ابتلا به هپاتیت نوع E برای برخی از گروه ها خطرناک است

ابتلا به هپاتیت نوع E برای برخی از گروه ها خطرناک است

به گفته ی رییس شبکه ی هپاتیت ایران در مورد رایج ترین عوامل تاثیر گذار در انتقال ویروس هپاتیت ای: باید افراد به این توجه داشته باشند که اکثر موارد مرگ و میر هپاتیت این در دوران بارداری اتفاق می افتد.

به گزارش از من بپرس به نقل از ایسنا، دکتر موید علویان، در مورد عوامل موثر بر انتقال ویروس هپاتیت ای بیان کرد: رایج ترین عامل انتقال هپاتیت ای، با استفاده از آب های آلوده که در همه گیری ها اتفاق می افتد، بعضی اوقات احتمال دارد که از طریق مصرف غذای آلوده هم فردی مبتلا به این نوع بیماری شود ولی باید بدانید که اصلی ترین راه انتقال این ویروس از راه دهانی-مقعدی می باشد.

دکتر علویان همچنین اظهار کرد که: این بیماری معمولا در مناطق گرمسیری و نمیه گرمسیری و به دلیل استفاده از غذا های دریایی خام اتفاق می افتد، در مناطق با افزایش شیوع بیماری، همه‌گیری به دلیل انتقال آب بیشتر در فصول بارانی به خصوص در زمان پر آب شدن رودخانه‌ها مشاهده می‌شود. در این مناطق حیوانات اهلی و وحشی دارای سرولوژی هپاتیتE مثبت هستند و در بعضی موارد نوع ویروس هپاتیت E در جانوران وانسان‌های مبتلا، به هم شباهت دارند.

همچنین دکتر علویان در ادامه افزود: در حیواناتی از قبیل شامپانزه، گوسفند، میمون و نیز برخی از جوندگان وجود ویروس هپاتیت ای سبب ابتلا به بیماری خواهد شد هرچند زمانی که میزان کمی از این نوع ویروس وارد بدن انسان شود، نشانه هایی را به وجود نمی آورد ولی زمانی که مقدار زیادی از این ویروس وارد بدن شود موجب ابتلا به هپاتیت شدید می شود. به نظر می آید که بیماری هپاتیت ای بین انسان ها و حیوانات مشترک باشد و نیز حیوانات وحشی و اهلی و نیز خوک ها می توانند منبع اصلی عفونت مربوط به آن باشند و باعث آلوده شدن سایر حیوانات، آب، علوفه ها و سبزیجات شوند و از این طریق بیماری به انسان نیز انتقال یابد.

در ادامه دکتر علویان با اظهار به این که دوره کمون هپاتیت E بین دو تا نه هفته به طول می انجامد و به طور میانگین شش هفته است و مدت واگیر دار بودن بیماری نیز در حدود یک تا پنج هفته پس از آغاز نشانه ها می باشد، گفت: باید توجه داشت که نظامیان با توجه به ماموریت‌های جنگی یا صلح‌آمیز در مناطق با سطح کم بهداشتی و به دلیل این که به آب آشامیدنی دسترسی ندارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع بیماری ها هستند. به عنوان مثال گسترش عفونت در سربازان آمریکایی در افغانستان کمتر از منطقه پاکستان بود که علت آن استفاده بیشتر سربازان حاضر در افغانستان، از غذا و آب آشامیدنی ارسالی از کشورشان بوده است. این موضوع هم در ماموریت‌های نظامی و هم در سفرهای خارجی بسیار حائز اهمیت است.

رییس شبکه ی هپاتیت ایران با تصریح بر اینکه استفاده از واکسن و نیز رعایت محتاطانه در استفاده از آب های اشامیدنی و مواد غذایی و حتی سبزیجات غیر آلوده بسیار اهمیت دارد بیان کرد: باید توجه داشت که این بیماری در بیشتر موارد بدون هیچ نشانه ای می باشد و هنگامی که بیماری همراه با نشانه هایی باشد نمی‌توان با در نظر گرفتن علائم بالینی، هپاتیت E را از سایر عوامل ویروسی هپاتیت متفاوت کرد.

نشانه های مربوط به این بیماری به صورت علائم اولیه بیماری هایی نظیر آنفولانزا، درد شکم، تهوع، استفراغ و تب است و بعدا زردی (یرقان) نیز عارض می‌شود. این بیماری معمولا خود به خود بهبود می‌یابد اما برای زنان باردار می‌تواند خطرناک باشد.

همچنین دکتر علویان در مورد این که نشانه های بالینی و آزمایشگاهی اغلب تا حدود شش هفته بهتر می شوند افزود: در موارد بسیار شدیدی که با زردی شدید نیز خارش طاقت فرسا همراه باشد ممکن است باعث بستری شدن فرد در بیمارستان شود. باید به این توجه داشت که اکثر مواردی که افراد مبتلا به این نوع بیماری جان خود را از دست می دهند در دوران بارداری اتفاق افتاده است ونکته ی قابل توجه دیگر این است که معمولا در سه ماه پایانی بارداری بیشتر رخ می دهد و به حدود بیست درصد می‌رسد همچنین خطر ابتلا به بیماری در ساکنان روستاها بیشتر است.

به نظر می آید که سیستم ایمنی افراد مبتلا به این نوع بیماری در تعیین آینده ی عفونت هپاتیت E در بدن تاثیر گذار خواهد بود. باید توجه داشت که این بیماری مانند هپاتیت A منجر به حالت هپاتیت مزمن‌، سیروز کبدی و یا حالت ناقل مزمن نمی‌شود. هر چند به تازگی گزارش هایی مبنی بر اینکه بیماری در زمان پیوند اعضا به صورت مزمن در خواهد آمد وجود دارد.