انواع آسیب های ورزشی

انواع آسیب های ورزشی

آسیب های مختلفی ممکن است در حین پک برنامه تمرین اتفاق بیفند. رایج ترین این آسیب ها می تواند شامل شکستگی ها، خون مردگیمان رگ به رگ شدن، کشیدگی عضلات و انتهای رباط ها و بافت های اطراف مفصل و کوفتگی عضلات، آسیب به زانوه پا، کمر، شانه، لگن و مچ دست می باشد، شرح کامل آسیب ها ورزشی حاد و مزمن متصل بوده و خارج از حوصله این مجموعه است. برخورد با آسیب های ورزشی باید توسط پزشک و متخصصین آسیب های ورزشی صورت گیرد اما از آنجا که رعایت چند اصل ساده تا زمان رسیدن به کمک تخصصی می تواند مفید باشد در اینجا به شرح علایم چند آسيب ساده رایج و نحوه برخورد اولیه با آن می پردازیم.

– کشیدگی عضلانی: عارضه ای است که امکان دارد باعث پارگی چند تار عضلانی، تورم و خون ریزی شود. بعد از بروز این آسیب، حرکت دادن عضو آسیب دیده به علت درد شدید مشکل می شود درگ به رگ شدن، آسیبی مربوط به رباطها (تاندونها) است که به صورت کششی پا پارگی ایجاد می شود. رگ به رگ شدن، آسیب شدیدی است که نمونه هایی از آن پیچیدگی مچ پا و مچ دسته می باشد. در این عارضه به اعصاب و رگهای شوئی محل فشار وارد می آید و گاهی حتی محل حادثه دپله میشکند. در صورت بروز رگ به رگ شدگی که با درد زیاد و تورم همراه است. فرد آسیب دیده به طور قطع باید تحت درمان پزشکی قرار گیرد.

بهترین کمک اولیه برای چنین آسیب هایی، قرار دادن فوری یخ روی بخش آسیب دیده است. استفاده فوری از یخ در ناحیه آسیب دیده، نه تنها شدن تورم را کاشی می دهد بلکه از شدت درد و ناراحتی های روزهای بعد نیز می کاهد. برای کمپرس سرد تکه های یخ را خرد کرده و در یک کپ پلاستیکی بریزید و دور آن را با یک حوله نازک بپوشانید گذاشتن حوله نازک لو اول زدن پوست در اثر سرمازدگی جلوگیری می کند که بخ باید حداقل ۳۰-۲۰ دقیقه روی محل آسیب دیده فرار بگیرد. به علاوه، سعی کنید مو آسیب دیده را از سطح قلب بالاتر نگهدارید. اگر مچ پا آسیب دیده است، آن را هم مسطح لگن خاصره قرار دهد. در این حالت، پانتن روی زمین و گذاشتن پا روی صندلی ضایعات در بخش صدمه دیده خارج می شود و گردش خون میرعت بیشش که به خود می گیرد في جهم از شدت تورم و ناراحتم کم میشود ولی پایین نگه داشتن تاحیه آسیب دیده موجب تجمع مایعات و متورم شد ناحیه آسیب دیده می شود که در نتیجه، گردش خون در ناحیه آسیب دیده کم و دفع ضایعات با مشکل رو به رو می شود و همچنین بر میزان درد نیز افزوده خواهید شد بین بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده، پیار مهم است. فرد آسیب دیده را هر چه سریع تر به نزدیکترین مرکز مراقبت های پزشکی برسانید.

– کوفتگی عضلانی به دنبال ورزش. شاید بسیاری از شما خاطرات ناخوشایندی از مره و کوفتگی عضله ۲۴-۴۸ ساعت بعد از فعالیت جسمانی شدیدی را به خاطر بیاورید. این خاطره اغلب سبب می شود که احساس کنید هر فعالینی باید کوفتگی خواهد شد و خواهید از تکرار این تجربه ناخوشایند خودداری کنید. به همین دلیل فهم و درک علل و نحوه مقابله با کوفتگی میلانی به شما در باقی ماندن در برنامه فعالیت جسمانی و اجتناب از مشکلات کمک خواهد کرد.

فعالیت شدید به مصر در گروههای عضلانی که در حالت عادی ورزشی داده نمی شوند می تواند سبب حالتی به نام گرفتگی عضلانی دپررسی شود. بر خلاف تصوره اقلب علت این امر ناشی ام مجمع اسید لاکتیک در عضله نیست چراکه اسید لاکتیک حداكثر تا ۳۰ دقیقه بعد از فعالیت به حل عادی باز خواهد گان در حالی که کوانگی طلای دیررسی حداقل ۲ ساعت بعد از فعالیت ایجاد می شود. علت اصلی این پدیده پارگی های میکروسکوپی است که در عضله ایجاد میشود. به ندرت ممکن است کوفتگی عضلانی دیواری همراه با درد و تورم باشد ولی به طور کلی این وضعیت هیچ بعد دراز مدتی ندارد.

برای پیشگیری از این پدیده و لذت بخش تر نمودن فعالیت جسمانی باید په تکه با رعایت نمود:

– شروع و پیشرفت تدریجی و خودداری از فعالیت بیش از اندوه بعد از یک شوره بی تحرکی، شاید مهم ترین چیزی است که باید رعایت شود.

– انقباضات عضلانی افزایش دهنده طول بیش از انقباضات عضلانی کوتاه کننده هې کورنگی میشوند لذا گنجانیدن یک دوره از حرکاتی نظیر پایین رفتن از پله با تپه مطالب در بدن و راه رفتنه به کام گرنگی کمک می کند؛

– گرم کردن مناسب، نقش مهمی در پیشگیری از کوفتگی دارد.

خوشبختانه کوفتگی دایروس حدود یک روز بیشتر طول نمی کند. به نظر نمی رسه انجام فعالیت هایی با شدت متوسط وقتی شما دچار گرفتگی شده اید باعث خطر آسیب عضله شود. برای کسانی که به طور منظم و اصولی ورزش می کند، کوفتگی پدیده ای است گذرا و نادر.

کمر درد: بدون شک کمر درد یکی از شایع ترین، آزار دهنده ترین و ناتوان کننده ترین مشکلات است. کمر درد, علل متعددی دارد و به طور معمول، چند عامل با هم بخاع. شایع ترین علت کمردرد، عدم تعادل بین قدرت و انعطاف گروههای مختلف عضلانی مرتبط با کمر است. در بیشتر موارد، عضلات شکمی ضعیف و برآمده به بیرون هستند و عضلات اطراف مهرهها و عضلات پشت ران سفت و غیر قابل انعطاف مشد لذا برنامه های تمرینی که سعی دارند قدرت و توان عضلات شکمی را افزایش داده و انعطاف پذیری عضلات اطراف ستون مهره ها را بهبود بخند و عضلات پشت ران ها را بکشند، می توانند بسیاری از علایم مربوط به کمردرد را تخفیف دهند.

برای پیشگیری از کمردرده نکات زیادی باید رعایت شود که اجتناب از کارها و فشارهای غیر ضروری بر کمر در برنامه زندگی روزمره از مهم ترین اجزای آن است این فشارها ممکن است در حالت ایستاده ن نه, دراز کشیده بلند کردن اشیاء و يا ورزش به کمر وارد شود. باید از وضعیت ها و حالت های غلط اندام اجتناب نمود.

اقدامات اولیه در آسیب های ورزشی

کمکهای اولیه در برخورد با بیشتر آسیب های ورزشی، نبأ ساده است. صرفنظر از این که نوع آسیب چه باشد، یک مشکل در همه آنها مشترک است: تورم، نورم در ۷۲ ساعت اول پس از آسیب شدیدتر است. وقتی که تورم ایجاد شود. روند بهبود به میزان قابل توجهی به تأخیر می افتد. ناحیه آسیب دیده تا زمانی که نورم از بین برود نمی تواند به وضعیت طبیعی برگردد بنابراین، هر نوع کمک اولیه ای در این موارد باید به سمت کنترل تورم هدایت شود. اگر تورم در همان ابتدای آب کنترل شود. زمان لازم برای بهبودی و توخنی به میزان فال توجهی کاهش خواهد یافت. برای کنترل – و محدود کردن میزان نور باید از عامل پیروی کرد.

۱- استراحت: شما باید قسمت آسیب دیده را حداقل ۷۲ ساعت قبل از شروع برنامه توانبخشی استراحت دهید؛

٢- یخ: برای ناحیه آسیب دیده باید به منظور کاهش خونریزی و کاهش درد بخ به کار رود. یخ باید داخل کیسه باشد تا پوست ناول نزند. در حد امکان منطقه وسیع تری را با یخ خشک نمایید. مرد کردن را باید سه بار در روز و هر بار ۲۰-۳۰ دفه تا چند روز انجام داده

۳- فشار: هدف از ایجاد فشار این است که مقدار فضای در دسترس برای تورم کات شود. این امر باید با بانداژ کشی در اطراف ناحیه آسیب دیده صورت گیرد کفش های ساق دار و جوراب های کشی نیز می تواند مفید باشند. باندانی با پاد توسط فرد دارای مهارت صورت گیرد چون بیش از حد سفت بتن موضع پی قطع خون رسانی به منطقه آسیب دیده می شود؟

۴- بلند کردن: برای حذف اثر جاذبه برای تجمع خون، قسمت آسیب دیده به خمري در اندام ها باید بلند شود.

هر یک از این ۴ اصل نقش اساسی در کاهش تورم دارد و همه آنها باید هم زمان به کار برده شود. همان طور که قبلا نیز اشاره شد، صرفنظر از کمکهای اولیه حتما باید درمان تحت نظر پزشک و یا افراد متخصصی در این کار انجام شود. آسیبی که به نحو صحیحی بازتوانی نشود، ممکن است به طور پیوه سبب مشکلاتی با افزایش سن شود.