آشنایی با خواص درمانی گیاه غازياغی در طب سنتی

آشنایی با خواص درمانی گیاه غازياغی در طب سنتی

این گیاه خودرو است و تاکنون اهلی نشده است. برگها و ساقه های غازیاغی به علت داشتن ویتامین «ث» زیاد برای تصفیه خون و جلوگیری از فساد لثه ها و رقت خون مصرف می شود. اگر برگهای غازیاغی را مالش دهند، بوی شبیه خردل به مشام میرسد و طعم آن تند است. بذر غازیاغی دارای هورمون های گیاهی است و ترشحات غدد داخلی را تنظیم می نماید. بادشکن، ضد عفونی کننده و ادرارآور است. کلیه و مثانه را زهکشی و پاک می نماید. ضماد بذر غازیاغی باز کننده زخم ها و پاک کننده جای آنهاست. خوردن جوشانده آن باعث سقط جنین است که مهمترین خاصیت بذر آن می باشد که سال ها جزو اسرار بود و کسی از آن اطلاعی نداشت.

بیماری «برص » را درمان می کند. بیماری برص چنان که در کنگر بیان شده است در روی پوست صورت و بدن لکه های سفید ظاهر می شود، در طب جدید آن را نتیجه بر هم خوردن تعادل ترشحات داخلی می دانند. و گیاهانی چون کنگرو غازیاغی که دارای هورمون گیاهی بوده، ترشحات داخلی را تنظیم نموده، درمان این مرض می باشند و لکه های سفید را که پیسی خوانده می شود پاک می نمایند.

چون در طب جدید درمانی برای بیماری برص پیدا نشده، در بین امراض صعب العلاج قرار دارد. دستور معالجه آن را آن گونه که در کتب قدیم امده نوشته و شرح می دهیم و امیدواریم اهل تحقیق از ان اسفتاده کرده، این مرضی پلید را درمان نمایند. در اواخر بهار سبزی فروشان روستایی سبزی غازیاغی را به شهر آورده می فروشند.

ساده ترین دستور که برای معالجه برص نوشته شده آن است که شخص مبتلا اول باید با یک تنقیه مسهل معده و روده ها را پاک کرده، بعد۱۵روز ده گرم بذر غازیاغی را با عسل مخلوط کرده میل نماید. و برای این که از این دستور نتیجه مطمئن به دست آید، باید این معالجه را در تابستان و در روزهای گرم به کار برند و پس از خوردن آن، موضع برص را عریان کرده در برابر تابش آفتاب قرار دهند تا عرق نمایند، آب هم ننوشند. در فصل زمستان نیز با استفاده از حمام (سونا) می توان از این دستور و دستورهای دیگر نتیجه گرفت.

(ابن ابیطار) در کتاب الاختیارات بدیعی نوشته و خودرویی بیماران بسیار تجربه کرده است و آن را رازی بزرگ می داند بهترین نوع، بذری است که در مناطق گرمسیر به عمل می آید، ریز و تیره باشد. طعم آن تلخ و تند بوده زبان را بگزد. در فصل تابستان پس از تنقیه با یک مسهل قوی و پاک کردن شکم . ۳/۵ گرم بذر غازیاغی را با نیم گرم «عاقرقرحا» و نیم گرم ریشه تربد و نیم گرم هم زنجبیل با عسل مخلوط کرده هر روز میل نمایید و بعد در آفتاب نشسته موضع را عریان کنید تا عرق نمایید و این عمل را چندین روز متوالی انجام دهید. پس از سه روز آثار بهبودی با پیدا شدن جوش های شبیه آبله بر روی  لکه های سفید ظاهر می شود و آب زردی از آنها خارج خواهد شد و بیماریں بتدریح ہر طرف شده ، پوست بدن رنگ طبیعی خود را پیدا خواهد کرد.

(عاقرقرحا یا آکره کره) گیاه معروفی است که سابقاً قبل از پیدایش گرد ددت، بهترین حشره کش محسوب می شد. تربد گیاه دیگری است که در خراسان می روید. به زبان فرنگی آن را توربیت گویند. ریشه آن مسهل قوی بوده سمی است. نباید روزانه بیش از نیم گرم از آن خورده شود. چنانچه ریشه تربد را پیدا نکردید، می توانید از ریشه درخت توت استفاده کنید و در مشهد گیاه فروشان دارند، ریشه تربد را به زبان لاتین پلانتاگوکور و نویوس گویند.

غازياغی

غازیاغی برص یا بهق را معالجه میکند. و آن لکه سفید که روی پوست بدن پیدا می شود به عربی بهق گویند. کسی از این بیماری نزد امام صادق (ع) اظهار نگرانی کرد. امام (ع) فرمود به حمام برو، حنا و نوره را با هم مخلوط کن و بر موضع مرض بمال، گوید بیش از یک بار این کار را نکردم که به خدا سوگند عافیت یافتم.

برص یک نوع بیماری داخلی است که اثرش از خارش به صورت لکه  های سفید روی پوست بدن دیده میشود و گاهی آمیخته مایل به سیاهی با سرخی است. طب قدیم ان را به وسیله عصاره ترب و سکنجبین که تولید قی و استفراغ می کرد و گاهی با خوراندن شربت لوغزیا و پرهیز از غذاهای سنگین معالجه مینمود. از این معالجه معلوم می شود که قدما بهق را نیز یک عارضه مزاجی تشخیص می دادند.

در هر حال این دو بیماری، برص و بهق را امام صادق (ع) به طرز مزبور معالجه فرمودند. اگر در مورد کسی سودمند نیفتد، مجهول بر اموری چند است. ممکن است حال شخص بیمار مقتضی آن نحو معالجه بوده است. شاید ترکیب این دو بیماری یا تقارن آن اقتضای آن معالجه را داشته است. محتمل است زمان و مکان و جهات دیگری نیز دخالت داشته باشد. بعید نیست تنها یک تصرف روحی و ولایتی باشد، نه معالجه طبیعی، ولی با این همه از آزمایش نیابد غفلت ورزید.

غازیاغی گیاه معطری است که خنک ، اشتهاآور ، تصفیه کننده خون ، ملین وادرارآور ، باعث حرارت مزاج و تحریک پوست می شود. اگر به اندازه مساوی آب غازیاغی و کاسنی وحشی و کاهو و دندان شیر را بگیرند و هر روزناشتا ۱۲۰ گرم آن را بنوشند دارویی موثر در قولنج های کبدی خواهد بود.

 دمکرده و یا جوشانده سی تا شصت گرم غازیاغی خشک در یک لیتر آب ادرارآور و در بیماری های کبدی و استسقا، نقرس و سنگ کلیه و مثانه مصرف آن تجویز می گردد. با دمکرده چهل گرم غازياغی در یک لیتر آب صورت، گردن با دستها را بشویند، چین و چروک از بین میرود و برای زیبائی پوست استفاده نمایند، برای کمپرس چشم روزی سه بار روی چشم بگذارند، ورم و درد چشم ولو چرکی هم باشد معالجه میشود.

اغلب وقتی زیر آفتاب شدید تابستان می مانیم، چشمان قرمز شده، پلک ها ورم می کند. برای رفع قرمزی چشم و ورم پلک ها نیز این کمپرس مفید است ، ولی در موقع عمل باید توجه داشت که چشم ها کاملاً بسته باشد تا مایع کمپرس وارد چشم نشود.

برگهای تازه غازیاغی را بکوبند و روی محل گزیدگی حشرات بگذارند، سوزش نیش و گزیدگی  را برطرف می کند. اگر به شکل ضماد روی پستان های مادران شیرده بگذارند شیر آنهارا زیاد کرده، به جریان می اندازد، اگر برگ های تازه غازیاغی را کوبیده ، با نمک و یا سرکه مخلوط کنند ، ضمادی را تشکیل می دهد که برای زخم سوختگی و جراحات سخت جلدی مفید است ؛ اگر آن را بپزند و روی محل بواسیر بگذارند، فوراً درد آن را ساکت می کند.

شیره برگهای تازه غازیاغی را برای غرغره کردن در موقع درد گلو و دردهای سخت مصرف می کنند و نتایج مؤثری می گیرند. برای این که مورچه ها را دور کنید ، در جاهایی که مورد حمله مورچه ها واقع شده، چند شاخه غاز یاغی و برگ گوجه فرنگی بگذارید ، بوی این گیاهان مورچه ها را فراری می دهد. این گیاه را به عربی رجل الواب می گویند. (پروفسور لهامو و دکتر لئونس کارلیه .)