بخش شمالی جنوبی از «تیت مدرن» بعد از طراحی

بخش شمالی جنوبی از «تیت مدرن» بعد از طراحی توسط«دی مارون» و«هرزوگ»نور مه الود گالری ها

در بخش شمالی جنوبی از «تیت مدرن» بعد از طراحی ، تمایل «هرزوگ» و «دی مارون» به ارایه نمای نزدیک از نورپردازی های گالری ها نشان می دهد این مکان خوبی برای شروع ارزیابی استدلال و توجیه ساختمان در نور است.

مجموعه به دو بخش تقسیم می شود که در طرف دودکش و گالری ها سه طبقه ی میانی پشت نمای رودخانه را اشغال می کنند که بر ان معماران تاکید دارند سازماندهی غیر سلسه مراتبی است

(مناطق موجود در هر طبقه تغییر می کنند اما بیشتر فضا ها در دو طبقه ی پایینی ارتفاع قابل قیاسی دارند با اینکه فضاهای پیرامون طبقه بالاتر هستند)

توزیع شده همسو با نمای رودخانه گالری ها در دو طبقه ی پایینی در مکان مشخصی هستند تا بیشتر نور شمالی که پنجره های اصلی ارائه می کنند را ایجاد کرده و اولویت هرزوگ برای فضایی با نور جانبی به جای نور و پنجره از بام را نشان می دهند.

در مقابل ،با قرار گرفتن پنجره های اصلی و اینکه تا حدی با تیر موجود در سقف در بر گرفته می شوند گالری های طبقه بالا با پنجره های بام سقف نور خود را تامین می کنند و فاقد محفظه هایی در دید هستند.

این سندی شفاف از گالری های طبقه ی پایین نیست که به هر شکل فوق العاده است اما واقعیت این است که خنثی بودن غیر مادی ان ها با محل قرارگیری بین نمای شکسته از لندن مشخص می شود(با تمام میزان زنده بودن شرایط شهری) و بیشتر تالار توربین جدید و تاریک تر (با گرانش بالای غار) را نشان می دهد.

تجربه بررسی هنر به روشنی نیازمند تمرکز بصری است اما با توجه به هرزوگ و دی مارون شایسته سردرگمی است. گاهی در لندن دونالد جاد مورد خوبی برای شناخت است.

با در نظر گرفتن این دیدگاه و بررسی مجموعه ای که غیر رسمی می شود تنها اگر پرسه زدن در گذشته هنر در حضور نمایی در دور دست صورت گیرد.

کوه اطراف مسیر را کامل می کند و منظره و نور ماشین تاریک را نشان داده و جهان دیگر و سفید هنر را بر هم می زند.

بر گرفته از کتابمعماری نور نوشته امیر نادری