بیماری پای ورزشکاران: ۱۸ روش رها شدن از این بیماری

بیماری پای ورزشکاران: ۱۸ روش رها شدن از این بیماری

این عفونت قارچی به طور یکسان همه را مبتلا می کند. مهم نیست که شما ورزشکار باشید یا نه . (اگرچه مردان بیشتر مستعد این بیماری هستند).

این بیماری به وسیلهٔ میکروبی که در پوست زندگی و در شرایط گرم و مرطوب بیشترین تخشیر را پیدا می کند، ایجاد می شود؛ علت اصلی ، پا و جوراب عرق کرده و خیس است. نکات مهمی برای چگونگی برخورد با این بیماری و راه های جلوگیری از عود آن در ذیل آمده است :

به پای خود استراحت دهید .

این عفونت ، ناگهان بروز می کند و با پوست ترک خورده ، تاول های ترشح کننده و حالت سوزش متناوب همراه است . در مراحل اولیه ، به پای خود استراحت دهید . پای خود را لخت کنید و در استراحت مطلق بگذارید؛ البته خود این عفونت ، خطرناک نیست ، بلکه ممکن است عفونت باکتریال روی آن سوار شود.

دردهای خود را تسکین دهید .

از کمپرسی های آرام بخش برای خنک کردن التهاب ، کاستن درد و کم کردن خارش و خشک کردن جراحات استفاده کنید .

آیا بیماری فعلی شما واقعاً بیماری پای ورزشکاران است ؟

 در حالات زیر ، عفونت قارچی وجود ندارد:

* اگر روی پای بچه ها باشد ، ( چون بچه ها بندرت به این بیماری مبتلا می شوند).

* روی نوک انگشتان باشد. (زیرا وجود این ضایعات در انگشتان یا در بالای پا احتمالاً به علت حساسیت پوستی تماسی است که به وسیلهٔ کفش ایجاد می شود ) .

* پای تان قرمز، ملتهب ، دردناک و تاول زده است و ترشح دارد. (این حالت، احتمالاً نشانه التهاب پوستی حاد میباشد و شما باید به پزشک خود مراجعه کنید).

محلول نمکی تهیه کنید .

پای خود را در محلول حاوی دو قاشق چای خوری نمک به ازای هر نیم لیتر آب گرم، غوطه ور کنید. هر بار ده تا پانزده دقیقه پای خود را در آن بگذارید و تا وقتی که این مشکل وجود دارد، ادامه دهید. محلول نمکی ، محیط نامناسبی برای قارچ ایجاد و از تعریق زیاد نیز جلوگیری می کند. علاوه بر این ، پوست آسیب دیده را نرم می کند تا داروهای ضد قارچ بتوانند اثر عمیق تری داشته باشند.

پایی خود را با دارو درمان کنید .

اکنون وقت آن است که از داروهای ضد قارچ بدون نسخه استفاده کنید. سه نوع عمده داروها شامل میکونازول نیترات، تولنفتات ( افتات یا تیناستین ) یا اسیدهای چرب (دزنکس ) هستند. یکی از اینها را به آرامی در تمام محل درگیر بمالید و به مدت چهار منته (با به مدت دو هفته بعد از بهبود عفونت) ادامه دهید.

انگشتان تان را درمان کنید .

در صورت درگیری بین انگشتان از محلول آلومینیوم کلراید استفاده کنید. این محلول نه تنها قارچ ها را میکشد بلکه به خشک شدن منطقه و جلوگیری از عود بیماری نیز کمک می کند. از داروساز بخواهید که محلول آبی ۲۵/:الومینیوم کلرید را برای شما بسازد. از یک سواپ پنبه ای برای رساندن مایع به فضای بین انگشتان سه بار در روز استفاده کنید. از این محلول در پوست خراشیده با ترک خورده استفاده نکنید زیرا به شدت باعث سوزش می شود.

از جوش شیرین استفاده کنید .

مخصوصا در نوع بین انگشتی می توانید از محلول ۶۴ شش شیرین استفاده کنید. یک قاشق غذاخوری از جوش شیرین را با یک لیتر آب ولرم مخلوط کنید، آن را روی محل عفونت بمالید، سپس آن را بشویید و کاملاً خشک کنید. درمان را با پاشیدن آرد یا پودر ذرت در محل درگیر به پایان برسانید.

پوست های مرده را جدا کنید .

هنگامی که فاز حاد بیماری به پایان رسید، می بایست هرگونه پوست مرده را جدا کنید. این پوست ها محل مناسبی برای رشد قارچ ها هستند تا دوباره شما را درگیر کنند .

در حمام ، با پرزهای برس مخصوص تمام پا را به آرامی و دقت مالش دهید. توجه زیادی به فضاهای بین انگشتان بکنید؛ میتوانید از یک برس کوچک مثل برس لولهٔ آزمایش یا شیشه استفاده کنید.

توجه خاصی به ناخنهایتان داشته باشید .

ناخنها مکان مناسبی برای تکثیر قارچ ها هستند . توصیه می شود زیر ناخن ها را هر دو یا سه روز یک بار تمیز کنید. ترجیحاً به جای سوهان فلزی از چوب کبریت و یا خلال دندان استفاده کنید ؛ زیرا سوهان میتواند باعث خراشیدگی ناخنها شود که برای جمع شدن قارچ ها مناسب است .

با استفاده از کرم ، ادامه دهید .

هنگامی که عفونت از بین رفت، میتوانید از همان کرم مورد استفاده دردرمان، استفاده کنید.

کفش مناسب انتخاب کنید .

از کفش های پلاستیکی که مانع خروج رطوبت می شوند، بپرهیزید. این مواد ، عرق را نگه می دارند و باعث گرما می شوند. قطره های رطوبت ، محل مناسبی برای رشد قارجها می باشند. متخصصان، پوشیدن هرگونه کفش تنگ، چسبان و غیر قابل تهویه را ممنوع میدانند. مواد طبیعی نظیر پنبه یا چرم بهترین محیط را برای پا فراهم می کنند. بخصوص در تابستان سعی کنید از سندل استفاده کنید.

کفشهای تان را عوض کنید .

یک کفش را دو روز پشت سر هم نپوشید. برای خشک شدن کامل کفش حداقل ۲ ساعت، وقت لازم است . اگر پای شما به شدت عرق میکند، کفش های تان را دو بار در روز عوض کنید.

کفشهای تان را تمیز و خشک نگه داید.

به طور مرتب ، از اسپری یا پودر ضدقارچ برای داخل کفش های تان استفاده کنید. راه دیگر، کردن یک تکه پارچه با یک مادهٔ ضدعفونی کننده و مالیدن آن به درون کفش ها می باشد. این عمل ، تمام اسپورهای قارج را می کشد. این کار را بعد از درآوردن کفش ها انجام دهید.

به کفش های تان هوا دهید.

دکتر هاس توصیه می کند که کفش ها را در هوای آزاد در برابر نور خورشسید قرار دهید ، بندهایش را در آورید و دهانهٔ آن را باز کنید؛ حتی باید سندل ها را نیز خشک و تمیز کنید تا هرگونه پوست مرده حاوی قارچ از بین برود. هدف از تمام این کارها کاهش امکان عود بیماری است .

عفونت را از پای درآورید.

اگر پای تان به شدت عرق می کند، جوراب ها را دو ، سه بار در روز عوض کنید و فقط جوراب های تمیز پنبه ای بپوشید و از الیاف مصنوعی استفاده نکنید.

مطمئن شوید پس از شستن جوراب، آنها را کاملاً آب کشی کردهاید؛ زیرا باقی ماندن مواد پاک کننده میتواند عفونت را ایجاد کند. برای کمک به کشتن اسپورها، جوراب تان را دو بار در آب داغ بشویید.

به انگشتان تان پودر بپاشید.

برای خشک نگه داشتن پای تان ، بعد از شستشو و قبل از پوشیدن جوراب و کفش ، آنها را به مدت پنج تا ده دقیقه در معرض هوای خنک قرار دهید و برای تسریع در خشک شدن پاها، سشوار را در پانزده سانتیمتری پا نگه دارید و انگشتان تان را تکان دهید و بین آنها را خشک کنید، سپس پودر بپاشید. برای پخش نشدن پودر، آن را داخل یک کیسهٔ پلاستیکی یا کاغذی قرار دهید، سپس پای تان را داخل آن فرو برده و کاملاً تکان دهید.

به کفش های تان نیز پودر بپاشید.

دکتر لوین میگوید: قبل از پوشیدن کفش های تان، پودرهای طبی به آن بپاشید .

هشدار پزشکی

نسبت به عفونت، هوشیار باشید .

اگر فکر می کنید که عفونت قارچی پای تان، خود به خود بهبود مییابد، سخت در اشتباه هستید. یک عفونت قارچی کنترل نشده ، منجر به ترکهای پوستی میشود که در آینده عفونتهای باکتریال خطرناک می تواند بر آن سوار شود. پس در حالات زیر به پزشکتان مراجعه کنید:

* عفونت باعث ناتوانی تان شود .

* هر زمانی التهاب در پای تان ظاهر شود و دچار تب شوید.

* چرک در تاول ها و پوست ترک خورده شما ظاهر شود.

در مکانهای عمومی کاملاً پوشیده باشید.

برای کاهش امکان سرایت عفونت در محلهای عمومی که اغلب مردم پا برهنه هستند ، از کفش های راحتی یا دمپایی حمام استفاده کنید. این مکانها عبارتند از: باشگاه های ورزشی ، کلوپ های سلامتی ، اتاق های رختکن و حتی استخرهای شنا.