مجله سلامت

آشنایی با خواص درمانی باقلا

باقلای تازه سرشار از ویتامین های آ، ب، ث، و غذای سبکی است که به هر معده ای می سازد. باقلای خشک خیلی مقوی است، سرشار از آهک و آهن می باشد گرچه ویتامین ث آن کم است، اگر چند برگ آویشن در آن بیندازید، طعم مطبوعی پیدا خواهد کرد.

جوشانده برگ های باقلا برای رفع ورم سرانگشت های دست که به اصطلاح می گویند گوشه کرده بسیار مفید است. در این مورد باید یک مشت گل باقلارا در یک لیتر آب به مدت نیم ساعت جوشاند و انگشت را در آب گرم فرو برد و مدتی نگه داشت. پوست باقلای خشک را به صورت گرد در آورید، ۲ گرم آن در آبجو ضد سنگ کلیه و مثانه است. باقلای تازه را که لطیف است، خام اگر پوست کنده شود و با نمک خورده شود و خوب جویده شود، پیش غذای مطبوعی است. آرد باقلا را به شکل ضماد، بر روی دمل های کوچک و بزرگ می گذارند زخم آن را التیام می دهد.

باقلا سابقاً در طب زیاد مصرف می شد، مسکن دردهاست، با اسهال خونی می جنگد و قی را از بین می برد. مواد نشاسته آن کم، در عوض مواد سفیده ای دارد و از این جهت دارای قدرت غذایی زیاد است، باقلا مدر است و مجاری ادرار را پاک می کند، پخته و کبابی آن هر دو مفید است.

باقلا ترشح منی را زیاد می کند. با آرد آن و روغن و عسل، حلوا درست می کنند، سینه را نرم و دردهای آن را معالجه می کند ضماد آرد آن برای رفع ورم پستان که در اثر ماندن شیر ایجاد شده باشد بسیار مفید است. حتی اگر به محل ضرب خوردگی هم گذاشته شود نافع است، زیاد خوردن باقلا تولید نفخ می نماید و ذهن را کند می کند.

 باقلا در خونسازی بی همتاست. سینه و ریه را پاک کرده، آنها را تقویت می کند. برای مبتلایان زخم معده غذای خوبی است. در برگ و پوست آن خواصی هست که کمتر کسی از آنها اطلاع دارد. گل باقلا درمان کننده رماتیسم است. باقلا ویتامینهای آ، ب، ث، و املاح مفیدی از آهن و آهک و فسفر دارد. به همین جهت در دسته غذاهای خون ساز بوده، مغز استخوان ها را تقویت می نماید.

باقلا در اثر خشک شدن، مقداری از ویتامین ث خود را از دست می دهد، ولی در عوض قدرت غذایی آن بالا می رود و نفخ آن کم میگردد. مواد سفیده ای آن اشخاص لاغر را تقویت می کند. ولی جزو غذاهای چاق کننده نمی باشد. ادرارآور و غرایز جنسی را نیرو می بخشد. زود هضم و بسرعت از معده عبور می کند و با خود خوراکی های دیگر را از معده خارج می کند.

اگر باقلا را با پوست در آب و سرکه بپزید و با پوست بخورید برای اسهال مفید می باشد و بدون سرکه برای کولیت تجویز می شود. هرگز آب پخته آن را دور نریزید، زیرا گلو را نرم می کند. لپه کوبیده باقلارا با سرکه و نمک و کمی نعناع و عسل مخلوط کنند در روی دمل بگذارند سرباز می کند و از بین می برد. ضماد آن با پیه خوک جهت نقرس مفید است و جوشانده ۳۰ تا ۶۰ گرم برای درمان رماتیسم و سیاتیک مفید می باشد.

 بانوانی که صورتشان ریش در آورده است، می توانند موها را با موچین کنده در جای آنها چند روز متوالی از خمیر آرد باقلا بچسبانند، آن موها دیگر رشد نخواهد کرد.

«زیاده روی در خوردن باقلا باعث نفخ و ثقل شده، ذهن را کند می کند»

ولی اگر همراه آن آب مطبوخ خورده شود، چنین عوارضی پیش نخواهد آمد، قدری ادویه از قبیل: فلفل، دارچین، میخک، گلپر، آویشن مخلوط در جوشانده باقلا اضافه کنند مطبوع تر خواهد شد.

باقلای تازه اول در طبیعت سرد وتر، دوم خشک و خنک، باقلا مقوی باه و سریع انحداد یعنی زودگذر از معده، محلل قوی جهت زخم روده و اسهال وقی و باز کننده سینه و ریه و تقویت آن و آب پخته آن جهت خشونت سینه و حلق و منع تولید سنگ و ضد نفع و سده. با آرد جهت ضربه ویا ورم پستان از جهت انجماد شیر مادر باشد.

هرگاه با نعناع و سرکه پخته باشند مخلوط با تخم شنبلیله و عسل جهت تحلیل ورم های دمل، ورم بیضه و ورم های حاره و خنازیر خصوصاً با آرد جو و روغن زیتون کهنه و با پیه خوک جهت نقرس و بستن آن بر موضع گزیدن سگ دیوانه باعث جذب سمیت، ضماد برگ و پوست آن جهت سوختگی از آتش و گلش مسکن حرارت مغز و خوردن زیاد آن باعث نفخ و ثقل و فساد ذهن و مصلحش جوشانده با روغن بادام و ادویه حاره.