با خواص درمانی گیاه نسترن در طب سنتی بیشتر آشنا شویم

با خواص درمانی گیاه نسترن در طب سنتی بیشتر آشنا شویم

قسمت خوراکی و قابل استفاده میوه نسترن زردرنگ و محکم است که تشکیل جدار و بیخ برگهای گل را میدهد و پس از آن که برگهای گل پژمرده شد و ریخت گوشتدار می شود. دارای جوهر لیمو، قند انگور و جوهر مازو و یک رزین و یک پکتین است و به علت داشتن مقدار زیاد ویتامین (ث) مانند لیمو، کلم، گوجه فرنگی و تره دارای ارزش غذایی زیادی است.

عده ای از مردم به علت کمی مقدار ویتامین (ث) رنج می کشند. فقدان این ویتامین از فعالیت نسوج می کاهد و سبب عدم مقاومت در مقابل امراض عفونی می گردد و بدن انسان را سرد می نماید. کسی که ویتامین (ث) بدنش کم شود همیشه احساس خستگی می نماید.

این ویتامین در قسمتهای سبز گیاهان و میوه ها و سبزیها پیدا می شود. در بین سبزیها از همه بیشتر تره بومی ایران و در بین میوه ها در میوه نسترن پیدا میشود. مهمترین نوع آن در تهران و اطراف آن زیاد است، و به تیغ کوهی معروف است و در صنعت گلکاری و پیوند مصرف می شود.

مسلم است که ما در فصول زمستان احتیاج مبرم به یک میوه ای که دارای ویتامین (ث) باشد داریم. این ویتامین فعالیت ما را بیشتر می کند و قدرت مقاومت بدن را در مقابل امراض زیاد می نماید و به ما سلامتی که بزرگترین نعمتهاست ارزانی می دارد.

گیاه نسترن

در موقع قولنج، مننژیت، سنگ های مثانه و تمام ناراحتی های مجرای ادرار آن را تجویز می کنند و ضمناً ضد کرم هم می باشد.

در فرانسه نام علمی نسترن «روزاکانینا» می باشد که به معنی گل سگ است و این اسم به این مناسبت انتخاب شده که سگ گزیدگی را در قدیم با این گیاه معالجه می کردند.

نسترن به شکل درختچه خارداری است که به حالت وحشی در جنلگها، چاپرها و نقاط غیرزراعتی می روید و قد آن به یک متر و بیشتر هم می رسد. ساقه های آن شعبه شعبه و کشیده است. برگهای آن دارای پنج تا هفت دندانه است.

گل های آن ساده و جدا از یک دیگر و دارای رنگ سفید گلی است. عطر مطبوعی که از ان پراکنده می شود، در گلهای آن هویداست و هر رهگذری را متوجه می سازد، ولی باید توجه داشت که هریک از این گلهای قشنگ و خوشبو در وسط خارهای سخت و خمیده محصور گردیده است. گلهای نسترن بندرت مصرف می شوند. با وجود این، این گلبرگهای نسترن را دم می کنند.

مقدار آن از یک تا سه گرم در یک لیتر آب تجاوز ننماید و اگر تجاوز کرد، موجب تخلیه زیاد مدفوع می شود. میوه گل نسترن را که (سینو رودون) می گویند، دارای رنگ قرمز نارنجی است. دارای خواص تصفیه کننده، ادرارآور و قبض کننده است. بیست تا سی گرم میوه خشک گل نسترن را اگر در یک لیتر آب دقیقه بجوشانند و به بچه هایی که مبتلا به اسهال شده اند بدهند، بزودی اسهال آنها برطرف خواهد گردید.

دکتر (گیلورد هاوزر) نویسنده معروف کتاب گذرنامه برای یک زندگانی نوین مینویسد: آیا میدانید ویتامین (بث) را از چه میگیرند؟ در زمان جنگ ویتامین (ث) از گردوی سبز و برگهای سبز کاج استخراج می شد ولی بهترین استخراج ویتامین (ث) از نسترن است.

سی تا چهل گرم میوه خشک گل نسترن را در یک لیتر آب جوش بریزید و مدت ۱۵ دقیقه در حالی که در آن بسته است، آن را بجوشانید و مدت یک شب بگذارید بماند. صبح فردای آن شب آن را صاف کنید و دو قاشق قهوه خوری آب لیمو تازه را برای نیم لیتر اضافه کنید و در شیشه های در بسته آن را حفظ کنید. آب میوه و سبزی خود را با یک قاشق سوپخوری از این نوشابه گوارا که سرشار از ویتامین (ث) می باشد میل نمایید.

تصفیه کننده خون:

وقتی خونتان غلیظ شده، پنجاه گرم میوه خشک گل نسترن را در یک لیتر آب مدت پنج دقیقه بجوشانید و مدت دو هفته آن را مصرف نمایید، خون شما صاف خواهد شد. همین جوشانده ادرارآور قوی در مورد قولنج کلیوی و نیز سنگ کیسه صفرا داروی موثر است و بسیاری از پزشکان آن را در این مورد تجویز می کنند.

(دکتر پوشه ) در کتاب خود به نام طب رسمی و طب طبیعی، درباره پشم داخل میوه گل نسترن و خاصیت طبی آن چنین می نویسد: (کرکی که در داخل میوه گل نسترن هست، کرم کش است و وقتی که خورده شود، بدون این که به روده ها و امعا زیانی برساند، آنها را آزار داده، زخمی می کند.) در این مورد باید این کرکها را به مقدار پانزده صدم تاسی صدم گرم در کمی عسل مخلوط کرده، خورد.

نسترن

مربایی که سرشار از ویتامین (ث) است:

با پوست تازه میوه گل نسترن که قابل مصرف است مربایی می توان تهیه نمود که سرشار از ویتامین (ث) باشد و برای رفع کمبود ویتامین (ث) و تقویت بدن نیز مفید است و در عین حال قابض نیز میباشد. دستور تهیه آن چنین است:

میوه های رسیده گل نسترن را که به رنگ نارنجی در آمده اند بچینید و با آب پاکی بشویید و آن را در ظرفی که ته آن کلفت و ضخیم باشد بریزید، زیرا این مربا زود می سوزد. نصفا ظرف را آب کنید و روی آتش بگذارید تا آنقدر بجوشد که میوه های گل نسترن پخته و نرم شوند، بعد آن را در صافی درشت و بعد در صافی نرمی بریزید و فشار دهید تا آشغال وسط آن گرفته شود. سپس به اندازه وزن آن شکر اضافه کنید و مدت ۱۲ دقیقه روی آتش ملایمی بگذارید تا شکر آب شود و به شکل مربا در آید. کرم مازو حشره ای است که وقتی روی برگهای نسترن بنشیند و نیش بزند تور می پیدا می شود که از آن تورم، جوانه ای پدیدار می گردد که به فرانسه آن را بدگار (Bedegar) می گویند.

تنطوری که از آن می سازند، برای التیام زخم ها و جراحات مفید است و در جراحی کمک زیادی می کند. (گفته لئونس کارلیه و پروفسور لهامو، اریک نیژل، ریموند دکسترت فرانسوی).

نسترن انواع رنگهای سفید، زرد، قرمز، رپر و کم بر دارد. گاهای نسترن به صورت منفرد و مجتمع هر دو دیده می شود. میوه نسترن کوزه ای است که پس از خشک شدن سخت می گردد و رنگ آن قهوهایی یا سرخ می گردد. بوی آن ضعیف و طعم آن کمی ترش است. قسمت گوشتدار میوه آن دارای ترشی های مختلف نظیرترشی سیب و جوهر لیموست.

مقداری قند و نانن و مقدار زیادی ویتامین (ث) دارد و به همین جهت ضد رقت خون، قابض و پیشاب آور است و بیشتر برای معالجه اسهال و مسلولین تجویز می شود و برای مبتلایان به اخلاط خونی، ورم کلیه و دردهای کلیوی که نتیجه سنگ باشد توصیه شده است.

جوشانده میوه نسترن به شرط آن که بیشتر از ده دقیقه نجوشد، برای رفع عوارضی کمبود ویتامین (ث) به کار می رود و از قسمتهای گوشت دار میوه نسترن مارمالاد در شیرینی درست می کنند. تارهای درون کوزه گل نسترن مانند تارهای گل سرخ عطسه آور بوده، خوردن آنها دافع کرم معده است، برروی شاخه های بعضی از انواع نسترن بر اثر گزش حشره ای مخصوصی نیز برجستگیهایی پیدا می شود، این برجستگی ها مقوی بوده برای رفع عرق کردن مسلولین به کار می رود و خوردن آنها باعث کم شدن آلبومین ادرار می گردد. اثر آرام بخش نیز دارد. از جوشانده ریشه نسترن سابقاً برای معالجه مرض هاری استفاده می شد. تارهای گلین نسترن التیام دهنده جراحات است.

اگر مقداری براده آهن با زاج سبز یا املاح دیگر آهن در پای درختچه نسترن به عنوان کود بریزند، گلهای نسترن بیشتر و با دوام تر می شود. و همچنین موقعی که انواع رز را روی پایه نسترن پیوند بزنند، برای انها ترکیبات اهن لازم است ولی گاهی در اثر دادن آهن، ساقه های خود نسترن هم رشد می کند. در این جا باغبان آن را که معمولاً تیغ می گویند، می چیند تا گل پیوندی را ضعیف ننماید. (گفته دکتر غیاث الدین جزایری استاد دانشگاه.)