذب آن جلوگیری می کند. افرادی که تنها سالاد بدون تخم مرغ مصرف می کنند بدون داشتن مکمل بیوتین خطر ابتلا به کمبود ویتامین B7 را ندارند.

فرآوری مواد غذایی باعث کاهش سطح مواد مغذی مانند بیوتیین می شود، به عنوان مثال، گل کلم خام، بیوتین بیشتری را نسبت به گل کلم پخته شده فراهم می کند.

یک مطالعه منتشر شده در پیشرفتهای تغذیه، تخمین زیستی در آمریکای شمالی و اروپای غربی را بین ۳۵ تا ۷۰ میکروگرم در روز یا ۱۴۳ تا ۲۸۷ میلی مول در روز برآورد می کند.

بیوتین نیز در مکمل ها موجود است.

با توجه به دانشگاه ایالت اورگان، بیو تین شناخته شده نیست که باعث ایجاد اثرات سمی شود.

افراد مبتلا به اختلالات ارثی متابولیسم بیوتیین، بدون هیچ مشکلی، دوزهای روزانه تا ۲۰۰۰۰۰ میکروگرم را تحمل می کنند. افراد مبتلا به اختلال متابولیک بیوتین که دوزهای ۵۰۰۰ میکروگرم در روز را برای ۲۴ ماه مصرف کردند، اثرات نامطلوب نداشتند.

با این حال، قبل از هر گونه تغییر در مصرف غذا یا استفاده از مکمل ها، باید با پزشک یا متخصص تغذیه صحبت کنید.