کودکان تیزهوش چه ویژگی هایی دارند؟

چگونه میتوان تیزهوش بودن یک کودک را تشخیص داد؟

یک کودک تیزهوش در مهارتهای شناختی(درکی) و حرکتی از سن خود جلوتر است. او می تواند راه برود، حرف بزند و زودتر از سن خود منطق بیاورد. او در بیشتر موارد موفقیت هایی بدست می آورد و بهره هوشی او بالاتر از صدو پنجاه میباشد.

داشتن یک کودک استثنایی اتفاق شایعی نیست. با اینکه بسیاری از کودکان ممکن است در یکی از بخشها مهارت خاص و پیش تر از سن خود را در دوره ای داشته باشند تنها دو درصد از جمعیت واقعا تیزهوش هستند. اگر فرزندتان تیزهوش باشد احتمالا شما به عنوان والدین او اولین کسی هستید که متوجه این مسئله خواهید شد.

تشخیص

تشخیص کودکان تیزهوش با بزرگتر شدن کودک آسانتر می شود. اما یکی از اولین نشانه های آن اکتساب مهارت زبان است و کودک قبل از دو سالگی کاملا خوب صحبت میکند. مهارت سریع خواندن نیز یکی از دیگر نشانه های کودکان تیزهوش است. اغلب این کودکان در سن سه یا چهار سالگی میتوانند بخوانند و شش درصد قبل از سن دو سالگی خواندن را یاد می گیرند. دیگر ویژگی های کودکان تیزهوش شامل موارد زیر است:

* قدرت استدلال آنها زیاد است.

* حافظه خوبی برای مکان ها و اسامی دارند.

* خلاقیت و قدرت تخیل بسیار خوبی دارند.

* قدرت مشاهده این کودکان بسیار بالاست.

* این کودکان بسیار کنجکاو هستند و مدام سوال میکنند.

* این کودکان بیشتر در خانه با بزرگسالان وقت می گذرانند تا با کودکان.

* توانایی درک ایده های انتزاعی را دارند.

* کودکانی مستقل هستند.

* توانایی حل مسئله و معما را دارند.

* داشتن گنجینه لغات گسترده در ذهن.

* قدرت درک سریع حقایق.

* گستره تمرکز بسیار گسترده.

* توانایی شرح دقیق رویدادها، مردم و موقعیت ها.

* اشتیاق زیاد برای گذراندن اوقات به مطالعه و یادگیری.

* استعدادی خاص مانند توانایی هنری.

* آی کیوی بالا.

کودک تیزهوش علاقه زیادی به مطالعه دارد

نیازهای خاص یک کودک تیزهوش

گرچه داشتن یک کودک تیزهوش بیشتر یک موهبت تلقی می شود تا یک مشکل اما همیشه کودکان تیزهوش در مدرسه از کارآیی بالایی بهره مند نیستند و در ضمن نیازهای عاطفی خاصی دارند که با کودکان معمولی متفاوت است. یک کودک تیزهوش به آسانی نمی تواند با همسالانش رابطه برقرار کند. شاید از کندی دیگر کودکان خسته شوند و همین مسئله آنان را از دیگران دور کند.

با اینکه توانایی های بالای کودک ممکن است به فخرفروشی او در جمع بیانجامد اما هنوز هم دوست دارد عضوی از گروه باشد و این مسئله میتواند به اضطراب و انزوای او منجر شود. از سوی دیگر ممکن است کودک سعی کند استعداد های خود را نهفته نگه دارد تا با دیگران متفاوت نباشد و از سوی دیگر کودکان پذیرفته شود.

ارتباط با بزرگسالان نیز برای این کودکان گاه مشکل ساز میشود. آموزگاران گاه با کودکان مستعد به شکلی تبعیض آمیز و تیزهوش برخورد میکنند. کودکان تیزهوش همیشه جواب سوالات را می دانند و میتوانند دائما جوابگوی پرسشهای آموزگار باشند و درباره علت رویدادها سوال کنند. یک کودک با استعداد نمیخواهد توجه دیگران را جلب کرده یا مشکل آفرین شود اما واکنش منفی که از بزرگسالان دریافت میکند میتواند او را منزوی و غیر اجتماعی کند.

یک کودک تیزهوش که استعدادهای خود را انکار میکند ممکن است ترکیبی گیج کننده از بهره هوشی و بی تجربگی را نشان دهد. این کودکان گاهی به شدت عصبانی می شوند. ممکن است این کودکان از موضوعات درسی مدرسه خسته و دلزده شوند و در نتیجه بی قرار شده و به کلاس بی توجه میشوند. در این صورت آموزگار از شناخت استعدادهای او باز می ماند و حتی ممکن است فکر کند که دانش آموزی با توانایی کم می باشد.

شما میتوانید با آموزگار فرزندتان صحبت کنید و از او بخواهید روش های آموزشی خاصی را برای فرزندتان در نظر بگیرد و توجه داشته باشید که کودک از این آموزش ها بهره مند شود.

آیا میتوان بهره کودک را به حد استثنایی رساند؟

ادراک مسئله ای کاملا درونی است و در تمامی فرهنگ های مختلف به آن اشاره شده است. تیزهوشی بخشی درونی و بخشی اکتسابی است. با اینکه شما میتوانید محیطی مناسب برای رشد ذهنی کودک فراهم کنید به نظر نمی رسد که بتوانید فرزندتان را به یک کودک استثنایی مبدل کنید. شواهد نشان میدهد که برخی کودکان استثنایی در خانه هایی رشد کرده اند که والدین تحصیلکرده آنان زمان زیادی را برای تحریک قوه ادراک فرزندشان صرف کرده اند. گاهی تحریک زیاد میتواند یک کودک بسیار باهوش را به یک کودک استثنایی تبدیل کند.

اگر به عنوان والدین کودک مرتبا به کودک برای یادگیری فشار بیاورید هیچ کمکی به افزایش بهره هوشی او نخواهید کرد. به هر حال میتوانید به رشد استعدادهای او کمک کنید اما نمیتوانید ذات او را تغییر دهید.