در بریتانیا نیز همانند کشورهای دیگر ، مستندسازی در بخش های نوپا از پویایی بیشتری برخوردار بود . احیاء مستند توسط سینمای آزاد به تحقق رسید . این اصطلاح که توسط منتقد و فیلمساز جوان لیندسی آندرسن ابداع شده بود ، به فیلم های نوگرای بریتانیا و دیگر کشورها اطلاق می شد .
از جمله این گونه آثار در انگلستان می توان به مامان اجازه نمی دهد (1956) ، کارل رایتس و تونی ریچارد سن که در یک کلوب جاز فیلمبرداری شده بود و هر روز به جز کریسمس ( 1957 ) ، خود آندرسن اشاره کرد که دربارۀ مردمانی بود که در طول یک روز فرضی در بازار باغ کونت شرکت داشتند .
این فیلم از روش های صحنه پردازی تئاتر گونه ای که در فیلم های داستانی به کار می رفت ، اجتناب داشت ، اگر چه کاملاً عاری از آن نبود . این مستندها از انتزاع دوری می کردند و از سبک ملموس تری برخوردار بودند . که بیشتر با شخصیت و روانشناسی فردی ( هم فیلمساز و هم سوژه های فیلم ) تطبیق داشت .
از جمله فیلم های مورد نظر آندرسن می توان به خوان حیوانات ( 1949 ) دربارۀ کشتارگاهی در پاریس اشاره کرد . همانطور که اریک بارنو ( 1974 ) در این مورد اظهار داشته است ، به نظر می رسد « این فیلم ها زیبایی خاص کابوس ها را دارند . »
« در بووری » ( 1956 ) لیونل روگیسن به دائم الخمرهایی می پردازد که در محلۀ پستی در نیویورک زندگی می کنند . در بعضی از بخش های فیلم با دوربین مخفی از این افراد فیلمبرداری شده است . در بووری زندگی روزمره این افراد را نه با احساسات و نه با اخلاق گرایی بلکه با تنها با نوعی همدلی ساده مطرح می کند :
آنها بخشی از جامعه ما هستند و در واقع جامعۀ ما آنها را به وجود آورده است . ولی فیلم اوضاع اجتماعی را که این مردان از دست رفته را پرورانده است ، نه تشریح می کند و نه صریحاً محکوم می نماید .
سریال گاندو که به تازگی از شبکه سه سیما پخش شده است توانسته است طرفداران…
در برنامه هفت با اجرای محمد حسین لطیفی موضوع ورود پول های مشکوک در سینما…
فقدان سریال های اپیزودی امروزه در سینمای ایران بسیار حس می شود و به دنبال…
فیلم سینمایی نبات از جمله ساخته های بلند پگاه ارضی است که در سال های…
نیما رئیسی بازیگر توانمند کشورمان است که صدای بسیار خوب او گواه گویندگی وی است…
آخر هفته با فیلم های سینمایی شبکه های سیما همراه باشید در ادامه این مطلب…