دانستنی هایی در خصوص بیماری واریس

بایدها و نبایدهایی در مورد واریس و راه هایی برای درمان آن

هر فردی که تا کنون تجربه ‌ی واریس داشته باشد این را می‌ داند که این بیماری علاوه بر این که ظاهر ناخوشایندی را به وجود می آورد، بلکه ممکن است دردناک هم باشد. واریس که نام دیگر آن واریکوز وریدی به بیماری‌ گفته می شود که منجر به گشاد شدن رگ ها و آبی یا کبود شدن آن ها می گردد و بر اساس آمار به دست آمده، حدودا ۲۳درصد از آمریکایی ‌ها به این بیماری مبتلا هستند.

این بیماری موقعی رخ می‌ دهد که دریچه‌ های وریدی اجازه جریان خون را در رگ ها نمی دهند. این مشکل باعث می ‌شود خون خلاف جهت به حرکت در بیایند و یا در رگ ها جمع شوند و منجر به گشاد شدن رگ ها و تورم آن ها گردد. این رگ ها به طور قابل توجهی به یکدیگر می پیچند و متورم می گردند و اکثرا ظاهر آن ها کبود رنگ می شوند. واریکوز وریدی به طور معمول در پاها مشاهدده می ‌شود چرا که در زمان ایستادن یا راه رفتن فشار زیادتری به پایین تنه وارد می گردد.

خانم های باردار و کسانی که به اضافه وزن مبتلا هستند بیشتر در معرض واریس قرار دارند ولی هر فردی امکان دارد به بیماری واریس مبتلا شود. زنان در مقایسه با مردان دو برابر بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند و امکان دارد جنبه ‌ی ژنتیکی هم داشته باشد.

با اینکه بیماری واریس به طور معمول خطری برای سلامتی به حساب نمی آید ولی تعداد زیادی از کسانی که دچار واریس هستند از احساس درد و ناراحتی و همینطور ظاهر ناخوشایند این رگ های کبود و متورم در پاهای خود ناراحت هستند.

خبر خوبی که وجود دارد این است که روش های بسیاری برای درمان واریس وجود دارد که هم راهکارهای خانگی و هم مداخلات پزشکی را شامل می ‌شود. در صورتی که شما نیز به بیماری واریس مبتلا هستید می بایست این را بدانید که روش های مختلفی برای رها شدن از آن وجود دارد.

با اینکه روشی وجود ندارد که مشکل واریس به طور کامل از بین برود ولی برای کاهش احتمال ابتلا به واریس راهکارهایی وجود دارد که می توانید آن ها را انجام دهید. این راه ها شامل ورزش منظم، کنترل وزن سالم و داشتن تغذیه‌ی سرشار از فیبر و نمک کمتر می باشد که می ‌تواند از ابتلا به واریس جلوگیری کند. علاوه بر این در صورتی که احساس می‌ کنید مستعد ابتلا به واریس هستید از پوشیدن جوراب‌ های تنگ و کفش‌های پاشته بلند خودداری نمایید. بالا قرار دادن پاها و تغییر وضعیت نشستن و ایستادن هم از جمله راه های هایی هستند که احتمال ابتلا به واریس را کاهش می دهد.

ورزش‌ هایی با شدت کمتر نظیر شنا یا یوگا می تواند جریان خون در پاها و رگ ها را بهبود بخشد. علاوه بر این ورزش، فشار خون را که ریسک فاکتوری برای بروز واریس به حساب می آید را کاهش می دهد. پوشیدن جوراب‌ های واریس هم می ‌تواند از درد و احساس ناراحتی ناشی از واریس بکاهد.

کسانی که دچار اضافه وزن هستند بیشتر مستعد ابتلا به بیماری واریس هستند لذا تغییرات تغذیه ‌ای می ‌تواند امکان ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. تغذیه ‌ی سالم باعث کاهش وزن می شود و همچنین استفاده از مواد غذایی غنی از پتاسیم و فیبر برای کاهش تورم و یبوست موثر می باشد.

در صورتی که روش های خانگی کمکی به شما نکرد می توانید به پزشک مراجعه نمایید. برای کسانی که به واریس شدید مبتلا هستند، امکان دارد عمل جراحی درمان مطلوبی به شمار برود. پس از به پایان رسیدن عمل جراحی واریس می‌ توانید همان روز به منزل خود برگردید زیرا این عمل تحت بیهوشی عمومی صورت می گیرد. لیزر درمانی نیز می ‌تواند برای رهایی از رگ های عنکبوتی می تواند گزینه‌ ی مناسبی باشد.

درمان پزشکی دیگری نیز برای این بیماری وجود دارد که در این درمان جراحی شکافتن و بستن (ligation and stripping) صورت می گیرد و در آن، رگ های صدمه دیده از بین برده شده و پس از آن از طریق جراحی برداشته می ‌شوند. سپس انتهای رگ نیز بسته و مسدود می گردد. پس از این عمل جراحی بیمار باید بستری گردد و به مدا یک تا سه هفته ریکاوری، جوراب واریس به پا کند.

در روش درمانی اسکلروتراپی یا تخریب غشایی، رگ صدمه دیده با استفاده از یک ماده شیمیایی تزریقی به بافت یا حرارت ایجاد شده از طریق انرژی لیزر یا موج رادیویی (تخریب اندوژن) تخریب می گردد. شیوه ی درمانی رادیو فرکانسی هم به طور معمول بر روی رگ های بزرگ ‌تر صورت گرفته و از حرارت برای مسدود کردن رگ ها استفاده می‌ گردد.