راهکارهایی برای کنترل تولد

کنترل کردن تولد:

برای زنان و مردانی که تمایل به داشتن فرزند ندارند، طرق مختلفی برای کنترل موالید وجود دارد که برخی از طرق طبیعی انجام می پذیرد و بعضی نیز نیاز به جهاز علمی و عملی دارد. در طول سالهای گذشته به دلیل کثرت و افزایش نفوس و جمعیت در پهنه جهان از جانب بسیاری از نهاد و سازمانهای بینالمللی و رسمی توصیه های لازم برای کنترل فرزند ارائه گردیده است که در بسیاری از کشورهای کنونی مورد اجرا دارد.

داشتن فرزند زیاد نه تنها برای خانواده که اجتماعی کوچکتر است، مشکلات زیادی را به همراه دارد، به مثابه تاثیراتش بر کل جامعه بر اجتماع کشوری نیز تاثیرات سوئی را میگذارد. تأمین نیازهای اولیه و ارائه خدمات و ایجاد مشاغل، مسکن، خوراک و امکانات رفاهی با وجود جمعیت زیاد که نسبت ناهمگونی با امکانات بالقوه کشوری داشته باشد کاری مشکل و حتی شکست پذیر است. از این رو هم اینک کشورهای مشرقی، در حال توسعه و حتی کشورهای عقب نگهداشته شده یا به عبارتی جهان سوم سعی دارند راههای توصیه شده و عملی را در کنترل جمعیت بکار بگیرند. حتی گاهی از ابزارهای کنترل اجتماعی و امکانات باز دارنده سیاسی نیز بهره میجویند. اما با تمام این اوصاف هنوز هم در برخی از کشورها و حتی در جوامع فقیر و روستایی لفظ عامیانهای حاکم است که اعتقاد بر این دارند خداوند به هر کسی برحسب نیازش عطا می کند. حال آنکه چنین استنباط و طرز زندگی نه تنها جبر زمان را تائید و اختیار را که حکم است نفی میکند تن دادن به مشقت و بدبختی را نیز تضمین مینماید.

ابتدای امر کنترل جمعیت و جلوگیری از بارداری از جانب کشورهای غربی توصیه گردید و سیاستهای لازم در آن ممالک به مورد اجرا گذاشته شد. اما همین امروز بسیاری از کشورها با تمام ادیان و بینش ها و جهان بینی های متفاوتشان مهر تأیید بر سیاست غربیها زده و کنترل جمعیت را یکی از طریق خوشبختی و نجات خودشان از مشکلات مبتلا به می دانند.

اگر مسایل اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاسی را کنار بگذاریم باید گفت که کنترل جمعیت خود به سلامتی انسانی که خود امانتی الهی است، بسیار سودمند و مفید میباشد. بطوریکه زایمانهای مکرر و چندین دفعه ای ضرر و زیان بسیاری را بر زن و وجودش می رساند و بیماریهای ریوی، کبدی و قلبی را عارض میگرداند. سزارین یکی از نتایج زایمانهای مکرر است که زن به علت نداشتن بنیه و قدرت لازم تحت درمان و جراحی سزارین قرار میگیرد. در هر نوبت از زایمان نتایج منفی و زیانباری در سیستم آناتومی وجود زن باقی می ماند که دائمی و همیشگی است و جبران ناپذیر است. از اینرو کنترل جمعیت نه تنها برای کشور و خانواده، بلکه برای خود زن نیز مفید می باشد.

از ابتدای اجرای سیاستهای علمی و اقتصادی برای جلوگیری از تولدهای زیاد، همّت بسیار زیادی از جانب افراد گماشته شده است و بدین دلیل طرق و شیوه های متنوعی نیز برحسب زمان و مکان و شخصی ارائه گردیده که هر کسی بر اساس آن و امکاناتش از راههای جلوگیری استفاده می کند. در زیر به بحث و تشریح طرق مختلف کنترل تولد فرزند می پردازیم.

روشی محاسبه تاریخی:

مناسب ترین و بهترین ایامی که امکان دارد اسپرم با تخمک در هم آمیزد و امکان بارداری را یافته و زن را آبستن نماید، روزی است که زن پس از عادت ماهانه، شروع به تخم ریزی می نماید. این حادثه، یعنی تخمگذاری درست از وسط ایام عادت ماهانه شروع میشود. این شیوه باعث میشود که زن و مرد در آمیزش در چنان ایامی بلافاصله زمینه را برای فرزنددار شدن فراهم آورند. لذا برای اینکه امکان بارداری به وقوع نپیوندد، بایستی زمان تخمگذاری از آمیزش اجتناب ورزیده شود. به خاطر اینکه عادات ماهانه همیشه در یک روز مشخص انجام نمی پذیرد و پایان عادت ماهانه نیز مشخص نیست تا وسط آن نیز محرز شود، لذا رعایت چند روز دیگر پس از ایام تخمگذاری امری شایسته است. این شیوه، علیرغم اینکه از جانب بانوان با دقت و فراست زیادی رعایت می شود ولی باز با تمام این اوصاف شایستهترین و مطمئن ترین طرق بارداری و مراقبت از تولد نمی باشد.

روش اندازه گیری تب:

برخی از زنان چنین شیوه ای را پیش می گیرند. روش اندازه گیری تب برای جلوگیری و کنترل از بارداری بدینگونه است که زنان در هنگام ایام تخمگذاری که تب آنها نیز با چنین تغییر و تحول جسمانی افزایش می یابد از نزدیکی و آمیزش احتراز می جویند. چنانچه محرز است، ایام تخمگذاری برای زنان توأم با افزایش حرارت بدن بوده و در چنان روزهایی تب زنان به اندازه یک تا دو درجه افزایش می یابد. در این ایام تخمگذاری حتمی است و هرگونه آمیزشی ولو ناقص منجر به بارداری خواهد شد و چند روز پس از بالا رفتن تب بدن دیگر احتمال بارداری از بین خواهد رفت.

البته باید پذیرفت که اندازه گیری روزانه حرارت بدن امری ساده و دقیق نبوده و شاید دلایل دیگری نیز در چنان ایام دخیل در افزایش تب بدن باشد و اشتباهاتی را در استنتاجات شخصی پدید بیاورد. لذا چنین شیوه ای چندان مناسب نبوده و توصیه نمی شود.

انزال در بیرون:

این شیوه به گونه ای است که جنس مذکر در هنگام اوج لذت جنسی که منجر به انزال می شود، خودش را کنترل و بدون اینکه عمل تخلیه را درون مهبل انجام دهد، چنان عملی را در بیرون انجام می دهد. بدین ترتیب اسپرمهای مرد به هیچ وجه به تخمک زن نرسیده و تلاقی نخواهد کرد و امکان بارداری نیز به صفر خواهد رسید. در این شیوه درصد اطمینان برای جلوگیری از آبستن بسیار بالاست. اما آنچه که در این شیوه نیز بسیار ناشایست جلوه می کند، بروز ناراحتیهای روانی است. این طریق کنترل از تولد ناخواسته از بدو زندگی انسانها مورد استفاده قرار گرفته و در این اسلام نیز هیچ ممانعتی در این رابطه به عمل نیآمده است.

«پرزوایو» (یا استفاده از پوشش مخصوصی (کاندوم):

این شیوه که در میان عامه مردم به استفاده از کاپوت یا کاندوم معروف است، به عبارت شیوه پر زوایتو شناخته می شود، در این طریق برای کنترل و جلوگیری از بارداری، مرد دست به اقدام می زند. یعنی پوشش مخصوص که پلاستیکی است و به نام کاندوم یا کاپوت موسوم است، بر روی آلت تناسلی خود می کشد و پس از مقاربت، چنانچه انزالی صورت بگیرد اسپرمها در درون همان پوشش تجمع یافته و به درون رحم ریخته نمیشود و بارداری انجام نمی پذیرد. اما این شیوه نیز علیرغم وجوه مثبت خود، خطراتی دارد. یعنی اگر سوراخی و یا کوچکترین منفذی بر روی پوشش پدید آید و قطره ای از اسپرم از آن نفوذ کند، امکان بارداری را فراهم خواهد کرد. با این اوصاف این طریق یکی از شایعترین شیوه های مورد استعمال میان مردم است.

استفاده از کمپب های داخل یا آی یو دی:

این شیوه به رغم بالا بردن درصد و ضریب اطمینان، برای زنان بسیار مشکل زاست. گاهی برخی از زنان عاجز از گذاشتن چنان وسیله ای در داخل رحم خود هستند و از اینرو مراجعات مکرر برای نصب و نهادن آی. یو. دی به پزشک برای زنان بسیار ناراحت کننده است. از طرفی نصب نادرست و یا هم اندازه و متناسب نبودن چنان جهازی احتمال ناراحتی و التهابات درون رحمی و یا دهانه رحمی را پدید می آورد. کپ یا آی. یو. دی وسیله ای مصنوعی است که از جنس فلز، مس و یا کائوچو و الیاف مصنوعی ساخته می شود و در داخل رحم به توسط پزشک نهاده میشود. زمانیکه اسپرمها قصد ورود به رحم را دارند به وسیله این آلت جلوگیری به عمل آمده و در دهانهٔ رحم باقی مانده و از بین می روند.

کپ یا آلت مصنوعی قبل از شروع دوران عادت ماهانه بایستی از درون رحم بیرون کشیده شود. بنابراین نصب مجدد نیز نیاز به پزشک دارد. این وسیله در زمانی که هنوز برای اولین بار نیز حامله نشده اند بسیار مناسب و مطمئن است.

اسپیبرال یا وسیله داخل رحمی:

با اینکه دقیقاً مشخص نشده که چرا وسایل داخل رحمی برای جلوگیری از بارداری مورد استفاده قرار می گیرد، هنوز انواع و اقسام جهاز ضدبارداری و نصسب در داخل رحم تولید می گردند.

علت اینکه چنین امری مبهم جلوه میکند اینکه وسایل داخل رحمی غالباً التهاب آور و ناراحت کننده هستند. با تمام این اوصاف اکنون وسیله مصنوعی دیگری نیز به نام «اسپیرال»، تولید گشته که بیشتر از سایر وسایل مورد استفاده بانوان قرار گرفته و در داخل رحم نهاده میشوند. باید توجه داشت که چنین وسیله ای نیز می بایست توسط پزشک نهاده شود. اگر یک بار چنین وسیله ای نصب گردد تا مدت دو سال از بارداری جلوگیری به عمل می آورد. از اینرو بسیار مورد توجه و قبول زنان قرار میگیرد.

همانگونه که گفته شد، تنها مشکل حاصل از نصب این وسیله بروز التهابات درون رحمی است. اما اگر چنین ناراحتی هایی نیز از جانب زنان احساس شود به وسیله داروهای آنتی بیوتیک در رفع آن کوشیده می شود. اما غالباً دیده شده است که برخی از زنان آمادگی جسمانی برای داشتن چنین وسیله ای را ندارند و نصب اسپیرال منجر به خونریزی و بی نظمی در عادت آن می شود که باید در مشاهده چنین تغییراتی «اسپیرال» از رحم بیرون آورده شود. گاهی نیز دیده شده است که رحم خود واکنش شدیدی نسبت به وسیله مصنوعی نشان داده و در اثر انقباظات عضلانی در رحم به بیرون افکنده می شود. اسپیرال – صد در صد مانع از بارداری نمی شود، بلکه بطور عموم ضریب احتمال بارداری را کاهش میدهد. اسپیر الها در انتهای خودشان دارای طنابی ظریف هستند که پزشک به وسیله  مطمئن میشود که وسیله هنوز در داخل رحم وجود دارد یا نه. این طناب از دهانهٔ رحم زن نیز قابل مشاهده است اگر چنانچه سر طناب مشخص نشود. بر افتادن و یا فرورفتن در عمق رحم دلالت دارد.

اسپیرالها باید نهایتاً در پایان دو سال نصب خود بیرون آورده شوند و بعد از آن نیز نباید وسیله دیگری در داخل رحم گذاشته شود و باید تا مدتی رحم به حالت طبیعی گذاشته شود و مجدداً می توان از وسیله استفاده کرد. امروزه به دلایل خاصی چنین شیوه ای از جانب پزشکان مورد توصیه قرار میگیرد. با اینکه بین مردم شایع است که اگر چنین وسیله ای در داخل رحم زنان که هنوز هیچ زایمانی انجام نداده اند نصب شود، ناراحتی و حتی عقیم شدن را به همراه دارد، باید گفت که این پنداری غلط است و هیچ عارضه ای به جزء التهاب نداشته و ندارد.

استفاده از اسفنج و یا رشته های الیافی :

چنانکه مشخ با است، اسپرمها در محیطی باز می توانند به زندگی خود ادامه و به مقصد برسند. این محمد مهبل و داخل رحم اسیدی شود، بلافاصله زمینه را برای نابودی برمها برای خواهد آورد. برای این منظور زنان ترجیح می دهند که از یک تکه اسفنج (دریایی یا مصنوعی) یا الیاف ابریشمی که آغشته به سرکه و یا لیمو و نمکن است تا شش ساعت پیش از نزدیکی و آمیزش در داخل مهبل خویش میگذارند و سپس آن را بیرون می آورند. برای اینکه در بیرون آوردن اسفنج دچار مشکلی نشوند تکه نخی را به آن متصل می سازند و به وسیله کشیده شدن نخ وسیله را به راحتی .از داخل مهبل بیرون می آورند.

البته نمی توان مطمئن شد که این شیوه همیشه از آبستن جلوگیری به عمل خواهد آورد. ولی در مکانی که دسترسی به سایر شیوه های کنترل از آبستن وجود ندارد، این مورد شایعترین شیوه هاست. ناگفته نماند که این شیوه نیز ناراحتی های داخل رحمی و دردهای لگنی را فراهم می آورد.

استفاده از قرصهای ضد بارداری :

این مناسب ترین و ساده ترین و در عین حال مورد رایج ترین شیوه های مورد لزوم برای کنترل آبستن در بین اکثر زنان جوامع جهانی است. با اینکه استفاده از این داروها بهترین و با ضریب بیشتر جهت جلوگیری از بارداری شناخته شده است ولی مشکلات و تأثیرات جانبی آنها برخی از زنان را از استفاده محروم ساخته و پزشکان را از تجویز باز میدارد. به خاطر اینکه این نوع داروهای شیمیائی تاثیرات جانبی سوئی دارند از جانب برخی از زنان مورد استفاده قرار نمیگیرند.

ساده ترین عوارض استفاده از قرصهای بارداری، بروز تهوع، دردهای معده، سردرد، برهم خوردن نظم خواب و استراحت می باشد. زنانی که غالباً با میگرن دست به گریبان هستند، نبایستی از این داروها استفاده نمایند، زیرا بر شدت میگرن می افزاید و حتماً گاهی مرگ زاست. البته در برخی موارد دیده شده است خود عاملی در تشدید ناراحتیها و یا رشد تومورها نیز شده است. به غیر از موارد مذکور استفاده از قرصها برای سایر افراد شایسته می باشد. با تمام این اوصاف استفاده از قرصها نیز محدود می باشد. زمانیکه زن و مردی مایل به جلوگیری هستند، باید از این دارو استفاده کنند و مدت مداوم استفاده از داروها دو سال می باشد. زیرا به احتمال زیادی در صورت ادامه بیشتر استفاده از دارو، زمینه را برای سترونی فراهم می آورد. حال آنکه شعار کنونی این است که: «به اندازهای که می خواهید صاحب فرزند شوید» نباید خانواده ای بدون فرزند باشد و یا برعکس بیش از اندازه با تولد فرزندان دچار مشکل شود.

کورتاژ یا سقط جنین :

این شیوه که از دیدگاه دینی بسیار مقبوح و ناپسند تلقی میگردد در عین حال ساده ترین شیوه برای رهایی از فرزند ناخواسته است که طی عمل جراحی سادهای انجام می پذیرد. باید توجه داشت که عمل جراحی سقط جنین می بایست از جانب پزشکافه متخصص زنان و زایمان انجام پذیرد. زیرا احتمال دارد در حین عمل جراحی خونریزیهایی پدید آید که تنها آنها می توانند دلیل خونریزی را دانسته و اقدام به درمان نمایند.

کورتاژ و یا سقط جنین زمانی انجام می پذیرد نمی خواهد فرزند یا جنین موجود در رحم خویش را بارور سازد. این عمل نیز تا دو ماه معقول به نظر می رسد و بعد از آن، هم مشکلزا است و هم خطرناک. البته باید توجه داشت که کورتاژهای مکرر نیز زمینه را برای سترونی و نازایی فراهم می آورند.

دین مبین اسلام و سایر ادیان به خاطر اینکه سقط جنین را نوعی قتل عمد موجود زنده ای می شمارند، این عمل را زشت و قبیح دانسته و تنها در ضرورت ها و شرایط خاصی اقدام به چنان عملی را مجاز دانسته اند.