رفتار بی ادبانه کودک در مدرسه

کودک و بی ادبانه رفتار کردن در محیط مدرسه

وقتی معلم کودکتان با شما تماس میگیرد و میگوید «جانی» در مدرسه بدرفتاری می کند، این برای شما یک لحظه بد است. شما نگران هستید به او برچسب (بچه پردردسر) داده شود (کسی که هرگز با محیط خود کنار نمی آید)، همچنین احساس می کنید به عنوان والدین در کارتان موفق نبوده اید. اما به یاد داشته باشید معلمان به ندرت تماس میگیرند تا گزارش موارد خوبی که کودکان انجام دادهاند را بگویند. چون آنها سرشان خیلی شلوغ است و بنابراین فقط موارد منفی را میشنوند. به طور همزمان اهمیت این اظهارات را نادیده نگیرید، معلمان معمولا مایلند خودشان رفتار در مدرسه را کنترل کنند مگر اینکه مشکل غیر عادی مکرر و شدید باشد.

وقتی معلم می گوید: “متأسفم ما مشکلی داریم”، منظور او اینست که “جانی” دعوا می کند یا اینکه با “سوزان” صحبت می کند و یادداشت رد و بدل مینمایند. شاید رفتار بد، پیش جوابی یا اختلال مکرر در نظم کلاس باشد. معمولا دلایل قابل تشخیصی برای عملکردهای فاقد همکاری کودک وجود دارند. ممکن است او یکی از کسانی باشد که در کلاس خارج از کنترل است یا کلاس فقط یکی از مکانهایی است که کودک غیر قابل کنترل در آن کنترل نمیشود.

کمک به کودک برای بهبود رفتارش در مدرسه مستلزم تلاش متحد بین خانه و مدرسه است. این راه حل هایی که ما ارایه می دهیم به شما کمک خواهند کرد تا مشکل را شناسایی و روشی ایجاد کنید تا هماهنگ با تلاش شما و معلم باشد.

جمع آوری اطلاعات

اولین قدم اینست که از تمام منابع موجود دقیقأ بفهمیم در کلاس چه می گذرد.

• با کودک صحبت کنید. در اولین علایم مشکل با کودکتان در مورد رفتارش در مدرسه خیلی جدی صحبت کنید. به او بگویید نگران هستید و میخواهید بدانید از دیدگاه او چه اتفاقی در حال وقوع است. آیا درس چون خیلی آسان است خسته کننده میباشد؟ آیا کسی در راهرو پرسه میزند؟ چه اتفاقی میافتد وقتی او تکالیفش را تمام نمی کند؛ بعد از اینکه مشقها تمام میشود، چه کاری انجام میدهد؟ در مورد روشهای مناسب برای رفتار کردن و انتظار انتان صحبت کنید. حتی یک کودک پیش دبستانی می فهمد وقتی می گوید و تو باید گوش بدی و آنچه که معلم به تو می گوید را انجام دهی” یا “باید با آرامش منتظر نوبت بمانی”.
• با معلم چلسه بگذارید. بگذارید معلم بداند شما بالاترین اولویت خود را بر یادگیری و رفتار درست در مدرسه گذاشته اید. قرار ملاقاتی قبل یا بعد از مدرسه و یا در طول زنگ تفریح بگذاریده (بستگی به فرد دارد) به ندرت فقط مکالمه تلفنی کافی است تا در مورد رفتار کودک صحبت کنید. در مورد عملکرد تحصیلی و گرایشات کلی سؤال جویا شوید که تاکنون معلم چگونه مشکل را کنترل کرده است. آیا کودک در تمام کلاسهایش بدرفتار می کنند یا فقط در یک درس؟ آیا این یک مشکل جدید است یا به اوج رسیده است؟ آیا اغلب کودکان در کلاس ضعیف رفتار می کنند یا فقط کودک شما؟ آیا کودکستان باهوش است یا مشکلات یادگیری دارد؟ نیازهای آموزشی او چگونه برآورده شده اند؟ آیا او پیشنهاداتی دارد؟ انتظارات خود را بگویید و بگذارید او بداند شما همیشه آماده شنیدن ایدهها و احساسات او در مورد فرزندتان هستید.
• کودکتان را در کلاس تظارت کنید. البته، مطلوب ترین راه برای نظارت کود کتان وقتی است که او نمیداند شما آنجا هستند. بعضی مدارس بازتاب های یک طرفه برای این هدف دارند. اگر این کار امکان پذیر نیست، به عنوان یک داوطلب در کلاس حاضر شوید (حداقل برای یک روز) از معلم بخواهید از شما بخواهد در کلاس کاری انجام دهید، بنابراین شما می۔ توانید با کودکان متقابلا عمل کنید (مطالب درسی را ببینید، فعالیتها و روش های کاری روزانه را مشاهده کنید). این به شما فرصتی میدهد تا کودک خود و همکلاسیهایش را در حال انجام کار ببینید. اکثر کودکان چگونه عمل می کنند؟ آیا اکثر آنها تکلیفشان را انجام میدهند؟ آیا آنها با دقت هستند و همکاری می کنند؟ اگر می توانید طولانی تر آنجا بمانید یا به طور مکرر به مدرسه بیایید کودک نسبت به حضور شما احساس راحتی می کند.
• از منابع اطلاعاتی دیگر استفاده کنید. شاید مطابق آنچه که مشاهده کردهاید به اطلاعات . بیشتری نیاز دارید. آیا کودک نسبت به داوری جدید حساسیت نشان میدهد؟ اگر در منزل فشار غیر عادی وجود دارد، به ارزیابی عاطفی نیاز است. اگر معلم بگوید مشکل یادگیری میتواند ریشه در بروز احساسات کودک شما داشته باشد. عاقلانه است که کودکستان را با معاینه نزد روانشناس مدرسه یا روانپزشک ببرید. قرار ملاقاتی با روانشناس بگذارید و برای نتیجه بهتر از معلم کمک بگیرید.

شناسایی مشکل

اکنون شما میدانید کودکتان در مدرسه چه کار می کند که خارج از محدوده در نظر گرفته می شود. در اینجا مجموعه رفتارهایی ممکن است نقش داشته باشند و یا شاید این مشکلی است که فقط با یکی از چندین معلم رخ میدهد. اکنون شما با شرایط کلاس آشنا هستید و بعضی از زمینه ها را میشناسید. اینک وقت آنست که فراتر بروید.

• رفتار را معین کنید. به همراه معلم تعیین کنید کدام رفتار را باید تغییر دهد، سپس هر بار فقط روی یک رفتار کار کنید.
• هدفمند باشید. اگر کودک رفتاری مشابه در خانه و مدرسه دارد، بنابراین مدیریت باید با شما شروع شود. سپس یک راهکار جامع برای خانواده خود وضع کنید.

از طرف دیگر اگر مشکل اصولا از مشکل تحصیلی است، باید از آنها شروع کنید.

برای تغییر رفتار کودک برنامهای طرح ریزی کنید.

با کمک معلم روشی را برنامه ریزی کنید که برای رسیدن به هدف استفاده خواهید کرد. قبل از اینکه عملی را برنامه ریزی کنید، گاهی به ارزیابی روانشناسی یا تحصیلی نیاز است. توصیه های زیر برای یک سیستم کمکی با بازخورد ارائه شده اند تا شما بتوانید شرایط مدرسه را کنترل و نظارت کنید.

• رفتار را هدف قرار دهید. مشخص کنید کودک چه کار باید بکند. ترجیحا با شرایط مثبت۔ اگر کودکان دیگر را آزار میدهد و تکالیفش را انجام نمیدهد – آموزشهای او باید شامل این موارد باشند؛ با تکالیف خود باشد، مشق هایش را تمام کند، در محل کار شما بماند، اگر او این سه کار را انجام بدهد دیگر همکلاسی هایش را آزار نخواهد داد. به عبارت دیگر او کاملا سرگرم تحصیل میشود، بنابراین وقت ندارد توی دردسر بیفتد. تشویق و تمجید برای رفتار خوب حتی باعث میشود که روش بهتر عمل کند.
• تلاشهای مدرسه و خانه را هماهنگ کنید. بگذارید کودک بداند معلمان و والدینش نسبت به آنچه از او انتظار دارند موافق هستند و شبکه اطلاع رسانی از اطلاعاتی پشتیبانی می کند و آنها را در اختیار قرار میدهد. شاید معلم برنامه مطالعه مستقل برای بچه هایی که فعالیت بالایی دارند بگذارد که لازمه آن تنها کار کردن است. هر دو والدین باید در این فرآیند حضور داشته باشند. در حالی که موافق هستند برنامه را مطابق باشرایط هدایت کنند. والدینی مؤثرتر هستند که وقت بیشتری دارند. چون با معلم بیشتر در تماس هستند و بهتر عمل می کنند.
• جدول زمانی تنظیم کنید. برای اکثر والدین، بازخورد روزانه در شروع بسیار مهم تر از یک فاصله طولانی برای بعد میباشد. رفتار کار را موضوع به موضوع میتوان نظارت کرد و همکاری با همکلاسی ها را ساعت به ساعت می توان یادآور شد. می توان نتایج را هر روز به همراه یک یادداشت به خانه فرستاد برحسب مشکل، جریان اطلاعات میتواند هفتگی و یا حتی ماهانه رخ دهد. دقت کنید که با معلم جلسه دیگری نیز بگذارید و در تمام برنامه ها حضور داشته باشید. بسیاری از والدین و معلمان در شروع تلاش عظیمی می کنند اما بعد آن را رها می کنند. مهم است که تا آخر آن را انجام دهید.

ارتباط خانه و مدرسه

این مجموعه روشها به شما کمک خواهند کرد تا خانه و مدرسه را به هم مرتبط کنید یا اینکه بتوانید رفتار کودک را نظارت کنید.

• از نامه ی ” رفتار خوب” استفاده کنید. این یک روش فوق العاده است چون به کودک امکان میدهد تا فقط اخبار خوب را به خاطر بیاورد. نامهای کوتاه بنویسید و رفتاری را که از کودک انتظار دارید در آن توضیح دهید و چند نسخه از آن برای معلم بفرستید. نامه را اینگونه عنوان بگذارید، “نامه کار خوب جسیکا” یا “گزارش کار صبح آلبرت” و یا هر چیز مناسب دیگر. از معلم بخواهید هر روز یک نسخه از نامه را با کودک به خانه بفرستد و بگوید رفتار کودک مطابق با این توضیحات بوده یا خیر.
• با تنظیم راهنماهای واضح و آشکار کودک میداند که چگونه نامهای را دریافت کند. دقیقه مشخص کنید چه انتظاری دارند و از پیش پیامدها را تعیین کنید. معلم باید بطور ثابت نامهها را به منزل بفرستد، البته وقتی که به حق و مستحق هستند. در نظر داشته باشید این تلاش همه یا هیچ کس نیست، بلکه یک روش تدریجی برای شکل دادن رفتار کودک در جهت رسیدن به هدف است. برای مثال “برنت” ابتدا به خاطر مستقل کار کردن در طول صبح، نامه دریافت کرد. سپس نیاز به نامهها افزایش یافت تا تمام حوزههای موضوعی را پوشش دادند. والدینش نامههای دریافت شده را نگه داشتند و “برنت” برای هر یادداشته یک ستاره دریافت کرد. با گرفتن سه نامه از حداقل پنج نامه، هفته اول او یک امتیاز بالا گرفت.

از این نامه میتوان برای گرفتن امتیازات روزانه استفاده کرد یا آنها را برای یک پاداش بزرگتر جمه کرد. برای مثال “کلوین” اگر تعدادی نامه خانه میبرد، اجازه داشت برنامه تلویزیونی بعد از ظهر مورد علاقه اش را ببیند، اما اگر نمی توانست، مجاز به تماشا نبود. اگر چهار نامه در یک هفته جمع میکرد، می توانست کار ویژهای انتخاب کند تا صبح روز جمعه با پدرش انجام دهد.

• یک سیستم خودکار ثبت کننده تنظیم کنید. بعد از تعیین رفتار مورد نظر اجازه دهید کودک خودش حساب آن را داشته باشد. “سامی” میداند باید کارهایش را انجام دهد و خودش به تنهایی کمک می کند. او نباید کسی را بزند، هل دهد، تحریک کند یا نیشگون بگیرد. اگر این کارها را بکند، روی کارتی مشخص، یک علامت دریافت می کند. هر روز که او یک کارت خالی که توسط معلمش امضاء شده است را خانه بیاورد، یک امتیاز دریافت می کند. برای شروع معلم نیز حساب آنها را نگه میدارد و نشان “سامی” را در پایان روز امضاء میکند. وقتی که هر دو موافق هستند صحت آن با امتیاز بیشتر بیان میشود. سپس بقیه کارها به عهده اوست.

امتیازات در ازای فعالیت های تعیین شده از طرف والدین و معلم داده می شوند. تعداد امتیازات به آرامی افزایش می یابند تا اینکه رفتار مطلوب کاملا شکل بگیرد. شاید بخواهید حتی یک روز در میان و یا دو بار در هفته و سپس یک بار در هفته گزارشی نیز به منزل بیاورد.

از پیامدهای منفی استفاده کنید.

وقتی به نظر میآید روش مثبت به هیچ کجا نمی رسد، از فن و شیوه منفی استفاده کنید. کودک ممکن است نیاز به تمرین بیشتری داشته باشد تا یاد بگیرد چه کاری را نباید انجام دهد.

• از جبران عمل استفاده کنید. به کودک کمک کنید تا آگاه شود همیشه برای اعمالش پیامدهایی وجود دارد. از او بخواهید تا آنها را جبران کند. اگر در کلاس آب دهان پرت می۔ کند، بنابراین بعد از مدرسه باید بماند و همه آنها را تمیز کند. یا اینکه بعد از اتمام زنگ مدرسه روی نیمکت خود بنشیند تا جبران زمانی که به دلیل رفتار بد از دست داد را بکند.
• از سلب امتیاز استفاده کنید. رفتار خوب میتواند مزایا و امتیازات زیادی به همراه داشته باشد (مثل فعالیت های فوق برنامه یا رویدادهای خاص)، در حالی که رفتار بد باعث از دست دادن آن امتیازات میشود. البته وقتی که کودک امتیازات لازم را کسب نکند.