بسیاری از زنانی که در معرض ابتلا به سرطان پستان هستند احساس بدبختی می کنند. ته به خاطر ترس از ابتلا به سرطان بلکه فکر میکنند که حتما در اثر این بیماری خواهند مرد. بیشتر زنان مبتلا به سرطان پستان زنده می مانند نه فقط ۵ سال بلکه ۱۰ سال، ۲۰ سال و یا بیشتر. حدود زنانی که سرطان آنها در مراحل ابتدایی تشخیص داده و در مان می شود، تا ۱۰ سال زنده می مانند و ۸۰٪ افرادی که تومورهای کوچکتر از یک سانتی متر دارند بیشتر از ۱۰ سال به زندگی ادامه می دهند.
شانس بهبودی شما و نیز انتخاب درمان مناسب، به مرحله پیشرفت سرطان، نوع سرطان پستان، برخی خصوصیات سلول های سرطانی و اینکه آیا سرطان در سینه دیگر شما وجود دارد یا نه، بستگی دارد. سن، وزن، وضعیت یائسگی (آیا در حال حاضر عادت ماهیانه می شوید) و سلامت عمومی نیز می تواند بر روی پیش آگهی، نوع و نتیجه درمان تأثیر بگذارد.
شما باید عادت کنید که هر ماه آزمایش انجام داده و سینه هایتان را کنترل کنید و ماموگرافی را هر یک یا دو سال یکبار انجام دهید. با انجام این کارها می توانید سرطان پستان را زود شناسایی کنید. وقتی در مراحل اولیه، شناسایی و درمان شوید شانس بهبودی و ادامه حیات در شما افزایش می یابد. برای کسانی که عوامل خطر زای بیشتر دارند، این کارها کافی نیست. حتی اگر نگرانی شما آنقدر زیاد است که ترجیح می دهید هر دو سینه سالمتان را توسط جراحی از بدن بردارید باز هم نمی توانید صد در صد از مبتلا شدن به این بیماری جلوگیری کنید.
حتی در این صورت باز ممکن است سرطان در زیر پستان در قفسه سینه ایجاد شود. هنوز این موضوع تحت بررسی است. انجمن سرطان امریکا در مورد زنان پر خطر در حال تحقیق است و اعلام کرده است که احتمال بروز سرطان در دیواره سینه نیز امکان پذیر است. تنها راه دیگر موجود برای پیشگیری در زنان پرریسک، استفاده از داروی تاموکسی فن است. طبق تحقیقات وسیعی که در سال ۱۹۹۸ انجام شد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که با استفاده از داروی تاموکسیفن خطر ابتلا به سرطان پستان به نصف کاهش یافته است.
محققین قصد داشتند نتیجه این دارو را در ۱۳۰۰۰ زن به مدت ۵ سال بررسی کنند. البته پس از دست یافتن به این نتیجه که خطر در زنانی که از داروی تاموکسیفن استفاده می کردند، در مقایسه با کسانی که فقط دارونما دریافت کرده اند به ۴۹% کاهش یافت؛ تحقیق در ۴ سال خاتمه یافت. اگرچه تاموکسیفن در پیشگیری از سرطان پستان اثر مثبت دارد و آمار مرگ و میر در زنانی که این دارو را مصرف کرده اند پایین آمده است، متأسفانه خطر لخته شدن خون و سرطان رحم را در بعضی از افراد افزایش می دهد. داروی جدیدتری به نام رالوکسی فن ۱aaloxifen، محافظ بهتری در مقابل سرطان است و خطری برای ابتلا به سرطان رحم ندارد، البته هنوز کاملا اثبات نشده است. FDA اعلام کرده است که این دارو باعث جلوگیری از پوکی استخوان نیز می شود.
میزان بروز سرطان تخمدان ۱ / ۵ % است و دومین سرطان شایع دستگاه تولید مثل در زنان است (پس از سرطان آندومتر) احتمال خطر برای شما بین یک تا ۵۷% است. سالیانه ۲۵۰۰۰ سرطان تخمدان شناسایی شده و ۱۵۰۰۰ مورد آن منجر به مرگ می شود.
آمار مرگ و میر در این سرطان زیاد است چون سرطان تخمدان آرام آرام پیشرفت می کند و تشخیص آن قبل از انتشار مشکل است. اگر بیماری زود تشخیص داده شود، در ۹۳% موارد می توان تا ۵ سال دیگر به حبات ادامه داد. اما متأسفانه فقط موارد زود شناسایی می شوند. خیلی به ندرت پیش می آید که سرطان قبل از انتشار کامل شناسایی شود. نیمی از سرطان های تخمدان تا مرحله سوم شناسایی نمی شوند . وقتی که زن فقط ۲۰% شانس بقا برای ۵ سال را دارد. در مرحله چهارم احتمال ادامه زندگی بسیار کم است.
این نوع سرطان در تخمدان ایجاد شده و به سرعت در اعضای لگن، صفاق، غدد النفاوی و کبد منتشر می شود. متأسفانه نحوه درمان آن از ۵ سال قبل تاکنون تغییری نکرده است. تحقیقات نشان داده است که مصرف قرص های ضدبارداری ۸۰% احتمال سرطان تخمدان را کاهش می دهد. اگر شما جزو افراد پر خطر با سابقه خانوادگی سرطان تخمدان هستید با یک پزشک متخصص مشاوره کنید.
بعضی از زنان با سابقه زیاد سرطان در خانواده، ترجیح می دهند که تخمدان هایشان را از بدن خارج کنند. (با عمل جراحی). مطمئنا آنها دیگر نمی خواهند بچه دار شوند.
احتمال ابتلا به سرطان تخمدان در هر سنی وجود دارد، اما با افزایش سن عوامل خطر زای ایجاد سرطان تخمدان زیادتر می شوند. این عوامل شامل: تعداد تخمک گذاری ها، سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان و رژیم غذایی هستند.
مهمترین عامل خطر در ایجاد سرطان تخمدان، تعداد دفعات تخمک گذاری است. هر ماه که تخمک سطح تخمدان را پاره می کند و رها می شود، سلولهای تخمدان باید این آسیب را جبران کنند. در این زمان احتمال جهش در سلول ها زیاد می شود. بنابراین هر چه تعداد دفعات رها شدن تخمک ها بیشتر شود، احتمال خطر نیز افزایش می یابد. قاعدگی قبل از ۱۲ سالگی، یائسگی بعد از ۵۰ سالگی و اولین حاملگی پس از ۳۰ سالگی و یا حامله نشدن در طول زندگی، خطر را افزایش می دهند.
چون حاملگی، شیر دهی و مصرف قرص های ضدبارداری تأثیراتی بر تخمک گذاری دارند، خطر ابتلا را کاهش می دهند. زنانی که قرص های ضدبارداری را به مدت د سال مصرف کرده اند، خطر ابتلا به سرطان در آنان به نصف رسیده است. همچنین احتمال دارد که داروهای باروری که تعداد تخمک های آزاد شده را افزایش می دهند، باعث بروز سرطان تخمدان شوند. اگر چه هنوز کاملا ثابت نشده است.
متأسفانه، اطلاعات کمی در مورد علتهای این سرطان به دست آمده و در کمتر از % ۷ از زنان مبتلا، سابقه خانوادگی این بیماری دیده شده است. عوامل مؤثر در احتمال بروز سرطان تخمدان عبارتند از:
سندرم ژنتیکی سرطان: اگر در خانواده شما دو یا چند تن از وابستگان درجه اول دچار سرطان تخمدان شده اند، احتمال ابتلا برای شما ۵۰% است. نشانه های این سندرم در اعضای خانواده این است که طی چندین نسل سرطان پستان، آندومتر و کولورکتال با سرطان تخمدان در سنین جوانی به چشم بخورد. دانشمندان معتقدند ژنهای جهش یافته ای که بر ژن های دیگر اثر می گذارند در این افراد وجود دارد که باعث بروز سرطان در مغز، خون، استخوان و پستان می شود.
تاریخچه خانوادگی: وجود سرطان تخمدان در خانواده، احتمال خطر را افزایش می دهد. اگر مادر با خواهر تان سرطان تخمدان دارد، شما بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر قرار دارید.
رژیم غذایی: طبق مطالعات انجام شده در سر تا سر دنیا احتمال ابتلا به سرطان تخمدان در کسانی که تحت رژیم های سخت لاغری قرار دارند افزایش می یابد. تشخیص سرطان تخمدان کار آسانی نیست و عوامل شناسایی آن ضعیف است و مانند پرتاب سکه، گاهی نتایج مثبت اشتباهی و گاهی نتایج منفی باعث تشخیص نادرست می شود و هیچکدام کاملا قابل اعتماد نیست.
با آزمایش ۱۲۵ – CA در خون، می توان میزان ماده ۱۲۵ .CA موجود در تومورهای تخمدان را سنجید. مطالعات نشان داده است که ۱۲۵-CA در ۸۰ درصد از زنان مبتلا به این سرطان افزایش می یابد، اما این ماده در حدود ۲% از زنان سالم نیز شناسایی شده است. این ماده در زنانی که فیبروئید خوش خیم، آندومتریوز و عفونت دارند و یا در دوران قاعدگی هستند نیز از حالت عادی بیشتر است. در عین حال در ۲۰٪ از زنانی که دچار سرطان تخمدان بوده اند جواب آزمایشات طبیعی بوده است به همین دلیل متخصصین معتقدند که ۱۲۵ – CA تست تشخیصی قابل اطمینانی نیست.
خوشبختانه حداقل یک راه تشخیصی دیگر وجود دارد: اندازه گیری ماده شیمیایی موجود در بدن به نام لیز و فسفاتیدیک اسید (LPA)، که باعث رشد و تحریک سلول های سرطانی تخمدان می شود. طبق مطالعات اخیر، این تست در تشخیص بیماری ۹۰% دقیق تر از تست ۱۲۵-CA بوده است. متأسفانه LPA هنوز آنطور که متخصصان انتظارش را دارند برای تشخیص این بیماری، اختصاصی نشده است. اگر چه بالا بودن مقدار LPA، مشخصه سرطان تخمدان است، اما در سرطان های آندو متریال و گردن رحم نیز میزان آن بالاست.
عامل ژنتیکی در ۱۰٪ از سرطان های تخمدان وجود دارد. سرطان تخمدان همراه با سلول های جهش یافته BRCA و BRCA2، اغلب پس از ۲۰ سالگی بروز می کند. چون سرطان های ارثی قبل از ۴۰ سالگی به ندرت اتفاق می افتند، مطالعات نشان داده اند زنانی که دارای ژن های جهش یافته هستند می توانند عمل برداشتن تخمدان هایشان را تا ۳۵ سالگی به تأخیر بیاندازند. همچنین زنان با عامل ورائٹی سرطان تخمدان همراه با سلول جنش يافته BRCA، در مقایسه با BRCA طبیعی، پس از شیمی درمانی مدت بیشتری به زندگی ادامه می دهند. در سرطان پیشرفته تخمدان، بیماری عود می کند و درمان دوباره انجام می شود. اما به نظر می رسد که BRCA جهش یافته در تأثیر شبمی درمانی مجدد نیز نقش دارد.
اگر سرطانها فقط در تخمدان ها باشد، جراح می تواند آنها را به همراه رحم، لوله های رحمی و غدد لنفاوی بردارد. بافت های نزدیک شکم برای نمونه برداری برداشته می شود. اگر سرطان در آنجا نیز منتشر شده باشد باید آن قسمت پاکسازی و از بدن خارج شود. معمولا پس از جراحی، شیمی درمانی و گاهی، رادیوتراپی نیز لازم است. اغلب شیمی درمانی برای مدت کوتاهی مؤثر است و باید پس از یکسال دوباره جراحی انجام شود تا مطمئن شوید که درمان دیگری مورد نیاز است یا نه. به نظر می رسد که نیمی از سرطان های تخمدان به دوره دیگری از شیمی درمانی (برای مدت کوتاهی) جواب بدهند.
مدت زیادی است که درمان توسط جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی در سرطان های پیشرفته تخمدان کاملا مؤثر نبوده اند. اما روش درمانی جدید استفاده از ژن های خودکشی سلولی است. این ژن وارد سلول های سرطان زا و باعث نابودی خودبخود سلول می شود. متخصصین مشغول تحقیق بر روی نوع دیگر درمان هستند که نوعی جنگ ویروسی است و ژنهای ویروسی برنامه ریزی شده، باعث نابودی سلولهای سرطانی تخمدان می شوند.
رحم عضو بزرگی است که به گردن رحم ختم می شود و لایه داخلی آن اندومتر نامیده می شود. آندو متر شایع ترین سرطان ژنیکولوژیک در زنان آمریکائیست که هر ساله ۲ الی ۳ درصد از آنها دچار این بیماری می شوند. با تشخیص به موقع در مرحله اول حدود ۹۵٪ قابل درمان است و در سرطانهای پیشرفته با برداشتن رحم و تخمدانها حداقل ۱۰٪ از زنان مبتلا می توانند به مدت ۵ سال به زندگی ادامه دهند. آندومتر هنگامی ایجاد می شود که سلولهای جهش یافته خیلی سریع جدار رحم را فرا می گیرند. اگر سرطان زود تشخیص داده نشود سلول های جهش یافته به دیواره رحم هجوم برده و گردن رحم، مثانه، روده و دیگر ارگان ها را درگیر می کنند.
مهمترین عامل خطر برای ابتلا به آندو متر که معمولا پس از یائسگی ایجاد می شود، مواجهه با مقادیر زیاد استروژن است.
شما اگر شرایط زیر را داشته باشید در معرض خطر قرار دارید:
علاوه بر این اگر به دلیل سابقه بیماری سرطان پستان، یا جلوگیری از عود مجدد سرطان پستان داروی تاموکسی فن مصرف می کنید، خطر ابتلا به اندو متر در شما زیاد می شود.
توجه:
مطالعات نشان داده است که بچه دار شدن و استفاده از قرص های ضد حاملگی خطر ابتلا به سرطان اندومتر را کاهش می دهد.
رایج ترین نشانه آندومتر خونریزی پس از یائسگی است. هر خونریزی غیر عادی (خونریزی های شدید، لکه بینی در بین قاعدگی ها) ممکن است علامت نوعی سرطان باشد. همچنین ممکن است متوجه ترشحات رقیقی شوید که می تواند نشانه بدخیمی باشد. درد و ناراحتی فقط در مرحله پیشرفته سرطان وجود دارد.
هشدار:
زنانی که بین ۱۰ تا ۲۵ کیلوگرم اضافه وزن دارند، در معرض خطر ابتلا به سرطان آندومتر هستند.
تست های متفاوتی برای شناسایی سرطان آندو متر وجود دارد که معمولا با معاینه لگن شروع می شود. در طول معاینه ممکن است پزشک توده یا تغییری در شکل رحم مشاهده کند. مرحله بعدی انجام تست پاپ اسمیر است. اگر در زنان یائسه، سلول های اندومتر خارج از گردن رحم وجود داشته باشند، پزشک به سرطان اندو متر مشکوک می شود.
اگر پزشک شما مشکوک به سرطان نشد برای تشخیص، نمونه برداری از اندومتر را انجام می دهد که هر چند ناراحت کننده است ولی گاهی اوقات این عمل سرپایی و بدون بیهوشی انجام می شود.
اگر همه تست ها منفی بودند اما خونریزی شما ادامه داشت (به این دلیل است که سرطان اندو متر در داخل رحم شروع می شود و تست پاپ اسمیر آن را نشان نمی دهد.) پزشک کورتاژ انجام می دهد ( D & C ). در حین کورتاژ گردن رحم با وسایل مخصوص باز می شود و بعد دیواره رحم به آرامی تراشیده می شود تا اگر سلول های سرطانی رشد کرده اند، خارج شوند. سپس نمونه های این بافت را برای بررسی به آزمایشگاه می فرستند تا مشخص شود که سلول سرطانی وجود دارد یا نه، کار دیگر برای بررسی اندو متر، هیستروسکوپی (دیدن درون رحم) است که همزمان با آن، از قسمتهای غیر طبیعی نمونه برداری می شود.
هشدار
زنانی که مشکوک به سرطان آندومتر هستند. بدون در نظر گرفتن یائسگی دیررس یا وجود دیگر علائم باید از ERT (درمان جایگزینی استروژن) بپرهیزند.
پس از تشخیص سلولهای بدخیم، باید به متخصص سرطان مراجعه کنید تا بررسی کنند چقدر این سلول ها در بدنتان منتشر شده اند. اگر از طریق نمونه برداری یا کورتاژ تشخیص سرطان آندومتر حتمی شد، حتما باید هیسترکتومی انجام شود، یعنی جراح کل رحم را از بدنتان خارج کند. سپس با تشخیص مرحله پیشرفت سرطان، روش های دیگر درمانی نیز انجام می شود. ممکن است به رادیوتراپی و شیمی درمانی نیاز شود که بستگی به مدت بیماری و مقدار پیشرفت آن دارد.
در سرطان های پیشرفته، هورمون درمانی (نوعی پروژسترون) نیز مورد استفاده قرار می گیرد. توسط هورمون درمانی و دخالت آن در کار استروژن، سرعت رشد سلولهای سرطانی در ۳ تا ۱۰ درصد از زنان کاهش می یابد.
سرطان گردن رحم معمولا آهسته پیشرفت می کند. قبل از اینکه سلول های سرطانی در گردن رحم یافت شود، بافت آن شروع به تغییراتی می کند و سلول های غیر طبیعی ظاهر می شوند. با انجام تست پاپ اسمیر می توان مرحله دیسپلازی را شناسایی کرد. این مرحله پیش از ایجاد سرطان دیده می شود و به میزان زیادی قابل درمان است، سلولهای طبیعی آسیب دیده اند و رشدشان از کنترل خارج شده است. هر زنی ممکن است مبتلا به سرطان گردن رحم بشود و شرایط زیر احتمال این خطر را افزایش می دهد:
بر اساس برخی از مطالعات گفته می شود که استفاده از قرص های ضدبارداری و یا کمبود ویتامین A و C باعث ایجاد سرطان گردن رحم می شود. البته این فرضیه هنوز ثابت نشده است و بسیاری از این فرضیه ها رد شده اند، زیرا بیشتر زنانی که قرص ضد بارداری مصرف می کنند، از روش های ضد بارداری ایجاد مانع که محافظی در برابر ابتلا به این سرطان است استفاده نمی کنند. در عین حال رابطه ضعیفی بین کمبود نوعی ویتامین B (فولات) و افزایش خطر این سرطان دیده شده است.
(HPV) که از راه جنسی منتقل می شود می تواند باعث تغییراتی در گردن رحم شود.
این ویروس محرک ایجاد زگیل های تناسلی است. سابقه این عفونت یکی از عوامل خطر زای سرطان گردن رحم است. اما به این معنی نیست که هر کسی با زگیل تناسلی، مبتلا به سرطان گردن رحم می شود. میلیونها مرد و زن به ویروس آلوده می شوند اما سالیانه فقط ۱۵۰۰۰ مورد سرطان گردن رحم گزارش می شود. نوع بخصوصی از IIPV تناسلی در ۹۵٪ موارد به سرطان گردن رحم می انجامد. به علاوه عفونت IIIV نیز ریسک گسترش سلول های غیر طبیعی و تغییر یافته گردن رحم را افزایش می دهد و می تواند باعث تهاجم سلول های سرطانی شود.
سرطان گردن رحم می تواند بدون هیچگونه علائمی پیشرفت نماید و هنگامی که پیشرفت کرد شما شاهد خونریزی های غیر عادی با ترشحات واژن خواهید بود. بخصوص بعد از فعالیت جنسی). هر ساله بیش از ۱۰۰۰ زن آمریکایی به علت سرطان گردن رحم فوت می کنند. اما اگر تشخیص به موقع باشد بیماری قابل درمان است. در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر به پزشک مراجعه کنید.
خوشبختانه این سرطان کاملا قابل درمان است چون تغییرات پیش سرطانی در گردن رحم با تست هایی نظیر پاپ اسمیر تشخیص داده می شود. اگر شناسایی سلول ها زود و قبل از بدخیم شدن باشد، درمان به خوبی انجام پذیر است. تست پاپ اسمیر سالیانه می تواند آمار مرگ و میر سرطان گردن رحم را از ۲۵/۱ به ۲۰۰۰/۱ کاهش دهد.
پاپ اسمیر تشکیل شده از یک تکه چوب بلند و باریک با پنبه و برس در سر آن، که به آرامی در دهانه رحم کشیده می شود و بعضی از سلول ها را برای انجام آزمایش زیر میکروسکوپ بر می دارد. ممکن است کمی احساس فشار کنید اما درد ندارد. حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد از سرطان های گردن رحم توسط تست پاپ اسمیر شناسایی می شود.
تست HIPV بر اساس DNA اخيرا مورد تأیید FDA قرار گرفته است و تست Hybrid Capture می تواند تمام انواع ویروس HPV را که باعث سرطان گردن رحم می شوند، شناسایی کند. (۱۳ نوع از ویروس ۱۱PV عامل سرطان گردن رحم شناخته می شود.)
اگر سرطان گردن رحم زود شناسایی شود (در مرحله یک یا دو ) سلول های بدخیم سرطانی توسط جراحی با رادیوتراپی می شوند. به ندرت ترکیبی از جراحی و رادیو تراپی لازم است. تحقیقات جدید پیشنهاد می کند که شیمی درمانی و سیس پلاتین (داروی ضد سرطان) به همراه رادیوتراپی در درمان سرطان تخمدان مؤثر است. دانشمندان معتقدند که آمار بهبودی بیماران سرطان گردن رحم با این روش افزایش یافته است و دستاوردهای جدید توسط NCI بدست آمده است. بنا به گفته NCI روش قدیم درمان سرطان گردن رحم، که با رادیو تراپی یا جراحی انجام می شد، آمارهای متفاوتی را نشان می دهد. اما روش های جدید درمانی بسیار مؤثر است.
اعضاء دستگاه تناسلی زنان از لحاظ احساس زنانگی، داشتن روابط جنسی و اعتماد به نفس برایشان بسیار با اهمیت و سرطانهای آن، برایشان فوق العاده آزار دهنده است. در نتیجه سرطان احساس هراس، خشم و افسردگی را در آنها بوجود می آورد. همانطور که در تمام بیماری های جدی مشاهده می شود ممکن است فکر کنید که خواهید مرد.
اگر عمل ماستکتومی داشته اید احساس آسیب پذیری، گناهکار بودن، شوک و ناتوانی خواهید کرد.
بعضی از زنان پس از عمل جراحی در روابط خانوادگی و زناشویی دچار مشکلات می شوند. اگر شما احساس ناراحتی، اندوه و افسردگی شدید می کنید می توانید از مشاورین و درمانگران کمک بگیرید و در مورد احساس تان بعد از عمل با آنها صحبت کنید. روش های متفاوت و اشخاص گوناگونانی هستند که می توانند در مورد مشکلات روحی به شما کمک کنند. مراجعه به مشاورین، روانکاو ها و روانشناسان در این زمینه خیلی مفید است.
اگر قصد انجام جراحی زیبایی سینه را داشته باشید، احتمالاً نام پروتز پکسی به گوشتان…
وقتی هوا آلوده است برای سلامتی خود چه کنیم؟ آلودگی هوا یکی از بزرگترین چالش‌های…
برنامه غذایی بدنسازی بدنسازی ورزشی است که بر ساخت عضلات بدن از طریق وزنه زدن…
آگاهی از عوامل زمینه ساز بیماریهای قلبی برای زنان بسیار اهمیت دارد، زیرا با درک…
هر روزه تعداد کثیری از موجودات زنده، که برای بقاء در محیط به رقابت مشغولند،…
بیماری های مقاربتی (که در مورد آنها مفصل بحث شد) جزو عفونت های شایع هستند…