از من بپرس فرهنگی

سرچشمه های سانسور فیلم در سینما

هر چند سینما همیشه بیش از سایر شکل های ارتباطی تابع مقررات و آیین نامه ها بوده است ، اما سانسور سینمایی را نمی توان دقیقاً معادل سانسور مطبوعات یا انتشارات دیگر دانست ، چون سینما ، در بخش اعظم تاریخ خود ، به عنوان شکلی از بیان عقاید به رسمیت شناخته نشده و از حمایت قانون برخوردار نبوده است .

در مصوبه ای که در سال 1915 جایگاه قانونی سینما را در ایالات متحد مشخص کرد ، دادگاه عالی ایالات متحده اعلام کرد که نمایش فیلم« صرفاً و انحصاراً کسب و کار است ، از انگیزه تجارت سرچشمه می گیرد و برای همین منظور اداره می شود.

نباید آن را « جزیی از مطبوعات یا ارگان های افکار عمومی کشور » به حساب آورد » به این ترتیب سینما از حمایت تضمین آزادی بیان مذکور در نخستین اصلاحیه قانون اساسی ( Firsr Amendment ) برخوردار نشد ، بلکه توانست مشمول سانسور پیشاپیش دولت یا مقامات محلی قرار گیرد .

این گونه تعریف سینما به عنوان چیزی بیرون از حوزه سیاست و هنر خود یک نوع سانسور پنهان است .

در نتیجۀ این اوضاع ، بحث هایی که پیرامون ضوابط کنترل فیلم ها در گرفته اند ، عمدتاً به این مسأله پرداخته اند که آیا تفریحی که فیلم ها ارائه می کنند .

تأثیر زیان آوری بر بینندگان منفرد دارد یا خیر . در عمل بخش اعظم سانسور فیلم ، حداقل در دنیای انگلیسی زبان بیشتر بر بازنمایی سینمایی ، به خصوص بازنمایی سکس و خشونت ، متمرکز بوده است ، تا مسأله بیان عقاید یا احساسات سیاسی .