بخش شرقی غربی کتابخانه

بخش شرقی غربی کتابخانه و روشنایی آن

در بخش شرقی غربی کتابخانه، در عین حال در جای دیگری اتصالات نور با وجود نور خوب طبیعی در طی نور غیر ضروری ، روشنایی میز اصلی با ارایه ای از لامپ های استوانه ای تامین می شود که کارکرد دایمی این نور است.

مشخصا « آلتو » اگاه است که مشخص نمودن کم نوری نسبی محلی با وجود این لامپ های قوی سببر خواهد شد الوار میز بدرخشند و ان را تبدیل به نقطه ی کلیدی مرجع کنند و به شکل ادبی چراغ دریایی در تاریکی که به نظر خوانندگان می رسد.

قبل از اینکه روشنایی دو و سه برابر ممکن  شود. پنجره ها البته منبع بزرگتری از هدر دادن گرما بودند و از این رو عدم راحتی در این زمینه برای کاربران موضوع مورد بررسی است.

در این محتوا آلتو در می یابد که نور هماهنگ ، گرما، محیط جایگیری ضروری است. او به دنبال بیشترین استفاده از نور روز است در حالی که سرپناهی مناسب را تامین می کند، راهکاری که مزایای گرمایی ان او را از پاسخ به مشکلات و لذت ایجاد شده از جو نور محل باز نمی دارد

(تداوم  اسمان پر ابر،هندسه خورشیدی در این عرض جغرافیایی که به معنای نور خورشید با سطح کم است که در عمق ساختمان می درخشد اما در عین حال مستقیم به چشم می خورد)

به شکل غیر بصری ،با جای دادن خوانندگان زیر مرکز فضای موجود، او به ان ها حس رهایی بیشتر از ان چیزی را می دهد که به شکل غم افزایی ناخوانده می تواند ( در صورت وجود نور ) مناظر پوشیده از برف را در زمستان نشان دهد درحالی که به ان ها اطمینان داده می شود هنوز دسترسی خوبی به نور اسمان دارند و با نور خورشید دیدشان کور نمی شود.

انچه طرح در کل نشان می دهد چیزی است که او به عنوان نور روز ، منبع ارزشمندی می داند که نباید هدر رود، نور خورشید منبع مطلوب تری از درخشش است که باید با دقت اداره شود، کتابخانه ی عمومی که مجموعه ی دموکراتک و به دور از تعصب است، جایی که مطالعه شخصی با دریای منتشری از نور کمک می شود.