با کودکانی که وسایل خود را گم میکنند یا از دست می دهند، چه باید کرد؟

همیشه وسایل شان را فراموش می کنند یا از دست می دهند

این ویژگی انسان است که فراموش می کند ناهار بخورد یا چترش را جا می گذارد، اما برای بعضی از ما به صورت یک عادت در می آید. کودکان بیشتر مستعد فراموشی و جا گذاشتن هستند که بی پدیده طبیعی و بسیار عصبانی کننده، وقت گیر و گران است. یک صدای آرام پشت تلفن میگی «مامان، من کفش های ورزشی ام را جا گذاشتم. میتونی اونارو برایم بیاری مدرسه؟!»، «کتاب ریاضیام کجاست؟ من میدونم که خونه بردمش!».

معمولا قبل از اینکه کودک به سن هفت سالگی برسد، والدین همه چیز را به یاد او می آورند بعدا آن، آنها فراموش می کنند کودکانشان می توانند مسئولیت پذیر باشند. با وجود این، بچه های بنری اغلب می گذارند فراموشکار باشند چون می توانند روی پدر و مادرشان حساب کنند تا مسئولیت آنها را به دوش بگیرند. بعضی از بچه های بزرگتر به شدت حواس پرت هستند، همه چیز را به یاد می آورند تا زمانی که حواسشان به اطراف پرت شود. حواس پرتی می تواند نشانه ای از اختلال نقص توجه باشد، اما معمولا فقط نوعی فراموشکاری است.

به یاد آوردن و برنامه ریزی از قبل، مهارت هایی هستند که باید پرورش یابند. به کودک کمک کنید تا از طریق این راه حل ها همه چیز را به یاد بیاورید.

الآن انجام دهید، برای بعد نگذارید

چهارچوبی برای سازماندهی تنظیم کنید و برای عملکردها برنامه ریزی کنید تا استقلال و مسئولیت پذیری را پرورش دهید.

• مکانی ویژه به کودک برای نگهداری وسایلش بدهید. توجه داشته باشید که او جالباسی برای آویختن ژاکت و کلاهش و قفسهای اختصاصی برای اسباب بازی ها و کتابهایش داشته باشد. این مکان ها را برچسب گذاری کنید و توجه کنید که به طور ثابت از همان ابتدا آنها را استفاده کند. کودک از شما تقلید می کند و در نتیجه مهارت سازماندهی او رشد پیدا می کند.
• از پاداش استفاده کنید. وقتی کودک به چیزی نیاز دارد آن را در موقعیت مناسب خود می یابد. به خاطر نگه داشتن وسایلش در مکانی که باید باشند تشویقش کنید. وقتی او کت خود را آویزان می کند و یا اسباب بازی ها را در مکان درست خود قرار می دهد، بر بازدهی او تأکید کنید و اینکه چقدر آسان دفعه بعد او می تواند کت و اسباب بازی اش را پیدا کند.
• به او آموزش دهید تا از پیش برنامه ریزی کند و وقتی کودکتان بزرگتر شد، روشهای سازماندهی خود را به او آموزش دهید (این به شما امکان میدهد تا در صورت نیاز این راه ها را در او پرورش دهید).

به او یک تقویم بدهید و در آخر هفته به برنامه هفته ای که در پیش است نگاهی بیندازید. کمکش کنید تا فهرستی از مواردی که باید به خاطر داشته باشد را طراحی کند. تقویم را بر اساس روز و ساعتهایی تنظیم کنید که وظایف با مهمانی هایی که برنامه ریزی شده باید گزارش شوند. گاهی یک فهرست یادآور نیز کمک خوبی است. تمام مواردی که کودک باید آن روز به خاطر داشته باشد را بنویسید. فهرست را روی آیینه یخچال و یا روی دفترچه یادداشت، أو بچیبمانید و یادآور شوید که حتما به آن نگاهی بیندازد.

روش های یاداوری را آموزش دهید

چندین روش وجود دارد تا شما از طریق آنها بتوانید به کودکتان بیاموزید به جای اینکه فراموش کند چگونه همه چیز را به خاطر بیاورد. از طریق جلسات نقش بازی کردن با تمرین مثبت و یا الگو سازی به آنها آموزش دهید.

• پاسخ درنگ به کودک آوزش دهید تا بایستد و قبل از اینکه خانه را ترک کند به خود بگوید. «آیا چیزی را فراموش کرده ام؟» و مقابل در بایستد و تا ده بشمرد و مطمئن شود که چیزی را جا نگذاشته است. این راه حل را با بررسی بدن تکمیل کند.
• بازرسی بدن؛ به او آموزش دهید که تمام بدنش را از سر تا پا بازرسی کند، و چک کند آیا چیزی را فراموش کرده است یا نه. «آیا کلاه، عینک، کت، کیف، کتاب ها دستکش، کیف مدرسه و غیره را برداشته ام؟»
• بازرسی محیط؛ به او نشان دهید چگونه اطرافش را نگاه کند و ببیند هیچ یک از وسایل ضروری اش را جا نگذاشته باشد. از هر چه می بیند به عنوان نشانه ای برای برداشتن مواردی استفاده کنید که در جای دیگر نیاز دارد. برای مثال، دیدن تکالیف مدرسه روی تخته سیاه در طول بازرسی کلاس قبل از رفتن خانه به او یادآور می شود هر چیزی که برای انجام تکالیفش نیاز دارد را بردارد.
• فهرست بازبینی؛ فهرست بازبینی از کارهایش درست کنید که باید آن روز به خاطر آورده شوند، و از کودک بخواهید آن را در محل دایمی قرار دهد تا در طول روز حافظه اش را به کار بگیرد. کاغذهای یادداشت کوچک چسبدار برای این هدف فوق العاده هستند.
• از او بخواهید حقه های خودش را برای به خاطر آوردن امور استفاده کند. کودکی که ما او را می۔ شناسیم تکالیفش را در یک دفترچه هر روز می نوشت. اما همیشه فراموش می کرد دفترچه را به خانه بیاورد. در حقیقت او شروع کرد به نوشتن تکالیف روی دستش چون احتمالا آن را نمی۔ توانست فراموش کند! گاهی شما در مورد موفقیت نمی توانید شکایت کنید.

از پیامدهای طبیعی استفاده کنید

مؤثرترین راه برای به خاطر آوردن، لطمه دیدن از نتایج فراموشی است. کودکان اغلب چیزها را به خاطر نمی آورند، چون این مامان و بابا هستند که همیشه یادشان می آورند. ما نمی خواهیم «جو» راکت تنیسش را فراموش کند، بنابراین ما به او یادآور می شویم تا آن را فراموش نکند و اگر فراموش کرده، یکی دیگر برایش می خریم. ما نمی خواهیم کفش های ورزشی اش را به مدرسه ببریم. بنابراین به «مری» یادآور می شویم وقتی می خواهد به کلاس برود آنها را بردارد اما این کارها عادت «جو» و «مری» را تغییر نمی دهد. اگر بگذاریم نتایج فراموشی را تجربه کنند به تدریج کارشان را درست انجام خواهند داد.

• حافظه کودک خود نباشید. اگر فراموش می کند دستکش های دروازه بانی خود را بردارد، بگذارید این کار را بکند. شاید او نتواند در آن مسابقه بازی کند. هرگز از خانه برایش نبرید. فراموشی را سبب زحمت و مزاحمت بدانید؛ در صورت لزوم اجازه دهید کاریا وسیله فراموش شده را خودش جبران کند او می تواند تلفن کند و مورد گم شده را پیدا کند و در صورت لزوم با شما برود و آن را بیاورد. خودتان هیچ گونه تلاش غیر ضروری انجام ندهید.
• از جبران استفاده کنید؛ اگر کودکتان چیزی را فراموش و یا گم کرد او را مجبور کنید تا روش های به یاد آوردن را چندین بار پشت سر هم در حضور شما تمرین کند. اگر بن فراموش می کند ناهارش را بردارد، شما می توانید درست قبل از ترک کردن منزل به او یادآور شوید. اما اجازه دهید سه بار غذایش را از یخچال بردارد و درون کیف مدرسه اش بگذارد. اگر سوزان ژاکت مدرسه اش را فراموش می کند، از او بخواهید روش بازرسی بدن را در حالی که وانمود می۔ د کند در مدرسه یا در خانه دوستش یا در سینما است، انجام دهد.
• به طور خود به خود اقلام گم شده را جایگزین نکنید. اجازه دهید کودک با انجام کارهای و فوق العاده، وسیله گم شده را به دست بیاورد. یا با پس انداز حداقل بخشی از پول توجیبی اش، نصف هزینه وسیله گم شده را بدهد.

تلاش های طولانی مدت را تشویق کنید

کودکتان را به خاطر پذیرفتن مسئولیت واگذار شده به او، تشویق کنید. تعداد روزهایی که چیزی . فراموش نکرده یا گم نشده است را ثبت کنید و به خاطر استفاده از روش های به خاطر آوردن او را تشویق کنید. بر خوب انجام دادن کارها نیز تأکید کنید: «میدونی، در سه هفته گذشته، هر روز یادت بود ناهارت را برداری! همینطور ادامه بده! شرط می بندم میتونی رکورد بزنی».