اسپند و اوکالیپتوس؛ با استنشاق این دو گیاه بر برخی بیماری ها غلبه کنیم

اسپند و اوکالیپتوس؛ با استنشاق این دو گیاه بر برخی بیماری ها غلبه کنیم

اسپند

اسپند یا سپند به زبان عربی (حرمل) میباشد. همان دانه های سیاه که در خنچه عقد می نشیند. برای رفع چشم زخم آن را در آتش می ریزند تا چشم به خود را ترکانده باشند. در تمام نواحی ایران به چشم میخورد و فراوان است. دانه های اسپند خواب آور، معرق و قاعدهآور است. نرم کننده سینه و ریه، بادشکن امعاء، زیاد کننده شیر مادر و ادرار بوده، مسهل سودا و بلغم و ضد کرم کدو می باشد، خوردن دانه های آن جهت صرع (هیستری)، فلج، جنون و سایر امراض دماغی و عصبی مفید می باشد.

برای رفع استسقاء، سیاتیک سود دارد. خوردن خیسانده دانه های آن جهت تحلیل مواد سوداوی و تصفیه خون و نرم داشتن سینه نافع است. چون ۳۷ گرم دانه اسپند را با چهار برابر آب بجوشانند بعد صاف کنند و با صد گرم عسل و هفتاد گرم روغن کنجد مخلوط کرده بتدریج در یک ماه بخورند، برای تنگی نفس مفید است، و سرفه خشک و رطوبتی را درمان می کند. چون یک مقدار آن را با سی برابر آب انگور ریخته بجوشانند تا یک چهارم شود و سی روز، روزی ده گرم آن را بنوشند جهت هیستری اثر غیر قابل انکار دارد و چون سه روز متوالی زنی که سابقه آبستن شدن داشته و بچه دارنشده است از این مایع بنوشد، دوباره ممکن است آبستن شود. چنان که مبتلایان به سیاتیک پانزده روز متوالی روزی یک مثقال و نیم آن را کوفته تناول نمایند، رو به بهبودی خواهند رفت.

دانه های سپند همراه با تخم کتان و عسل جهت تنگ نفس تجویز شده است. معتادان به تریاک و مواد مخدر می توانند دانه های اسپند را بوداده و بعد کوبیده، با عسل مخلوط کرده، میل نمایند تا رفع اعتیاد آنها شود. دود اسپند ضد حساسیت است، به این جهت برای رفع چشم زخم که نوعی حساسیت به اشخاص میباشد اثری نیکو دارد. بخور اسپند برای تسکین درد دندان توصیه شده است. مقدار خوراک یک مثقال یا دو مثقال است. زیادهروی در مصرف آن سمی است. برای جلوگیری از احتلام، دارویی مفیدتر از اسپند نیست.

اوکالیپتوس

درختی است بسیار قشنگ که در اطراف مدیترانه پیدا می شود. همه اجزای آن شامل جوهری است مایع و زردرنگ بابویی شبیه به کافور که در ۱۷۰ درجه به جوش می آید، و بعلاوه مقدار متنابهی تانن در آن موجود است و ماده مزه قابل کریستال شدن که هنوز ترکیب شیمیایی آن درست مشخص نشده نیز در یافت شود. جوهر این دو اشباهت تامی به اسانس دوتر بانتین دارد و مانند آن از مجاری ادرار و ریه دفع می گردد، ولی برخلاف تر بانتین بیشتر به واسطه ریه دفع می گردد. برگ این گیاه قابض و مقوی و ضد تب است. و مطبوخ آن آنتیستینک و در جراحات مزمنه دادن (نتن لانف) و به طور تزریق در جراحات رحم بسیار مفید است.  نوشیدن دمکرده آن محرک عمل هضم و به جهت دفع آن بواسطه شعب قصبه و مثانه مفید است. قدر شربتش از برگ آن پنج گرم، اسانس آن ده تا چهل قطره.

برگهای او کالیپتوس خاصیت ضد عفونی دارد. برگ و اسانس به صورت بخور ضد عفونی کننده در محیط فضای ساختمان هم به کار می رود. برگ ضد تب و لرز است، در معالجه نزله بسرنشیت چرکی و ساده قطعی است و دفع اخلاط میکند. برای مسلولین هم مفید و در خارج شدن اخلاط موثر، مشروط بر این که تب نداشته باشند و در ضدعفونی کردن مجاری ادرار مرد و زن به کار می رود.

جویدن برگ اوکالیبتوس لثه را محکم می کند و بوی بد دهان را از بین می برد. جوشانده غلیظ برگ برای شستشوی زخم هاى چرکدار، مخصوصاً شستشوی گوش به کار می رود. اسانس اوکالیپتوس جهت از بین بردن شپش بهتر از گرد د دت می باشد. زیاده روی در خوردن اوکالی پتوس چندان خوب نیست، زیرا موجب فلج دستگاه تنفس، ورم روده، ورم کلیه و پیدا شدن خون در ادرار می گردد مقدار خوراک آن دو تا سه فنجان در روز از دمکرده، بیست تا پنجاه در هزار از برگ آن است. به طور بخور و گاهی به صورت سیگارت به کار می رود.