مکیدن شست در کودکان و روشهای ترک آن

راه های ترک مکیدن شست کودکان

مطلبی است که درباره آن بین اطباء هنوز توافق کاملی بوجود نیامده است . من در این جا شرح مختصری از آنچه درباره این عارضه شناخته شده و میدانیم و همچنین نظرات خودم را در مورد مالجه آن بیان خواهم کرد . سابقا مکیدن شست را عادت مذمومی می پنداشتند و بهمین دلیل وقتی طغلی شروع بمکیدن انگشت خود میکرد ، مادر جدیت داشت از اینکار منعش نماید مبادا طنل پان «عادت نماید، ولی امروزه میدانیم که مکیدن شست و لااقل در ابتدای امی .

آنقدرها هم منوم نیست. مهشرین دلیلی که کودکی شست خود را میمکد آنست که طغل ، چه از پستان و چه از سر پستانک بطری شیر ، بقدر کافی نکرده است تا آش غریزه مکیدن، خود را ارضاه و فرو نشانده باشد ، دکتر دیوید لوی ثابت کرده است که اطفالیکه هر سه ساعت یکبار شیر داده میشوند شست خود را کمتر از آنهایی که هر چهار ساعت یکبار تغذیه میشوند بمکند همچنین بچهائی که مدت مکیدن را در هر وعده به ده دقیقه تقلیل میدهند ( بعلت اینکه نوک پستان پا سر پستانک نرم و کهنه شده است احتمالا شت خود را بیشتر از اطفالی می کند که در هر وعده مدت بیست دقیقه پستان یا سر پستانک را میمکند. دکتر لوی در تجربه خود گولم ا گهانی را با قطره چکان تغذیه نمود ، بطوریکه شائی مکیدن از آنها کاملا سلب شده بود.

عکس العمل و نتیجه عدم ارشام غریزه مکیدن دراین توله سگها عینا شبیه اطفال شیر خواری و بود که در هنگام شیر خوردن بندد کائی أممکند و غریزا مکیدن آنها کاملا ارهام میگردد و یعنی این توله سگها نیز پنجمهای خود و دیگر اندا آنچنان بشدت میمکیدند که پوست پنجهای آنها کاملا سائیده و از بین رفته بود.

بنابراین اگر کودک شما شروع بمکیدن دست بافت با هر انگشت دیگر خود نموده : من معتقدم او را مستقیما از اینکار ممالیت ننمائید بلکه جدیت کنید علت اصلی را درمان کنید. یعنی برای مکیدن پستان یا سر پستانک و پا گول زنک بار فرمت و شانی بیشتری بدهید تا غریزه مکیدنش بهتر و بیشتر ارضاء گردد و باید دو چیز را در نظر داشته باشید ؛ دفعات تغذیه و طول مدت هر تغذیه.

چه موقع با پد مکیدن انگشت را مورد توجه قرار داد ؟

بهترین برتر مناسب هنگامی است که طفل شروع بمکیدن انگشت خود میکند ، که بعد از آنکه بابت کار املا عادت کرد. من این نکته را فوق العاده تاکید میکنم . در طی ماههای نخستین غالی اطفال شیر خوار نسبت بحرکات دست خود چندان کنترل و اختیاری ندارند و گامی ملاحظه خواهید کرد که طفل با کوشش و زحمت بسیار زیاد و دست خود را بطرف دهان شود میاورد و در جستجوی بهانش میباشد و اگر بر حسب اتفاق انگشتان خود را بدهان بر ساده آنها را با شدت زیادی میمکد و این چنین طفلی ، همانند طغلی که مدتها است بمکیدن شست خود معتاد شده و احتیاج مبرمی بمکیدن دارد بنابراین باید باو اجازه داد که مدت بیشتری پستان با سرپستانک بطری را بمکد.

هر چه طفل کوچکتر باشد، باید در این مورد توجه بیشتری مبذول داشت نبرا فریز کردن در طی سه یا چهار ماهه اول بسیار شدید است و بعد از آن بنده هم ازشدت آن کاسته خواهد شد . فریزا مکیدن طفلی ممکن است در هفت ماهگی و فر بزه دیگر در حدود یک سالگی کاملا ارضاء شود.

شدت غریزه مکیدن در تمام اطفال یکسان نیست. مثلا ممکن است مدت مکیدن طفلی در هر وعده شیر خوردن بیشتر از پانزده دقیقه طول نکشیده باشد ولی معذالک هیچوقت انگشت خود را نمکد. درحالیکه طفل دیگر باوجودیکه هر مرتبه متجاوز از بیست دقینه پستان را مکیده است باز هم انگشتان خودرا بشدت میمکد.

بعضی از نوزادان حتی در لحظه بعد از تولد، مکیدن انگشت خودرا شروع میکنند و آنرا رها نمیکنند، من شک دارم که در بعضی از خانوادهها بطور ارثی فریز: مکیدن شدیدی وجود داشته باشد.

اگر طفلی فقط چند لحظه قبل از شروع شیر خوردن انگشت خودرا ممکد. نماید نگران شوید ، زیرا احتمالا طفل بعلت گرسنگی بابتکار مبادرت میکند و نگرانی شما باید وقتی باشد که طفل بلافاصله بعد از تغذیه با دوربین دو وعدا شیر خوردن برای مکیدن انگشت خود جدیت میکند و در اینجا است که باید بوسیله ای این غریزه طنل با اوضاد نمود. غالبا این نوع کودکان، مکیدن انگشت را قبل از سه ماهگی شروع میکنند.

در اینجا باید یک نکته را یاد آوری نمایم که کودکان در موقع دندان در آوردن (بین چهار تا شش ماهگی) تقریبا بدون استثناء دست و انگشتان خودرا میمکند.

این کیفیت نباید با عدم ارضاء غریزه مکیدن طفل اشتباه شود ، اطفال دسته اخبر (آنهائیکه بمکیدن انگشت خود عادت کرده اند) هنگام دندان درآوردن گامی انگشت خردئ را میمکند و گاهی آنرا میجوند.

مکیدن انگشت در کودکانی که شیر مادر میخورند

من معتقدم طفلیکه از شیر مادر تغذیه میکند، احتمال اعتیاد بمکیدن انگشت خود را کمتر خواهد داشت در پرا مادر همواره طفل را در مکیدن پستان خود آزاد میگذارد که هر قدر هم اپل باشد آنرا بمکد . هنگامی که کودکی پسنان بمکد و مادر نمیداند پستانش خالی شده است با خیر لذا مدت مکیدن را پمیل کودک واگذار میکند که هرقدر میخواهد به کد تا آنرا رهاسازد. در حالیکه سفلی که از شیر گاو (یا شیر خشک در بطری تغذیه می نماید .

وقتی شپر ہماری تمام شد) با طفل آنرا رها میسازد زیرا دیگر چیزی جز هوا در آن نیست که مکیده شود و با مادر باین علت که شبر تمام شده است، بطری را از دهان طفل بیرون میکشد . بنابراین در مورد کودکی که از شیر مادر تغذیه میکند و شروع بمکیدن انگشت خود می نماید ، این سؤال مطرح میشود که اگر باین طفل اجازه داده شود، آیا پستان مادرشرا مدتی بیشتر از آنچه که معمولا تا کنون میمکیده خواهد مکید؟ – اگر جواب مثبت باشد و حتما اجازه بدهید که طفل بمدث سی الى چهل دقیته ، اگر میسر باشد ، در هر وعده پستان مادر را بمکد.

طفل معمولا در پنج دقیقه اول پستان را تخلیه میکند و در بقیه مدت نط بفرو نشاندن آتش غریزه مکیدن خود اشتغال دارد و همواره ترشح بک قطره شیر از پستان او را برای مکین بیشتر تطمیع میکند ، بعبارت دیگر، اگر طفلی مثلا عدت سی و پنج دقیقه متوالی پستان را بمکد ، مجموعه شیر بکه در این مدت خواهد خورد فقط مختصری بیشتر از شهری است که در مدت مثلا بیست دقته خواهد مکبد ، مدت مکیدن پستان و اگر طفل را بحال خود واگذار کنید که هر قدر دلش میخواهد آنرا بمکد و در هر وعده فرق خواهد کرد .

ذرا ملاحفله خواهید کرد که طنل در یک وعده بعد از ده دنبنه الضار میشود و پستانرا را میسازد در حالیکه در وعده دیگرشاید چهل دنبنه طول بکشد تا غریزه خود را اطنام نماید این نمونه ایست از اهمیت بسیار زیاد پستان مادر که تغذیه با آن همواره با احتیاجات طفل قابل انطباق خواهد بود.

کودکی که در هر وعده فقط از یک بنان تغذیه می نماید و اگر بعد از مدتی بوستائیا رها کند و دیگر مایل بمکیدن نباشد و با هیچ وسیله ای نمی توان او را مجددا با بکار وادار کرد.

کودکی که در هر وعده از هر دو پستان شیر میخوره و بازهم انگشت خود را میمکده مسئله دیگر را مطرح میکند . فرض کنید طفل بعد از آنکه فقط در دفینه پستان اول با مکید ، او را بپستان دوم مبگذارید . طثل از پستان دوم در ظرف پنج دقیقه أول مقدار زیادی شیر خواهد نوشید بطوریکه شکمش بوضع ناراحت کننده ای بر خواهد شد لنا بسنان را رها خواهد ساخت ولو اینکه غریزه مکیدنت هنوز اردار نشده باشد بنابر این مشروع بمکیدن انگشت خود خواهد نمود . در این مورد برای طولانی تر کردن مدت مکیدن پدر .

وسیله می توان متشبث شد : یکی اینکه امتحان کنید باید فقط با شیر یک پستان مهر شود و بگذارید مادامیکه مایل باشد آنرا میکند تا غریزهائی ارضاء شود و دوم اینکه اگر بهر حال حس گرسنگی اش فقط با یکه بسنان تسکین نمی یابد. لااقل مدت بیشتری آنرا در همان . پستان نگاهدارید، مثلا بجای ده دقیقه، بگذارید بیست دقیقه آنرا بمکد سپی او را بپسنان دوم بگذارید تا در مدتی که مایل باشد آنرا بمکد.

مکیدن انگشت در کودکانی که شیر گاو میخورند

در این نوع کرد ان. میکردن انگشت معمولا ونشی آغاز میشود که طفل یطری شیر را بجای بیست رفته و در ظرف ده دفینه تخلیه کند . این تسریع در تحلیه بطری کاملا واقعیت دارد زیرا اولا بتدریج که طنل بزرگتر شد و تو کوئی شده مدت مکیدنش کمتر خواهد شد، ثانیه لاستیک سر پستابک بنده بع سست تر و نرم تر خواهد گشت بنابراین در این موارد باید سرپستانک را عمومی کنید و سوراخهای آن دست نزنید ( یعنی آنها را گشادتر نسازید و ببینید آیا با این تهید مدت مکیدن بیشتر خواهد شد و البته اگر سوراخهای پی پستان فوق المادر کوچک باشد ، بعضی از کودکان از گرفتن و مکیدن آن بکلی امتناع خواهند کرد.

سعی کنید که گشادی سوراخها آنقدر باشد که تخلیه بطری، در شش ماهه اول ، حداقل بیست دقیقه طول بکشد. در این بحث منظور من البته مجموع تمام دقایقی است که طفل بمکیدن اشتغال دارد و مدت توفتومکشهائی که طفل در طی یک وعده شیر خوردن میکند باید بحساب مدت مکیدن گذاشته شود.

اگر طفل قوی باشد ، میتواند یک شه شهر را . حتی اگر سوراخهای سر پستانک هم کھاد نشده باشد ، در ظرف دو الی دوازده دقیقه تخلیه نماید . اگر اینطور است ، سرپستانکهای بدون سوراخ بخرید و مطابق شماره ۱۹۰ خودتان آمرا با سوزن داغ سوراخ کنید. البته برای اینکار از یک سوزن بسیار ظریف و پادیکی استفاده نمائید تا سوراخ کوچکی ایجاد شود و امتحان کنید که با این سوراخ ، تخلیه بطری هر چه مدت طول خواهد کشید.

بطری حالی که سر پیچ پلاستیکی دارند ، دارای سر پستانکی هستند که در کنار لبه آن منفذی است که برای عبور هوا بداخل بطری است، اگر سرپیچ پلاستیکی را محکم تر دم بطری پیچانید این سوراخ کوچکتر خواهد شد و بدین ترتیپ را کمتر وارد پارک شده شیر آهسته تر از سوراخ سر پستانک مکیده خواهد شد و بالنتیجه مدت ثعلبه بطری نرو مکیدن طولانی تر خواهد گردید.

در مورد کودکی که انگشت خود را میمکد

بهتر است دفات با خوردن را هم دیرتر از معمول کم کرد. زیرا تنها طول مدت هر وعدا شیر خوردن برای ارضاء غریزه  مکیدن کافی نیست بلکه تعداد دفعاتی که طفل در بیست و چهار ساعت شهر میخوره نیز بر ارضاء این غریزه دخالت نامی دارد.

بنابراین اگر کودکی علیرغم طولانی تر کردن میت مکیدن هر وعدا شیر خوردن ، بازهم انگشت خود را میمکد، لازمست حذف کردن وکی کردن دفعات شیر خوردن او را هم آهسته تر کنید و حتی الامکان آنرا بنویق بیاندازید مثلا اگر کودک سه ماههای نشان میدهد که میتواند از وعدا شیر خوردن خود در ماین پر بعد از ظهر صرف نظر کند و تا صبح یکسره بخوابد ولی در ضمن انگشت خود را هم زیاد میمکد، من توصیه میکنم ازحنف این وعده لااقل تا چند ماهی خودداری نمائید. مشروط بر اینکه خود طفل نیز برای خوردن شیر در این ساعت اظهار تمایل بنماید. بهمین دلیل از شیر گرفتن طنل نیز باید مدتی بتاخیر بیفتد.

تاثیر مکیدن انگشت روی دندانها

احتمالا این مطلب ، علی تاثیر مکیدن انگشت پوسیله طفل در وضع دندانها و فلشهای طفل ، شما را نگران میکند. این نگرانی و اضطراب شما کاملا بجا و بمورداست زیرا مکیدن انگشت باعث کج رو لیدن دندانهای شیری طفل میشود و این تغییر معمولا عبارت از جلو آمدن دندانهای ثنایای ( پیشین ) فوقانی و بعقب رفتن دندانهای شفایای تحتانی است . اما دندانها تا چه حد تعبه شکل میدهد و کم میروید ، اولا بشدت و طول مدت مکیدن انگشت و ثانیا بطرز قرار دادن و مکیدن انگشت در دهان بستگی دارد ، دندان پزشکان معتقدند که کجی دندانهای شهری تأثیر نامطلوبی روی دندانهای دائمی طفل که معمولا در شش سالگی میرود ندارد .

بعبارت دیگر، اگر طفل مکیدن انگشت را تا قبل از شش سالگی ترک نماید که در اکثر موارد اینطود است ، احتمال کجی و تغییر شکل دندانهای دائمی بسیار کم است. بهرحال چه مکیدن انگشت تأثیری روی دندانها داشته باشد و چه نداشته باشد و والدین علاقه شدیدی دارند که طفل هرچه زودتر آنرا ترک نماید . من تصور میکنم نکاتی را که پیشنهاد کرده ام زودتر باعث ترک این عادت خواهد شد.

آیا دستهای طفل را ببندیم ؟

چطور است دستهای طفل را با طنابی ببندیم و با یک دستکش فلزی پلستهای طفل بکنیم و این طرز درمان و طفل را بشدت مسمائی میکند بنابراین طریقه خوبی نیست ؛ بعلاوه هرگز انگشت مکیدن کودکرا معالجه نخواهد کرد. همه ما طرق مختلفی را که مادران برای ترک عادت طفل بکار میبیند شنیده ایم مانند گذاشتن یک تخته زیر آرنج طفل، پوشاندن دستکش های فلزی و زدن یک رنگه تلخ انگشت و غیره. معمولا مادران نه فقط روزها بلکه ماههای متوالی به این طرف متوسل می شوند ولى بمحض اینکه مانع تخفیف داده شد و با کاملا از میان برداشته شده در باره امیگشت طفل بدهانش بر خواهد گشت.

اگر چه بعضی از مادران ادعا میکنند که با ثبیث به یکی از این طرق در ترک عادت طفل بمکیدن انگشت خود موفق شده اند ولی مطمئنا این موارد حالات خفیفی از این عارضه بوده است. زیرا بعضی از کودکان گاهگاهی انگشت خود را میکند و خیلی زود و خود بخود ، بدون توسل یا با توسل بیکی از این طرف و آنرا رها میسازند بهر حال من شخصا معتقدم که تشبث باین وسایل نه فقط مکیدن انگشت را معالجه نخواهد کرد بلکه طفل را و نسبت به اینکار، بیشتر لجوج و سیج خواهد ساخت.

مکیدن انگشت در بچه های بزرگتر

ټاکنون از مکیدن انگشت در ماه های نخستین محبت می کردیم ولی اگر این عادت تا حدود یک سالگی ادامه پیدا کند، مسئله دیگری را بوجود می آورد و در این مورد، بنظر میرسد که مکیدن انگشت نوعی مسکن است که در حالات خاص مثلا هنگامی که طفل خسته است با حوصله اش سر میرود با عصبانی میشود و یا هنگامی که میخواهد بخوابد از آن استفاده مینماید و همچنین در اوقاتی که اوضاع پر وفق مرادش نباشد و مالت بای و ناراحتی بر او غارت شود ، غالیه بمکیدن انگشت پناه می برد ، یعنی به دورههای نخسنین کودکی که مکیدن بزرگترین لنت برای او محسوب میشد رجعت میکند.

اگر چه مکیدن انگشت در المنال بزرگتر مسئله دیگری است . معذالک شروع آن در ماه های نخستین بعد از تولد است که دنباله آن تا سنین بالاتر کفایده می شود . بیار نادر است که طفلی بعدان یک سالگی انگشت مکیدن را برای اولین مرتبه آغاز نماید . اور اگر مکیدن انگشت طفل تابک ، دو و سه سالگی ادامه پیدا کرد و نباید برای والدین تولید نگرانی نماید. آیا والدین باید اقدامات جدی برای ترک عادت طفل بعمل آورنده خبر ، من تصور نمیکنم چنین اقداماتی ترور باشد ، مشروط بر اینکه مسائل کاملا سالم و شاداب بوده غالیه مشغول بازی باشد و شط گاهگاهی در طی روز و شب هنگام خوابیدن انگشت خود را بمکد . برعکس ، اگر طفل در طی روز بجای بازی کردن ، در بیشتر أوقات انگشت خود را میمکد، والدین باید از خود بپرسند آیا می توان بوسائل دیگری برای تسکین طفل متوسل شد که او نیازمند تسکین خود بوسیله مکیدن انگشت خویش نباشد؟

هر طفلی ممکن است از تنهائی و نداشتن همبازی و یا نداشتن اسباب بازی پانداز؛ کافیه حوصله اش سر برود و با مجبور باشد ساعات متوالی به تنهائی دردرشکهائی بنشیند . طفل یک سال و نیمه ای ممکن است از روز تاشب با مادرش در نزاع و مهاجره باشد زیرا مادرش بجای آنکه او را با ملاطفت و کاردانی بازی کردن با اسباب بازی های خوب و جالب هدایت کند و دائما او را از چیزهایی که برای طفل جالب است و حس کنجاریش را تحریک میکند ، منع میکند مثلا دائما فرمان میدهد ، این کار را نکن . آن کار را بکن .

مثل دیگری ممکن است همپانی زیاد داشته برای بازی و تفریح با آنها نیز آزادی املی داشته باشد ولی از پی ترسو است هیچوقت خودش را داخل بازی با سایرین نمیکند و همیشه گوشه گیر و تماشاچی، است . در این حالت در حالیکه بازی اطفال دیگر را تماشا میکند بمکیدن انگشت خود مشغول می شود. منظور من از توصیف این حالات این نیست که ادعا کنم هر طفلی که انگشت خود را میمکد ، طفلی غیر طبیعی است .

زیرا حتی بهترین و شاداب ترین اطفال نیز گاهی دجار حالات بای و بی حوصلگی می شوند و بسیاری از کودکان کوچکتر که بمکیدن انگشت خود عادت کرده اند ، بنظر نمی رسد که احتیاجی به هیچگونه تغییری در طرز رفتاری که با آنها می شود داشته باشند ، زیرا در واقع بعضی از آنها حقیقه شاداب و سرحال هستند. منظور من از بیان این حالات و امثله مختلف و واضح کردن این نکته است که اگر طفلی بشدت انگشت خود را میمکد و والدین فکر میکنند که باید در کردار و رفتار خود نسبت بار تغییراتی بدهند و این تغییرات طوری باشد که زندگی را برای طفل خوشتر و راحت تر کند تا موجبات ترضیه خاطر او بیشتر فراهم شود.

تمام مطالب ودلائل فوق در مورد اطفالیکه گوشه پتو با لباس خود را هنگام خوابیدن با بی حوصلگی و غیره مبجوند و میمکند نیز کاملا صدق میکند و هر دوعارفه (یعنی مکیدن انگشت و مکیدن و جویدن پتو ولباسی) بعلل مشابهی بوجود میاید قرار دادن یک تخته چوب دیر آرنج طغل (که دست راست خود را توانه خم کنه و در دهان بگذارد)، پوشاندن دستکش های فلزی و با مالیدن رنگهای تلخ مزه روی انگشت ، باعث ناراحتی و عصبانیت طفل میشود و تاثیر آنها د تره عادت اطفال بزرگتر ، مانند کودکان کوچکتر و شیر خوران ، بی ارزش و غیر قابل توجه است حتی من خیال میکنم که تأثیر معکوس داشته مارت طفل را سخت تر و طولانی تر خواهد ساخت همچنین سرزنش کردن طفل و یا بیرون کشیدن مکرر انگشتش از دهان ، در طفل اثرات معکوس خواهد داشت و من داستان یکی از مریضهای خود بنام آن را بخاطر دارم که بالاخره در سه سالگی مکیدن انگشت خود را ثرو کړه ، شش ماه بعد عمویش برج که سابقا با این خانواده زندگی میکرد و دائما این طفل با نسبت پاین عادتش (مکیدن انگشت) سرزنش میکرد ، مجددا بخانه آنها وارد شد و زندگی مشترک را با این خانواده شروع کرد.

از لحظه ای که ممو جرج پاین خانه وارد شد ، طفل محیا مکیدن انگشت خوددا آغاز کرد. غالیا به شما توصیه میشود که هر وقت میبینید طنل انگشت خود را میکند. یک اسباب بازی بدستش بدهید تا از آن کار منصرف شود . البته لازم است طفل اسباب بالا پهای گوناگون و جالبی داشته باشد که دائما با آنها مقبول بازی بوده حوملهاش سر نرود ولی اگر قرار باشد هر دفهایکه طغل انگشت خود را بیان میگذارد، والدین فوبأطرف او رویده بک اسباب بازی کهنه و قدیمی را که برای شغل دیگر جنگی بدل نمیزنه بدست او بگذارند. طفل نسبت باین رفتار پندیچ بی اعتنایی میکند و بمکیدن انگشت خود ادامه خواهد داد.

اما تطمیع و پول دادن طفل برای ترک این عادت چطور است و اگر احیانه طفل لما مثلا در پنج سالگی هنوز انگشت خود را میمکد و شما نسبت بکج رو لیدن دندانهای دائمی طفل نگران و دلواپسی هنید، تطمیع کردن و پول دادن طفل ممکن است در ترک ماده طنل موفقیت آمیز باشد یا ممکن است مانیکور و رنگ کردن ناخن های یک دختر چهار یا پنج ساله ، مانند خانه ها و موجب شود که دیگر انگشت خود را مکد ، ولیج طفل دو یا سه سالهای آن چنان ارادا نری و محکمی ندارد که بخاطر بود از غریزه و نفس سرکش خود صرفنظر نماید بنابراین احتمالا تطمیع و پاداش در اطفال کوچکتر جالی نخواهد رسید.

بنابراین با توجه بطالب فوق، اگر طفل شما انگاه خود را میکند باید نسبت براحتی و خوشی زندگیش توجه نمائید . اگر بار تذکر دهید که وقتی بزده شد این عادت با تراه خواهد کرد و بالا کمک بزدکی باز کرده اید و نیرا این تشویق دوستانه و زبان نرم و ملایمی که برای ادای آن بکار برده اید سبب می شود که در اولین فرص این کار را ترک نماید. بهیچوجه بار نرفر نکنید و برای الق، نزنید و مهمتر از همه اینکه کلی قضیه مکیدن انگنت طفل را فراموش کنید.

زیرا اگر نسبت پاین امر دائما نگران باشیده ولو اینکه مطلبی هم طفل نکولبد و طفل آنرا می خواهد کرد و در سهت مالی میل شما رفتار خواهد نمود . بهر حال بخاطر بسپرید که انگشت مکیدن طفل،  بعد از چندی خود بخود درمان خواهد شد و در اکثر موارد ، قبل از روئیدن دومین دندان ترک میشود ولی این ترک عادت یک نواخت نیست ، یعنی تا مدتی مثلما و بشدت کم میشود ولی در باده بعلت ابتلاء طفل یکسالت و با ناراحتی های دیگر، انگشت مکیدن طفل مجددا تدری بیشتر خواهد شد تا دوباره تخفیف بافته بالاخره بکلی از بین برود نیر تا قبل از سه سالگی ولی معمولا بین سه تا شش سالگی کاملا قطع خواهد شد.

بسیاری از کودکانی که تا یک سالگی انگشت خود را میمکند بکارهای دیگری نیز اعتیاد پیدا می نمایند .

بعضی اطفال تکه ای از پتو با کهنه قنداق و با پشم اسباب بازی را مالشی عبدهند پا می کند و بعضی دیگر به نرمه گوش خود تلنگر میزنند با طره ای از موی خود را ثاب میدهند و بعضی دیگر مثلا یک تکه پارچه را روی صورت خود میگیرند و با انگنت بروی بینی با لبهای خود تلنگر میزنند و غیرد. این حرکات باد آورندا حرکاتی است که طفل در ایام شیرخوارگی در هنگام شیر خوردن نسبت بپوست بدن و پستان مادر انجام میداده است ولی بهر حال این عادات چیز مهمی نیست و وتنی مکیدن انگشت متوقد شد و این حرکت نیز ترک خواهد گردید.

چنانچه طفلی نسبت بیک پارچه کهنه یا اسباب بازی قدیمی و مندرس ملاقه شدیدی پیدا کند و هنگامیکه انگشت خود را میمکد و آن را نیز نوازش نماید ، ممکن است این امر سبب ناراحتی مادری که بظاهر و پاکیزگی علاقه زیادی دارد بشود. البته ممکن است مادر آن پارچه یا اسباب بازی را فقط چند ساعت برای شستن و خشک کردن بردارد و از بچه مخفی نماید ولی دور انداختن آن امکان پذیر نیست و گاهی بعضی اطفال و تعویض اسباب بازی قدیمی و مندرس را با اسباب بازی نو و جدیدی که از هر حیث شبیه بنوع قدیمی باشد، رضایت میدهند ولی غالبا جنین اجازه ورضایتی داده نمی شود.

با توجه اینکه طفل از بازی کردن و نوازش کردن چنین اسباب بازیهائی احساس لذت و راحتی خیال میکند ، بنظر من جدیت و صرف مساعی شدید برای جدا ساختن و تفریق طفل از این اسباب بازیها کاملا خطاست ، زیرا چون خود طنل هم حی میکند که این احساسات نسبت باین اسباب بازی کاملا بیگانه است و سعی دارد در اولین فرصت ممکن از آن دست بکشد . درهرحال این ترک علاقه بتدریج صورت میگیرد و توام با مراحل شدت و ضعف خواهد بود.

نشخوار کرد

گاهی اوقات بعضی از کودکان آنقدر زبان خود را میجوندیا میکند تا آخرین غذائی که خورده اند از معده به آان بر گردد (یعنی همان کاری که گاو میکند که آنرا نشخوار کردن میگویند . این عارضه خیلی نادر است ، بعضی اوقات وقتی دستهای طفلی را که مکیدن انگشت خود معتاد شده است می شدند ، زبان خود با بجای انگشتش میکند. در این حالت من اکیدا توصیه میکنم قبل از اینکه طفل بنشخوار کردن معتاد شود دستهایش را باز کنید تا بتواند انگشت خود را بمیان بگذارد و بمکد.

بعلاوه چنین طفلی باید به انداز کافی همبازی و تفریح داشته باشد و به قدر کافی مهر و محبت از والدین خود ببیند. گفته می شود اگر غنای طفل فقط از اغذیه به جامد و سفت تشکیل شود و بهتر در همدا ملال می ماند و شانس نشخوار کردن کمتر میگردد و دراین صورت بهتر است غذای طنل مرکب از غلات وفرنی و پودینگ باشد .