شانه ی منجمد: علل، علائم و درمان

شانه منجمد و درد در شانه

شانه ی منجمد یک وضعیت شایع است که در آن شانه سخت می شود و تحرک آن کاهش می یابد.

همچنین به عنوان کپسولیت چسب شناخته می شود.

اصطلاح “شانه منجمد ” اغلب برای آرتروز به درستی استفاده می شود، اما این دو شرایط غیر مرتبط هستند.

شانه ی منجمد به طور خاص به مفصل شانه اشاره دارد، در حالی که آرتریت ممکن است به اتصالات دیگر یا چندگانه اشاره کند.

این معمولا در افراد بین ۴۰ تا ۶۰ ساله تاثیر می گذارد و در زنان بیشتر از مردان است. برآورد شده است که حدود ۳ درصد از مردم را تحت تاثیر قرار می دهد.

این می تواند یک یا هر دو شانه را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم

یک فرد با شانه ی یخ زده، یک مفصل شانه دائما دردناک و سفت دارد.

علائم و نشانه ها به تدریج گسترش می یابد.

آنها معمولا در سه مرحله طبقه بندی می شوند، به عنوان علائم تدریجی تشدید می شوند و سپس در یک دوره دو ساله حل می شوند.

انجماد یا مرحله دردناک: شانه سفت و سپس با حرکت بسیار دردناک می شود. جنبش محدود می شود درد به طور معمول در شب ها تشدید می شود.
مرحله یخ زده یا چسبیده: شانه به طور فزاینده ای سفت و شدیدا محدود می شود. درد ممکن است کاهش یابد، اما معمولا آن را بدتر نمی کند.
مرحله انجماد: حرکت در شانه شروع به بهبود می کند. درد ممکن است محو شود اما گاهی اوقات عود می کند.

علل و عوامل خطر

شانه از سه استخوان تشکیل شده است: تیغه شانه، گردن و استخوان بازو، و یا اندام هوائی.

شانه دارای یک اتصال توپ و ساکن است. سر گردن استخوان بازو در این سوکت قرار دارد.

بافت اتصال، که به عنوان کپسول شانه شناخته می شود، این مفصل را احاطه کرده است. مایع Synovial می تواند مفصل را بدون اصطکاک حرکت دهد.

تصور می شود که شانه ی منجمد زمانی اتفاق می افتد که بافت اسکار در شانه ایجاد شود. این باعث می شود که کپسول مفصل شانه ضخیم شود و سفت شود، و اتاق را تنگ می کند. جنبش ممکن است سخت و دردناک باشد.

علت دقیق به طور کامل درک نمی شود و همیشه نمی تواند شناسایی شود.

به این دلیل است که بیشتر افراد مبتلا به شانه ی یخ زده در نتیجه آسیب یا شکستگی اخیر، بی حرکت بوده اند.

این بیماری در افراد مبتلا به دیابت شایع است.

عوامل خطر

زنان بالای ۴۰ سال بیشتر احتمال دارد که شانه های یخ زده را توسعه دهند.

عوامل خطر مشترک برای شانه ی منجمد عبارتند از:

سن: بیش از ۴۰ سال سن دارد
جنسيت: ۷۰ درصد از مردم با شانه ي منجمد زن هستند.
تروما اخیر: جراحی شکستگی و یا بازو می تواند در هنگام بهبودی منجر به بی حرکتی شود و این باعث می شود که کپسول شانه به سختی برسد.
دیابت: ۱۰ تا ۲۰ درصد افراد مبتلا به دیابت، شانه ی یخ زده را تشکیل می دهند و علائم ممکن است شدیدتر باشد. دلایل نامشخص هستند

شرایط دیگری که می تواند خطر را افزایش دهد عبارتند از:

سکته مغزی
هیپرتیروئیدیسم یا تیروئید بیش از حد
هیپوتیروئیدیسم یا تریروئید ضعیف
بیماری قلب و عروقی
بیماری پارکینسون

تشخیص

پزشکان به احتمال زیاد شانه ی یخ زده را براساس نشانه ها، علائم و معاینه فیزیکی تشخیص می دهند و توجه زیادی به سلاح ها و شانه ها می دهند.
شدت شانه یخ زده با یک آزمون اساسی تعیین می شود که در آن یک پزشک فشار و بخش های خاصی از بازو و شانه را حرکت می دهد.

مشکلات ساختاری تنها با کمک تست های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، شناسایی می شوند.

درمان

هدف کاهش درد و حفظ تحرک و انعطاف پذیری در شانه است . در زمان و با درمان، بیش از ۹۰ درصد از بیماران بهبودی را تجربه می کنند.

با این حال، بهبود می تواند آهسته باشد و علائم ممکن است چندین سال باقی بماند.

راه های مختلفی برای از بین بردن درد و کاهش وضعیت وجود دارد.

داروهای ضدافسردگی: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن، بیش از حد در دسترس هستند و ممکن است باعث التهاب و کاهش درد شود.

استامینوفن (پاراستامول، تیلنول) برای استفاده طولانی توصیه می شود.

داروهای تجویزی نسخه، مانند کدئین، مسکن مبتنی بر مواد مخدر ممکن است درد را کاهش دهد.

نه همه داروهای ضد درد برای هر بیمار مناسب هستند، بنابراین مهم است که گزینه ها را با پزشک بررسی کنید.

بسته های فشرده سازی داغ یا سرد: این می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند. متناوب بین این دو کمک می کند.
تزریق کورتیکواستروئید: یک نوع هورمون استروئیدی است که درد و تورم را کاهش می دهد، این ممکن است به داخل مفصل شانه تزریق شود تا درد را کاهش دهد.

با این حال، تزریق کورتیکواستروییدی تکرار شده، از آنجا که می تواند اثرات نامطلوب داشته باشد، از جمله آسیب بیشتر به شانه.

تحریک الکتریکی عصبی پوستی (TENS): این کار با خاتمه دادن به انتهای عصبی در نخاع که کنترل درد را کنترل می کند. دستگاه TENS کوچک به الکترودها یا الکتریکی های کوچک الکتریکی ارسال می کند که روی پوست روی شانه تاثیر می گذارد.

فیزیوتراپی: این می تواند باعث ایجاد آموزش در تمرینات را برای حفظ حرکت و انعطاف پذیری به همان اندازه که ممکن است بدون فشار دادن شانه و یا باعث درد بیش از حد.

دستکاری شانه: مفصل شانه به آرامی حرکت می کند در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار دارد.

Arthroscopy شانه: یک نوع از جراحی حداقل تهاجمی مورد استفاده در درصد کمی از موارد. اندوسکوپ کوچک یا لوله، از طریق یک برش کوچک به مفصل شانه وارد می شود تا هر بافت یا چسبندگی زخم را از بین ببرد.

پزشک با توجه به شدت علائم و نشانه ها، یک گزینه مناسب را پیشنهاد می دهد.

تمرین برای شانه ی یخ زده

ورزش مکرر، آرام می تواند مانع و احتمالا سفتی در شانه را کاهش دهد.

انجمن جراحان ارتوپدی آمریکا (AAOS) برخی از تمرینات ساده را پیشنهاد می کند. یکی کشش بازوی متقاطع است.

کشش بازوی متقاطع: نگه داشتن بازوی جانبی طرف آسیب دیده، به آرامی بازو را در مقابل مقابل زیر چانه قرار دهید. ۳۰ ثانیه نگه دارید و تکرار کنید.
سلامت هاروارد نیز دستورالعمل های متعددی برای تمرینات ارائه می دهد.

تمرینات باید توسط یک دکتر، یک استئوپات یا یک درمانگر فیزیکی هدایت شود.

هر کسی که دچار سفتی در مفصل شانه می شود، باید زودتر به جای مراقبت از پزشک، از سفتی دائمی جلوگیری کند.

جلوگیری از شانه ی یخ زده

شانه ی منجمد تنها می تواند جلوگیری شود، در صورتی که از یک آسیب ناشی می شود که باعث می شود حرکت شانه دشوار باشد. هر کسی که این آسیب را تجربه می کند، باید با پزشک درباره تمرینات برای حفظ حرکت و انعطاف پذیری مفصل شانه صحبت کند.