چگونه از روش مهلت دادن در تربیت کودکان استفاده کنیم؟

چگونه از مهلت دادن استفاده کنیم

اکثر روش های تربیتی، نوین و تازه نیستند. روش مهلت دادن برای مدت طولانی استفاده شده است. آیا شعار مخصوص کودکان را به خاطر می آوریدا سوعصبانی چه کار باید بکنیم؟ صورتش را به طرف دیوار می کند تا زمانی که شروع به انجام کار خوب کند. مهلت دادن، در حقیقت به معنی مهلت برای تقویت مثبت است. در اصطلاحات کاربردی، به معنی خارج کردن کودک از یک فعالیت یا شرایط است. به طوری که او نتواند بخشی از یک عملکرد باشد و تشویق و توجه دریافت کند. به عنوان یک روش، تنبیه کردن وقتی مؤثر است که به صورت درست به کار رود. وقتی خوب عمل می کند که کودک احساس می کند چیزی را از دست میدهد.

این مراحل را در طرح خود بنا کنید

۱- موقعیت مهلت را با دقت انتخاب کنید.

برای اینکه مهلت دادن مؤثر باشد، کودک شما باید احساس کند چیزی را از دست میدهد که بهتر از تجربه کردن در زمان مهلت است. بنابراین، موقعیت مهلت باید کسل کننده باشد نه ظالمانه، تاریک یا ترسناک، فقط کسل کننده! هر مکان ایمنی در خانه که جالب نباشد این کار را انجام خواهد داد. یک گوشه ی خانه این تفکر را خواهد کرد، چنانچه اگر از مسیر اصلی فعالیت خانواده دور شده باشد، اتاق خواب مکان خوبی است، البته اگر کودک را بتوان به فضای کوچکی از اتاقش محدود کرد. با این وجود، موقعیت دقیق در مقایسه با این حقیقت که کودک ترجیح می دهد در جای دیگری باشد، اهمیت چندانی ندارد. اگر «سندی» قطعا می خواهد که برنامه ی تلویزیونی خاصی را تماشا کند، با برادرش بازی کند با دوچرخه سواری کند، بنابراین حتی یک اتاق پر از اسباب بازی، برای مهلت دادن مکان خوبی است.

۲- قوانین مهلت دادن را برای کودک شرح دهید. در یک زمان مناسب قبل از اینکه شما از این روش استفاده کنید، باید به کودکتان بگویید اگر کاری را که شما گفته اید انجام ندهد، همچنان انجام دهد، در این صورت شما او را به فرصت استراحت می فرستید. به او توضیح دهید که این کار به او کمک می کند تا این عادت را ترک کند و هر زمانی که آن رفتار انجام شد، این کار را انجام دهید. در ابتدا، از مهلت دادن برای یک رفتار و در یک زمان استفاده کنید. وقتی آن رفتار تغییر کرد، سپس آن را برای رفتار دیگری استفاده کنید. اگر آن را در یک زمان برای رفتارهای متعددی به کار می برید، کودک گیج و مبهوت می شود که چرا اکنون در حالت انزوا و سکوت است. به علاوه، مهلت یا حالت سکوت مثل هر روش تنبیهی دیگر اگر زیاد استفاده شود، تأثیر خود را از دست خواهد داد.

٣- زمان را متناسب با سن کودک تنظیم کنید. ساعت های طولانی ماندن در یک اتاق یا هفته ها حبس شدن مؤثر نیست و غیر از اینکه باعث تنفر و عصبانیت کودک می شود، مانع تغییر رفتار نیز می گردد. مهلت یا منزوی کردن کوتاه معمولا خیلی خوب عمل می کند و لازم است فقط برای چند دقیقه باشد. مطابق نظر دکتر «وانس هال» در کتابشان تحت عنوان «چگونه از تایم اوت استفاده کنیم» می گوید: (کودک باید برای یک دقیقه از هر سال ستش در حالت سکوت و انزوا باشد). ما متوجه شده ایم که این یک حساب تخمینی بسیار خوب و مناسب است. بنابراین، این زمان برای کودکی چهار ساله، چهار دقیقه و برای یک کودک پنج ساله، پنج دقیقه است، و برای هر سال افزایش سن، یک دقیقه اضافه می شود. این زمان برای کودک طولانی است که هیچ کاری انجام نمی دهد، این کار فعالیت او را مختل می کند اما فرصت خوبی به او می دهد تا آرام بگیرد و از انجام آنچه که او را به آنجا فرستاده اند دست بردارد.

۴- برای پایداری و مقاومت، دقایقی را بیفزایید. مدت زمان کوتاهتر همچنین به شما قدرت نفوذ پذیری بیشتر میدهد. اگر شما در قراردادن کودکتان در حالت سکوت و نگه داشتن او در آنجا مشکل دارید، در هر مورد مقاومت یک دقیقه به مدت زمان انزوا بیفزایید. اگر «مارشال» برای رفتن به جای ساکت امتناع می کند، او را باید به آنجا هدایت کرد و گفت: «این یک دقیقه بیشتر است.»، در صورت نیاز بر آن نظارت کنید. اگر او آنجا را بدون اجازه ترک کرد، باید به آنجا برگردانده شود و یک دقیقهی دیگر به او داده شود. سعی کنید. از ۳ بار جریمه تجاوز نکنید چون در این نقطه، افزودن زمان پیامد دیگر، مؤثرتر خواهد بود. داد

۵- پیامدهای پشتیبانی را برای مقاومت بیش از اندازه بیفزایید.

اگر به نقطه ای رسیدند که در آن نقطه لازم است از کلمات و کارهای خود پشتیبانی کنید، به کودک خود اطلاع دهید. اگر زمان مهلت و انزوای خود را سپری نکند، برای مدت چند روز اسباب بازی مورد علاقه یا امتیازات خود را از دست خواهد داد. سپس تا آخر آن را ادامه دهید. اغلب، علم به اینکه یک پیامد پشتیبان وجود دارد، مانع مقاومت می شود.

۶- از یک زمان سنج استفاده کنید. با زمان سنج آشپزخانه، گذشت دقایق را نگه دارید به کوه ک بگویید چه مدت باید در حالت سکوت باقی بماند و اینکه وقتی زنگ به صدا درآمد می تواند از آن حالت بیرون بیاید، چنانچه او کاملا ساکت مانده است، اگر زمانی را به آن افزودید زمان سنج را دوباره تنظیم کنید. اگر قبل از زمان مقرر آرام نشد تا زمانی که خودش را کنترل نکرده است، به او اجازه ندهید از آن حالت خارج شود.

۷- نگذارید زمان ساکت ماندن یا انزوا، به راهی برای پرهیز از مسئولیت تبدیل شود.

وقتی آن زمان سپری شد، از کودک بخواهید کاری را که قبل از شروع زمان سکوت می خواستید انجام دهد و رفتار مناسبش را به شما نشان دهد. وقتی او همکاری کرد، به گرمی او را تشویق کنید. این زمانی مؤثر واقع می شود که کودک مشتاق باشد به فعالیتی که از دست داده است دوباره ملحق شود.

برای بچه های بزرگتر روشی را اتخاد کنید

اگر چه در انزوا گذاشتن برای کودکان بین سنین دو تا حدود دوازده سال به خوبی عمل می کند، اما اصول مشابهی برای حبس کردن یا شکل های دیگر انزوا به کار برده می شوند که برای بچه های بزرگ تر مناسب هستند. دوره های کوتاه حبس کردن بهتر از هفته ها یا ماه هاست و اگر کودک به عادت های قدیمی خود بازگشت، همیشه می توان دوباره از آن استفاده کرد. برای مثال اگر نمرات یک نوجوان افت کرد، می توان برای چند روز او را حبس کرد تا زمانی که او نشان دهد تلاش بیشتری برای درس هایش می کند. اگر به محض اینکه دوره ی حبس به پایان رسید، او سست شد و درس خواندن را قطع کرد، دوباره می توان حبس کردن را به کار برد. اگر کودکی از تلفن درست استفاده نمی کند، می توانید او را در حالت انزوا قرار دهید. به طوری که تا غروب آن روز اجازهی تلفن زدن یا جواب به تلفن را نداشته باشد. شب بعد، قوانین استفاده از تلفن را دوباره می توان برقرار کرد و او می تواند از تلفن استفاده کند. وقتی زمان انزوا کوتاه تر باشد، دوباره تحریک می شود و احساس می کند تنبیه برایش جالب است.