با خواص لوبیای سبز و نیز انواع آن بیشتر آشنا شویم

با خواص لوبیای سبز و نیز انواع آن بیشتر آشنا شویم

لوبیای سبز تازه و سرشار از ویتامینهای آ، ب و ث است و خاصیت غذایی آن کم است، اما خنک و سرد است و چون مدر است برای اشخاصی که مبتلا به سودا و خارش تن می شوند مصرف آن توصیه شده است. بعضی علماء بهداشت مدعی هستند به مناسبت املاح اسید اوکسالیک که در آن می باشد برای اشخاصی که به ورم مفاصل مبتلا هستند مضر است.

اما این ادعا از طرف «دکتر بل کارتل کاتون» رد شده. او اظهار می دارد، بسیاری از بیماران رماتیسمی و نقرس که تحت نظر و معالجه او بوده اند از هضم لوبیای سبز دچار هیچ گونه کسالتی نشده، به خوبی آن را تحلیل برده اند. کسانی که در این موضوع شک دارند. از ترس املاح اسید او کسالیک لوبیای سبز رانمیخورند لوبیای سبز را میتوانند در آب سرکه دار بجوشانند و بپزند تا املاح اسید اوکسالیک آن خنثی گردد.

آب پوست لوبیای سبز به اندازه یک فنجان به صورت ناشتا اگر بخورید، به عنوان نوشابه ای ادرارآور و بسیار قوی است که برای درمان سنگ کلیه و مثانه و حبس البول استفاده از آن تجویز شده است.

از برگهای بوته لوبیا یا از پوست سبز آن ضمادی تهیه میکنند که اگر بر روی جای گزیدگی حشرات بگذارند، زخم آن را بزودی شفا میبخشد. در اطراف تختخواب چند برگ لوبیا بگذارید، ساسها را به خود میکشد و می تواند وسیله گرفتن و از بین بردن آنها را آسان و سهل سازد.

لوبیای خشک:

با این که ویتامین (ث) ندارد، سرشار از آهن، آهک و پتاسیم است. اگر آن را بپزند غذای انرزی بخش و گرانبها برای کارگران میباشد و در عین حال برای سیستم اعصاب فوق العاده مفید است. برای این که لوبیای خشک و پخته را بهتر هضم و تحلیل برید، خوب است آن را به شکل پوره در آورید و بخورید. به علاوه بعد از پختن نرم کنید، ضماد خوبی برای سوختگیها و خراش های روی پوست، سودا و باد سرخ می باشد.

یک فنجان آن را با چهار عدد پوست لوبیای خشک دم کرده، هر روز یک یا دو فنجان آن را بنوشید. این جوشانده برای معالجه آلبومین مفید است. لوبیای خشک کهنه دیرهضم و دیر میپزد و بعد هم سخت و سفت می شود، لذا برای فروش به بازار عرضه نمی کنند. وقتی میخواهید لوبیای خشک بخرید، برای این که بدانید لوبیا کهنه یا تازه است، زیر دندان بگذارید. اگر مثل دراژه خورد شد کهنه است، ولی اگر زیر دندان بماند و خورد نشود علامت این است که تازه است.

خواص دیگر لوبیا:

لوبیا از باقلا بهتر است و نفخ آن کمتر و از نخود نفاختر است. طبیعت لوبیای قرمز گرم و ترو لوبیای سفید معتدل در رطوبت و یبوست معتدل و سرخ، گرم، تر با قوت و جلا و تحلیل و ادرار و پوست لوبیا مدرتر از خود لوبیا است. نفاخ و به کندی هضم می شود.

مولد خلط غلیظ به خصوص سفید آن، ولی ملین سینه و ریه و مولد منی و شیر و محرک باه و نشستن در آب مطبوخ لوبیای قرمز، مکرر پاک کننده نفاس و مخرج جنین مرده و زنده و برای کلیه و درد آن نافع، مصلحش لوبیا، زنجبیل و خردل یا زیره و نمک و روغن زیتون و مرزه و فلفل و طبخ آن با گوشت نیز مصلح تر و بهتر از دارچین و سکنجبین و سداب، خوردن با غلاف مضر است، مگر آن که نرم و نازک پخته شده باشد. البته با ادویه مذکوره توام باشند پسندیده تر است.

انواع لوبيا:

انواع لوبیا از قبیل لوبیای قرمز، لوبیای مرمری، لوبیای چشم بلبلی، لوبیای چیتی، و بالاخره لوبیای روغنی چینی، همه جزو حبوبات یا بهتر بگویم جزو بنشنها هستند و تنها لوبیای سبز در این میان در دارو دسته ی سبزیها قرارگرفته، در دکان سبزی فروشی پیدا می شود و فروش بقیه به عهده خواربار فروشها میباشد.

لوبیای سبز مثل همه سبزیها دارای خون گیاهی یعنی سبزینه است و همین ماده حیاتی امتیاز لوبیای سبز بر سایر لوبیاها میباشد و در سایر ترکیبات و خواص نزدیک به هم و کم بیش به هم شباهت دارند. در خانواده لوبیاها بیش از صد جور لوبیا دیده میشود که یکی دو تا از آنها چون سمی و تلخ است کشت آنها ممنوع شده است.

یکی از مشخصات لوبیاها داشتن ویتامین (ای E ) میباشد به همین جهت شیر را زیاد می کند، نطفه و رحم را تقویت می نماید و از سقط جنین جلوگیری میکند و عادت ماهیانه بانوان را مرتب کرده برای پرورش اولاد مستعد میسازد. مقدار این ویتامین در لوبیای چینی روغن دار زیادتر است، و چون چینی ها به خوردن این لوبیا عادت دارند، جمعیت آنها فوق العاده زیاد شده است.

قدرت غذایی لوبیای سبز نسبت به سایر لوبیاها کمتر است ولی در عوض خاصیت طبی بیشتری دارد. لوبیای سبز مثل تمام سبزیها دارای ویتامین (ث) بوده، از رقیق شدن خون جلوگیری میکند و با میکروبهای عفونی میجنگد و با این که سبزی میباشد، دارای مواد قندی بیشتری بوده، نیز نیرو بخش تر از سایر سبزیهاست.

خانوادهٔ لوبیاسبز همه سرشار از مواد معدنی هستند و مخصوصاً مقدار آهن در آنها زیاد است و می توانند احتیاج روزانه مصرف کنندگان را از این جهت تامین کرده، از کم خونی جلوگیری می نمایند. همه خانواده لوبیا دارای مواد سفیده ای گوناگون زیاد هستند و با داشتن عناصر معدنی و مواد سفیده ای و ویتامینهای گوناگون مقاومت شما را در برابر شداید و امراض زیاد کرده، فعالیت روزانه ی شما را افزایش میدهد.

گیاه خواران و کسانی که نمی خواهند گوشت بخورند، می توانند لوبیا را به جای گوشت مصرف نمایند، زیرا معادل گوشت مواد سفیده ای و فسفر دارند و نیروی جسمی و حافظه را تقویت می نمایند. مزیت لوبیاها به گوشت این است که مواد سفیدهای و قندی را با هم دارند و سرشار از ویتامینهای دست اول هستند. در بین لوبیاها (سوزا) یعنی لوبیای چیتی به قدری مواد سفیده ای دارد که به آن گوشت بدون استخوان لقب داده اند.

در طبیعت ملین سینه و ریه است. ادرار را زیاد می کند و هر کسی انواع لوبیاها را زیاد بخورد، خواب پریشان خواهد دید، غلاف خشک برادران لوبیا را مردم عادی در اروپای مرکزی برای درمان امراض کلیه، نقرس و مرض قند مفید میدانند و مردم عادی ایتالیا این خواص را در کل انواع لوبیا تشخیص داده اند، لوبیا را اگر با روغن زیتون سرخ نمایید، خوشمزه تر و زود هضم تر خواهد شد. همیشه لوبیا را با روغنهای مایع سرخ کنید و از به کار بردن روغنهای حیوانی و روغن های سفت شده نباتی خودداری کنید .

عده ای لوبیا را برای درد مفاصل و نقرس و رماتیسم مضر میدانند. این عقیده است و بی اساس است، و برعکس به مبتلایان این امراض توصیه میکنیم که از لوبیا برای درمان خود استفاده کنند. خوردن یک استکان آب پوست سبز آن ناشتا ادرار را زیاد میکند. برگهای بوته ی لوبیا ساس را جذب میکند و این مهمترین وسیله برای گرفتن و از بین بردن این حشره موذی است.

از پوست سبز و برگهای بوته ی انواع لوبیا ضمادی درست میکنند که درمان گزش نیش حشرات موذی است. با پخته انواع لوبیا میتوان ضماد خوبی برای معالجه تاول و زخمهای سوختگی درست کرد.

به کسانی که به دریا می روند و حمام آفتاب می گیرند، توصیه کنید که مقداری لوبیای مرمری یا قرمز را پخته، آن را کوبیده به تن خود بمالند، تا از شر آفتاب زدگی خلاص شوند و نیز به آنهایی که پوست بدنشان در اثر تابش آفتاب سوخته و زخم شده است، سفارش کنید که از ضماد پخته آنها استفاده کنند. این ضماد برای امراض جلدی و باد سرخ نیز مفید است. آب مطبوخ آن هم رنگهای پارچه های پنبه ای را ثابت و شفاف می کند.

 لوبیاها دارای مقدار زیادی ویتامین «آ» میباشند و از عفونتهای دستگاه تنفس و سرماخوردگی و گرمازدگی جلوگیری می نمایند و به چشم نور و قوت می دهند. (سوژا) که به آن لوبیای چیتی میگویند، اکنون در تمام دنیا کاشته می شود. در ایران نیز برای تهیه روغن نباتی کاشته اند و آجیل فروشها آن را به اسم چلغوزه میفروشند. اگر از آن خریدید متوجه باشید کهنه نباشد و مغز آن باید سفید بوده و بو ندهد.

از سوژا شیری درست میکنند که همانند شیر گاو بوده، با آب لیموی تخمیر شده مایعی نظیر ماست به دست می آید، در دانه های سوژا ۳ درصد مواد سفیده ای و مقداری ویتامینهای آ، د، ای، ب و پ پ، کا و اف، دیده میشود. در موقع خرید سوژا دقت نمایید که لکه سفید نداشته باشد. چون این نوع، نوع آفت دار سوژا میباشد.