مجله سلامت

آشنایی بیشتر با فواید و مضرات انبه

انبه در هرمزگان و در بلوچستان ایران می روید. از میوه و پوسته انبه ترشی و مربا می سازند که قابض است. این عصاره با کمی آب، درد گلو و لوزتین را معالجه می کند. دارای ۱۵ تا ۱۸ درصد تانن است. یک قاشق کوبیده آن ۲ مرتبه در روز برای معالجه اسهال کودکان کافی است.

صمغ درخت انبه به میزان اندک در آب حل می شود و از گونه های صمغ عربی است. مزه میوه انبه در آغاز گس وسپس ترش می شود و در صورتی که زیاد روی درخت بماند کم کم شیرین می گردد. بوی خوش نظیر عنبر دارد. مقوی جسم و روح و اعضای دستگاه گوارش است. کلیه و مثانه را باز می کند. برای خفقان سرفه و سیاه سرفه، تنگ نفس و انواع سردرد و معالجه اسهال، دردهای قولنجی زیاد تجویز می شود.

تسکین دهنده تشنگی بوده افراد لاغر را چاق می نماید. پیشاب آور و نرم کننده است (زیاد خوردن آن با شکم خالی موجب ناراحتی می شود، مخصوصاً نباید ترش آن را در موقع گرسنگی خورد. برای صاحبان مزاج گرم خوب نیست) بهتر است در نیمه دوم غذا یعنی موقعی که التهاب گرسنگی خوابیده، همراه با خوراک تناول نمود.

مخصوصاً مربا و ترشی انبه برای تقوبت معده اثری نیکو دارد (انبه برای اشخاصی گرم مزاج مخصوصاً اگر مبتلا به بواسیر و اسهال باشند مضر است. شکم خالی، مبتلا به نفخ شکم و یا استسقای طبلی می کند) و صبح اول وقت چند دانه میل کنند، کرم روده دفع می شود (نباید در خوردن انبه افراط کرد؛ زیرا سوء هاضمه و بیماری چشم تولید می کند و خون را فاسد می سازد و بچه ها به امراض پوستی مبتلا می شوند).

 پس از خوردن انبه به فاصله کم، شیر و یا آب زنجبیل بنوشد. شربت عصاره لیمو شیرین بعد از تناول انبه از عوارض سوء آن باز می دارد. انبه موارضی مقوی باه، تجدید کننده جوانی و مشهی است، به شرط این که افراط ننمایند.

 برگ آن لثه را محکم و بوی بد دهان را می برد. جوشانده غلیظ آن برای شستشوی زخم های چرکی مخصوصاً گوش مفید است. «خوردن این گیاه خوب نیست، زیرا موجب فلج دستگاه تنفس و و رم روده و کلیه و پیدایش خون در ادرار می گردد.»