گریه کردن: یکی از مشکلات اوایل دوران کودکی

مشکلات اوایل دوران کودکی

کودکان و بچه های کوچک، افراد خیلی خاصی هستند. طی سال های کمی، آنها مهارت های زیادی را فرا می گیرند و در مقایسه با بقیه زندگیشان از اطلاعات بیشتری استفاده می کنند. باعث بیم و ترس والدینشان می شوند تا برایشان محیط امن تربیتی فراهم کنند. جایی که این افراد فوق العاده و پر ارزش از نظر ذهنی، احساسی و فیزیکی می توانند پیشرفت کنند. ما باید به آنها عشق، گرمی و آرامش بدهیم همینطور ما باید در آنها انگیزه ایجاد کنیم تا حس کنجکاوی خود را پرورش دهند و میل به یادگیری و کسب مهارت ها را هر زمان که آماده پذیرش آنها هستند، بپذیرند.

روش های تربیتی مثبت که در اینجا توضیح خواهیم داد، در طول سال های اولیه ی کودکی بسیار مهم هستند. تشویق و ترغیب، رشد و تربیت او را هدایت خواهند کرد. آنها ابزارهای اصلی خواهد بود که شما برای برانگیختن علاقه او به جهان و کنترل هرگونه رفتار خطرناک و ناخوشایند، از آنها استفاده می کنید، چون ما معتقدیم تنبیه در زندگی کودک هیچ جایگاهی ندارد.

هر کودکی درست از لحظه ی آغاز منحصر به فرد و خاص است و بعضی از آنها زمان سخت تری برای تطبیق با زندگی این جهان را دارند. ناکامی و ناامیدی بسیاری از والدین جدید، احساس ناشی از انزوا، بلاتکلیفی و اغلب خستگی آشکار سرچشمه می گیرد. از نظر آنها به بچه های دیگر، به ویژه آنهایی که متعلق به والدین طبقه پایین هستند آسانتر با مجموعه دستورالعمل ها موفق می شوند. آسان نیست که دنیای وارونه، اغلب لذت بخش و گاهی سراسر پوشیده کودکان را تغییر دهیم. اکثر کودکان مطابق مراحل و الگوهای خاصی رشد می کنند و پرورش می یابند بنابراین با چند هفته یا چند ماه وقت دادن و وقت گرفتن، خواهید فهیمد برای پرورش و تربیت فرزندتان چه انتظاراتی دارید. اطمینان می دهیم رفتارهایی خاص را در سنین خاص انتظار دارید که آنها نیز می گذرند. اما در عین حال به خاطر داشته باشید شما رفتارهایی از نوزادان مانند گریه کردن، اولین قدم هایی که تلوتلو می خورند، سیل سؤالات و اشکهای ناشی از ناامیدی را از دست خواهید داد. بنابراین از کودک خود لذت ببرید، در حالی که سعی می کنید با مشکلات ناشی از پذیرفتن این دوره زندگی جدید مواجه شوید و آنها را رفع و حل کنید.

ما در مورد موضوعات متداول والدین در طول چند سال اول زندگی کودکانشان بحث خواهیم کرد. اکثر آنها مشکل نیستند بلکه فقط رفتارهای تربیتی هستند که برای والدین اغلب دردسر ساز و گیج کننده می باشند. برای مثال، بازی کودکانه «پرتاب وسایل» یک مشکل نیست بلکه برای کودک یک تجربه است. در عین حال، ما می خواهیم آن را کنترل کنیم تا خطرناک نباشد یا برای خانواده تبدیل به مشکل نشود. همچنین کودک دوست دارد در طبیعت کنجکاوی کند، چون نوزاد با دیدن، لمس کردن و در دهان گذاشتن وسایل همه چیز را یاد می گیرد. وظیفه ما این است که به کودک فضای کافی برای تجربه کردن محیط اطرافش بدهیم با توجه به اینکه مطمئن هستیم به خود یا هر کسی که با او در تماس است صدمه ای نمی زند، «راه حل هایی که ما توصیه می کنیم، به اهداف و روش های تربیتی که شما برای کودکتان در آینده استفاده می کنید، جهت می دهد، ا این روش ها طرح ریزی شده اند که به اعتماد، مهارتی – و آرامش – را میدهد تا شما برای در کنترل نگه داشتن محیط و رفتار کودکتان و به طور همزمان لذت داشتن آن سال ها، در کنار نوزاد و کودک نوپا به آن نیاز دارید.

گریه

یکی از کارهایی که کودکان به بهترین نحو انجام میدهند گریستن است. همه کودکان گریه می کنند، اما بعضی بیشتر از بقیه و همه والدین به نظر نگران این هستند که نوزادشان زیاد و یا گاهی نیز کم گریه می کند. موردی که یکی از والدین تصور می کند این مقدار گریستن معمولی و طبیعی است و دیگری آن را به شدت آزاردهنده می داند. قبل از اینکه به بیان راه حلیها مربوط به مشکلات گریه کردن بپردازیم، اجازه دهید بعضی از عوامل مؤثر را فهرست کنیم.

• گریستن یکی از راه های طبیعی برقراری ارتباط در کودکان است. در یک ماهگی گریه های نوزاد متمایز و قابل تفکیک میشوند و مادر می تواند گریه های کودک خود را از کودکان دیگر تشخیص دهد و گریه های مربوط به درد، گرسنگی، عصبانیت و کج خلقی نیز قابل تشخیص هستند. کودکان نیازی ندارند گریه کنند تا ریه هایشان تحرک داشته باشد. نفس کشیدن تمام تمریناتی که ریه هایشان نیاز دارد را فراهم می کند.
• شما نمی توانید نوزاد زیر سه ماه را لوس کنید. کودکان اولین دیدگاه خود نسبت به جهان و روابط را از واکنش هایی که از افراد دریافت می کنند به دست می آورند. اگر آنها با عشق و توجه مراقبت شوند و رشد کنند، دیدگاهشان شاد و خوشحال است. یک مطالعه که توسط «دکتر ماری ورث» انجام شد، نشان میدهد کودکانی که در سه ماهه ی اول زندگیشان گریه می کنند تا حد زیادی بنابر این عقیده ی غلط نادیده گرفته می شوند تا لوس نشوند، سپس در یک سالگی، اغلب گریه می کنند و گریه هایشان برای مدت طولانی ادامه دارد.
• کودک چهار یا پنج ماهه، یاد می گیرد گریه کند تا جلب توجه نماید، برای اینکه دوست دارند. با مادر و پدر و اعضای دیگر خانواده باشند. بنابراین وقتی می فهمند کسی هست تا به آنها پاسخ دهد، با گریستن آنها را نزد خود می خواهند و تنها راه ارسالی او با نزدیکانش است. و این راه عملی و مؤثر است. وقتی کودک شما گریه می کند، باید آماده پاسخ دادن باشید. روش های تمدد اعصاب را تمرین کنید و هر زمان که میتوانید استراحت کنید و بعضی از این ایده ها را به کار ببرید.

آشتی دهید

فرض کنیم شما می خواهید کودکتان احساس کند مورد عشق و توجه قرار گرفته است. اما انتظار ندارید فکر کند شما اسیر گریه ها و فرا خواندن هایش هستید، حالا وقت آن است که منطقی باشید، وقتی می دانید در خطر نیست، گرسنه نیست، خودش را خیس نکرده یا درد و بیماری ندارد، ولی او را زمین می گذارید تا کمی استراحت کنید، برای چند دقیقه کج خلقی می کند، اگر کمی صبر کنید صدمه ای نمی بیند، در حالی که می خواهد توجه شما را جلب کند. برای مثال اگر با تلفن صحبت می کنید و او شروع به شکایت و نق زدن می کند، کمی صبر کنید تا مکالمه تان تمام شود، سپس به طرف او بروید. با وجود این اگر گریه هایش طولانی یا با هق هق شدید است و به نظر می رسد دچار مشکل شده است، همه چیز را زمین بگذارید و به سرعت به طرف او بروید. واکنش شما موضوع داوری است. هرگز نگذارید نوزاد برای مدت خیلی طولانی گریه کند (در هر شرایطی که باشد، بلکه بگذارید بداند کمک در راه است بدون اینکه به او امکان دهید کنترل شما را در دست بگیرد یا شما را بنده خودش بکند.

چگونه کودک ناراحت را آرام کنید

اکثر کودکان ساعت بی حوصلگی و کج خلقی دارند و این زمان معمولا در یک ساعت خاص از روز رخ می دهد. بیشتر کج خلقیها و شکایت کردن به واسطه ی گاز معده یا قولنج معده به وجود می۔ آید. (ناراحتی و گازهای معده معمولا حدود دو تا چهار هفته بعد از تولد شروع میشود و بعد بدون هیچ دلیل واضحی در حدود سه ماهگی ناپدید میشوند. این روشهای آرام کردن کودکی که به نظر ناراحت می آید را امتحان کنید.

• کودک را محکم در یک پتوی مناسب قنداق کنید و او را به پهلو در تختخوابش قرار دهید. یک حوله یا پتوی پیچیده را پشت او بگذارید و کمرش را مقابل سپر (پتو) نگه دارید. بعضی کودکان وقتی در یک کنج با گوشه قرار داده می شوند احساس امنیت بیشتری می کنند.
• او را کمی حرکت دهید. برای بعضی از نوزادان آرام بخش است که او را تکان دهید راه را ببرید و یا بر صندلی یا تخت او را تاب بدهید. توجه داشته باشید دستورالعمل های ایمنی را رعایت کنید.
• وقتی نوزاد کج خلقی می کند او را در کیسه ای که مقابل سینه شما پوشیده می شود بگذارید و با خود همراه کنید در حالیکه به کارهایتان می رسید. . اگر به نظر قولنج یا باد معده دارد، او را روی شانه ی خود قرار دهید و آرام به پشتش را بزنید و یا روی پایتان بگذارید و آرام کمر کوچک نوزادتان را بمالید.. . او را با موسیقی آرام کنید. با یک نوار با صدای ضبط شده ی خود در حالیکه آرام صحبت می کنید یا آواز می خوانید را برایش پخش کنید.
• پاهایش را در آب ولرم قرار دهید. یک مطالعه در مرکز شیرخواران در سال ۱۹۷۸ مطالب تربیتی) منتشر شد، نشان داد این روش بسیاری از کودکان را آرام می کند.

ارتباط فیزیکی داشته باشید

نوزاد خود را زیاد بغل کنید. تکان دهید و در بر بگیرید (چه گریه بکند و یا نکند). وقتی مشغول غذا خوردن است، او را در گهواره قرار دهید، حتی اگر بتواند خودش بطری را نگه دارد، برای نوزادان بزرگتر کتاب با آواز بخوانید. کودکان برای اینکه عشق و مورد عشق واقع شدن را احساس کنند نیاز دارند تا در آغوش گرفته شوند.

او را علاقه مند به محیط اطرافش کنید

به نوزاد اطمینان دهید وقتی شما را فرا می خواند، شما خواهید آمد. چون ما از پایین گذاشتن او دفاع نمی کنیم – حتی در یک مکان کاملا ایمن – و گریه های او را نادیده نمی گیریم. اکنون زمان این است که استقلال در او شکل بگیرد. به جای اینکه برای سرگرم شدن کاملا به شما وابسته باشد، اکنون باید بیاموزد که گاهی خودش را سرگرم کند. خستگی و ملالت به طور یقین او را کج خلق و عصبی می کند، اما شما نیز فرصت و مجال می خواهید. اسباب بازی های ایمن زیادی وجود دارند که شما می توانید در تخت بچه بگذارید، ولی ما توصیه می کنیم هر دفعه تعداد محدودی از آنها را بگذارید. بعضی از آنها برای کودکانی که هنوز قادر به نشستن نیستند، طراحی شده اند و از نگاه کردن به آنها لذت می برند. کودکان موبایل و اسباب بازی های دیگری که حرکت می کنند را دوست دارند. آنها عاشق این هستند که به صورتها نگاه کنند. می توانید تصاویر مجله را در هر طرف تختش بچسبانید. دقت کنید از اسباب بازی های نرم در تختخواب بچه استفاده کنید تا مزاحم خواب نوزاد نشوند، مراقب باشید وسایل بازی قابل استفاده و به عنوان جای پا برای فرار از تخت برای کودکانی که تازه بالا رفتن را یاد گرفته اند نباشند.

بگذارید بداند وقت خواب است

وقتی همه چیز را امتحان کردید و مطمئن شدید هیچ مشکل پزشکی و فیزیکی وجود ندارد، ولی کودکتان همچنان گریه می کند، زمانی که میخواهید او را درون تختش قرار دهید، از این برنامه استفاده کنید:

او را تکان دهید، آرام کنید و سپس با عشق درون تختش قرار دهید و آرام به کمرش بزنید. اتاق را ترک کنید. بگذارید، برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه گریه کند، سپس بازگردید و یکسری حرکات آرامبخش دیگر را تکرار کنید و سپس آنجا را ترک کنید. دوباره ۱۵ دقیقه صبر کنید و برای دفعه ای دیگر این روش را تکرار کنید. در حقیقت، او می فهمد اکنون وقت خواب است و شما انتظار دارید بخوابد.

یک قدم جلوتر بروید

برای کودک نوپا که زبان را خوب می فهمد و از آن استفاده می کند، جهت تقویت رفتار مناسب و کاهش گریه های غیر ضروری، شما می توانید از کلمات یا حرکات استفاده کنید.

• وقتی کودک زبان را می فهمد توجه کنید وقتی گریه نمی کند، همچنان توجه و رسیدگی عاشقانه خود را به او ابراز کنید. اگر نیاز دارد هنگام ناراحتی او را در آغوش بگیرید، خیلی زود یاد می گیرد برای جلب توجه شما به گریه نیاز دارد و اغلب نق می زند. دارد.
• به خاطر داشته باشید به او توجه و رسیدگی سریع نشان دهید و به محض اینکه دست از گریه بر داشت، آنطور که دوست دارید رفتار کنید.
• وقتی او از گریه برای جلب توجه استفاده می کند، به روش های پایه و اصولی که ذکر کردیم مراجعه کنید. مثل نادیده گرفتن اصولی قاطع و جدی باشید.
• اصرار بر گریه ای که غیرعادی و خارج از شخصیت کودک است را بررسی کنید، امکان دارد به شدت ناراحت و خیلی بیمار باشد. اگر گریه ادامه دار بود، ما به شدت توصیه می کنیم با متخصص اطفال مشورت کنید.