بهترین راه درمان ایدز کدام است؟

آیا راه های درمان بیماری ایدز را می شناسید؟

بهترین راه درمان ایدز کدام است؟

در حال حاضر بهترین راه درمان ایدز «عدم ابتلا به آن» است. برای عدم ابتلا به ویروس، آگاه شدن و آموزش مردم نسبت به شرایطی که ابتلای آنان را تسهیل می کنند، بسیار حیاتی است.

به علاوه جمع آوری افراد معتاد و جدا سازی آنها از افراد اجتماع، مبارزه ای بی امان با فحشا و بی بند و باری، و نظارت و کنترل دقیق در روند تهیه ی فراورده های خونی نیز الزامی است.

در کشورهایی که از برنامه ی سازمان بهداشت جهانی پیروی می کنند، خطر ابتلا از طریق تزریق فرآورده های آلوده ی خونی بسیار کاهش پیدا کرده است. خطر اصلی همچنان شیوه و سیاق زندگی آلوده به خصوص در مغرب زمین و بی بند و باری های کریه اجتماعی است. در کشور ما خطر اصلی ناشی از معتادین است. در واقع در ایران معتادین به مواد مخدر تزریقی عمده ترین مخزن ویروس ایدز محسوب می شوند.

آیا برای ایدز واکسن وجود دارد؟

آرمانی ترین شیوه ی مبارزه با ایدز، گذشته از مواردی که در بالا آمد، تهیه ی  واکسنی است که افراد اجتماع را در برابر این بیماری مهلک مصون سازد. اما این مسئله با مشکلات متعدد و بسیار پیچیده ای رو به رو است.

همان طور که گفته شد، ویروس ایدز دارای پوششی است که ساختار بسیار متغیری دارد. بی ثباتی این پوشش خارجی سبب گیجی و گنگی قوای دفاعی بدن در مبارزه با آن می شود.

می دانید که برای کاربرد مطمئن یک واکسن در انسان باید آزمون های مقدماتی پیچیده ای روی حیوانات آزمایشگاهی انجام گیرد. متأسفانه از دیگر معضلات تهیه ی واکسن مناسب برای ایدز، عدم وجود حيوان آزمایشگاهی مناسب است. این طور به نظر می رسد که شامپانزه قابل قبول ترین حیوان آزمایشگاهی باشد، زیرا تنها گونه ای است که به «ویروس ایمنی انسانی» “HIV” مبتلا می شود. پرپیداست که مطالعه روی این حیوانات گران و بعضا کمیاب، بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

همان طور که قبلا گفته شده در جریان سیر طبیعی ایدز در بدن پادتن ها و عوامل دفاعی فراوانی ساخته می شوند، ولی متاسفانه در مقابله با این ویروس هم چنان ناکام می مانند. بنابراین هیچ تضمینی وجود ندارد که یک واکسن خاص نیز با وجود تحریک مناسب قوای دفاعی بدن، در مقابله و ریشه کنی بیماری مفید واقع شود.

هم اکنون امید دانشمندان معطوف به تهیه واکسن های قوی ای است که با تولید مقادیر زیاد پادتن در بدن انسان سالم، ویروس را در مراحل ابتدایی ریشه کن کنند.

آیا دارویی علیه ویروس ایدز وجود دارد؟

تنها دارویی که براساس بعضی مطالعات روی کارایی آن در محدود و کند کردن سیر ایدز می توان حساب کرد، “AZT” است.

اصولا یکی از خصایص هر ویروسی به خصوص ویروس ایدز، امتزاج آن با روند های طبیعی سلولی است. به همین دلیل نمی توان دارویی را یافت و که تنها ویروس را از میان بردارد و سلول های سالم را نابود نسازد.

در واقع باید از اتصال ویروس به سلول جلوگیری کرد. بنابراین دارویی می تواند مفید باشد که از اتصال ویروس به سلول جلوگیری کند، یا حداقل آن را محدود و کند سازد.

توجه داشته باشید که تمام دارو های موجود و به نوعی مطرح در درمان ایدز تنها در ابتدایی ترین مراحل بیماری می توانند به صورت کاملا محدودی یاری رسان باشند. در واقع این دارو ها نمی توانند ویروس هایی را که به سلول چسبیده اند جدا کنند، و به همین دلیل روند ابتلای سلول به سلول ایدز همچنان ادامه می یابد که سرانجام منتهی به تلف شدن بیمار می شود.

داروی “AZT” به طور اختصاصی از روند” reverse transcription  “ویروس جلوگیری می کند و همان طور که گفته شد مؤثر ترین داروی ضد ایدز محسوب می شود.

در سال های اخیر محققین بیشتر روی کاربرد ترکیبی از مواد کار کرده اند که هر یک در مرحله ای از روند رشد ویروس خلل ایجاد کنند و به نتایجی هم دست یافته اند. به روشنی نمایان است که درمان ایدز باید با برانگیختن موثر و کاراي قوای دفاعی بدن بر علیه ویروس تحقق یابد.

ایدز را چگونه می توان تشخیص داد؟

مهم ترین راه تشخیص ایدز مشاهده ی پادتن های ضد آنتی ژن ویروس محسوب می شود. در سرم شناسی روشی وجود دارد که به “ELISA” موسوم است و به این طریق می توان پادتن های ضد آنتی ژن ویروس را به خوبی شناسایی کرد.

این آزمون، یعنی  ELISA تقریبا ۹۹٪دقیق است. توجه داشته باشید که برای تشخیص ایدز راه های فراوان دیگری وجود دارد که ذکر تمام آنها در این بحث قابل گنجاندن نمی باشد. در این میان باید به مشاهده ی مستقیم ویروس یا آنتی ژن های آن اشاره شود، که به خصوص در مراحل بسیار ابتدایی بیماری، یعنی زمانی که هنوز پادتن ها در حد کافی ساخته نشده اند، کاربرد دارد.

کشف ویروس ایدز بسیار زمان گیر و گران تمام می شود و به همین دلیل اساسا مورد توجه محققین قرار ندارد.

سیر بیماری ایدز در بدن چگونه است؟

کاری که “HIV” در بدن انسان انجام می دهد، فلج کامل «ایمنی سلولی» را در پی دارد و نهایتا به دلیل افت کامل قوای دفاعی و ایمنی، عفونت های بسیار خطرناکی ظاهر می شوند.

همان طور که قبلا گفته شد، آلودگی صرف به ویروس “HIV” به منزله ی ابتلا به بیماری نیست؛ یعنی تعداد زیادی از افراد در عین ناقل بودن، بی علامت هستند و زندگی عادی می کنند. در واقع اگر ایدز را بیماری نمی دانند و آن را به عنوان «سندرم» معرفی می کنند، به این دلیل است که علايم آن ناشی از عوارضی است که افت قوای ایمنی و دفاعی بدن به دنبال می آورد.

بسیاری از محققین بر این باورند که با توجه به کیفیت بطئی رشد ویروس ایدز، ناقلین بی علامت امروز مبتلایان چندین سال آینده خواهند بود. یعنی به ازای هر سال از ابتلا به این ویروس، قریب ۴تا ۱۰٪از افراد بی علامت به علایم ناشی از ایدز مبتلا و سرانجام تلف می شوند.

در مطالعه ای که در سانفرانسیسکو به عنوان یکی از آلوده ترین مناطق دنیا انجام گرفته است، ۴۲٪از مردان منحرف بی علامت در عرض ۹سال به ایدز مبتلا شده اند.

برای محققین این امکان وجود دارد که بتوانند احتمال پیشرفت بیماری از شرایط بی علامت به ایدز را پیش بینی کنند. چند و چون این امکانات در حوصله ی این بحث نیست.

آیا برای ایدز طبقه بندی مخصوص وجود دارد؟

در آمریکا موسسه ی بسیار گسترده ای موسوم به «مرکز کنترل بیماری» یا “CDC” وجود دارد. براساس تحقیقات این مؤسسه بیماری ایدز را می توان در چهار مرحله طبقه بندی کرد

مرحله یک – عفونت حاد

مرحله دو – افراد HIV مثبت بدون علامت

 مرحله سه- تورم و بزرگی مقاوم، ماندگار و وسیع غدد لنفاوی

مرحله چهار – HIV مثبت علامت دار