فضای جدید سالن دیگ بخار در «تیت مدرن»

فضای جدید سالندیگ بخار در «تیت مدرن» طبقه اول

در فضای جدید سالن دیگ بخار در «تیت مدرن»، جالب است که معماران هدف خود را در طبقات دارای گالری کم سطح به عنوان نرمالیته ی مصنوعی توصیف می کنند، مانند هیچکاک .

ان ها صحنه هایی را تقسیم می کنند که عادی بودن ان چیزی نیست که به نظر می رسد. برای تغییر جدید بودن و روند فنی گالری ها عناصری مانند گریل های صنعتی در کف نشانه ایاست که فضاهای نمایشگاهی همیشه انجا بوده اند(مانند نما های اجری سردر و تالار توربین).

دیوارهایی که سبک هستند و قابل جابه جایی دارای عمق که ظاهر ان ها را برجسته می شازند و تمام تجهیزات فنی باید فضاهای نمایشگاهی را تغییر دهند که در سقف ها و دیوارها جای دارند.

در این معماری معاصر دو وجهی دیدن مکانیزم پیچیده دشوار است و در عین حال این واقعیت که طبقه هنر ضروری برای «هرزوگ»و«دی مارون» را نشان می دهد.

نقطه ی مقابل نرمالیته ماشینی بدوی بودن رادیکال است. در بین ازدحام  متخصصان هنر دوست اقدام جداگانه مشاهده تحت نور موزه بدون سایه با فیزیک خام تخته های بلوط انجام می شود . طبق توضیح «هرزوگ»:

هر طبقه مهمترین عنصر است. ایستگاه نیرو بزرگ است تقریبا ساختمانی خشن، داشتن چیزی ملایم عادی نیست .

چیزی قدیمی در موردش وجود دارد وقتی شما پیکاسو را در چنین فضای ساده ای با کف چوبی و نمایی از لندن قرار دهید.

بر گرفته از کتاب نور نوشته امیر نادری