توصیه هایی که با استفاده از آنها می توان بیماری های عفونی را درمان کرد

آشنایی با برخی از بیماری های عفونی و راه های درمانی آن ها

مننژیت

این بیماری در واقع التهاب غشاء و لایه های نازک محافظ مغز است. این ناراحتی و بیماری در طول عمر انسان بارها می تواند از تاثیرات سوء باکتریها و ویروس ها به وجود آمده و بوقوع بپیوندد. به طور مثال ميكروب توبرکولوز باعث مننژیت توبرکولوز، ویروس اوریون منجر به مننژیت اوریون می شود. به طور کلی بیماری خطرناکی است و باید در بیمارستان و یا مرکز درمانی تحت درمان شود.

نشانه های بیماری مننژیت

بزرگترین و در عین حال ساده ترین نشانه این بیماری سردرد شدید و تهوع به همراه آن است. به طور عموم عضلات سفت و منقبض می شوند و مخصوصا عضلات شانه ها و پشت سفت و محکم می شود. مننژیت که حاصل میکروب خطرناکی به نام «منینگوکوک » می باشد، باعث از دست رفتن شعور و عقل آدمی شده و حالت شوکه بار می آورد. خونریزی های مختصر را بر روی پوست ایجاد می کند. تب نیز بسیار شدید است. و بهترین و کامل ترین راه تشخیص چنین بیماری انجام بررسی های لازم به وسیله آزمایش نخاع است. گرفتن آب نخاع از کودکان نیزهیچ خطری به همراه ندارد.

چگونه می توان این بیماری را درمان کرد؟

مبتلایان مننژیت که می بایست مطلقا استراحت نمایند. به همراه آن باید از طرف پزشکی تحت درمان دارویی قوی قرار گیرند. بطوریکه روزانه چندین میلیون واحد آنتی بیوتیک باید به بیمار تجویز شود. امروزه با اینکه این بیماری باز مثل گذشته خطرناک است ولی خطرات آن مثل قدیم نیست. زیرا به سهولت تشخیص داده شده و درمان می شود و خطرات و مرگ و میر بسیار اندکی دارد که آنها نیز در صورت غفلت و در مناطق محروم اتفاق می افتد. برای مصونیت و پیشگیری از ابتلا به این بیماری بهتر است افرادیکه مجبور نیستند، نباید با مبتلایان به مننژیت در تماس باشند. لذا دوری گزیدن از این بیماران امری حتمی است و از طرفی آنهائی که مجبور به پرستاری از افراد منژیت هستند، از جانب پزشک آنتی بیوتیکی به بنام «ریفامپسین » مصرف می نمایند تا آلوده نشوند.

آنژین

زمانیکه میکروب هایی به دلایلی وارد دهان آدمی می شوند و لوزه های او را متورم و ملتهب می سازند، آنژین پدید می آید. به طور کلی در زمستان و یا اواخر پائیز و بهار بر انسانها عارض می شود.

علائم بیماری آنژین

همه افراد چنین بیماری را به خوبی می شناسند. نشانه های اولیه این بیماری با بروز گلودرد، سردرد، تب و تورم و التهاب شديد لوزه ها و سرخی آنها مشخص می شود. غالبا حالت سستی و بیحالی را بر افراد حاکم می سازد. بچه های بزرگتر به راحتی به گلودرد مبتلا می شوند ولی کوچکترها به دلایلی که مشخص نیست خیلی بندرت مبتلا به گلودرد یا آنژین می شوند.

در مبتلایان به آنژین لوزه ها و غده های لنفاوی گردن و اطراف حلقوم بزرگتر و ملتهب تر می شوند و تب به بالای ۳۸درجه سانتی گراد می رسد و باید در چنین شرایطی به پزشک مراجعه شود.

 راه درمان مناسب برای این بیماری

استفاده بهینه از داروهای پزشکی و غرغره کردن از داروی دهان شویه و با آب نمک می تواند از به رفع سریع بیماری کمک کند.

کروپ  یا سرفه های شدید:

علت بروز چنین ناراحتی، آلودگی حلقوم و گلو و راه تنفسی فرد است. به طوریکه در اثر یا آلودگی اطراف گلو ملتهب شده و سینه نیز ناراحت می شود و هنگام تنفس صدای گرفته ای از دهان  فرد به گوش می رسد. گاه گاهی سرفه های ناراحت کننده او را در بر می گیرد و در هنگام سرفه کردن، ناراحتی و عرق بر او عارض می گردد. چندان بیماری خطرناکی نیست و حاصل سرماخوردگی شدید است.

نشانه های بیماری

البته گروپ ها انواع و اشکال خاص و متنوعی دارند. ولی آنچه بیشتر شایع بوده و به چشم می خورد و کودکان و بزرگسالان به آن مبتلا می گردند، ناراحتی خفیف کروپ به نام «کروپ اسپاسمودیک» یا سرفه ها و ناراحتی متناوب و گاهی تشنجی است. این گونه ناراحتی شبها بیشتر رخ می دهد و فرد در هنگام روز کاملا حالت و وضعیت عادی و طبیعی و سالمی دارد و اگر زیاد پرهیز خود را کنار بگذارد شباهت به سرماخوردگی خفیف پیدا می کند. اما هنگام شب ناگهان شدت بیماری یک مرتبه اوج می گیرد و سرفه های متناوب او را از خواب و استراحت باز می دارد و اگر در خواب باشد در بروز و شدت سرفه از خواب بیدار می شود و با همین بیداری احساس تنگی نفس و دشواری تنفس در خود می کند. در چنین وضعیتی ترس و ناراحتی بر بیمار عارض می شود ولی جای نگرانی نبوده و پس از اینکه چند بار سرفه انجام گرفت، حالت طبیعی به بیمار باز می گردد.

برای درمان این بیماری چه راه هایی وجود دارد؟

در شرایطی که چنین بیماری سرفه می کند، بهترین وضعیت این است که پنجره ها گشوده شود تا بیمار بتواند تنفس کاملی داشته باشد و اگر هنگام صبحگاه باشد بیرون رفتن از اتاق و تنفس در هوای پاکیزه به حالش مفید واقع خواهد شد. اگر باز در چنین حالاتی بیمار نتوانست آرامش یابد و حالش بتدریج وخیم تر گشت. انتقال به پزشک یا مرکز درمانی خیلی بهتر خواهد بود. در هنگام زمستان نیز در اتاق چنین بیماری بایستی همیشه کتری آب جوش و با ظرفی که در آن آب جوشیده باشد، وجود داشته تا بتواند محیط و هوای اتاق را نمناک و مرطوب نگهدارد. گاهی چنین شرایطی بهتر از هر دارویی است و مفید به حال بیمار خواهد بود. اگر کودکیبه این بیماری مبتلا شده باشد و دارای چنین وضعیتی باشد، باید تا درمان کامل از نظر دور نگهداشته نشود.

التهاب گوش:

این بیماری بیشتر در کودکان دیده می شود. یعنی به عبارتی تا ۳و ۴سالگی گوش های کودکان به دلایلی برای ملتهب و چرکین شدن خیلی آمادگی دارند. امکان دارد که کودک با ابتلا به سرماخوردگی نیز به التهاب گوش ها دچار شود. به هر صورت چون التهابات گوش های کودکان در چنین شرایطی اندک و غیر محسوس است، چندان ناراحتی نداشته و به نظر نمی رسند. اما بزرگترین عامل التهابات گوشها بیماری آنژین است که درد شدیدی را نیز به همراه دارد.

نشانه های ابتلا به این بیماری

کودکانی که بزرگتر هستند و یا قدرت و قابلیت تکلم دارند، خود با زبان به دردهای گوشها اشاره می نمایند ولی آنهائیکه هنوز زبان باز نکرده اند، با کشیدن گوشها و یا دست گذاشتن بر روی آنها، ناراحتی خودشان را در چنان نقطه ای محرز می سازند. کودکان شیرخواره نیز غالبا گوش هایشان را می خارند و یا فشار می دهند و به مدت زیادی می گویند و اگر بر روی آن طرف بر روی بستر گذاشته شدند، از شدت درد نمی توانند بخوابند. غالبا در التهاب گوش ها نیز تب خودنمایی می کند. البته چنین چیزی نیز در افراد فرق می کند. اگر تب در چنین افرادی بیشتر شود، جای ابهام داشته باید به پزشک انتقال داده شود. از اینرو تشخیص قطعی التهاب و دلایل آن از جانب پزشک متعدد خواهد بود. فرو کردن چیزی در گوش و یا آب رفتن به داخل گوش هنگام استحمام منجر به التهاب خواهد شد.

راه های مناسب برای درمان التهاب گوش:

التهاب گوش اگر نادیده گرفته شود منجر به التهاب و نفوذ چرک و عفونت به غشاء یا پرده صفاق می شود و بتدریج زمینه را برای ناشنوایی فراهم می آورد. باید در چنین شرایطی به پزشک مراجعه کرد. تا رسیدن به پزشکی و یا در صورت دسترسی به پزشک، برای اینکه درد التيام یابد، می توان از پارچه ای گرم استفاده کرد و بر روی گوش نهاد. بدون توصیه پزشک هیچ قطره و مایعاتی و یا چیزی در گوش خود ریخته و با فرو نکنید. اگر درد بسیار باشد، می توان از مسکن های قوی مثل آسپرین استفاده کرد و در کودکان نصف آن را بخورانید. پس از آن دکتر هر آنتی بیوتیکی را مصلحت تشخیص داد از آن استفاده کنید. گاهی نگهداشتن کودک در اتاق گرم نیز مثمر ثمر خواهد بود.