دیدگاه کتب آسمانی در مورد ازدواج

در کتب آسمانی ، داستان خلقت جهان به روشنی ذکر شده است در آیات آسمانی می خوانیم که ازدواج از دیدگاه الهی ،در حقیقت امتزاج دو زندگی با هدف ساختن یک واحد جدید است که هر دوی آنها برای برآورده کردن نیازهای دیگری کوشیده و اهداف الهی را به والاترین و ژرف ترین شکل ممکن به مرحله ی اجرا در می آورند.

انسان موجودی اجتماعی است که همواره نیازمند داشتن دوست و همراه است. خداوند از ابتدای خلقت آدمی نیازاو به داشتن همدم و هم صحبت را به نیکویی برآورده کرده است.آفرینش آدم و حوا به عنوان یک زوج ، خود گواهی بر تاکید خداوند بر زوج بودن انسان است خداوند انسان ها رابه صورت زن و مرد آفرید تا آدمی بتواند با فرد دیگری رابطه ی بسیار نزدیک داشته باشد .

البته منظورما در اینجا ،چیزی فراتراز یک رابطه ی سطحی مانند رابطه ی دو فرد معمولی با یکدیگراست مقصود ما رابطه ی ژرف و خصوصی میان دو انسان است که با پیمان ازدواج ،باهم یکی گشته وعمیق ترین نیازهای عاطفی یکدیگررا بر آورده می کنند ازدواج در حقیقت پاسخ خداوند به عمیق ترین نیاز انسانی است که همانا یکی شدن با همسر در زندگی مشترک می باشد.

ازدواج یک رابطه فیزیکی نیست

این یگانگی ، همه ی جوانب زندگی زن و مرد را شامل می شود. ازدواج تنها یک رابطه ی فیزیکی نیست همچنین رابطه ی ساده ای برای دادن و ستاندن حمایت عاطفی  و احساسی هم نیست بلکه یکی شدن و یگانه گشتن دو زندگی در جنبه های مختلف عقلانی ،اجتماعی ،معنوی ، روانی،احساسی و فیزیکی است. این شکل از یکی شدن ، بدون تعهد ژرف و بادوامی که خداوند برای زوجیت لازم دانسته امکان پذیر نمی باشد.

پیمان

ازدواج بستن پیمانی برای داشتن روابط جنسی یا راهی قانونی برای داشتن فرزند نیست ازدواج بسان کلینیک روان شناسی نیست که درآن صرفا حمایت عاطفی را جست وجو کرد،همچنین صرفا روشی برای برخورداری از امنیت اجتماعی و اقتصادی یا وسیله ای برای دریافت عشق و داشتن هم صحبت هم نیست ؛

گرچه همه ی این نیازها مهم و ارزشمند هستند. هدف از ازدواج یکی شدن دو انسان در ژرف ترین و بسیط ترین سطح ممکن است که والاترین احساس تکامل را در زوجین به وجود آورده و اهداف الهی را در زندگی مشترکشان به اجرا درمی آورد. بدیهی است که ازدواج کردن صرف ،هرگز به معنای یکی گشتن ویگانگی دو نفرنیست