آمفیزم (یک بیماری ریوی)؛ روش های داشتن تنفس راحت تر

آمفیزم (یک بیماری ریوی)؛ روش های داشتن تنفس راحت تر

آمفیزم به تنهایی بیماری نادری است که معمولاً با آسم و برونشیت مزمن پیچیدهتر می شود. هیچ درمان پزشکی برای آمفیزم وجود ندارد و آسیبهای راه های تنفسی برگشت ناپذیرند. خلاصه ، شما با مشکلی روبه رو شده اید که ریه های تان زودتر از خودتان پیر می شوند. اما شما باهوش تر از این بیماری اید. امسال، سالی است که کنترل سلامتی خود را در دست می گیرید. یاد می گیرید ساده تر زندگی کنید. از حالا به بعد، انرژی خود را برای کارهایی که می خواهید انجام دهید، ذخیره می کنید.

در اینجا به کارهایی که باید انجام دهید اشاره شده است: از همین الان ، سیگار را ترک کنید . بله، پزشکتان قبلاً به شما گفته بود ولی شما این حرف را گوش نکردید. هنری گانگ «استاد دانشگاه کالیفرنیا» میگوید: هیچ گاه برای ترک سیگار، دیر نیست حتی اگر در پنجاه شصت سالگی سیگار را ترک کنید، روند تخریب ریه های تان کند می شود و علاوه براین، شما بلافاصله ظرفیت ورزش کردن خود را افزایش می دهید.

یک نظریهٔ رایج دربارهٔ چگونگی تأثیر سیگار در ایجاد آمفیزم بدین ترتیب است: دود سیگار، باعث حرکت نوتروفیل ها از سلول های ایمنی بدن به طرف ریه ها می شود. به طور واضح ، این نوتروفیل ها آنزیم هایی تولید می کنند که بافت ریه را هضم می کند. از سیگاری ها دوری کنید. اگر سیگاری که خودتان می کشید، میتواند به شما آسیب برساند، حتماً سیگار همسرتان یا سالن های پذیرایی پردود نیز می تواند مضر باشد. دکتر گانگ می گوید: یک فرد غیر سیگاری به علت اینکه همسرش سیگار میکشد، میتواند بعد از ده ها سال زندگی – .با وی دچار سرطان ریه میشود از مواد حساسیتزا اجتناب کنید. اگر مواد حساسیتزا را می شناسید و میدانید که آنها روی تنفس شما اثر می گذارند، در صورت داشتن آمفیزم ، حتماً از آنها خودداری کنید.

از تواناییهای خود بهتر استفاده کنید.

شما نمی توانید راه های هوایی خود را ترمیم کنید. شما فقط می توانید کارامدی تنفس و کارآیی عضلات را افزایش دهید. برای مثال اگر بتوانید کارهای آشپزخانه را طوری تنظیم کنید که کارها را در مراحل کمتری انجام دهید، بسیار مناسب تر است.

ورزش کلید .

تمام متخصصان ما توافق دارند که ورزش منظم ، برای بیماران آمفسیزمی بسیار مؤثر است ؛ اما چه نوع ورزشی ؟

روبرت تیگو «استادیار دانشکده پزشکی بایلور» میگوید: پیاده روی احتمالاً از همه ورزشها مفیدتر است. همچنین برای کشش بهتر عضلات دست باید ورزش کنید، از وزنههای ۰/۵ یا ۱ کیلویی استفاده کنید و عضلات گردن و بالای شانه و سینه را ورزش دهید؛ این کار بسیار مهم است ، زیرا افراد دچار بیماری مزمن ریوی از عضلات تنفسی بالای سینه و گردنشان بیشتر از افراد عادی استفاده می کنند. شنا نیز برای بیماران دچار آمفیزم و آسم واقعاً مفید است، زیرا این ورزش باعث می شود در هوای مرطوب نفس بکشند.

کم بخورید ولی همیشه بخورید .

هنگامی که آمفیزم پیشرفت کرد و جریان هوا بیشتر مسدود شد، ریه ها در اثر هوای محبوس شده، باد می کنند. این ریه های باد کرده، به طرف پایین ، به شکم فشار وارد می کنند و فضای کمتری را برای بزرگ شدن معده باقی می گذارند؛ به همین علت است که شش و عده غذایی کم حجم بهتر از سه وعده غذایی مفصل و سنگین است.

دکتر تاگو میگوید: بهترین انتخاب ، غذاهای کم حجم و پرانرژی مانند غذاهای پرپروتئین است. اما مراقب باشید، زیرا هضم طولانی غذا در معده ، خون و اکسیژن را به طرف این عضو می کشاند و از دیگر اعضای بدن دور می کند، در حالی که ممکن است آن اعضا به اکسیژن بیشتری احتیاج داشته باشند .

وزن ایده آل خود را حفظ کنید.

بعضی از بیماران آمفیزمی ، دچار اضافه وزن زیادی می شوند. انرژی بیشتری برای اضافه وزن آنها باید مصرف شود. هر چقدر به وزن ایده آل نزدیک تر باشید، برای ریه های تان مفیدتر است. اغلب بيمارانی که واقعا امفیزم دارند لاغر هستند ، زیرا انرژی بیشتری را به علت تنفس سخت از دست می دهند. اگر کمبود وزن دارید، میزان کالری دریافتی را افزایش دهید.

مؤثرتر نفس بکشید.

برای به دست آوردن نیروی بیشتر چندین راه کار وجود دارد که شامل موارد زیر است:

به صورت یکنواخت نفس بکشید.

هنگامی که دکتر تاگو و همکارانش به مطالعه بیست بیمار دچار آمفیزم پیشرفته پرداختند، دریافتند که در شرایط عادی افراد دارای الگوی تنفسی بسیار آشفته ای هستند. تنفس آنها بسیار فراز و نشیب داشت . ما به آنها الگوی تنفسی نرمال را یاد دادیم که حداقل در کوتاه مدت این کار مفید واقع شد.

به روش شکمی نفس بکشید.

این روش ، مؤثرترین روش تنفس است. کودکان به طور طبیعی آن را انجام می دهند؛ اگر به آنها نگاه کنید خواهید دید که شکمشان با هر نفس ، بالا و پایین میرود. اگر مطمئن نیستید که به روش شکمی نفس می کشید یا روش سینه ای ، به پیشنهاد دکتر فرانسیسکو پیترز توجه کنید: دراز بکشید و دفترچه راهنمای تلفن را روی شکم بگذارید و در هنگام تنفس به آن نگاه کنید اگر بالا و پایین می رفت، شما به روش شکمی نفس می کشید.

راههای هوایی را باز نگه دارید.

 شما می توانید با آهسته دمیدن هوا از لب های جمع شده تان به مدت ۳۰ دقیقه در روز عضلات تنفسی خود را تقویت کنید. سعی کنید دو برابر زمانی که هوا را به داخل ریه می دهید، آن را خارج کنید . این کار کمک می کند که از دست هوای مرده داخل ریه خلاص شوید و هوای تازه به دست آورید.

ویتامینهای C و E را امتحان کلید.

دکتر سند هاوس توصیه می کند که بیماران آمفیزمی حداقل ۲۵۰ میلی گرم ویتامین C و ۸۰۰ واحد ویتامین E را دو بار در روز بخورند ( البته استفاده از این مکمل های ویتامینی و یا هر ویتامین درمانی باید با دستور پزشک باشد). وی میگوید: اثر ویتامین درمانی ، ثابت شده نیست ولی ضرری نیز ندارد. او عقیده دارد که ویتامینهای C و E ممکن است مفید باشند زیرا اثرات آنتی اکسیدان دارند.

آرام باشید.

اگر شما این بیماری را به عنوان یک تهدید در نظر بگیرید، برخی از مکانیسمهای فیزیولوژیکی حاصل از آن، باعث بدتر شدن آمفیزم می شوند. هنگامی که همواره در حالت هوشیاری و اعلام خطر به سر می برید نیاز شما به اکسیژن زیاد خواهد شد.

دکتر پیترز میگوید: شما نمیتوانید دربارهٔ وقایع گذشته کاری کنید فقط می توانید از آنها عبرت بگیرید.

به گروه بازپروری بپیوندید .

دربارهٔ پیوستن به یک گروه بازپروری ریوی فکر کنید. این گروه ها می توانند به شما آموزش دهند و از شما حمایت کنند. آمار نشان میدهد که این برنامه ها میزان بستری شدن در بیمارستان را کاهش داده است.

از یک عضو خانواده به عنوان مربی استفاده کنید .

از شخصی که برای تان مهم است به عنوان مربی استفاده کنید تا در مواقعی که تنگی نفس پیدا کردید به شما کمک کند. یک مربی میتواند دربارهٔ تکنیکهای پایه ای RELAXATION کمک کند. او میتواند کنار شما بنشیند و دربارهٔ تفکراتتان قبل و در طول حمله کمک کند. از نظر روانشناسی ، بیماران آمفیزمی کاملا نرمال هستند. هنگامی که آنها تفکراتشان را به زبان میآورند می بینند چقدر مسخره است . زمانی که میخندند، به آرامش می رسند و نفس شان به حالت طبیعی برمیگردد.

خود را منزوی نکنید .

دکتر تاگو میگوید: بعضی از بیماران آمفیزمی فکر می کنند: خب ، من شاید نتوانم این کار را انجام دهم و به علت اینکه می ترسند که بیرون بروند و دچار تنگی نفس شوند از رفتن به مکانهای عمومی و لذت بردن در آنجا دوری می کنند. اجازه ندهید ترس باعث منزوی شدن تان شود.

کارهایی متناسد با با توانایی تان انجام دهید.

نکته دیگری که بیماران آمفیزمی باید یاد بگیرند، تنظیم زمان و وقت است. آنها واقعاً هر کاری را که باید انجام دهند می توانند انجام دهند اما با ریتم و آهنگ خودشان ؛ البته این کار ، اسان نیست .

باهوش تر کار کنید .

نکته های کوچک باعث ایجاد تفاوتهای فاحش می شود. آیا فضای کارتان را دوباره تنظیم کردهاید تا با تلاش کمتری کارهای تان را انجام دهید ؟ نظرتان دربارهٔ قرار دادن میز ناهارخوری نزدیک جاظرفی چیست ؟ همین کارهای به ظاهر کوچک ، انرژی شما را حفظ می کند.

تنفس را با بلند شدن تان هماهنگ کنید .

اگر شما به خاطر داشته باشید که هنگام بلند شدن و بالا رفتن ، نفس خود را با لبهای جمع شده بیرون دهید و در زمان استراحت نفس خود را به داخل بدهید ، خانه داری آسانتر خواهد شد.

از اسپریهای غیرضروری استفاده نکنید .

لازم نیست با اضافه کردن مواد ناشناخته به راه های تنفسی خود، این مشکلات را افزایش دهید .

لباسهای گشاد بپوشید .

لباسهای گشاد بپوشید تا سینه و شکم تان به راحتی انبساط پیدا کند. این بدین معنی است که باید از پوشیدن کمربندها، کرست و زیرپوش تنگ خودداری کنید. خانم ها شاید زیر پیراهن زنانه را راحتتر از کرست بدانند.