تغیرات برنامه غذائی و بطری شیر

چه موقع باید وعده شیر خوردن ساعت به بعد از ظهر را حذف نمود؟

حذف وعده شیر خوردن ساعت ده یا یازده بعد از ظهر، کاملا منوط به آماده بود طفل است. در اینجا دو نکته را باید در نظر داشت:

اول آنکه آیا طفل آمادگی دارد و میتواند شب را یکسره تا صبح بخوابد ؟ تنها باین دلیل که باید او را در ساعت ده یا یازده بعد از ظهر ، برای شیر خورد از خواب بیدار کرد ، نمیتوان بطور قطع و یقین ادعا کرد که طفل حاضر و آماده است زیرا اگر مثلا او را در این ساعت بیدار نکنید ممکن است خودش در ساعت ۱۲ بعد از ظهر بیدار شده برای خوردن شیر گریه نماید .

ولی در هر حال ده یا بازده بعد از ظهر از خواب بیدارش نکنید و ببینید آیا واقعا میتواند تا صبح یکسره بخوابد اگر دیدید اواسط شب از خواب بیدار میشود و گرسنه است ، چاره ای جز شیر دادن بطفل در آن ساعت ندارید و باین جهت مجددا مجبورید برای چند هفته ببرنامه اصلی یعنی تغذیه او در ساعت ده بعد از ظهر ، برگردید . البته اگر کودکی بسیار ریز و کوچک است ، یا خیلی باهستگی وزنش اضافه میشود یا غذا را بسهولت نمیتواند هضم نماید ، بهتر است تغذیه ساعت ده بعد از ظهر را مدت بیشتری ادامه بدهید ولو اینکه طفل بتواند بدون آن تا صبح یکسره بخوابد.

دوم آنکه آیا طفل شست خود را زیاد میمکد ؟ اگر میمکن ، ممکن است باین دلیل باشد که غریزه مکیدنش بوسیله پستان یا سر پستانک کاملا ارضاء نمیشود . اگر در این هنگام یک وعده مکیدن وشیر خوردن ( وعده ساعت ده بعد از ظهر) را هم حذف نمائید ، غریزه مکیدنش بمراتب کمتر ارضاء خواهد شد و طبعا شت خود را بیشتر خواهد مکید. ولی در هر حال اگر علیرغم تمام مساعی و کوشش های شما، طفل بازهم مکیدن انگشت شست خود را ادامه میدهد ، طبعا نمیتوان وعده خوردن ساعت ده بعد از ظهر را ادامه داد.

بعلاوه هرچه بزرگتر میشود ممکن است کمتر شبها از خواب بیدار شود و حتی اگر با جدیت زیادی هم از خواب بیدارش کنید با خوردن مقدار مختصری شیر مجددا بخواب خواهد رفت . من در این مورد توصیه می کنم که شیر داین ساعت ده بعد از ظهر را بکنی موقوف کنید ، چه طفل انگشت خود را بمکد یا نمکد.

پس بطور کلی، وقتی شیر دادن ساعت ده بعد از ظهر را حذف خواهید کرد که طفل اولا بتواند بدون آن تا صبح یکسره بخوابد ، اثانیا غریزه مکیدنش بقدر کفایت ارضاء شده باشد . معمولا شرایط فوق در سه تا شش ماهگی بوجود میاید ولی اگر طفل انگشت شست خود را زیاد میمکد و شیر را در ساعت ده بعد از ظهر با علاقه میخورد ممکن است برای حذف این وعده تا پنج الی شش ماهگی صبر کنید.

خیلی از کودکان خودشان وعده ده بعد از ظهر را در اولین فرصت ممکنه حذف خواهند کرد ولی عده قلیلی از کودکان تا مدت نامحدودی نخوردن آن ادامه خواهند داد ، مخصوصا اگر مادر بمحض بیدار شدن طفل ، بطری شیر را بدهانش بگذارد . اگر طفلی تا هفت یا هشت ماهگی هنوز برای این وعده از خواب بیدار میشود ، من توصیه میکنم این عادت طفل را ترک دهید زیرا در این سن اگر طفل بقدر

کافی در روز غذا میخورد و بطرز رضایت بخشی وزنش اضافه میشود ، بغذای شب بهیچوجه نیازی ندارد . وقتی شب از خواب بیدار میشود و برای شیر خوردن گریه میکند ، بدون آنکه تردش بروید ، بگذارید بیست الی سی دقیقه فریاد بکشد، شاید در طی این مدت مجددا خودش بخواب رود. بعد از آنکه وعده ساعت ده بعدازظهر را حذف کردید ، مقدار شیر این وعده را بمقدار شیر چهار وعده دیگر بیافزائید.

باین ترتیب مقدار شیر هر وعده در حدود ۲۳۰ سانتیمتر مکعب خواهد شد. اگر طفل همه این مقدار را نمیخورد و با ۱۰۰ الى ۱۸۰ سانتیمتر مکعب شیر در هر وعده سیر میشود ، اشکالی ندارد و بهیچوجه برای خوراندن بقیه شیر بزور متوسل نشوید ، چون ۷۰۰ سانتیمتر مکعب شیر در مدت بیست و چهار ساعت برایش کاملا کافی است.

اگر اشتهای طفلی از سه تا نه ماهگی کم شود

ممکن است کودکی تا چند ماهگی غذاهای جامد و سفت را با ولع زیادی بخورد ولی ناگهان اشتهای خود را از دست داده بخوردن ، بی میل شود . یکی از علل این حادثه ممکن است این باشد که از سرعت افزایش وزن طفل در این سن بنحو محسوسی کاسته میشود زیرا | نوزاد بطور طبیعی در سه ماهه اول ، هر ماهه نهد کرم (الی یک کیلوگرم) بوزن خود میافزایددر حالیکه در شش ماهگی ازدیاد وزن به چهارصدو پنجاه گرم (الی نیم کیلو گرم) در ماه خواهد رسید و بالاجبار طفل از انتهای خود میکاهد. تا حهای پاتی شود علت دیگر کم شدن اشتها ممکن است دندان در آوردن باشد و این ترتیب بعضی از کودکان از خوردن المیه جامد امتناع میکنند و بعضی دیگر از خورین شبر رو بر میگردانند.

اگر کودک شما اشتهایش کم شد ، هرگز او را بخورین بیشتر شویق نکنید ولی دو کار را پیشنهاد میکنم : اول آنکه بتدریج مقدار شکری را که در شیر میریختید کم کنید و کم کم أن را حذف نمائید، زیرا در ماههای نخستین و شکر را بشیر این جهت میافز و دید که مقدار قابل توجهی انرژی (کالری) بهدفش برساند، ولی در این سن که طفل سه وعده در روز غذای جامد، اضافی میخورد فی الواقع انرژی شکر بهیچوجه نیازی ندارد و در حقیقت شیرین بودن شیر شاہ، اشتهایش را برای اندی دیگر کور کند.

دوم آنکه برنامه غذایی چهار ساعته (یعنی ۱، ۱۰ صبح ، ۱۱۲ بعدازظهر) را ببرنامه سه وعده ای در روز تبدیل بسازید (یعنی ۷ صبح ، ۱۲ ظهر ، و بعد از ظهر) ، چه در ساعت ده بعدازظهر طفل شیر بخورد یا نخورد. و اگر با اقدامات فوق ، اشتهای طفل بحالت عادی برنگشت، لازمست اورا حتما بطبیب ببرید تا مطمئن شوید سالم است.

حذف شکر از شیر

وقتی طفل بین چهار تا نه ماهگی است ، باید بتدریج ریختن شکر را بشبر حذف نمود و بهترین زمان برای اینکار ، بسته پاشتهای طفل است . اگر در چهار یا پنج یا شش ماهگی ، طفل دچار کمی اشتها بشود ، موقع را مغتنم شمرده شکر را بکلی حذف نمائید . از طرف دیگر، اگر طفلی بقدر کفایت غذا نمیخورد و همیشه قبل از موعد مقرر ہشدت گرسنه میشود ، کماکان شکر را تا هفت یا هشت ماهگی بشبر بیافزائید . برای اینکه طعم و مزه شیر برای ذائقه طفل ناگهان تغییر نکند . شکر را بتدریج حذف نمائید . مثلا میتوانید. روزانه فته یک چهارم قاشق سوپخوری شکر کمتر از روز قبل بشیر بریزید تا بصفر برسد.

چه موقع باید انل را در روز سه وعده شد داد؟

این امر بسته بآنست که چه وقت طفل برای اینکار حاضر و آماده باشد ولی معمولا این آمادگی بین چهار و ده ماهگی بوجود می آید ، در برنامه سه وعده ای به فواصل تغذیه هر پنح ساعت یکبار خواهد بود و اگر کودک شما بعد از چهار ساعت بشدت گرسنه می شود و گریه میکند ، علامت آنست که این طفل ، بدون در نظر گرفتن سنش ، برای برنامه سه وعده ای هنوز حاضر و آماده نیست یا اگر طفلی باید اولین غذای خود را در ساعت شش صبح بخورد، صحبت کردن از برنامه سه وعده ای در این طفل کاملا بی معنی و . بی اساس است. از طرف دیگر، بعضی کودکان در مرحله وسن بخصوص، علائم و آثاری از خود بروز میدهند که دال بر حاضر بودن و آمادگی آنها میباشد .

مثلا مادری ممکن است اظهار نماید که :« طفلش فقط یک وعده در میان ، غذا را با اشتها میخورد. اگر در ساعت شش صبح بطری شیرش را تا آخرین قطره بخورد در ساعت ده خیلی کم میخورد ، در ساعت دو بعد از ظهر خیلی با اشتها بوده و خوب میخورد و در ساعت شش بعد از ظهر مجددا خیلی کم میخورد.» بنظر میرسد چنین طفلی برای خوردن سه وعده غذا در روز حاضر و آماده است لذا برنامه غذائی چنین طفلی باید برنامه سه وعده ای تبدیل شود تا در هر وعده بخوبی گرسنه گردد والا اگر غیر از این عمل شود ، مشکلات شدیدی از نظر تغذیه برای این طفل در آتیه پیش خواهد آمد.

اگر کودکی بشدت و زیاد انگشت خود را میمکد و شیر را بفواصل چهار ساعتد و با اشتهای کاملی میخورد . این طفل هنوز برای پیروی از برنامه چهار ساعته حاضر نیست و باید کماکان هر چهار ساعت یکبار او را شیر داد.

گاهی اوقات ، طفل با وجود آنکه در طی روز از فواصل چهار ساعته پیروی نمیکند معذلک بازهم کماکان درست در ساعت ده بعدازظهر از خواب بیدار میشود. در این مورد اشکالی در بین نخواهد بود . زیرا در طی روز سه وعده غذا بطفل داده اید، بگذارید کماکان در ساعت ده بعد از ظهر از خواب بیدار شده شیر بخورد تا بموقع این عادت را ترک کند و تا صبح یکسره بخوابد.

بعضی اوقات اشکال دیگری پیش میآید ، مثلا طفلی است که از مدتی قبل برای ترک برنامه چهار ساعته کاملا آمادگی پیدا کرده است (چون در بعضی وعدهها بی اشتها است ، ولی هنوز در ساعت شش صبح از خواب بیدار میشود و از شدت گرسنگی فریاد می کشد. اگر چنین طفلی قرار است در ساعت شش صبح شیر بخورد، چگونه میتوان برنامه سه وعده ای را اجرا کرد ؟ – آسان ترین طریقه آنست که به محض اینکه صبح از خواب بیدار شد و برای شیر خوردن گریه کرد ، بگذارید شیرش را از پستان یا بطری بخورد و بعد فتط غلات و یا غلات و میوه اش را کمی دیرتر بدهید ( مثلا بین ساعت هفت یا هشت صبح)، وعده بعدی در حدود ساعت ۱۲ ظهر خواهد بود .

اگر طفلی خیلی زود از خواب بیدار میشود و گرسنه است و اگر تمام اعضای خانواده نیز در حدود ساعت شش صبح ناشتائی صرف می کنند، در این صورت اشکالی در بین نخواهد بود زیرا همه با هم بصرف صبحانه خواهند پرداخت . اما گاهی اوقات ، دادن مقداری آب پرتقال برای رفع موقت گرسنگی کودکی که خیلی صبح زود بیدار میشود و از گرسنگی فریاد میکشد، کفایت می کند . چنین طفلی میتواند شیرش را همراه با بقیه صبحانه اش کمی دیرتر بخورد.

عامل دیگر، راحتی و آسایش مادر است: فرض کنید مادری همیشه و در تمام روز گرفتار و مشغول تهیه و پخش غذای اطفال بزرگترش ( سه وعده درروز ) می باشد و طفل کوچکترش نیز با وجودی که میتواند فواسل وعده های غذایی را بیشتر از چهار ساعت تحمل نماید ، معذلک غذا و شیرش را در فواصل چهار ساعته با اشتهای زیادی میخورد ، بعبارت دیگر ادامه برنامه چهار ساعته کاملا اظهار تمایل میکند . در این مورد ، مادر از نظر راحتی و آسایش خودش ، طبیعتا مایل است این طقل کوچک را نیز مانند طفل بزرگترش ، سه وعده در روز غذا بدهد. مادر در این مورد کاملا حق دارد و هیچ دلیلی بر علیه این تمایلات مادر که متضمن راحتی او است ، وجود ندارد ، خصوصا اگر طفل هم انگشت شستش را زیاد نمیمکد.

از طرف دیگر ، بعضی از مادران ، خصوصا در مورد بچه اول ، اگر هر چهار ساعت یکبار بطفل خود غذا بدهند بیشتر از سه وعده غذا دادن در روز احساس راحتی میکنند در این مورد نیز تا آنجا که طفل ، هر مرتبه غذایش را با اشتها میخورد ، هیچ اشکالی نخواهد داشت . بنابر این ملاحظه میکنید بغیر از بکار بردن حس ابتکار و پیروی از اصول منطقی و عقلانی که متناسب با شرایط و حالات طفل و متضمن راحتی مادر هم باشد ، هیچ قاعده و قانون مطلتی برای تنظیم یا تغییر برنامه غذائی طفل وجود ندارد.

طفلی که از برنامه غذائی سه وعده ای پیروی می کند ، در چه ساعاتی باید تغذیه شود ؟ این موضوع بدو عامل بستگی دارد : یکی عادت و سنت خانوادگی و دیگری درجه اشتها و گرسنگی طفل . صبحانه معمولا بین ساعت هفت تا هشت صبح صرف میشود ولی اگر طفل مایل باشد ممکن است دیرتر از این بخورد. صبحانه عبارت خواهد بود از میوه و غلات ( اگر اشتهایش کم باشد یکی از اینها کافی است) ، شیر و احتمالا تخم مرغ . در حدود ساعت ده صبح ، شاید طفل بچیزی احتیاج داشته باشد . تقریبا ۵۰ تا ۱۰ سانتیمتر مکعب آب پرتقال از همه چیز بهتر است . اگر طفل أب پرتقال دوست ندارد ، آب آناناس یا آب آلو و یا آب گوجه فرنگی ممکن است داده شود. اگر قبل از فرا رسیدن موقع ناهار ، طفل بشدت گرسنه میشود ، کمی بیسکوئیت یا نان سوخاری همراه با آب میوه بدنیست.

ناهار، در حدود ساعت ۱۲ ظهر است ولی بعضی از کودکان در ساعت یازده و نیم ممکن است ناهار بخواهند. ناهار عبارت خواهد بود از : سبزی های سبز یا زرد ، گوشت، سیب زمینی وشیر. سیب زمینی وقتی برژیم غذائی اضافه میشود که طفل درروزفقط سه وعده غذا بخورد زیرا با خوردن سیب زمینی میتواند تا هنگام شام کاملا سیر بماند . اما اگر طفل خیلی چاق یا اشتهایش کم باشد ، از دادن سیب زمینی خودداری نمائید . چنانچه اشتهای طفل زیاد باشد و باین آسانی ها سیر نشود ، مقداری میوه یا پودینگ بطفل بدهید ، مشروط بر اینکه اینکار ( تهیه پودینگ ) مخل آسایش شما هم نشود. هر طفلی باید لااقل یک یا دوبار در روز میوه بخورد ولی اگر میوه با مزاجش سازگار است، سه مرتبه هم عبیی ندارد.

در حدود عصر ، اگر طفل چیزی میخواهد ، پنجاه الى شصت سانتیمتر مکعب آب پرتقال یا هر نوع آب میوه دیگری که میسر است ، باو بدهید . بعضی از مادران اظهار میدارند تا یکی دو ماه بعد از اجرای برنامه سه وعده ای (صبحانه – ناهار م شام)، باز هم طفل علاقه دارد در ساعت سه بعد از ظهر مختصری شیر از پستان یا بطری بخورد.

در هر حال ولو اینکه طفل در این ساعت ، مقدار کمی هم (مثلا نصف بطری) شیر بخورد ، باز باید گفت چهار بار در روز غذا میخورد . دادن چنین شیر اضافی در ساعت سه بعد از ظهر فقط در دو مورد مجاز است : یکی اینکه طفل اشتهای خیلی زیادی داشته باشد دیگر آنکه مادر قصد داشته باشد شام را دیرتر از معمول ( در حدود ساعت شش بعد از ظهر یا دیرتر ) بدهد والا دادن شیر در فواصل غذا بهیچوجه صحیح نیست زیرا شیر سه چهار ساعت طول میکشد تا از معده بگذرد و سبب کور کردن اشتهای طفل در وعده بعدی میشود.

شام، در برنامه سه وعده ای ، بین ساعت پنج الی شش بعد از ظهر داده میشود ، در هر حال اگر ناهار در ساعت ۱۲ ظهر صرف شده باشد ، خیلی از کودکان در ساعت پنج بعد از ظهر فوق العاده گرسنه میشوند و نمیتواند بیشتر صبر کنند و حتی بعضی از کودکان زودتر از این ساعت بایستی تغذیه شوند. شام عبارت خواهد بود از : غلات ، میوه و شیر. و اگر طفلی فقط سه بار در روز شیر میخورد ، هر بار بیش از ۱۸۰ الی ۲۰ سانتیمتر مکعب نخواهد خورد بنابراین مقدار کلی روزانه شیر کمتر از آن خواهد بود که قبلا میخورده است .

از این مطلب هیچ نگران نباشید و برای اینکه مقدار کلی روزانه شیر رابنهصد سانتیمتر مکعب برسانید ، هرگز سعی نکنید در ساعات نامناسب مقداری شیر بطفل بخورانید . هفتصد سانتیمتر مکعب شیر در روز همراه با مقداری غذای جامد برای بسیاری از کودکان کافی است ، ولی در عین حال در نظر داشته باشید که اگر خود کودک مایل است و اشتهای خوردن ۳۰۰ سانتیمتر مکعب شیر راهم در هر وعده دارد، بار این مقدار را بدهید تا سیر شود.

چه موقعی میتوانید استریل کردن شیر و بطری را موقوف سازید ؟

پاسخ این سئوال مربوط به عوامل متعددی است که باید برای دانستن آنها با طبیب خود صحبت و مشورت نمائید. من سعی میکنم چند عامل را ذیلا شرح دهم : بچهار دلیل باید شیر و آبیکه برای مخلوط کردن آن مصرف میکنید، استریل گردد:

۱- ممکن است میکروبهای خطرناکی در آب وجود داشته باشد ( مخصوصا اگر منبع آب و یا لوله کشی مورد اطمینان و اعتماد نباشد).

۲- میکروبها ممکن است در موقع حاضر کردن شیر وارد آن شوند.

۳- میکروبها در شیر خیلی زود وسریع تکثیر می یابند ، خصوصا اگر بدرستی در یخچال نگاهداری نشود.

۴- کودکان خیلی بسهولت دچار اختلالات رودهای وهاضمه ای میشوند (حساسیت شدید کودکان باختلالات روده ای تا قبل از دو سالگی از بین نمیرود و تازه بعدا هم بتدریج کم خواهد شد) .

بنابر این، مادامیکه شیر تمام مدت بیست و چهار ساعت را یکمرتبه درست میکنید و تا وقتی آب بآن میافزائید ، باید شیر ، آب و بطریها و سایر وسائل را استریل نمائید.

اگر از شیر پاستوریزه استفاده میکنید

اگر طفلی منلا نه ماهه است و فقط از شیر پاستوریزه (بوسیله شیشه یا فنجان) تغذیه مینماید (بدون اضافه کردن آب) طبیب ممکن است توصیه نماید که جوشانیدن و استریل کردن شیر و بطریها لزومی ندارد . مشروط بر اینکه ما در هر مرتبه بطری شسته شده ای را برای شیر دادن بطول مورد استفاده ا قرار دهد، زیرا اولا شیر پاستوریزه بدون میکروب است ثانیا آب بشیر اضافه نمیشود ثالثا اگر چند میکروب هم در بطری وجود داشته باشد ، در ظرف چند دقیقه فرصت تولید مثل و تکثیر نخواهد داشت . ولی در هر حال طبیب ممکن است بعللی در تصمیم وتوصیه محتاط باشد : مثلا اگر مزاج طفل نسبت باسهال حساس و متمایل باشد، یا اگر هوا گرم باشد، یا اگر یخچال در منزل و یا در مغازه شیر فروشی موجود نباشد. شیر خام (غیر پاستوریزه) باید در تمام دوره طفولیت جوشانده و استریل شود.

اگر از شیر تبخیر شده استفاده میکنید

در این مورد شرایط متفاوت است. شیر تبخیر شده در داخل قوطی کاملا استریل است و بعد از باز کردن در آن، اگر قوطی در یخچال گذاشته شود، تا بیست و چهار ساعت کاملا استریل خواهد ماند . در این جا ، آب عامل مشکوکی است . بعضی از آبهای لوله کشی و یا آب چاه بقدر کافی مورد اطمینان نیست لذا تا طفل به یک سالگی یا بیشتر نرسد ، مصرف آب جوشیده بهیچوجه صلاح نیست . بعلاوه همیشه احتمال آلودگی مختصر هرنوع آبی در هر محلی وجود دارد ، بنابر این آبرا قبل از اختلاط با شیر تبخیر شده یا بعد از آن باید جوشاند ، مگر اینکه طبیب توصیه ای غیر از این بنماید .

در هر حال جوشاندن آب چندان اشکال و زحمتی ندارد. کافی است مقدار آبی را که در بیست و چهار ساعت برای اختلاط با شیر لازم دارید، برای مدت پنج دقیقه جوشانده آنرا در یخچال نگاهدارید و در هر وعده مقدار مساوی از شیر تبخیر شده را با آب مخلوط نموده بوسیله بطری یا فنجان بطفل بدهید. همانطور که قبلا اشاره شد ، بطری و یا فنجان باید فقط با آب و صابون خیلی خوب شسته شده باشد و جوشاندن آن لزومی ندارد، زیرا شیر فقط برای چند دقیقه ای در بطری یا فنجان خواهد ماند. (اگر فکر میکنید کماکان جوشاندن شیر ، آب و هلر ها برای شما راحت تر است ، بدون شک میتوانید اینکار را ادامه بدهید .)

چه موقعی شیر، تبخیر شده را بشیر پاستوریزه تبدیل خواهید کرد ؟

جواب حقیقی و منطقی سؤال فوق ، «هیچوقت» خواهد بود زیرا شبر تبخیر شده استریل بوده و ارزان تر است ، بهتر هضم شده و بسهولت قابل نگاهداشتن است و بالاخره کمتر تولید آلرژی میکند ولی فقط مصرف آن قدری مشکل تر است . در موقع خوردن، یک قسمت شیر تبخیر شده را با یک قسمت آب جوشیده مخلوط نموده و در بطری یا فنجان ریخته و بلافاصله بطفل میدهید. اگر طبیب، جوشاندن آبرا هم موقوف ساخته باشد ، کار شما خیلی راحت تر می شود زیرا شیر تبخیر شده را با مقدار مساوی آیه مخلوط نموده بطفل خواهید داد.

با تمام این مزایا ، چرا باید شیر تبخیر شده را بشیر پاستوریزه تبدیل نمود؟

این تبدیل ندرتا بنا بدستور طبیب است ولی غالبا بعلت تمایل و علاقه مادر میباشد . بدو دلیل : یکی اینکه بعضی از مادران از پیشرفت و رشد و نمو کودک خود بی اندازه فخر و مباهات میکنند و برای این دسته از مادران، تبدیل شیر تبخیر شده بشبر پاستوریزه باندازه راه افتادن یا مدرسه رفتن طفل اهمیت دارد ، دیگر اینکه بعضی از مادران چون خودشان از مزه شیر تبخیر شده خوششان نمیآید ، تصور میکنند بمحض اینکه طفل قدری بزرگتر شد ، طعم و مزه آنرا دوست نداشته از خوردن آن امتناع خواهد کرد.

لذا این نوع مادران بمحض اینکه طفلی از خوردن شیر تبخیر شده ، بهر علتی خودداری نماید آنرا فورا بحساب بدمزگی آن میگذارند و در صدد تغییر آن بشیر پاستوریزه برمیآیند . هرگز دلیلی در دست نیست که ثابت کند کودکان شیر پاستوریزه را به شیر تبخیر شده ترجیح میدهند. من خینی بندرت توانستدام مادری را در این مورد قانع سازم . در هر حال از نظر علمی وطبی ، دلیلی برای این تغییر وجود ندارد و مادامیکه مایل باشید میتوانید طفل را با شیر تبخیر شده تغذیه نمائید .