روش هایی برای حل مشکل کودکان در ایجاد دوستی و حفظ آن

مشکل کودکان در ایجاد دوستی و حفظ آن

«امروز بریجیت نمیخواد با من بازی کند. او فقط میخواهد با سامانتا حرف بزند.» آشناست؟ بچه ها امروز بهترین دوست هستند و فردا بدترین دشمنان و هر کسی که با او بعد از مدرسه به خانه می آید، رفیق و شریک لحظه ای است. گروهها و دسته ها بطور ثابت شکل می گیرند و دوباره از نو سازماندهی می شوند.

بعضی از کودکان چرخه بزرگی از دوستان دارند که می آیند و می روند، بعضی دیگر مثل دو دوست نزدیک هستند که از هم جدا نمی شوند. افراد گوشهگیری نیز وجود دارند که همراهی خودشان را ترجیح میدهند. علایق خاص خود را دارند و کودکان خجالتی که دوست دارند دوستان بیشتری داشته باشند، اما نمی توانند به این هدفشان برسند. همینطور کودکانی نیز هستند که منزوی شده اند و از قصد فرد استثنایی گروه شدهاند. این کودکان، بیگانه هایی هستند که در اینده از نظر و اجتماعی پس زده می شوند و از تعامل یا افراد دیگر اجتناب می کنند. وقتی کودکان در ایجاد دوستی : و حفظ آن مشکل دارند، والدین احساسی درماندگی می کنند. هر کودکی نیاز به تعدادی دوست و یا . یک گروه کوچک از دوستان دارد تا آنها را برای خودش بداند. این یک راه خوب برای خودشناسی است. نقش والدین در کمک به کودک و ایجاد دوستی بسیار مهم است (به خصوصی برای کودکانی که در این زمینه مشکل دارند) بسیاری از موقعیتهای اجتماعی برای کودکی که نمیداند چگونه رفتار کند و نمی تواند کلمات درستی بیاید تا از آنها استفاده کند، میتواند دشوار و سخت باشد.

راه دوستی ها را هموار کنید.

تجربیات اولیه با کودکان در تمام سنین فراهم کنید. بچه کوچک اگر فرصت تأمل نداشته باشد، خمیداند چگونه اجتماعی رفتار کند. مهارتهای اجتماعی مورد نیاز را به او آموزش دهید و اگر ناشیانه عمل کرد یا اگر دوستی قطع شد، از او حمایت کنید.

* برای کودکان نوپا و پیش دبستانی ها، زمان بازی را برنامهریزی کنید. دقت کنید که کودکتان فرصتهای کافی برای در کنار دوستان بودن داشته باشد. اگر جایی زندگی نمی کنید که افراد دیگری به سرعت کنار شما باشند، کودکان را جای دیگر برای بازی دعوت کنید. زمان و شرایط را محدود کنید تا روابط خوب شکل بگیرند و بزرگسالان نیز مثل کودکان یکدیگر را بشناسند. تجربیات اولیه را کنترل و نظارت کنید و آماده باشید تا با .تلاش و جدیت شروع کنید و امکانات بازی آنها را فراهم نمایید.

* در فعالیتهای خانوادگی شرکت کنید. گروههایی که با هم و با اعضای خانواده جمع می شوند، فرصت خوبی برای کودک در شرایط اجتماعی با کودکان در گروه های سنتی مختلف فراهم می کنند. آنها به او فرصتی می دهند تا مهارتهای اجتماعی خود را ارزیابی کند و تعامل شما با افراد دیگر را ببینند. گردش های خانوادگی نیز روابط قوی و محکمی در میان اعضای خانواده ایجاد می کند که نتیجه آن بعدها مشخص خواهد شد، یعنی وقتی کودک تحت فشار، همسالانش را تحمل می کند.

* فشار را کم کنید. کودک را در نقطه مقابل افراد دیگر قرار ندهید، “نمی تونی به عمه النا سلام کنی؟”، ” حروف الفبا که بلدی را برای همه بخون”. هر چقدر کودکان نسبت به خودش آگاهی بیشتری در زمینه های اجتماعی داشته باشد، برای او دشوارتر است که احساس راحتی کند.

* به کودک لقب ندهید. توصیف کودکتان به عنوان خجالتی، گوشهگیر، کمحرف یا غیرصمیمی کار بسیار غلطی است که بعدها نتیجه منفی را خواهید دید. شما در خیابان قدم میزنید و با آشنایی برخورد می کنید. مایکل دوساله سلام نمی کند و حتی به غریبه نگاه هم نمی کند. شما واکنش او را با این جمله توضیح می دهید: «او خجالتی است.» با برچسبی که اینجا استفاده نمودید، آن رفتار را تقویت کردید. بطور مشابه، وقتی کودک را گوشه گیر یا کسی که به سختی می شود با او دوست شد خطاب کنید، شما رفتارهای ضداجتماعی را افزایش می دهید. شما می توانید با این حرف او را تشویق کنید تا اجتماعی تر شود. «الان شما را دیده است. باید بگذاریم تا کمی عادت کند.» نگو بمید؟ «همینجوری هست. با مردم صحبت نمی کند.»

به دنبال دلایلی برای مشکل باشید.

اگر به نظر میرسد کودک شما در دوست پیدا کردن و نگه داشتن آن مشکل دارد سعی کنید علت را بیابید. آیا آنقدر حساس است که دوستانش را از دست می دهد، چون همیشه احساساتش جریحهدار می شود؟ آیا آرام است و دوست ندارد با دیگران ارتباط برقرار کند؟ آیا آنقدر ریاست طلب و خشن است که کودکان دیگر نمیخواهند با او باشند؟ آیا فاقد مهارتهای اجتماعی است؟ آیا فاقد مهارتهای لازم برای دوستی صادق است؟

با کودک صحبت کنید.

اگر کودک به حد کافی بزرگ شده است با هم بنشینید و در مورد شرایط او صحبت کنید. برای بحث، موضوعی را انتخاب کنید که مشاهده کردهاید. مادر کاترین اتفاقی شنید کاترین به یکی از مهمانان دستور می دهد او دخترش را صدا زد تا از اتاق بیرون بیاید و سپس آرام پیشنهاد داد اجازه دهد مهمان فعالیت یا بازی بعدی را انتخاب نماید. غروب آن روز آنها دوباره صحبت کردند و مادر به خاطر این تغییر رفتار به او پاداش داد.

• صریح باشید. در مورد رفتارهایی که مشاهده کردهاید و اینکه چگونه بر روابط اثر خواهند.
• در مورد دوستی صحبت کنید. اگر کودک به خاطر پایان یافتن دوستی آسیب دیده است، در مورد ماهیت دوستی ها و اینکه چگونه می تواند دوستان زیادی برای سالها داشته باشد، (بعضی برای بلند مدت و گروهی کوتاهمدت) با او صحبت کنید. نشان دهید که بعضی از افراد می توانند دوستان مختلفی داشته باشند (دوستان ورزشی، همراهان تحصیلی و دوستان قابل اعتماد).
• مشخصات دوست خوب را فهرست کنید. از کودک بخواهید تا هر یک از همکلاسیهایش که دوست دارد را نام ببرد. گفتگو کنید که چرا او محبوب است، چطور رفتار می کند؟ چه کار می کند؟ و باید چه طوری باشد؟ کودکتان علاقه به پرورش کدام مشخصات دارد؟

اهداف دوستی را تعیین کنید.

اگر کودک در مکالمه مشکل دارد، چندین احتمال و راه حل را پیشنهاد دهید و یا درباره یک علاقه مشترک صحبت کنید. شاید بتواند مهارتهای خاصی را پرورش دهد تا دیگران را جذب و علاقه مند به خود کند.

• به او اطمینان بدهید. گاهی دوستی دوام نمیآورد و رابطه دوستی در کنترل کامل کودک شما باقی نمی ماند. به او اطمینان دهید این موضوع گاهی اوقات رخ میدهد ولی او میتواند دوست بهتری بیابد و دوستی آنها با دوام باشد.

تلاش بسیاری بکنید.

دوستیهای بادوام یک روزه ساخته نمیشوند، اما نیازمند ارتباطات مکرر، اشتراک اطلاعات و علایق است. اجازه دهید کودکان مدام با هم باشند و برای اینکه ساعات خوبی داشته باشند آنها را تشویق کنید.