روش هایی برای کنترل دیابت

روش هایی برای کنترل دیابت

بیمار دیابتی در معرض خطر بیماریهای قلبی ، کلیوی ، آسیبهای عصبی ، عفونت ها، کوری و بهبودی کند زخمها قرار دارند. هر شخصی به شیوه خاصی به دیابت پاسخ میدهد.

این بدان معنی است که هر کس باید تحت کنترل پزشک قرار بگیرد و دائماً کنترل شود؛ هر شخص دیابتی باید سطح قند و چربی خونش در حد طبیعی باشد. رژیم دیابتی دارای سه رکن اصلی است :

تغذیه ، کنترل وزن و ورزش .

ابتدا درباره تغذیه نکاتی را مطرح می کنیم :

با رژیم غذایی انجمن دیابت آغاز کنید.

رژیم غذایی هر فرد باید بر پایه نیازهای همان شخص باشد، این رژیم شامل اصول زیر است :

مصرف کربوهیدراتها را افزایش دهید.

رژیم غذایی در دیابت نوع ۲ باید شامل حدود ۵۰ تا ۹۰٪ کربوهیدرات باشد. کربوهیدرات می تواند از نوع ساده ( شکر) و یا پیچیده ( نشاسته ) باشد. هر گرم کربوهیدرات ، ؛ کالری انرژی تولید می کند .

پروتئین نیز مصرف کنید .

پروتئینها باید حدود ۱۲ تا ۲۰٪ کالری (واحد انرژی ) را تأمین کنند. هر گرم پروتئین برابر ۴ کالری انرژی است .

در برابر چربی ها مقابله کنید.

میزان مصرف چربی را کاهش دهید. کالری حاصل از چربی نباید بیش از ۳۰٪ کل کالری باشد. هر گرم چربی ۹ کالری انرژی توليد می کند . همواره چربیهای غیر اشباع ( روغن هاى مایع ) و کربوهیدراتها را جایگزین چربیهای اشباع شده (روغن های جامد) کنید.

غذاهای پرفیبر بخورید .

فیبرهای طبیعی موجود در غذا اثرات مفیدی برای تمام افراد دارند. در افراد دیابتی این اثر دو برابر است. مصرف فیبر را به تدریج به چهل گرم در روز برسانید . محصولات گندم کامل ، جو، جوی دوسر، حبوبات و سبزیجات و میوه ها بسهترین منابع فیبر و در ضمن دارای اثرات تغذیه ای ضروری می باشند. یک مزیت فیبرها پایین آوردن کلسترول خون است. فیبرهای محلول در آب که در حبوبات ، جوی دوسر، جو و میوه ها یافت می شوند می توانند در رژیم کم چربی ، چربی خون را کاهش دهند؛ به این صورت که باعث تشکیل یک لایه ژلی در مسیر رودهای معدهای می شوند و همچنین باعث می شوند که انرژی موجود در غذا (شکر) با روند آهسته تری جذب شده و به انسولین خون این اجازه را می دهند که به راحتی قند خون را در اندازهٔ ثابت تر و پایدارتری نگه دارد .

فیبر همچنین باعث رفع احساس گرسنگی می شود. دکتر فرانز میگوید: من فکر می کنم یکی از فواید مهم فیبر، بالا بردن حجم رژیم غذایی باشد. بیماران دیابتی نوع ۲ که میخواهند وزنشان را کنترل کنند، باید کالری محدودتری را مصرف کنند زیرا حجیم بودن مواد ، باعث احساس پری در مخرج می شود. علاوه بر حالت دلپذیر سیری ، غذاهای فیبردار دارای ویتامین ها و مواد معدنی مهمی هستند.

کلسترول را کاهش دهید .

نباید بیش از ۳۰۰ میلیگرم کلسترول در روز مصرف کنید؛ یعنی باید از مصرف گوشت اندامها و زرده تخم مرغ خودداری و چربیهای شماری را محدود و همچنین فیبر را به رژیم غذایی خود اضافه کنید .

شکر را جایگزین کنید .

تحقیقات نشان داده است که قند معمولی و با شکر، هنگامی که با دیگر مقادیر برابر با نشاسته مصرف می شوند، قند خون  را به اندازه از منابع حاوی نشاسته مانند سیب زمینی و گندم بالا می برند.

بنابراین اگر دیابت کنترل شد و اضافه وزن نداشتید میتوانید به مقدار متوسط از شکر تصفیه شده استفاده کنید، اما در غیر این صورت ، دیگر شیرین کننده ها را جایگزین کنید. شیرین کنندههای غیر کالریزا مانند ساخارین و کالریزا مانند فروکتوز و سوربیتول توصیه می شود.

با احتیاط پیش روید.

بیماران دیابتی کنترل شده ، با مشکل کمتری می توانند از فروکتوز و سوربیتول استفاده کنند. در افراد دارای ذخیره انسولین پایین ، فروکتوز باعث بالا رفتن سطح چربی خون می شود. هم فروکتوز و هم سوربیتول در مقادیر بالا منجر به اسهال می شوند.

هوشیار باشید، کالری ها جلوی شما هستند.

فروکتوز و سوربیتول که هر دو در میوه ها یافت می شوند (سوربیتول در بدن میشکند و به فروکتوز تبدیل می شود) جایگزینی برای شیرین کننده های غیر کالریزا نیستند. بنابراین اگر فروکتوز را اضافه و ساخارین را حذف کردید مقداری کالری به رژیم غذایی تان اضافه کرده اید.

غذاها را به میزان کمتر و در دفعات بیشتر مصرف کنید.

بدن فرد دیابتی ، غذاهای کمحجمتر را راحتتر هضم و متابولیزه می کند، زیرا هر چه غذا کمتر باشد انسولین کمتری برای گلوکز وارد شده در هر وعده غذایی لازم است . گلوکز کمتر یعنی انسولین کمتر و در نتیجه باعث سطح ثابت تری از گلوکز خون می شود. بعضی از رژیمهای غذایی حاوی سه وعده اصلی غذا در روز و یا سه وعده اصلی و یک یا دو غذای حاضری سبک بین غذاهای اصلی است. اغلب مردم اگر بین غذاهای اصلی شان فاصله زیادی باشد آن قدر گرسنه می شوند که در وعده بعدی نمی توانند جلوی غذا خوردن زیاد را بگیرند. بهترین غذاهای سبک بین وعدهها یک تکه میوه و یا چند بیسکویت بی شکر است.

روغن ماهی مصرف نکنید.

ممکن است کپسولهای امگا ۳ ، به جلوگیری از تنگی رگهای خونی کمک کنند، اما به علت بالا بودن کالری آنها، باعث افزایش گلوکز خون می شوند.

وزن تان را کم کنید.

کم کردن وزن در اولویت قرار دارد. ۸۰ درصد بیماران دیابتی نوع ۲، اضافه وزن دارند . آنها به زندگی بی تحرک و خوردن زیاد تمایل دارند. چاقی ممکن است باعث حذف گیرنده های سلولی شود، به طوری که قند نمی تواند وارد سلولها شود در این بافی می ماند. اگر اضافه وزن دارید، رژیم غذایی و ورزش مطلب در کم کردن وزن و برگرداندن قند خون به محدوده طبیعی کمک می کند .

افراط و تفریط نکنید.

شاید کلیه رژیم های غذایی زودگذر و شایع ، حتی روزه گرفتن را امتحان کرده اید ولی به کاهش وزن نرسیده اید. مدارکی وجود دارد که نشان می دهد، وزن کم کردن در افراد دیابتی مشکل تر از افراد عادی است . دکتر فرانز کنترل وزنی را که همیشه مبتنی بر تغذیه درست و ورزشی باشد ، توصیه می کند.

نگذارید که عجز و ناتوانی ، شما را به طرف رژیمهای زودگذر بکشاند. این روشها، از نظر تغذیه ای سالم نیستند و ممکن است آن قدر محدود کننده باشند که مردم نتوانند آن را ادامه دهند؛ به علاوه باعث تغییر عادت های غذایی در درازمدت نمی شوند.

شاید خطر یک روز ، روزه گرفتن در بیماران دیابتی نوع ۲ که داروهای ضد دیابتی خوراکی و یا انسولین مصرف نمی کنند، بیشتر از روزه گرفتن یک فرد عادی نباشد. اگر شما با ورزش و رژیم، دیابت را کنترل می کنید، روزه گرفتن آسیبی به شما نمی رساند اما احتمالا فایدهای هم ندارد؛ زیرا با این کار نه تنها شما وزنی کم نمی کنید بلکه این خطر وجود دارد که برای جبران ، روز بعد زیاد از حد غذا بخورید.

دکتر فرانز میگوید: شما نباید به امید کم کردن وزن، وعده های اصلی غذا را نخورید، روزه نیم روزی نیز نهایتاً به شکست منجر می شود. خیلی از مردم صبحانه و یا نهار خود را نمی خورند، سپس بعد از آن زیاده از حد می خورند.

عادت های غذایی را به صورت خانوادگی در بیاورید .

اگر کل خانواده ، این تغییرات غذایی را برای بهبود عادات تغذیه ای و کنترل انجام ندهند. برای شخص دیابتی انجام آن به تنهایی سخت و گاهی غیر ممکن است.

ورزش کنید.

فواید ورزش منظم برای فرد سالم یا دیابتی ، کاملاً ثابت شده است. اما بیماران دیابتی انگیزه و دلیل بیشتری برای حرکت دادن دست و پا و همچنین به حرکت در آوردن قلب خود دارند . ورزش ، ضربان قلب را قوی می کند، به سطح قند خون کمک میکند و جریان خون را در دست و پا افزایش میدهد. ورزش می تواند سطح کلسترول و تریگلیسیرید را کاهش و سطح IIDL (  کلسترول مفید) را افزایش دهد، باعث کنترل وزن، افزایش تحمل و خواب راحت تر شما می شود و واقعاً تحمل پذیری و پایداری عاطفی شما را بالا میبرد. ورزش دارای اثرات مفید ثابت شده ای روی خلق و خو مخصوصاً افسردگی دارد.

همچنین مدارکی وجود دارد که ورزش ، گیرنده های انسولین را در سطح سلولها افزایش می دهد؛ بدین معنی که انسولین ، گلوکز را در اختیار سلولی قرار میدهد که به آن نیاز دارد؛ یعنی در یک بیمار دیابتی ورزش همانند یک دوز انسولین است ؛ حرکات منظم و مکرر که عضلات بزرگ را در برمی گیرد برای دیابتی ها بهترین نوع حرکت هستند. این حرکات شامل راهپیمایی ، شنا، پارو زدن و دوچرخه سواری است. شما باید به طور منظم ورزش کنید و حداقل سه بار در هفته و هر بار به مدت بیست تا سی دقیقه تمرین کنید. مطالعات نشان داده است که حتی دو تا سه روز دستکشیدن از ورزش ، اثرات معکوسی در دیابتیها داشته است.

پیاده روی را شروع کنید .

بهترین ورزش برای بیماران دیابتی ، راه رفتن سریع است . پیاده روی ، کم استرس ترین و مفیدترین ورزش است . این ورزش ، باعث افزایش اثر و کارایی هر واحد انسولین تزریق شده و یا تولید شده توسط بدن می شود .

دکتر والگر میگوید: این بدان معنی است که شما کارایی و اثر بیشتری را از هر گرم غذایی که بدون ورزش میخورید، ایجاد می کنید و اگر هر روز ۱۹۰۰ متر بدوید، صد کالری می سوزانید و در سال بیش از ۵/: کیلو وزن کم می کنید .

تحت نظر پزشک باشید.

اگر دیابت شما تحت کنترل نیست و یا مشکلات زمینه ای دارید، ورزش می تواند باعث بدتر شدن آن شود. اگر فشارخون بالا دارید، ابتدا باید آن را کنترل کنید.

از بعضی ورزشها دوری کنید .

از وزنه برداری و هر چیزی که شامل کشیدن و هل دادن اجسام سنگین باشد، دوری کنید؛ این کارها باعث افزایش قند و فشارخون می شوند و مشکلات چشمی ناشی از دیابت را بدتر می کنند .

مراقبا دندانها باشید .

روجرلوین «دندانپزشک و رئیس آکادمی بالتیمور» میگوید: بیمار دیابتی باید شدیداً از سلامت دهان و دندان خود حفاظت کند ، زیرا بیمار دیابتی به عفونت حساسی تر است . این افراد به بیماری ها و عفونتهای لثه نیز حساسیت بیشتری دارند .

هر کاری که فرد سالم باید برای مراقبت از دندانهای خود انجام دهد، شخص دیابتی باید با آگاهی و توجه بیشتری انجام دهد؛ یعنی باید بیشستر به دندان پزشک مراجعه کند و مخصوصاً برای کنترل پلاک و رنگ دندان ها ، از مسواک و نخ دندان با هوشیاری و دفت بیشتری استفاده کند .

کارهای ترمیمی دندان باید با مراقبت صورت گیرد .

باید پر کردن دندانها در افراد دیابتی به خوبی انجام شده باشد. روکش های نامناسب باعث زخم های دهانی می شود که به علت التیام ناکافی ، ممکن است به مشکل جدی تبدیل شود. تکنیکهای جدید مانند ایمپلنت نیز نباید در این بیماران انجام شود.

استرس را کاهش دهید.

استرس و نگرانی و تشویش می تواند از دو راه بیماران دیابتی را ناتوان کند. دکتر هارتمن استین میگوید : در بعضی از افراد، قند خون می تواند به سرعت بالا رود و در بعضی به سرعت پایین آید. هنگامی که یک فرد دیابتی افسرده و یا نگران می شود، به رژیم خود توجه نمی کند و به تنبلی ، روی صندلی نشستن و زیادهروی در خوردن چربی و شکر رومی آورد. دیابت به علت خواسته های فیزیکی و عاطفی ثابت ، یک بیماری استرس زا است. اگر شخصی به علت اتفاقات زندگی دچار استرس شود و نتواند از پس آن برآید و ان را کنترل کند، باید به روانشناسان مراجعه کند. دکتر هارتمن استین روش هایی را برای کاهش استرس در ذیل آورده است :

آرام باشید.

دکتر هارتمن استین ، درمان آرامش بخشی را برای کنترل استرس در بیماران دیابتی آزمایش کرد و دریافت که این تکنیکها میتوانند مفید باشند. تکنیکهای RELAXATION بر کنترل تنفس و تجسم اثر می گذارد.

یاد بگیرید که چگونه فکر کنید .درمان شناختی به شما آموزش می دهد که طرز فکر چگونه می تواند بر خلق و خوی شما تأثیر بگذارد. ممکن است شما افکاری همانند و پاهای من واقعاً زشت هستند؛ چون اثرات تزریق انسولین در سراسر آن باقی مانده است » و یا «من همیشه احساس یک معتاد را دارم چون همیشه آزمایش ادرار می دهم » را داشته باشید، اما می توانید این افکار منفی را به دیدگاه های منطقی تر تغییر بدهید. شما میتوانید این طور فکر کنید: (هیچ کس به جز من به این علایم زیر پایم توجه نمی کند) و یا (آزمایش ادرار من فقط یک آزمون شیمیایی است).

نگرش خود را بهبود بخشید.

دکتر هارتمن استین می گوید: بعضی افراد بیش از حد روی بیماری خود تمرکز می کنند . آنها خودشان را دارای یک بیماری مزمن می دانند و با این طرز فکر همه چیز را تحت تأثیر قرار می دهند. شما باید دربارهٔ زندگی روزانه و برنامه غذایی تان منظم تر و سخت گیرانه تر عمل کنید. بیماران دیابتی نمیتوانند یک بسته کلوچه بخورند، پس هنگامی که افسرده می شوید کارهایی را انجام دهید که برای شما لذت بخش هستند . برای خودتان چیز جدید بخرید و یا با دوستی که مدتها صحبت نکردهاید ، تلفنی حرف بزنید .

آزمایش خون بدهید.

کیت های تست قند خون ، سالانه هزینه ای را به شما تحمیل می کنند ؛ اما تست ادرار به اندازه کافی مناسب نیست زیرا در بیماران دیابتی نوع ۲ ، قند خون می تواند قبل از اینکه در ادرار ظاهر شود، به مقادیر بالایی در خون برسد.

بعضی از داروها را با احتیاط مصرف کنید .

بعضی از داروها حاوی قند و موادی هستند که می توانند سطح قند خسون را دچار نوسان کنند . دکتر میرسکی یک هشدار ساده می دهد : مراقب داروهای OTC ( داروهایی که بدون تجویز پزشک قابل خریداری هستند) باشید. برچسب آن را درباره هشدار برای بیماران دیابتی کنترل کنید.

در اینجا نام چند دارو که باید در مصرف آنها هوشیار بود آورده شده است :

آسپیرینی : مقادیر بالای آسپیرین که برای دردهای مزمن خورده می شود می تواند سطح گلوکز خون را پایین بیاورد. مصرف گهگاه و کم این دارو ، همانند مصرف دو قرص سردرد، جای نگرانی ندارد.

کانونین : ماده اصلی داروهای ضد اشتها، کافئین است که اگر در مقادیر زیاد مصرف شود می تواند قند خون را بالا ببرد. بسیاری از داروهای سرماخوردگی و ضد سردرد حاوی کافئین هستند .

ابی نفرین با افدرین : این داروها در درمان بیماریهای تنفسی بسه کار مسی رود ، اما می تواند قند خون ادرار افراد دیابتی نوع ۲ را افزایش دهد. همین اثر را فنیلافرین دارد، دارویی که در اسپری های مخصوص بینی و یا داروهای سرماخوردگی یافت میشود .

سه خطر بالقوه دیابت

سه خطر بالقوه دیابت که به مراقبت پزشکی نیاز دارد عبارتند از : هایپوگلایسمی (افت بیش از حد قند خون ) ، هایپر گلایسمی (افزایش بیش از حد قند خون ) و جراحات . هر بیمار دیابتی در سرماخوردگی به مراقبت نیاز دارد.

– هایپوگلایسمی وقتی اتفاق می افتد که قند خون خیلی افت کند. شما می توانید علایم خفیف را خودتان درمان کنید اما در علایم شدید شامل سردرد، گیجی ، رفتار پرخاشگرانه و یا عدم هوشیاری باید به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید تا در آنجا پزشک به شما گلوکز تزریق کند. دکتر سالمن می گوید: اگر مرتباً دچار هایپرگلایسمی می شوید باید برای تغییر رژیم خود به پزشک مراجعه کنید.

– هایپر گلایسمی ( بالا رفتن قند خون ) زمانی است که قند خون بیش از حد افزایش پیدا می کند. علایم خفیف آن شامل تکرر ادرار، اشتها، تشنگی زیاد، تاری دید و سرگیجه است. دکتر سالمن میگوید : امکان دارد هایپر گلایسمی داشته باشید ولی هیچ علامتی در شما مشهود نباشد و حتی خودتان نفهمید مگر این که گلوکز خون تان را کنترل کنید. علایم شدید هایپر گلایسمی شامل از دست دادن اشتها ، دردهای شکمی ، تهوع و استفراغ ، از دست دادن آب بدن ، ضعف تنفس عمیق و سریع و کما می باشد.

– جراحات و زخمها مخصوصاً روی پا و ساق پا در بیماران دیابتی به آسانی عفونی می شوند؛ آنها را باید پزشک درمان کند.

اگر فکر می کنید سرما خوردهاید بلافاصله پزشکتان را در جریان بگذارید و یا در حالات  زیر به اورژانس مراجعه کنید:

* استفراغ و دردهای شکمی دارید.

* مقادیر بالایی قند و کتون در ادرار شما وجود دارد.

* قند خون تان بالای ۲۰۰ میلی گرم باشد.

* دمای بدن تان بالای ۳۷/۷ درجهٔ سانتیگراد باشد.

مراقب پاهای تان باشید .

مهمترین ضعف بیماران دیابتی ، پای آنهاست. آسیب عصبی ناشی از دیابت، احساس درد را کاهش می دهد؛ بنابراین ممکن است متوجه آسیب های وارده به پای شان نشوند. آسیبهای وارده بر رگ های خونی باعث جراحات و عفونت هایی می شود که به طور عادی بهبود نمی یابند. یک زخم ساده باعث فساد کل یک عضو و در نتیجه منجر به قطع عضو می شود. هنگامی که شما یک پای تان را به علت قطع از دست دادید ، ۷۵  درصد احتمال این وجود دارد که پای دیگرتان را نیز در عرض سه تا پنج سال از دست بدهید. در اینجا کارهایی که باید برای سالم ماندن پاهای تان انجام دهید آمده است :

سنگینی را از روی پاها بردارید .

آیا برای کم کردن وزن به دلیل دیگری نیاز دارید؟ وزنی را که پای تان تحمل می کند، تصور کنید؛ به طور واضح اگر پاهای تان را به عنوان پایه در نظر بگیرید، هرچه بار این پایه بیشتر باشد، بیشتر دچار خرابی و فرسایش می شود. دکتر نبت میگوید: ما بیماری « پای دیابتی » را در افراد چاق بیشتر از افراد لاغر می بینیم .

پای خود را بررسی کنید .

دکتر نبت می گوید: دو یا سه بار در روز به معاینه پای خود بپردازید. اگر دید مناسبی ندارید از شخص دیگری بخواهید تا این کار را انجام دهد. مطمئن شوید هیچ گونه قرمزی، بریدگی، تاول، زخم ، ترک خوردگی، گرمی، تورم، عفونت و ضربه خوردگی در پا دیده نمیشود .

آنها را تمیز نگه دارید.

پا را با صابون، به صورت ملایم بشوید و آن را خشک کنید.

آنها را خشک نگه دارید.

از یک پودر پای خوب برای فضای بین انگشتان استفاده کنید. جوراب تان را نیز مکرراً عوض کنید.

از پای تان محافظت کنید .

ناخن ها را کوتاه و صاف کنید. بیماری قارچی پوست پا و دیگر مشکلات کوچک را سریعا درمان کنید. هیچگاه پا برهنه نباشید. میخچهٔ پا را با سنگ پا از بین ببرید. پای تان را برای مدت طولانی در آب قرار ندهید.

پاها را از سرما و گرما دور کنید .

از بطری های آب گرم یا پدهای گرمازا استفاده نکنید، زیرا بدون این که متوجه شوید باعث ایجاد سوختگی در پوست می شود.

مطمئن شوید که کفش ها اندازه پای تان است.

تحقیقات نشان داده است که کتانی های مخصوص دو ، نسبت به کفش های سفارشی گران بیشتر از پاها محافظت می کنند. دکتر بنز میگوید: مطالعات و پیشرفتهایی که روی کفش های دونده ها صورت گرفته است از صنعت کفش های معمولی جلو زده است؛ کفش های مخصوص دویدن و یا راهپیمایی امروزه بخشی از یک سیستم کلی حمایت کننده پا هستند.

خود درمانی در هایپوگل ایسلامی خفیف

هایپوگلایسمی هنگامی روی می دهد که قند خون افت کند ؛ به این علت که حفظ قند خون در سطح طبیعی به یک عملکرد متوازن نیاز دارد، بیماران دیابتی مشخصاً به هایپوگلایسمی مستعد هستند. بیماران دیابتی در دوران بزرگسالی، معمولاً به علت نخوردن و به تعویق انداختن وعده های غذایی و یا تمرین ورزشی شدید و بدون برنامه ریزی دچار هایپوگلایسمی می شوند.

علایم هایپوگلایسمی خفیف شامل بی حسی در دهان ، پوست سرد و مرطوب و حالت ارتعاش در قفسه سینه و گرسنگی است . برای خوددرمانی شما به نوعی قند نیاز دارید که از قبل آماده و در دسترس باشد. مواد شیرین مانند آب پرتقال بنوشید و یا آب نبات بامکید و با حمل کردن آب نبات همیشه آماده باشید.

یاداوری و این توصیه ها فقط به افراد هایپوگلایسمی ناشی از دیابت مربوط است و در دیگر موارد هایپوگلایسمی ها کاربرد ندارد.

رژیم مکمل توصیه شده توسط یک پزشک

دکتر رونالد هافمن می گوید: هنگامی که رژیم غذایی مناسب به دقت اجرا شود، به اندازهٔ کافی ویتامین و مواد معدنی به بدن می رسد. دیابت نیاز بدن را به بعضی مواد غذایی برای حفظ سطح قند خون و جلوگیری از ایجاد اختلال ، افزایش می دهد، بسته به نیازهای شخصی که با مشورت با پزشک تعیین می شود، ممکن است به یک یا چند نمونه از این هگمل ها نیاز داشبسته باشید. همیشه بلافاصله بعد از غذا آنها را مصرف کنید، مگر اینکه غیر از این تجویز شود. هوشیار باشید که این مواد می توانند دارای اثرات بالقوه باشند. هرگز به این فکر نیفتید که این مکمل ها را بدون اجازه و نظارت پزشک مصرف کنید. همچنین پیش از میزان تجویز شده مصرف کنید.

کروم

کروم به عنوان عامل تحمل گلوکز است و در مغازه های غذایی بهداشتی فروخته می شود و کار آن افزایش تأثیر انسولین است. دکتر هافمن ، کروم پیکولینات را توصیه می کند، (شکلی از کروم که بیشترین نوع بیولوژیکی در دسترس است)؛ بسیاری از انواع کروم از مخمر آب جو به دست می آیند، بنا براین افراد دچار کاندیدا و یا آلرژی به مخمرها باید از مصرف کروم با منابع مخمر اجتناب کنند.

ویتامین (B3)

این ویتامین ، اثرات مفید کروم را تقویت می کند؛ آن را باید بین غذا مصرف کنید. دوزهای بالای این ماده مضر است ،

خصوصا برای افراد دیابتی ؛ بنابراین محدود کنید و تحت نظر پزشک باشید.

ویتامین C

این ویتامین در مقابله با عفونت ، التیام زخم ها پروتئینی بدن انسان که در همه بافت ها یافت و تشکیل کلاژن ( اجرهای ساختمانی می شود) کمک می کند.

روی

این ماده در دیابت بسیار مهم و برای سیستم ایمنی (ترمیم بافت ها) مفید است.

منیزیم

بیماران دیابتی به از دست دادن منیزیم از طریق کلیه ها تمایل دارند. منیزیم در چرخه تولید انرژی سلولها بسیار مهم است .

ویتامین B6

B6  فاکتور مهمی در واکنش های سلولی است . خیلی از بیماران دیابتی به مقادیر بالاتر این ماده نیاز دارند، مصرف B6  در مقادیر بالا سمی است و استفاده از آن باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.

تیامین  (ویتامین B1)

B1 مخصوصاً در سوخت و ساز قندها مهم است.

سیر

بیماران دیابتی در برابر عفونت های مخمری حساسند؛ زیرا مخمر در محیط های شیرین و قند دار زندگی می کند. سیر مخمر را سرکوب می کند؛ کپسول های ضد بو بهترین راه مقابله با بوی بد سیر هستند .