با کودکی که حرف دیگری را قطع می کند چه رفتاری باید بکنیم؟

کودک حرف دیگری را قطع کردن

یک دلیل مهم وجود دارد که چرا کودکان حرف دیگران را قطع می کنند. آنها همین حالا توجه شما را می خواهند، درست مثل رفتارهای دیگرا قطع کردن حرف دیگران عادتی است که کودکان می آموزند تا به کار ببرند، چون بسیار مؤثر است. احتمالا شما این رفتار را دوست ندارید، اما آیا با اجازه دادن، این عادت را دایمی ساخته اید؟ شما در حال حرف زدن با تلفن هستید و یک تلفن مهم است. کودک شما مدام مداخله می کند، کمی آب میوه می خواهد و می خواهد بداند آیا عمویش فردا شب هم می ماند یا به خانه خودشان می رود. شما با حرکت لب می گویید: «صبر کن» ولی او همچنان سؤال می پرسد. صدایش را به ناله و گریه تغییر آهنگ می دهد. سرانجام شما از شخصی که به شما تلفن زده می خواهید چند دقیقه صبر کند، در حالی که به کودک خود گوش میدهید.

قطع کردن حرف، آزاردهنده و عصبانی کننده و در عین حال قابل درمان است. سخت ترین بخش درمان این است که در طول مدت شنیدن خونسرد باشید. لازم است که صبر خود را آزمایش کنید. ولی اگر خودتان را آماده کرده باشید از عهده این مشکل بر می آیید. چیزی که باید کودک یاد بگیرد این است که راه درست جلب توجه را باید به او نشان دهید، همچنین زمان مناسب این کار و اینکه چگونه منتظر توجه شما بماند.

همیشه از تلاش او برای جلب توجه خودتان قدردانی کنید

نگذارید کودک احساس کند شما نسبت به نیازهایش بی علاقگی نشان میدهید. در حالی که شما علاقمند هستید ولی در این لحظه نمی توانید به او توجه کنید.

علامتی انتخاب کنید و توسط آن شناخت خود را نشان دهید، مثل بالا گرفتن انگشت و با گفتن فقط یک دقیقه دیگه!» اگر می گویید: «فقط یک دقیقه دیگر»، مراقب باشید کودک را ده دقیقه منتظر نگذارید. از زمانی که کودک شروع به درک فهمیدن زبان می کند، به او بیاموزید در حد امکان به سرعت پاسخ او را خواهید داد. در حقیقت شما حس حقیقت گویی او را شکل می دهید. در ابتدا حالت قیافه را با کلمات همراه کنید. به طوری که حالت قیافه بعدا به تنهایی برای او معنی خواهد داشت.

• به خاطر منتظر ماندن، کودک را تشویق کنید. از کودکتان به خاطر اینکه منتظر مانده تاشما کارتان را انجام دهید، تشکر نمایید. صبرش را تحسین کنید و سپس به او توجه کامل کنید.

به کودک بیاموزید چگونه به طرز درست و مناسب حرف شما را قطع کند

هر کسی باید مهارت درخواست توجه یا کمک خواستن به روش قابل قبول را بیاموزد. بنابراین، بدون آموزش انتظار نداشته باشید کودکتان بداند چگونه این کار را انجام دهد.

• به او بیاموزید که بگوید «ببخشید». برای او توضیح دهید برای جلب توجه شما باید «ببخشید» بگوید یا از مفاهیم مورد قبول دیگر استفاده کند و سپس با آرامش و خونسردی منتظر پاسخ شما بماند. به خاطر داشته باشید، گاهی نیز موارد فوری و ضروری پیش می آید و کودک شما باید احساس آزادی کند و بتواند این موارد را به سرعت برای شما بیا کند.
• از قانون در گوشی یا پچ پچ استفاده کنید. این روش فوق العاده است. اگر کودک با برای پاسخ علامت شما استفاده کند، شما نیز می توانید رفتار نامناسب رانقش بازی کند شما نقش کسی را بازی کنید که وسط حرف او می پرد و او را آزار می دهد و اجازه دهید کودک متوجه شود نسبت به این کار چه احساسی دارید. در مورد روش های دیگری که میتوانید به کار ببرید صحبت کنید و با استفاده از توصیه ها آن صحنه را نقش بازی کنید. یک الگوی رفتاری خوب باشید. به آنچه خودتان می گویید عمل کنید این بهترین درس خواهد بود.

صبر کردن یک مهارت آموخته شده است

اگر کودک شما عادت کرده وقتی حرف شما را قطع کند شما به سرعت به او توجه خواهید کرد، باید رفتار جدید او را شکل دهید.

• همیشه یک خبر تأیید بدهید. از علامتی استفاده کنید که با توجه به آن علامت کودک بداند شما او را دیده و حرفش را شنیده اید.
• در ابتدا، توجه کنید کودک چند ثانیه صبر کند. هدف شما کنترل این شرایط است. در شروع، این کار را با علامت دادن انجام دهید، چند ثانیه صبر کنید و سپس صحبت یا کار خود را قطع کنید و جواب بدهید. به تدریج زمان بین علامت و پاسخ را طولانی تر کنید. حالا، کودک را به خاطر منتظر ماندن تشویق کنید.
• از یک زمان سنج استفاده کنید. گاهی در حال انجام کاری هستید (غیر از صحبت کردن) و کودک شما باید زمان بیشتری در مقایسه با چند ثانیه یا چند دقیقه صبر کند، چون او نیازمند کمک است نه یک پاسخ زبانی! در این حالت از یک زمان سنج به عنوان علامت استفاده کنید تا به کودک بگویید چقدر باید صبر کند. «سالی! من کارم را باید تمام کنم. فقط چند دقیقه زمان می برد. وقتی زنگ به صدا در آمد کار من هم تمام خواهد شد.» خودتان زمان سنج را تنظیم کنید یا اجازه دهید کودک آن را برای یک مدت زمان مشخص تنظیم کند و منتظر تیک تیک آن باشد. اما وقتی زنگ به صدا درآمد حتما به قولتان عمل کنید.
• در طول زمان انتظار او کار دیگری به او بدهید. برای کودک انتظار کشیدن همانند ابدیت است. بنابراین کاری به او واگذار کنید تا مشغول باشد. اگر می دانید قرار است برای مدتی با تلفن صحبت کنید، با قصد دارید کاری انجام دهید که نباید کسی مزاحمتان بشود، از قبل برای آنها برنامه ریزی کنید. بگذارید کودک بانظارت شما در ظرفشویی آشپزخانه بازی کند. اجازه دهید کاهوها را برای سالاد از هم جدا کند یا ظرفها را بشوید. یک تلفن اسباب بازی با یک اسباب بازی خاص جلوی دست بگذارید و وقتی خیلی سرتان شلوغ است آن را به او بدهید. برچسب و لوازم هنری جلوی دست داشته باشید تا در هنگام نیاز از آنها استفاده کنید. به طور همزمان که شما خودتان را از دست مزاحمت نجات می دهید، به او نیز می آموزید چگونه خودش را سرگرم کند.
• نسبت به زمان انتظار واقع بین باشید. نگذارید کودک زمان طولانی منتظر بماند. وقتی مشغول صحبت در سوپرمارکت هستید، زمان به سرعت سپری می شود. ولی برای کودک سخت است صبورانه منتظر بماند. اگر بعد از مدتی خودسرانه رفتار کرد، به یاد داشته باشید شما این رفتار بد را در او پرورانیده اید.
• به کودک به خاطر صبرش پاداش دهید. وقتی کودکتان صبورانه انتظار می کشد، در حالیکه بی صبرانه منتظر توجه شماست، با چیزی که در دسترس شماست به او پاداش دهید (یک لیوان آب میوه، یک تکه میوه یا شاید یک ظرف جالب توجه از کابینت آشپزخانه که او را مشغول و سرگرم نگه خواهد داشت.)، در حالی که این همکاری او را نیز تقویت و تشویق می کنید.

از روش نادیده گرفتن اصولی استفاده کنید

وقتی کودک فهمید چگونه توجه شما را جلب کند و چگونه منتظر بماند، از پاسخ دادن به تلاش۔ های نادرست که در کار شما خلل ایجاد می کند، اجتناب کنید . آنها را نادیده بگیرید فقط وقتی به او پاسخ دهید که از روش آموخته شده استفاده کرده، ابتدا ممکن است او را برانگیزید: «سام می گوید ببخشید و سپس منتظر می ماند تا من پاسخ بدهم.» سپس برانگیختن را کنار بگذارید و فقط به تلاش های درست پاسخ بدهید. از روش نادیده گرفتن استفاده نکنید، مگر اینکه بدون تسلیم شدن بتواند با او بمانید. در طول «تلفن های آزمایشی» با دوستانتان از آن استفاده کنید و آماده شرمنده شدن باشید تا تقاضای کودکتان به خواهش تغییر کند. اگر می توانید در نادیده گرفتن پابرجا باشید، ابتدا خواهش و تقاضا افزایش می یابد و سپس محو و ناپدید میشود.