بیماری پارکینسون را بیشتر بشناسیم/ چه کسانی در خطر بیماری پارکینسون هستند؟

خطرات و علائم بیماری پارکینسون

پارکینسون یک نوع بیماری دژنراتیو عصبی، ناتوان ‌کننده و پیشرونده می باشد که به واسطه جیمز‌پارکینسون در سال ۱۸۱۷میلادی تفسیر شد. مشخصات بیماری شامل حرکت کند و کاهش یافته، سفتی و لرزش عضلانی و عدم تعادل، جویدن ناقص، اختلال در بلع و در سخن گفتن می باشد.

این بیماری بر اثر تحلیل سلول ‌های مغزی تولید کننده دوپامین در افرادی بالای شصت سال رخ می ‌دهد. (به طور معمول از چهل سالگی تا هفتاد سالگی) در حدود ۶۶درصد بیماران در طول پنج سال اول بیماری و ۸۰درصد بعد از ده سال دچار ناتوانی می‌ شوند. پارکینسون از جمله بیماری ‌های عصبی در جهان به حساب می ‌آید که شیوع این بیماری در افراد آفریقایی- آمریکائی و آسیایی‌ ها نسبت به نژاد سفید کمتر می باشد.

سه فرضیه در خصوص علت شناسی پارکینسون وجود دارد:

-تغییر متابولیسم دوپامین در اثر یک جراحت عصبی

-تماس با سموم عصبی محیطی

-زمینه گوارشی

سالمندی به همراه کم شدن سلول‌ های عصبی دارای دوپامین و بیشتر شدن مونوآمین اکسیداز می باشد. در عوض متابولیسم دوپامین سموم آندوژنیک تولید خواهد کرد (رادیکال ‌های آزاد و پراکسید هیدروژن) و منجر به از بین رفتن چربی غشاء ها و مرگ سلولی خواهد شد. چنانچه زمینه ارثی وجود داشته باشد، آسیب‌ های شدید احتمال دارد منجر به از دست دادن شدید سلول‌ های عصبی تولید‌کننده دوپامین گردد، دقیقا مانند اتفاقی که در بیماری پارکینسون به وجود می آید. بر اساس بازبینی ها کمبود شدید و طولانی مدت ویتامین E ممکن است منجر به از دست رفتن پایانه عصبی نیگروستریاتول گردد.

علائم بروز بیماری پارکینسون

نشانه های پارکینسون بر پایه دو نشانه یا بیشتر از چهار نشانه اصلی بیمار معلوم می ‌شود. نشانه های اصلی شامل موارد زیر می‌ باشد:

-ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت

-کندی حرکات

-سختی و خشک شدن دست و پا و بدن

-نداشتن تعادل یا تعادل ضعیف

پس از آن در مراحل نخستین این بیماری، ارتعاش اندام ملایم و به طور معمول در یک سمت بدن وجود دارد و نیازی به درمان ندارد؛ ولی با گسترش بیماری لرزش دست‌ها به مرور بیشتر خواهد شد، به گونه ای که فرد بیمار برای کنترل لرزش دست‌ های خود همیشه اجسام ثابت پیرامون خود را در دست می‌ گیرد و حتی شخص بیمار احساس می ‌کند قدرت عبور از یک در را هم ندارد، مثل این که پایش به زمین چسبیده است.

با وجود این که دو یا بیشتر از این نشانه ها در بیمار مشاهده شود، به خصوص زمانی که در یک طرف بیشتر از سوی دیگر نمایان شود، بیماری پارکینسون تشخیصی می باشد که بازبینی می‌ شود؛ مگر این که نشانه های دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را آشکار کند. بیمار احتمال دارد در آغاز بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت حس کند و به این نتیجه برسد که انجام هر کاری بیش از حد معمول به طول می انجامد و یا این که دشواری و خشک شدن حرکت دست و ضعف تعادل را احساس ‌کند. همان طور که اشاره شد به طور معمول نشانه های پارکینسون ابتدا در یک طرف بدن نمایان می ‌شوند و به مرور زمان به طرف دیگر بدن نیز انتقال پیدا می کنند.

روش های درمانی پارکینسون

به همین دلیل در این دوره بیمار تنها نخواهد بود! در این صورت برنامه درمانی باید بعد از بررسی گسترده شرایط بیمار از طریق متخصص فیزیوتراپی تهیه و تجویز گردد. این بررسی شامل مطرح کردن سوالات گوناگون در خصوص طرز تاثیرگذاری بیماری پارکینسون بر زندگی روزمره فرد بیمار می باشد. به غیر از این متخصص فیزیوتراپی از آزمایش های مناسب برای بازبینی شرایط ، متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما کمک کند سطح فعالیت معمولی خود را تا اندازه ممکن نگه دارد. در این مورد به شما تمرین های حرکتی و تکنیک های مخصوص آموزش داده می شود که با عملی کردن آن ها می توان با نشانه های ناشی از بیماری پارکینسون مبارزه کرد. در اصل، متخصص فیزیوتراپی می تواند در زمینه های اصلی زیر به افراد بیمار مبتلا به پارکینسون کمک کند:

• وضعیت بدن
• دامنه حرکتی مفاصل
• راه رفتن و چرخش

تمرینات ورزش دارای اهمیت ویژه ای برای مدیریت نشانه های بیماری پارکینسون می باشد. در صورت ایده آل نیاز است این تمرین ها به طور روزانه و بعد از استفاده از داروهای تجویز شده برای درمان بیماری پارکینسون  صورت گیرد. در این خصوص لازم است به نکات زیر توجه داشته باشید:

ورزش علاوه بر این که می تواند به حفظ شرایط بدن تان کمک زیادی کند، بلکه به غیر از این نقش قابل چشمگیری در تسکین انعطاف پذیری، هماهنگی، تقویت و نیروی تحمل اندام ها دارد.

این پدال ها علاوه بر این می تواند برای تمرین های حرکتی بازو در صورت قرار گرفتن بر روی یک میز مورد استفاده قرار بگیرند. ورزش های تجویز شده برای بیمار به شرح زیر می باشد:

ورزش هایی که می بایست با اصرار بر شرایط عضلات باز کننده (اکستنسور) یا ضد جاذبه صورت گیرد، چرا که این عضلات در نهایت بیماری بیشتر از همه ضعیف می شوند.

حرکت های کششی باید با تمرکز بر چرخش عضلات (گردن، کمر، ران و شانه) صورت گیرد و موجب کشیدگی عضلات جمع کننده (به عنوان مثال، عضلات جمع کننده ران، زردپی، پشت زانو و ماهیچه ساق پا) گردد. به احتمال بالا زمان ابتلا به پارکینسون این عضلات سفت خواهند شد.

ورزش صورت می تواند جهت بهبود شرایط نمایش احساس در صورت موثر باشد.

ورزش های تنفسی به منظور ریلکس کردن و نیز کمک به حفظ شرایط مناسب ریه مفید می باشند.

تغییرات به وجود آمده در نهایت ابتلا به بیماری در شرایط بافت های بدن احتمال دارد منجر به سخت وارد کردن سوزن به بافت جهت تزریق دارو شود و در اکثر مواقع این وضعیت بر شرایط جذب دارو موثر خواهد بود. در هر صورت، نتیحه های به دست آمده از بررسی های صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد امواج مافوق صوت (US) می توانند به صورت موفقیت آمیز این چنین مشکلات به وجود آمده در شرایط بافت ها را تسکین دهد. تحریک مغناطیسی مغز هم از دیگر راه های درمانی بیماری پارکینسون به حساب می آید.

روش های پیشگیری از پارکینسون

• ایبوپروفن پیشگیری کننده از پارکینسون

پژوهشگران به این نتیجه دست یافته اند که استفاده از ایبوپروفن منجر به کاهش چهل  درصدی خطر ابتلا به پارکینسون خواهد شد.

پژوهشگران بر این اعتقادند، خانم هایی که قرص های هورمونی استفاده می کنند و در طی روز شش فنجان یا بیشتر قهوه میل می کنند، چهار برابر بیشتر نسبت به سایر افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

به همین خاطر پژوهشگران بررسی های زیادی بر روی مولکول های موجود در ایبوپروفن انجام دادند، چرا که یک ترکیب ضدالتهاب به حساب می آید.

پژوهشگران بر این عقیده هستند که پارکینسون به خاطر مرگ سلول های عصبی در اثر عوامل التهاب زا به وجود می آید.

البته این موضوع تنها برای اطلاع رسانی بوده است و منظورمان این نیست که برای جلوگیری از ابتلا به پارکینسون، مصرف بروفن را آغاز نمایید، زیرا هر دارویی عوارض خاص خودش را دارد.

• حواس تان به داروهای هورمونی باشد

نتیجه های تحقیقی که در سال ۲۰۰۳میلادی بر روی ۷۷هزار زن صورت گرفته است نشان می دهد که دریافت داروهای هورمونی و به همراه آن استفاده بسیار از قهوه در دوره ی یائسگی، خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می دهد.

پژوهشگران عقیده دارند که خانم هایی که قرص های هورمونی استفاده می کنند و در طول روز شش فنجان یا بیشتر قهوه میل می نمایند، نسبت به سایر افراد چهار برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

• نوشیدن قهوه: موثر یا بی تاثیر؟

یافته هایی که از یک تحقیق آمریکایی که در سال ۲۰۰۰میلادی و روی ۸۰۰۴مرد صورت گرفته است نشان می دهد کسانی که قهوه و نوشیدنی های دارای کافئین استفاده می کنند، کمتر در معرض پارکینسون قرار می گیرند.

بهتر است بدانید چای سبز هم دارای خاصیت های آنتی اکسیدانی بالایی می باشد و برای مبارزه با بیماری های تخریب کننده سلول های عصبی نظیر آلزایمر و پارکینسون موثر می باشد.

• از قرار گرفتن در معرض آفت کش ها بپرهیزید

با این که برای اثبات این نظریه همواره به بازبینی های بسیاری لازم می باشد، ولی بهتر است بدانید که قرار گرفتن در معرض آفت کش ها، سموم و آلاینده های شیمیایی جزو عوامل احتمالی تشدید کننده خطر ابتلا به پارکینسون می باشد.

پیشنهاد می کنیم در زمان سم پاشی فرآورده های کشاورزی و غیره حتما از ماسک به کار ببرید.

به غیر از این تا جایی که امکان دارد از میوه ها و سبزیجات ارگانیک مصرف کنید و یا این که پیش از خوردن آن ها، به دقت آن ها را بشویید.

• مراقب روح و روان خود باشید

پژوهشگران بین سال های ۱۹۷۵تا ۱۹۹۰میلادی روی تقریبا ۱۳۵۸نفر که به افسردگی مبتلا بوده اند، بازبینی هایی انجام داده اند.

پژوهشگران به این نتیجه دست یافته اند که کسانی که به مدت طولانی از افسردگی عذاب می کشند، به اندازه سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون قرار می گیرند.

در صورتی که دچار افسردگی می باشید، حتما به روان پزشک مراجعه کرده و برای بر طرف کردن مشکل تان اقدام نمایید.

• ویتامین B6 را دریابید

یافته های یک تحقیق هلندی که در سال ۲۰۰۶میلادی بر روی بیش از پنج هزار نفر صورت گرفته است نشان می دهد ویتامین ب۶ تاثیر مثبتی در محافظت از اشخاص سیگاری در مقابل پارکینسون دارد.

از جمله دیگر منابع غذایی سرشار از این ویتامین می توان به بعضی از ماهی ها نظیر ماهی آزاد و ماهی تن اشاره کرد.

• داشتن سبک زندگی سالم

صحیح است که نمی توان در مقابل ابتلا به بیماری های ژنتیکی کار بسیاری را انجام داد، ولی در سایر موارد دیگر می توان با داشتن سبک زندگی سالم از ابتلا به تعداد زیادی از ناخوشی ها جلوگیری کرد.

بهترین کاری که می توان انجام داد این است که تغذیه ی گوناگون و دارای مقدار زیادی ویتامین داشته باشید، روح و روان تان را از آسیب استرس و افسردگی دور نگه دارید، از بی تحرکی و خدای نکرده تنبلی دوری کنید و با توکل بر خدا، قلب و روح تان را مملو از آرامش کنید.