سرسرا ی طبقه ی اول

سرسرا ی طبقه ی اول، دید از پله ها

سرسرا ی طبقه ی اول ،در نتیجه نوری که برای مطالعه فراهم می کند نسبتا یکنواخت و تدریجی است که نمی توان گفت نوری است که در طی روز به طرز چشمگیری تغییر می کند.

ارزش دارد اضافه کنیم که نماهای تکه تکه ای که ساختمان به تعیین چارچوب برای کمک می کند دارای قدرت ویژه ای در محتوای این طراحی داخلی با الوار ساده و گچ سفید رنگ با نور گرم و بخش های دارای ریتم و هارمونی است.

در هماهنگی مناسب شکل غیر معمول ساختمان جهت جای دادن کتابخانه ، نظم و بی نظمی به صورت دانسته و تعمدا مدنظر هستند. براساس استدلال ، این ساختمان امکان انتشار منظم در میدان نوری را جهت یافتن مکانی ارایه می دهد که در ان برای انکه شخص خود را در مطالعه غرق کند یا وقتی لحظه نیازمند یک منظر استف مناسب خواهد بود. از یک سو، مقصد کاملی وجود ندارد.

نما و منظره ای اولویت بندی نمی شود. خود زمان و گذر زمان کتابخانه یک چرخه است. از سوی دیگر، کل کتابخانه به شکل مجموعه ای صمیمانه برای مطالعه ارزیابی م شود که هر بخش دارای مجموعه مناظر خاص و از این رو برای خود قلمروهایی دارد.

به عنوان بررسی و نمایش مجدد و نسبی نوع طرح اشنا ( کتابخانه ای با تالار مرکزی) چشم انداز قابل تشخیص از مطالعه را از نو خلق می کند که تقارن ساده و تکرار دارای ریتم ان به فضاهای شناور پل مانند ثبات تضمین شده ای می بخشد .

در جایدهی ان در میز و زیر نما ، خوانندگان قادر خواهد بود بین فضای تاریک بصری بزرگتر(سطوح اضافی فضا) و نمای جداگانه وبصری بزرگتر (شلوغی شهر و درخشش اب) انتخاب کنند که کی پیش در معرض زندگی شهر یا نور و گستره دریا است.

مشخص است که این کتابخانه « ویانو دو کاستلو » [108] نقش مهمی را در ایجاد هویت شهری جدید برای شهر در محلی  در لبه و کناره ی اب ایفا می کند جایی که هویت در قابل رویت ترین حالت خود است.

همسو با این مفهوم ، سیزا کتابخانه ای را ایجاد می کند که مقیاسش بین ساختمان و بلوک است و دقیقا کار مهندسی شده ای است که امکان می دهد به عنوان دیوار ، پنجره و تراس در مقیاس شهری عمل می کند .

مکان و شکل کتابخانه نشان می دهد انچه شهروندان دعوت به انجام ان می شوند مطالعه در داخل ساختمان و بنایی کهن و ارزشمند است.