مجله سلامت

آشنایی با بیماری اوتیسم

اوتیسم به نوعی از اختلال های رشدی گفته می شود که عمدتا در سه ساله اول زندگی کودک خود را نشان می دهد. تاثیری که این بیماری دارد بر روی مغز کودک می باشد و موجب می شود کودک در رفتارهای اجتماعی خود و همچنین نحوه برقراری ارتباط با سایر افراد دچار مشکل باشد و نتواند هیچ کدام از این امور را درست انجام دهد. به نوعی می توان گفت تمام رفتارهایی که کودک در اجتماع دارد در اثر این بیماری مختل می شود و کودک در انجام برخی از امور اجتماعی خود دچار مشکلات بسیاری می شود.

برای این بیماری نشانه های متعددی وجود دارد که موجب می شود والدین به محض مشاهده آن ها کودک را به نزد پزشک ببرند. برخی از این علائم عبارتند از: کودکانی که دچار اوتیسم هستند در برقراری رابط اجتماعی مشکل دارند و به جای بازی کردن و برقراری ارتباط سعی در وانمود کردن دارند. اغلب کودکانی که به این بیماری مبتلا می باشند تا سن دو سالگی بسیار عادی بوده و به مانند دیگر کودکان می باشند اما به ناگاه زبان گفتاری خود را از دست داده و نمی توانند مهارت اجتماعی خوبی داشته باشند و یا به طور کامل در مورد آن ناتوان هستند. دیگر علائمی که در مورد بیماری اوتیسم می توان عنوان کرد این است که کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به نور و بو و صدا و مزه و حتی لمس حساسیت بسیار زیادی دارند. به عنوان مثال این دسته از کودکان برای پوشیدن لباس زبر بسیار ناراحت می شوند و ترجیح می دهند این دسته از لباس ها را نپوشند.

کودکی که مبتلا به اوتیسم است در طول روز کارهای تکراری را بسیار انجام می دهد و در انجام تمام کارها وسواس بسیاری به خرج می دهد و در صورتی که خلاف این مساله پیش بیاید بسیار افسرده و ناراحت خواهد شد. این قبیل از کودکان البته علائمی که برای هر کودکی به وجود می آید و شدت و ضعف بسیاری دارد و نمی توان تمام این موارد را در کل کودکان مبتلا به اوتیسم مشاهده کرد. این اختلال نشانه های دیگری نیز دارد که عبارتند از: عدم توانایی در آغاز صحبت و ناتوانی در ادامه دادن بحث، استفاده از دست برای برقراری ارتباط به جای استفاده از کلمات و جملات، عدم رشد سریع زبان و تکلم و در برخی موارد توقف رشد این موارد، نداشتن دقت کافی در دیدن اشیاء اطراف، استفاده از کلمه تو جایگزینی برای کلمه من به عنوان مثال کودکی به اوتیسم مبتلا است به جای اینکه بگوید من می خواهم بازی کنم می گوید تو می خواهی بازی کنی، نداشتن توجه نسبت به اشیا که در بیشتر موارد در۱۴ ماهگی خود را نشان می دهد.

تکرار کلمات و جملات و صحبت کردن بدون هیچ احساسی و نداشتن روابط دوستانه و عدم تمایل نسبت به بازی های کلامی، علاقه شدید نسبت به تنها بودن، ترس از صدای بلند، داشتن میزان بسیار کم حواس پنج گانه، داشتن احساس دست پاچگی بسیار زیاد، خاراندن سطوح صاف و لیس زدن اشیا، واکنش زیاد و یا بسیار کم نسبت به درد، عدم درک کافی از صحبت های گوینده، حرف نزدن و یا بسیار کم حرف زدن. این موارد در کنار رفتارهای بسیاری که از کودک سر می زند و هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد می تواند نشانه ای بر اوتیسم باشد. اگر به عنوان والدین کودک در سنین سه تا چهار سالگی احساس کردید کودک برخی از این علائم را دارد حتما با پزشک مشورت نمائید. یکی از مهمترین عواملی که موجب می شود به رفتار کودک شک کرد رفتار غیر معمولی است که با اسباب بازی های خود دارد.

درمان بیماری اوتیسم

برای درمان اوتیسم راهکارهای بسیاری ارائه شده است که برخی از آن ها با دارو می باشد که درمان دارویی برای اینکه از خشم و ناراحتی و عصبانیت کودک جلوگیری به عمل بیاید و مشکلات حواس و بیش فعالی او به همراه مشکلاتی که برای خواب دارد مرتفع گردد و کودک دیگر زود عصبانی نشود به کار گرفته می شود.

راه حل دوم تجزیه رفتار کاربردی می باشد که به این ترتیب مهارت های مختلف کودک تقوت می شود و این برنامه ها برای کودک در خانه انجام می شود. راه درمانی سوم درمان و تدریس به کودکی است که به اوتیسم مبتلا می باشد که در آن که وسیله چندین تصویر و عکس به کودک گفته می شود تا کارهای مربوطه را انجام دهد. درمان جسمی و صحبت درمانی یکی دیگر از راه های درمانی اوتیسم می باشد که در صحبت درمانی با کودک بسیار واضح و روشن گفتگو می کنند که البته این مورد نیاز به زمان زیادی دارد چرا که احتمال دارد چندین ساعت طول بکشد تا کودک بتواند جمله ای را یاد بگیرد.

اگر بخواهید بهترین درمان را برای کودک اوتیسمی خود داشته باشید باید کلیه درمان های گفته شده را به همراه معالجه حسی و بینایی انجام دهید تا نتیجه و اثر بخشی بیشتری داشته باشد. البته بیماری اوتیسم درمان قطعی ندارد و تمام موارد گفته شده موجب می شود تا بیماری در هر مرحله ای که باشد متوقف شده و بیشتر از آن پیشروی نکند.

عوارض اوتیسم در کودکان

کودکانی که به اوتیسم مبتلا هستند ناتوانی های بسیاری دارند که یکی از مهمترین آن ها عبارت است از سندرم اسپرگر که بیشتر در سال های نخست مدرسه خود را نشان می دهد و طی آن کودک تداخلات اجتماعی داشته و سعی می کند در صحبت کردن خود دقت بسیار زیادی داشته باشد و نسبت به انجام کارهای غیر معمول نیز علاقه بسیار زیادی دارد.

سندرم رت دیگر اختلالی است که اوتیسم ایجاد می کند که در واقع بیماری ای مخصوص سیستم عصبی می باشد و موجب برگشت می شود به ویژه در زمانی که کودک از زبان و دست های خود استفاده می کند. این بیماری تفاوت بسیار زیادی با اوتیسم داشته و تا کنون تنها در خانم ها این مورد دیده شده است.

ناتوانی دیگری که اوتیسم به وجود می آورد عدم توانایی در یادگیری است که بسیار نادر است و در مواردی به وجود می آید که موردی را به کودک آموزش می دهید و کودک آن را در سن ده سالگی به فراموشی می سپارد.

عدم توانایی در پیشرفت یکی دیگر از ناتوانی های اوتیسم است که اختلالاتی را برای مغز به وجود می آورد و موجب می شود تا بیماری های دیگری نیز به وجود بیاید. این بیماری ها عبارتند از عقب ماندگی ذهنی، تصلب در بافت های مغزی و همچنین صرع و نوعی بیماری که به صورت ارثی می باشد و ناشی از هوش کم بیمار می باشد. این بیماری به صورتی است که ژن ها نمی توانند پروتئین کافی را برای سلول ها به ویژه سلول مغزی تولید نموده و همین مساله موجب بروز مشکلاتی عمده در مغز خواهد شد. بیماری هایی که گفته شد هر کدام به نوبه خود می تواند مشکلاتی را برای فرد به وجود بیاورد و او را دچار ناراحتی های دیگری نیز نماید.