روشنایی و گرما

روشنایی و گرما اگر طرح،یک مرکز داشته باشد، یک رادیاتور ناگذرا وجود دارد و جایگاه ستون دار طلایی که رادیاتور در ان قرار دارد در انتهای پیاده روی فضای نمایشگاهی واقع است.یک بخشی از تجهیزات که به صورت فاصله دار از دیگر موقعیت های اصلی به نظر می رسد انگار از جنس طلا، بتون یا بلور است که به طور جداگانه به نظر می رسد شبیه جعبه ی اشیا عتیقه است.

این قطعه می توانست در زمستان های سرد ونیز یک تجربه گرمایشی خاص باشد و مانند روشنایی ها، علامت یک فرهنگ و محیط تکنیکی باشد. این بخش با اتاق گرم فضای نمایشگاهی همراه خواهد بود.هم چنین، از نقطه نظر عملی، گفته شده است که رادیاتور در وسط مرز اتاق نمایشگاه قرار داده شده است تا به دالان هایی که به گونه ای بیرون از این محیط هستند، کمی گرما ببخشد.

اسکارپا

هیچ حرفی باقی نمی ماند که رادیاتور امتیاز خاصی دارد مانند خانه هایی که به طور استادانه ، این رادیاتور ها را در خود جا داده اند،به خوبی از سطح زمین نصب نشده اند. شاید اسکارپا فکر کرده است که اب گرم در لوله ها چیز خوبی است که با اب سرد موجود در کانال و در باغ در تضاد است،مانند روشنایی سقفی و فلورسنت که با روشنایی طبیعی در تضاد هستند.یا شاید، احساس کرده است که بهتر است در مورد ونیز در قرن بیستم صادق باشیم.

(در سال 1958 نمایشگاه به ماشین های تجاری اختصاص داده شد که برای اولیوتی در نزدیکی میدان سنت مارک طراحی کرده بود،حوضچه ی ابی درگاهی را مشخص می کند). انچه که به نظر می رسد احتمالا این است که در بین تمام اجداد و افرادی روی کره ی خاکی که جز مراجع و معرفین هستند، اسکارپا کسی است که با وجود این رادیاتور اظهار می کند که تالار نمایشگاهی ، یک فضا و اتاق قرن بیستمی است و اسکارپا افق فکر بازدید کننده را می خواند و با لوله کشی ساختمان او بی مقدمه وارد تفکر او می شود،حواشی و کناره های ابی را که با استفاده ی اب به صورن پاساژ نشانه گذاری شده ،در تناقض است پیچ و تاب می دهد اما این پیچ و تاب دادن اب با نقض تکنولوزی این شرایط طبیعی در تضاد است.