خواص درمانی آویشن را در طب سنتی بیشتر بشناسیم/ آشنایی با فواید آویشن

خواص درمانی آویشن را در طب سنتی بیشتر بشناسیم/ آشنایی با فواید آویشن

دکتر لئونس کارلیه فرانسوی در کتاب «گلها و گیاهان شفابخش» از آویشن شیرازی تعریف کرده و می گوید آویشن دشمن سم است. خواص طبی و درمانی آن این است: ضددرد و تشنج است و خون را به جریان انداخته، اعمال اعضاء جنسی و تناسلی را در بدن تحریک و تقویت می کند. هوش و قوه ادراک را زیاد میکند. قابض و مقوی است و برای نارسایی کبد، یعنی وقتی که کبد ضعیف شده است و خوب کار نمی کند نیز مفید است.

آویشن در عفونت های ریوی، زکام، برنشیت، آسم، گریپ، آنژین، سوء هاضمه و تخمه، دل درد، ورم امعا نیز مصرف می شود. خانم هایی که دچار قطع و فقدان قاعدگی شده اند و یا این که ترشحات مایع سفید در انها زیاد شده است، برای معالجه و درمان خود می توانند کمک بزرگ و موثری با مصرف آویشن به دست آورند. در تمام موارد باید پانزده تا بیست و پنج گرم آویشن شیرازی خشک را در یک لیتر آب جوش دم کرده، پنج تا شش فنجان آن را در هر روز مصرف کنند.

جوشانده غلیظ آویشن شیرازی برای شستن سر مفید است و موجب جلوگیری از ریزش موی سر و تقویت پیاز های آن می شود. باید به آن مداومت دهند تا موی سر از نو بروید.

دمکرده رقیق آویشن شیرازی را می توان جانشین چای صبح و عصر کرد و آن را با عسل شیرین کرد و خورد. فرق آویشن شیرازی با آویشن کوهی این است که آویشن شیرازی تندی آویشن کوهی را ندارد و بهترین نوع آن در فارس که مرکز آن شیراز است به عمل می آید. در آذربایجان و قزوین به آویشن شیرازی معروف است ولی در شیراز (کبک، لیک) و در همدان (آذربه) می گویند.

کسانی که رماتیسم دارند، اگر آب وان حمام خود را مخلوط با مواد ترکیبی زیر نمایند و در آن دراز بکشند و مدتی بمانند و استراحت کنند، بهبود و شفای محسوسی در حال خود مشاهده خواهند کرد:

اسانس آویشن شیرازی دو گرم، اسانس آویشن کوهی چهل گرم، کربنات دو سود «جوش  شیرین» سیصد و پنجاه گرم، این مواد را باید در الکل حل کرد و آن را در آب وان حمام ریخت. دکتر غیات الدین جزایری در کتاب زبان خوراکیها این طور توصیف می کند:

آویشن شیرازی ادرار و قاعده را باز می کند «برای زنان آبستن زیان آور بوده، سبب اخراج جنین می شود» معمولاً برای  اخراج مشیمه، آویشن را تجویز می کنند.

انوع پونه ویتامین «آ» دارند، ولی این ویتامین در آویشن شیرازی بیشتر از پونه می باشد. حضرت موسی (ع) عطر آویشن را زیاد دوست داشتند و همیشه همراه خود میک ردند. پزشکان یونان آن را در امراض عفونی، مخصوصاً عفونت کبد و مننژیت و اختلالاب مغزی تجویز می نمودند.

زنبور عسل که یک نوع وحشی آن در کردستان وجود دارد، بیشتر از آویشن تغذیه می نماید و عسل آن شفابخش ترین انواع عسل است. در اختلالات کلیه زخم های چرکی، دردهای معده ، سیاه سرفه و تنگی نفس تجویز می شود. از جوشانده آویشن شیرازی به عنوان کمپرس جهت درمان رگ به رگ شدن و پیچیدگی عضلات استفاده می نمایند. دمکرده آویشن جهت زکام و رفع خستگی و ضعف مفرط تجویز شده است.

دامپزشکان قدیم، برای معالجه تب برفکی از آویشن استفاده می کردند و با دادن جوشانده آن به  حیوانات جهت پیشگیری از این مرض کار مفیدی انجام می دادند.