با خواص درمانی و ارزش های غذایی موز یا بنان بیشتر آشنا شویم/ فواید شگفت انگیز موز را بشناسیم

با خواص درمانی و ارزش های غذایی موز یا بنان بیشتر آشنا شویم/ فواید  موز را بشناسیم

موز یا بنان آیا غذای کاملی است؟

در فرانسه و کشورهای دیگر اروپایی موز را به عنوان دسر بعد از غذا مصرف میکنند و در جزایر آنتیل، فیلیپین، مالزی، سواحل آمریکای مرکزی، داخل مناطق استوایی، آفریقا و آسیا مردم از کوچک و بزرگ آن را غذای اصلی خود میدانند. در این کشورها و نواحی موز نان مردم است و اهمیتی که دارد مثل اهمیت گندم و جو برای تغذیه عمومی مردم است و مردم فقط با این میوه تغذیه میکنند و به حیات خود ادامه می دهند.

موز وقتی خوب رسیده باشد، سرشار از ویتامینهای (آ) و (ب) و (ث) و قند به مقدار ۸۰ درصد و تانن Tanin میباشد. موز دارای آهن، فسفر، منیزیم، پتاسیم، سدیم و روی می باشد.

موز از لحاظ مواد غذایی خیلی کامل است و در ردیف غذاهای کامل درجه اول می باشد. به همین جهت است که باید خوب جویده و با آب دهان مخلوط گردد.

 موز از لحاظ مواد غذایی خیلی کامل است و در ردیف غذاهای کامل درجه اول می باشد. به همین جهت است که توصیه می شود به کودکان داده شود، زیرا استخوان بندی آنها را توسعه داده، رشد آنها را سریع می کند. همچنین کارگرانی که کار بدنی میکنند و همین طور اشخاصی که کار فکری دارند. بیماران، مخصوصاً بیماران مبتلا به درد مفاصل و درد کلیه، باید موز مصرف کنند.

به عقیده بوسین گل (Boussin gauli) ارزش غذایی موز بیش از ارزش غذایی سیب زمینی است. شارل دبیر (charles Debierre) در «دو بولتن اژانس ژنرال مستعمرات» مقاله ای درباره خواص غذایی موز نوشته و تصریح کرده است که موز را از لحاظ مواد غذایی با سیب زمینی تجزیه کرده و این نتیجه را گرفته است که مواد غذایی موز ۲۸ درصد و حال انکه سیب زمینی ۲۳ درصد میباشد. (دکتر لابه) رئیس آزمایشگاه دانشکده پزشکی پاریس در مجله لاپرس مدیکال مینویسد:

قدرت غذایی موز قابل توجه است. یک موز تازه و رسیده به اندازه یک کیلو گوشت خاصیت دارد. و موز خشک به اندازه دو برابر این مقدار گوشت ارزش غذایی آن زیادتر می شود.

با وجود این، موز از لحاظ مواد چربی و کلسیم و آهک فقیر است و اگر آن را یک غذای کامل به حساب آوریم، در ادعای خود اشتباه کرده ایم. پیروی از رژیم موز تعادل و سلامت دستگاه بدن رابه خطر میافکند. در این مورد بر روی حیوانات آزمایشگاه امتحان و تجربه شده و به آنها فقط موز داده اند. پس از چندی اختلالات هاضمه و کم خونی در آنها پدیدار شده است. حال آن که پیروی از یک رژیم غذایی معتدل، یعنی رژیمی که دارای تمام مواد غذایی در سبزی و میوه و چربی و گوشت باشد، گلبولهای قرمز و هموگلوبین خون را تجدید میکند و در نتیجه ما هیج وقت دچار کم خونی و یا اختلالات همه نمی شویم موز رسیده سهل الهضم است.

اگر موز را با غذاهای دیگر ترکیب کنیم، خوراک کاملی مثل نان به وجود می آید. در این جا باید تذکر دهیم که مقدار کلسیم شیر، دوازده برابر موز و مقدار آهن موز سه برابر شیر میباشد و اگر این دو رابا یکدیگر ترکیب کنند، علاوه بر این که غذای مرکب و خوشمزه ای خواهد شد، از لحاظ غذایی بی اندازه مقوی خواهد بود.

چون موز از لحاظ سلولز و اسیدهای ارگانیک (آلی) فقیر میباشد، مصرف آن تولید یبوست میکند. به همین علت توصیه شده اشخاصی که به یبوست مبتلا هستند آن را نخورند.

موز حاصل مقدار زیادی نشاسته و مولد گلوکز میباشد. به همین علت اشخاصی که به یبوست مبتلا هستند آن را نخورند.

اشخاص خسته و ضعیف که بخواهند خود را تقویت کنند، باید به دستور زیر این غذای مقوی را با موز درست کرده مدت هشت روز ساعت یازده صبح آن را مصرف کنند.

یک موز رسیده و تازه را پوست بکنید و دو قاشق سوپخوری عسل و یک قاشق سوپ خوری خامه تازه را در هم حل کنید و موز را در آن بیندازید و خوب با هم مخلوط بسازید و بخورید.

گاهی شنیده می شود کسانی میگویند موز ثقیل است و دیرهضم میشود. باید این موضوع را توضیح داد که دیرهضم شدن موز بستگی به نرسیدن آن دارد. موز رسیده زود هضم می شود و علامت آن این است که پوست موز رسیده، زرد مایل به قهوه ای میباشد.

موزی که پوست آن زرد قهوه ای و خوب رسیده باشد، دارای حداکثر مقدار و مواد اصلی غذایی است و اگر چنین موزی خوب جویده شود، ضعیف ترین معده ها آن را تحمل کرده هضم آن هیچگونه زحمتی نخواهد داشت، ولی اگر پوست موز سبز باشد و خلاصه نارس مصرف گردد، موجب سوء هضم و تخمه و یبوست خواهد گردید.

اگر لکه جوهری بر روی انگشتان شما افتاده باشد و بخواهید پسرعت و آسانی آن را پاک کنید، قسمت داخلی پوست موز را به آن لکه جوهر بمالید، فورا پاک می شود.

موزهایی که در سواحل خلیج فارس به عمل می آید، میوه ی آن شیرین تر از موزهندی است. در هندوستان مغز و ساقه درخت موزرا ورقه ورقه کرده، آن را با ماهی و یا تنها پخته، مانند سایر سبزیها و ریشه ها میخورند. موز دارای انواع و اقسام میباشد ویک نوع نامرغوب آن دارای هسته است. میوه موز نرم و بسیار مغذی است و قدرت غذایی آن کمی از سیب زمینی بیشتر است.

میوه موز دارای ویتامینهای (آ) و (ب) و (ث) و دارای ۸۰ درصد قند می باشد و نیز دارای فلزاتی مانند: آهن، فسفر، منیزی، پتاس، سدیم و روی می باشد، ولی از نظر مواد چربی، سفیده ای، ترشی، سلولز و کلسیم فقیر است و به همین جهت کسانی که در نواحی موز خیز، قوت غالب آنها میوه ی موز است، دچار نارسایی می شوند. مبتلایان به آلبومین می توانند موز را همراه با غذاهای مناسب دیگر میل نمایند، یا کسانی که مبتلا به اختلالات معدی و سوء هضم و یبوست شده یا کم خون و ضعیف میشوند، آنها هم همین طور با غذاهای دیگر میل نمایند و چون فاقد مواد سفیده ای می باشد، برای آنها مفید می باشد.

میوه موز را همیشه موقعی که کاملاً رسیده باشد میل نمایید. خوردن خام موز تولید ورم قولون (کولیت) می نماید و در روده ها ایجاد تخمیر میکند. برای مبتلایان به مرض قند هم خوب نیست آنهایی که یبوست دارند هم باید از خوردن آن پرهیزکنند. بعضیها به موز حساسیت دارند. پس از خوردن آن زبانشان ورم کرده و یا جوش میزند. این اشخاص بلافاصله بعد از خوردن موز یک میوه ترش میل نمایند و یا آب لیمو مضمضه کنند. از سوزاندن شاخ و برگ خشک درخت موز خاکستری به دست می آید که در بعضی از شهرهای هندوستان با آن لباس می شویند و به جای صابون به کار میبرند و نیز از این خاکستر می توان قلیا و تیزاب صابون درست کرد.

میوه نارس آن دیرهضم و نفاخ است، ولی پس از رسیدن زود هضم می شود. یکی از میوه های خونساز است و اشخاصی ضعیف البنیه را چاق می کند. موز نشاط آور و مسرور کننده و ملین است.

سرفه های خشک را آسان می کند و سینه رانرم می نماید. به مزاج لینت می دهد، شهوت را تحریک می نماید. مالیدن میوه ی موز کال با سرکه جهت کچلی و شوره سر و همچنین چرب و خارش تجویز شده است. مالیدن میوه ی موز مخلوط با مغز تخم خربزه جهت کک مک و نیکویی رنگ چهره مفید است. چنانچه بلافاصله به کار رود، از تاول زدن جلوگیری می نماید. خاکستر پوست درخت موز در بند اوردن خون و درمان زخمها نافع میباشد «زیاده روی در خوردن میوه موزیکال باعث زیادی بلغم و باعت قولنج و پیچش شکم خواهد شد.»

مخصوصاً در پیران و اشخاص سرد مزاج، هرگز بعد از خوردن میوه موز آب ننوشند و موز را هیج گاه ناشتا میل ننمایند. جوشانده ریشه درخت موز ضد کرم است. پوست میوه موز از سمت داخل جوهر را به خود میگیرد و برای پاک کردن جوهر و مرکب از روی دست به کار میرود. عصاره ی موز را به اطفال شیرخوار می توان داد.

کمپوت میوه ی موز جهت پیران و اشخاصی که معده ای ضعیف دارند تجویز می شود. در بعضی از کتابهای فلاحت قدیم نوشته اند: اگر هسته ی خرما را میان فیل گوش که (نوعی سیب زمینی ترشی است) گذاشته به کارند، درخت موز می شود. نسبت به صحت این موضوع تردید وجود دارد و باید حقیقت آن را از متخصصین کشاورزی بپرسید.